Dagur - 22.02.1958, Síða 2
2
D A G U R
Laugardaginn 22. febrúar 1951
Gwen Teraski:
Þitt land er mitt land
Þitt land er mitt land er sagan um mjug óvenjulegt hjóna-
band, hjónaband tveggja af ólíku þjóðerni. Þetta hjónaband
stóðst allar raunir, skort, þjáningar og styrjöld.
Árið 1931 giftist Bandaríkjastúlkan Gwen Haroltl ungum,
japönskum sendiráðsstarfsmanni, sem þá starfaði í Washing-
ton. Tíu árum seinna var maður hennar, Hidenari Terasaki,
aftur sendur til Washington. Hann var þá 1. sendiráðsritari
og gerði örvæntingarfulla tilraun til þess að koma í veg fyrir
stríðið milli Bandaríkjanna og Japans. Við þessa tilraun lians,
sem því nær heppnaðist, má setja eitt af mest spennandi
spurningarmerkjum mannkynssögunnar. Frú Terasaki og
maður liennar voru fyrst kyrrsett vestra, en seinna voru þau
send til Japans.
Hin áhrifamikla frásögn Gwen Terasakis um hjónabandið,
sem hún iðraðist aldrei eftir, og lýsing hennar á lífinu í Jap-
an á stríðsárunum, eru ineðal sérstæðustu heimilda frá seinni
heimsstyrjöldinni. — Þýðingin er gerð úr Det Bedste.
Á fyrsta bæjarstjórnarfundi
Akureyrax-kaupstaðar, eftirkosn-
ingar, fóru fram þessar nefndar-
kosningar:
A. KOSIÐ TIL EINS ÁRS:
Bæjarráð:
Jakob Frímannsson,
Björn Jónsson,
Bragi Sigurjónsson,
Jónas G. Rafnar,
Jón G, Sólnes.
Varamenn:
Guðmundur Guðlaugsson,
Jón B. Rögnvaldsson,
Stefán Reykjalín,
Helgi Pálsson,
Árni Jónsson.
Bygginganefnd,
innan bæjarstjórnar:
Stefán Reykjalín,
Árni Jónsson.
Utan bæjarstjórnar:
Gunnar Oskarsson,
Jón Þorvaldsson.
Varamenn, utan bæjarstj.:
Jóhannes Hermundarson,
Bjarni Sveinsson.
Hafnarnefnd,
innan bæjarstjórnar:
Guðmundur Guðláugsson,
Helgi Pálsson.
Utan bæjarstjórnar:
Tryggvi Helgason,
Magnús Bjarnason.
Varamenn, utan bæjarstj.:
Þorsteinn Svanlaugsson,
Kristján P Guðmundsson.
Framfærslunefnd:
Helga Jónsdóttir,
Jón Ingimarsson,
Kristbjörg Dúadóttir,
Kristján Árnason,
Ingibjörg Halldórsdóttir.
Varamenn:
Jónína Steinþórsdóttir,
Margrét Magnúsdóttir,
Árni Þorgrímsson,
Ásta Sigurjónsdóttir,
Sveinn Tómasson.
Rafveitustjórn:
Albert Sölvason,
Arnþór Þorsteinsson,
Guomundur Snorrason,
Indriði Helgason,
Sverrir Ragnars.
Sóttvarnanefnd:
Bjarni Halldórsson.
Heilbrigðisnefnd:
Ásgeir Valdemarsson,
Stefán Reykjalín,
' Sveinn Tómasson.
Kjörskrárnefnd:
Erlingur Davíðsson,
Sigurður M. Helgason,
Jón G. Sólnes.
yfirkjörstjórn:
Brynjólfur Sveinsson,
Kristján Jónsson, fulltrúi,
Varamenn:
Sigurður M. Helgason,
Ragnar Steinbergsson.
Endurskoðendur bæjarreikn.:
Brynjólfur Sveinsson,
Páll Einarsson.
Varamenn:
Gísli Konráðsson,
Árni Sigurðsson.
Stjórn Sparisjóðs Akureyrar:
Gísli Konráðsson,
Kristján Jónsson, fulltrúi.
Varamenn:
Skúli Magnússon,
Tómas Steingrímsson.
Endurskoðendur Sparisjóðs Ak.:
Gestur Olafsson,
Jakob Ó. Pétursson.
Varamenn:
Áskell Jónsson,
Sveinn Tómasson.
Vallarráð:
Ármann Dalmannsson,
Þorsteinn Svanlaugsson,
Árni Sigurðsson.
Varamenn:
Haraldur Sigurðsson,
Ingimar Jónsson,
Einar Kristjánsson, forstjóri.
Botnsnefnd:
Ricbard Þórólfsson,
Gunnar H. Kristjánsson.
Vinnuskólanefnd:
; Árni Ðjarnarson,
Baldiír Svanlaugsson,
Jón Rögnvaldsson, ráðun.,
Karl Friðriksson.
Umferðanefnd:
Stefán Reykjalín.
Varmaður:
Valgarð Frímann.
B. KOSIÐ TIL FJÖGURRA
ÁRA.
Stjórnarnefnd Fjórðungs-
sjúkrahússins:
Sigríður Þorsteinsdóttir,
Sigurður O. Björnsson,
Sverrir Ragnars.
Varamenn:
Þorsteinn Jónatansson,
Gísli Konráðsson,
Þórður Gunnarsson.
Barnaverndarnefnd:
Anna Helgadóttir,
Páll Gunnarsson,
Tryggvi Þorsteinsson,
Pétur Sigurgeirsson,
Gunnhildui' Ryel.
Varamenn:
Kristín Konráðsdóttir,
Theódór Daníelsson,
Guðrún Guðvarðai'dóttir,
Kristján Róbertsson,
Margrét Jónsdóttir.
íþróttahússnefnd:
Kári Sigurjónsson,
Ármann Dalmannsson,
Hermann Stefánsson,
Einar Kristjánsson, forstjóri.
Varamenn:
Leifur Tómasson,
Einar Helgason,
Ármann Helgason,
Vignir Guðmundsson.
Húsmæðraskólanefnd:
Jóhann Fríinann,
. Sveinn Tómasson.
Stjórn Krossanessverksmiðju:
Guðmundur Guðlaugsson,
Björn Jónsson,
Helgi Pálsson,
Guðmundur Jörundsson.
Varamenn:
Kristján Jónsson, Brautarhóli,
Jón M. Árnason,
Kristján Jónsson, kaupmaður,
Steindór Jónsson.
Stjórn Sjúkrasamlags Akureyrar:
Jóhann Frímann,
Rósberg G. Snædal,
Árni Jónsson,
Gunnai' H. Kristjánsson.
Varamenn:
Arngrímur Bjarnason,
Sigtryggur Helgason,
Magnús Björnsson,
Sigurður Jónasson.
Stjórn Eftirlaunasjóðs
Akureyrarbæjar:
Guðmundur Guðlaugsson,
Jón G. Sólnes.
Varamenn:
Stefán Reykjalín,
Bjarni Sveinsson.
Sáttanefnd:
Péttu' Sigurgeirsson,
Jón E. Sigui'ðsson.
Varamenn:
Kristján Róbertsson,
Jónas H. Traustason.
Áfengisvarnanefnd:
Einar Kristjánss., umsjónarm.,
Hannes J. Magnússon,
Eiríkui' Sigurðsson,
Lýður Bogason,
Ragnar Steinbergsson,
Bjarni Halldórsson.
Lystigarðsstjóm:
Steindór Steindórsson,
Arnór Karlsson,
Anna Kvaran.
Varamenn:
Sigurður L. Pálsson,
Helgi Steinarr,
Ingibjörg Rist.
Fræðsluráð:
Bragi Sigurjónsson,
Eyjólfur Árnason,
Brynjólfur Sveinsson,
Aðalsteinn Sigurðsson,
Þórarinn Björnsson.
Varamenn:
Jens Sumarliðason,
Tryggvi Þorsteinsson,
Árni Björnsson,
Gísli Jónsson,
Jón Árni Jónsson.
Fjallskilastjórn:
Anton Jónsson,
Ásgeir Halldórsson,
Guðmundur Jónsson.
í stjórn Veiðifél. Eyjafjarðarár:
Sverrir Ragnars.
Iðnskólanefnd:
Sigurður Hannesson,
Gunnar T. Oskarsson,
Zóphonías Árnason,
Bjarni Sveinsson.
Bókasafnsnefnd:
Davíð Stefánsson,
Eyjólfur Árnason,
Árni Jónsson, kennari,
Gísli Jónsson.
Sunnudagurinn 7. desember
1941 byrjaði eins og venjulegur
frídagur. Við létum fara vel um
okkur í íbúðinni okkar í Was-
hington, maðurinn minn, Hide-
nari Terasaki, starfsmaður jap-
önsku utanríkisþjónustunnar,
Mariko dóttir okkar, 9 ára,
móðir mín, sem var í heimsókn,
og eg sjálf. Veðrið var indælt.
Við vorum orðin þreytt á veizlu-
kosti sendiróða og langaði í
venjulegan mat. Eg stakk því
upp á því, að-við ækjum út á
land, og snæddum á einhverri
lítilli krá.
Það var góð og glöð stemning
við miðdagsborðið, og mér þótti
vænt um, að maðurinn minn
létti loks af sér okinu. Hann
hafði nú í margar vikur unnið 18
—20'stundir á sólarhring og lagt
allt of mikið að sér. En við höfð-
um þó varla lokið máltíðinni, er
hann var orðinn þungbúinn og
hugsandi. Hann sagðist ætla að
skreppa snöggvast í sendiráðið
og líta á síðustu skýrslur og til-
kynningar. Hann skildi því við
okkur þrjár, móður mína,
Mariko og mig við dyr kvik-
myndahúss nokkurs. Eftir sýn-
inguna héldum við svo heim.
Strax og eg kom inn í húsið,
fann eg, að eitthvað var að. í
anddyrinu voru smáhópar fólks,
sem hvíslaðist á. Andrúmsloftið
var sem hlaðið undarlegri
spennu. Það sneru sér allir við
og störðu á okkur, og húsvörður-
inn sagði: „Frú Terasaki! Maður
yðar hefur hringt oft frá sendi-
ráðinu. Þér ættuð að hringja
strax til hans.“
Ottaslegin og rugluð flýtti eg
mér upp í íbúðina, hringdi í flýti
í númer manns míns og náði tali
af einkaritara hans.
„Herra Terasaki hefur miklar
áhyggjur af yður frú,“ sagði
stúlkan. „Sem stendur er hann á
fundi, en hann hringir til yðar að
nokkrum mínútum liðnum."
„Hvað hefur komið fyrir?“
spurði eg óttaslegin.
Náttúruverndarnefnd:
Steindór Steindórsson,
Kristján Geirmundsson.
Varamenn:
Jón Ingimarsson,
Jón Rögnvaldsson, ráðun.
„Vitið þér það ekki?“ svaraði
hún. „Þér ættuð að opna fyrir
útvarpið.“
Eg lagði tólið á, skrúfaði frá
útvarpinu, og þá fyrst fékk eg a5
vita, að Japanir hefðu ráðizt á
Pearl Harbour.
Þá var nú þannig komið fyrir
mér, að eg var ekki aðeins gift
útlendingi — heldur óvini! — Eg
varð svo lömuð af ótta og sorg,
að næsta hálfa sundin er bók-
staflega horfin úr minni mínu. Eg
minnist þess aðeins, að eg reyndi
að harka af mér og hugga
Mako litlu dóttur mína, sem var
skelfingu lostin. Hún skildi strax,
að nú yrði hún að liætta í skól-
anum sínum, þar sem hún hafði
unað sér svo vel. Tilraunirnar til
þess að hugga grátandi dóttur
mína urðu mér áþreifanlegt við-
fangsefni. Eg hafði þó eitthvað að
fást við mitt í skelfingu þessarar
örvæntingarstundar.
Loksins hringi maður minn til
mín. Röddin var klökk og þreytu
leg, er hann sagði mér, að brátt
yrði sími sendiráðsins tekinn úr
sambandi. Hann mnydj því ekki
get hringt til mín aftur. „En
vertu hugrökk, elskan mín,“'
sagði hann, „og skilaðu kveðju til
móður þinnar frá mér.“ Svo
bætti hann við í örvæntingar-
rómi: „Þetta er hræðilegt! Að
þeir skildu haga sér svona sví-
virðilega! Nú er úti um Japan.“
Eg talaði ekki við hann aftur
þetta kvÖld, en þó var stöðugt
hringt til okkar langt fram á
kvöldið. Það voru gamlir vinir,
sem voru að samhryggjast okk-
ur, og þeir fullvissuðu mig um
það, að styrjöldin milli Japans og
Bandaríkjanna myndi ekki hafa
nein áhrif á vináttu þeirra og
traust. Þeir leituðu einkum
áhyggjufullir frétta af manni
mínum, því að þeir vissu, að
hann haföi í öllum störfum sín-
um stefnt að því að treysta Jap-
ana og Bandaríkjamenn órjúf-
andi vináttuböndum og hlyti því
að skoða styrjöldina sem per-
sónulegan ósigur. En eitt vissu
þeir ekki, og eg þorði ekki að
segja þeim frá því. Maðurinn
minn hafði fyrir fáum dögum
lagt sig í geysihættu og gert ör-
væntingarfulla tilraun til þess að
koma í veg fyrir stríðið-
(Framhald.)