Dagur - 01.02.1961, Blaðsíða 4

Dagur - 01.02.1961, Blaðsíða 4
4 Dagur SKATTAMÁL í SÍÐASXA tölublaði Dags, var að því vikið, hversu gííurlega fyrirtækj- um væri mismunað með álagningu veltuútsvarsins. Voru í því sambandi nefndar nokkrar tölur, sem sýndu þetta Ijóslega. Af þessari einu ástæðu er það að sjálfsögðu fullkomið rétt- lætismál, að heimildin til veltuútsvars álagningar verði þegar í stað numin úr lögum. Hefur það dregizt alltof lengi öllum til óþurftar og ekki sízt bæjarfélögunum. En þetta er jafnframt nauðsynlegt af annarri ástæðu. Meðan þessi álagn ingaraðferð er notuð, má telja það nokkurn veginn vonlaust verk, að koma skattheimtunni í sómasamlegt horf. Þetta mun líka vera sameigin- legt álit þeirra manna, sem gleggst mega um það vita. Samhliða veltuút- svarinu var í gildi til 1958 mjög stig- hækkandi tekjuskattur til ríkisins (stríðsgróðaskattur). Þessi skattur gat numið allt að 90% af skattskyldum tekjum. Sjá allir hvílík fjarstæða var hér á ferðinni. Svo ofboðslega háir skattar verða til þess, að skapa mjög neikvæð viðhorf hjá gjaldendum til skattheimtunnar. Við slíkar aðstæður er hætt við að sumir Iíti svo á og það stundum með réttu, að glíman við skattayfirvöldin sé beinlínis glíma við tilveruréttinn. Afleiðing af þess(ari stefnu varð sú, að skatta- og niður- jöfnunarnefndum mistókst að veru- legu leyti framkvæmd skattalaganna, og skapaðist óviðunandi ástand í þess um efnum. Stórkostlegum fjármunum var vik ið undan skatti, e. t. v. allt að fjórð- ungi tekna. Þetta skattakerfi varð heiðarleikanum ofraun. í þessu efni hefur blaðið stundum vitnað í þekkta menn, meðal annarra Ólaf Bjömsson, prófessor við hag- fræðideild Háskóla íslands. Ilann sagði m. a. á Alþingi 1957 í sambandi við þingsályktunartillögu Alþýðu- flokksmanna um afnám tekjuskatts: „Það er erfitt að fullyrða á einn eða annan hátt um bað, hve mikil brögð séu að því að tekjur séu ekki rétt taldar fram. Ég vil þó Ieyfa mér í sambandi við þetta að nefna tölur, sem byggðar eru á athugunum í þessu efni. Það hefur komið í ljós við sam- anburð á þjóðartekjunum, gerðum upp eftir skattaframtölum annars vegar og með öðru móti, að tckjurnar samkvæmt skattaframtölum cru 20— 25% lægri en þær eru gefnar upp á annan hátt, þar sem gera má ráð fyrir því, að öll kurl komi frekar til grafar en ef við skattaframtölin er miðað.“ Vinstri stjórnin beitti sér fyrir því, að hinn stighækkandi tekjuskattur (stríðsgróðaskattur) var felldur nið- ur og í staðinn settur hlutfallslegur skattstigi á tpkjur félaga. Þetta er sú lang mesta réttarbót, sem félögin hafa öðlazt’í skattamálum og má segja, að með þessu væri skrefið stigið til hálfs. En eftir er að stíga skrefið til fulls og afnema veltuútsvörin og setja ákveðinn hámarksskattstiga fyrir skatta til ríkis og bæja. Með því væri þessum málum Iyft úr því svaði, sem þau nú eru í. Samvinnumenn ættu sérstaklega að standa fast saman um þetta mál því það horfir mjög í fram- faraátt, og meira en e. t. v. í fljótu bragði virðist. □ liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiii' JONAS JONSSON FRA HRIFLU • -11111111111111111111111111 ni iii iiiiiiiiiniiii n iiiiiiiiiin LiSTAVERKASYNI Á AKUREYRI í FYRRA var nokkuð rætt í Degi um að vel færi á að liafa á Akur- eyri sýningu á listaverkum lands- ins í Gagnfræðaskólanum, á með- an gestakoman er mest i bænum og skólinn er ekki notaður til kennslu. Þetta mál fór vel af stað. Menntamálaráð, sent hefur yfir- stjórn og yfirráð listaverka lands- ins tók vel í þctta crindi. Forráða- menn Gagnfræðaskólans og yfir- völd bæjarins lánuðu til sýningar- innar nægilegt húsrúm. Aðstoðar- menn við safnið í Reykjavík völdu eftir því sem mér var sagt 21 mál- Þorsteinn Hörgdal áttræður HINN 27. janúar varð Þor- steinn Marinó Grímsson Hörg- dal, Sjónarhóli í Glerárhverfi á Akureyri, áttræður. Foreldrar hans voru Guðný Jónsdóttir og Grímur Stefánsson, beykir og skósmiður á Akureyri. Þorsteinn Hörgdal lauk prófi frá Möðruvallaskóla 1899 og gerðist síðan 'kennari í Hörgár- dal, Kræklingahlíð og Hrísey, til ársins 1908. Hann rak fisk- vinnslu í Sandgerðisbót í Gler- árþorpi um 25 ára bil, hafði einnig verzlun og stundaði bú- skap. Þorsteinn var í hreppsnefnd Glæsibæjarhrepps, skólanefnd- armaður, skattanefndarmaður, gjaldkeri sjúkrasamlags hrepps ins (þá tilheyrði Glerárþorp Glæsibæjarhreppi), sóknar- nefndarmaður, formaður vatns veitufélags, vegaverkstjóri og deildarstjóri KEA. Þorsteinn kvæntist Jónínu Stefánsdóttur frá Kollagerði árið 1907. Þeirra börn: Guðný, Sigrún, Reynir, Bjarki, Stefán og Gyða, sem er látin. Þorsteinn Hörgdal var reglu- maður mikill um allt það, sem honum var trúað fyrir í opin- berum málum, skapstór er hann, trygglyndur og mjög vel greindur. □ Kristján í Frercsíafelli áffræður Á SUNNUDAGINN varð Krist ján Jónsson, bóndi í Fremsta- felli í Ljósavatnshreppi, átt- ræður. __ Hann er fæddur að Hóli í Kinn, en fluttist ársgamall að Hriflu með foreldrum sínum, Jóni Kristjánssyni og Sigur- björgu Pálsdóttur og ólst þar upp. Árið 1904 gekk hann að eiga Rósu Guðlaugsdóttur frá Fremstafelli og hófu þau þar búskap næsta ár. Þeim fæddust 8 börn. Lifandi eru: Anna, gift Júlíusi Lárussyni frá Kirkju- bæjarklaustri, búsett í Kópa- vogi, Rannveig, gift Páli H. Jónssyni kennara á Laugum, Áslaug, ekkja Sigurðar Thorla- ciusar skólastjóra, Friðrika, gift Jóni Jónssyni frá Mýri í Bárðar dal, en þau búa í Fremstafelli, Helga, fyrrum skólastýra á Ak- ureyri, nú húsmóðir á Silfra- stöðum í Skagafirði, gift Jó- hanni Jóhannessyni bónda þar, Jón kvæntur Gerði Kristjáns- dóttur frá Finnastöðum í Kinn og búa þau í Fremstafelli og Jónas skjalavörður í Reykjavík kvæntur Sigríði Kristjánsdótt- ur, húsmæðrakennara. Kristján og Rósa byggðu tvisvar bæ sinn og í síðara sinn úr varanlegu efni, settu upp raf stöð með aðstoð Bjarna frá Hólmi og ræktuðu landið. Síðar byggði Kristján, í félagi við ná granna sína stærri rafstöð við Djúpá. Fyrir nokkrum árum létu þau búið í hendur Jóni syni sínum og á hluta jarðarinnar búa dóttir og tengdasonur, Friðrika og Jón. Hluti af Fremstafellslandi hefur verið tekinn til nýbýla- stofnunar á vegum landnáms ríkisins. Kristján í Fremstafelli er gáf aður maður, mjög umbótasinn- aður, ötull samvinnumaður, hygginn bóndi Qg hjálpfús með afbrigðum. Þótt hann sé fyrst og fremst bóndi, sem ræktar land, hlynn- ir að skógi og skilar miklu dagsverki í uppbyggingarstarfi, hefur hann að sjálfsögðu tekið þátt í félagsmálum sveitar sinnar og sýslu og verið falin þar margvísleg trúnaðarstörf. Jónas frá Hriflu og Kristján í Fremstafelli eru albræður. Með þeim er kært og um sumt eru þeir líkir þótt ólík störf hafi mótað þá á sinn veg hvorn. Kristján er enn vel ern, kát- ur enn í kunningjahóp og ríkur af hugsjónum. Blaðið sendir honum beztu afmælisóskir. □ •1111111111111111111111111111111111111111111111lllllllllllllllllllf | SJÖTUG | ÞURA ÁRNADÓTTIR frá Garði, eða Þura í Garði, eins og hún er oftast nefnd, varð sjötug 26. þ. m. Dagur sendir henni árnaðar- óskir í tilefni afmælisins og þakkar löng og góð kynni. Væntanlega birtist viðtal við hana síðar. □ verk eftir 21 listamann og sendu listaverkin til Akureyrar í þessu skyni. Sýningin var haldin eins og til stóð og að því er virðist nokkuð sótt. Þó held ég áð minna orð hafi farið af ágæti hennar heldur en bæði ég og ýmsir aðrir stuðningsmenn málsins höfðum gert okkur vonir um. Minnist ég þess, að í einu Akurcyrarblaðinu gætti nokkurrar gagnrýni og að ég hygg réttmætrar út af vali mynd- anna, sem norður voru sendar. Þetta er gott mál sem á að verða til að efla listmenningu lands- manna. Vil ég fara nokkrum orð- um um þau atriði þessa máls, sem ég hygg að betur megi fara. Ég hygg, að |>að hafi verið mjög mis- ráðið að senda norður 21 mynd eftir 21 listamann, því að af miklu er að taka af prýðilegum lista- verkunt eftir mestu listamennina í hinu húsvana listasafni ríkisins í Reykjavík. Samkvæmt þessu hefur fólk á Akureyri fengið að sjá á þessari sýningu eina ntynd eftir Kjarval, aðra eftir Þórarinn Þor- láksson, þriðju eftir Asgrím J<’>ns- son, fjórðu eftir Jón Stefánsson, finnntu eftir Blöndal o. s. frv. Svo hafa vafalaust kotnið myndir eftir snjalla málara og nokkuð þekkta, en innan tíðar hefur röðin komið að klessumeisturunum. Gæti ég trúað að allt að því helmingur myndanna á þessari sýningu hafi verið eftir þá menn, sem almenn- ingur kærir sig lítið um að kynn- ast. Þetta var ntikil yfirsjón, sem hvorki var að kenna forráðamönn- unt málsins á Akureyri eða lieldur menntamálaráði í Reykjavík, því það.sýndi eindregna velvild í fram kvæmdinni. Hitt held ég að hafi orðið til skaða, að við val mynd- anna í listasafninu í Reykjavík hafi verið fólk, karlar og konur, sem meta meira klessumeistara landsins hcldur en hina snjöllu listamenn, sem hafa gert listagarð þjóðarinnar frægan allt frá tímum Sigurðar Guðntundssonar málara. Vil ég í þessu efni benda á ákveð- inn dóm almennings í þessu efni. Á hinum mánaðarlegu uppboðum listaverka í Reykjavík er hátt boð- ið í myndir eftir hina snjöllu lista- menn þjóðarinnar. Mvndir eftir þrjá eða fjóra ntestu snillingana cru seldar á þessu uppboði á allt að 40 þús. kr.. Aftur á móti er ná- lcga ómögulegt að fá nokkurt boð í klessumyndirnar eftir hina ungu viðvaninga, scm stunda þá iðju. Þetta er mjög eðlilegt, J)ar sem að við smíði liinna svokölluðu atom- mynda þarf ckki gáfur, Jiekkingu eða smekk. Oft cru myndirnar strik og fletir viðvaningslega gerð- ir og algjörlega lausir við öll sál- ræn áhrif. Ef svo á að halda álram málinu að senda til sýningar á Akureyri myndir eftir þá menn, sem J)jóðin metur ekki sem lista- menn, Jiá er bezt að hætta Jiessari tilraun. Hugmyndin var góð en framkvæmdin líklcga misheppn- uð. Samt vil ég bæta við einu úr- ræði, því að leiðinlegt er að Ijúka máíinu á þann hátt, sem hér hefur verið lýst. Þjóðin á ntörg ágæt listaverk eftir góða listamenn, og Jiau eru geymd i Reykjavík í forða búri ])ar sem vel fer um þau en engir sjá myndirnar nema við há- tíðleg tækifæri. Á Akureyri er gott hús, á góðum stað, með ágætri birtu, ]>ar sem hægt er að ltafa prýðilegar mvndasýningar, ef-rétt er til vatulað. Ef Akureyrarbúar vilja reyna í annað sinn að halda myndasýningu, ]>á verða áhuga- menn bæjarins að ráða algjörlega hvaða myndir Jieir fara nteð norð- ur til sýningar. — Slíkir menn myndu velja myndir eftir hina mörgu listamenn þjóðarinnar. Sú sýning myndi geta orðið bæjarbú- um og gestum til gagns og gleði. Ef til vill mætti gera eina undan- tekningu til að fullnægja þeim mönnum, sem- vilja gjarnan fylgj- ast með þróun klessugerðarinnár hér á landi og sýna þcss háttar myndir í einu herbergi. Sá háttur er stundutn liafður á í listaverka- safni Svía í Stokkhólmi, að klessu- myndir eru þar í einu litlu her- bergi til huggunar þeirn, sem vilja Jiess háttar augnagaman. Mér er kunnugt um, það, að menntamálaráð var einhuga í Jicssti efni og vildi fyrir sitt leyti stuðla að því, að á Akureyri yrði ánægjuleg-myndasýning yfir sum- arið, J>ar sem hafðar væru til sýn- is góðar myndir og annað ekki. Er nú hentugasti tími um miðjau vetur til að athuga Jretta mál að nýju og undirbúa framkvæmdina fyrir næsta sumar, ef áhugamenn bæjarins hafa ekki af reynslunni í fyrrasuntar tapað trúnni á hug- sjónina, sem lá að baki fram- kvæntdinni. □ Minni áfengisneyzla árið 1960 SAMKVÆMT skýrslum Áfeng isverzlunar ríkisins hafa Islend ingar minnkað víndrykkju sína um 10% frá fyrra ári og er það góð frétt. Heildarsalan frá Á. v. r. varð á árinu kr. 187.752.515.00, en var árið 1959 kr. 176.021.137.00. Þótt selt hafi verið áfengi fyr ir fleiri krónur árið 1960 en árið 1959, er neyzlan samt 10% minni og kemur það í Ijós þeg- ar þess er gætt, að áfengi hækk aði í verði um 15—20% snemma á síðasta ári. Ef seldu áfengismagni er deilt jafnt niður á íbúa lands- ins, kemur það og í ljós að neyzlan síðasta ár var 1,71 lítri á mann, miðað við 100% alko- hol, en var árið 1959 1,90 lítrar. Sala áfengis síðasta ársfjórð- ung 1960 var: 1. Selt í og frá Reykjavík kr. 41.491.801.00, í og frá Akureyri kr. 3.955.980.00, í og frá ísafirði kr. 1.435.777.00, í og frá Seyðis- firði kr. 1.163.614.00, í og frá Siglufirði kr. 861.117.00. Sam- tals kr. 48.908.289.00 2. Sala í pósti til héraðsbann svæðis frá aðalskrifstofu í Reykjavík: Vestmannaeyjar kr. 772.028.00. 3. Áfengi selt frá aðalskrif- stofu til veitingahúsa kr. 936. 537.00. Til samanburðar má geta þess, að síðasta ársfjórðung 1959 var salan á Akureyri 4,2 milljónir og á öllum útsölu- stöðum hafi hún minnkað. □ Fæddur 7. janúar 1897 - Báinn 10. janúar 1961 EGILL GR. THORARENSEN Sigurður O. Björnsson í skógi síninn í Fnjóskadal. Sigurður 0. Björnsson sexfugur MÖRGUM góðum hæfileikum Jjurfa þeir að vera gæddir, sem stjórna mannmörgum fyrirtækj um eða stórum heimilum, svo sem menntastofnunum eða hafa önnur þau mannaforráð, sem daglega krefjast náins samstarfs við fjölda fólks. Sumir stjórn- endur gefa ákveðnar og skil- yrðislausar fyrirskipanir af þeirri upphækkun sem staðan gefur þeim, aðrir stjórna af mildi og enn aðrir með nauði og naggi og allt þar á milli. En Jiað er á fárra manna færi, að vera bæði vinur og félagi starfs manna sinna og jafnframt rögg samur húsbóndi. Þetta getur Sigurður og gerir það og þess vegna er hann gæfumaður í starfi. Líklega er það einmitt þess vegna, sem andi góðvildar ríkir hjá þessu fyrirtæki er all- ir verða varir, sem þangað eiga erindi. Þeirrar góðvildar hefur Dagur notið í verki í Prent- verki Odds Björnssonar h.f. alla tíð. Fyrir það er bæði ljúft og skylt að þakka af heilum hug, þegar Sigurðar er minnzt. Fáir munu gera sér þess fulla grein, hvílíkt óhemju starf liggur að baki fullkominni og vel rekinni prentsmiðju. En hef ur nokkur maður fundið, þegar hann á erindi við prentsmiðju- stjórann og hittir hann á skrif- stofu sinni, að hann hafi mikið að gera? Nei, og mikil er sú skapstilling og höfðingleg sú gestrisni, og hvort sem hún er áunnin eða ein af guðs gjöfun- um, kemur það í einn stað nið- ur. En jafnhliða hinu erilsama starfi hér í höfuðstað Norður- lands á Sigurður O. Björnsson sér mörg hugðarefni. Hann ann náttúru landsins af heilum hug, en lætur sér þó ekki nægja að vera aðeins áhorfandi. Hann byggði sér fyrir nokkrum árum sumarbústað á fögrum stað í Fnjóskadal og dvelur þar tíma á hverju sumri og klæðir land sitt skógi. Mun hann vera einn mesti skógræktarmaður á íslandi. Ekkert er líklegra en Sigurður hafi í huga sér tengt saman skógrækt, pappírsgerð og bókaútgáfu. Þótt einhver dráttur kunni að verða á því, að hér rísi pappírsiðnaður, sem byggist á innlendum gróðri, er hitt víst, að skógur Sigurðar dafnar og vex honum og öðrum til yndis og eggjunar. Sigurður O. Bjömsson varð sextugur 27. janúar. Hann dvelur nú erlendis. Dagur sendir afmælisbarninu beztu árnaðaróskir og þakkir. Megi fyrirtæki hans eflast og skógurinn dafna og fjölskyldu hans farnast vel. Ef svo mætti bæta við einni ósk enn, örlítið eigingjarnri að vísu, en frómri þó, þá yrði hún á þessa leið: Gæfan gefi okkur Sigurð sem lengst. E. D. HINN 10. f. m. andaðist Egill Thorarensen kaupfélagsstjóri á Selfossi. Þar með var á enda runnið æfiskeið eins mesta at- hafna og umbótamanns, sem Jjjóðin hefur alið og haft hefur skilyrði til að neyta krafta sinna og hæfileika. Kraftur og hæfileikar voru einkennandi eiginleikar Egils Thoraransen, sem hann fékk í vöggugjöf frá áum sínum og ættstofni. Og hann var svo heppinn að alast upp á þeim tíma og á þeim stað sem veittu hans óvenjulegu hæfileikum verðug verkefni að takast á við. Þau lögðu upp í hendur hans ótæmandi verk að vinna. En þá þarf til enn einn eigin- leikann, þann sem stýrir styrkri hönd og virkjar hæfileikana. Það er hugmyndaflugið. Það er hæfileikinn að sjá hugsýnir, að eygja fjarlæg mið og stefna síðan að þeim með fyrirhyggju og óhvikulli einbeittni. Slíkur maður var Egill. Að því leyti var hann skáld og sjáandi. En að hinu leytinu var hann svo raunhyggjumaðurinn, fram- kvæmdamaðurinn, sem breytti hugsýninni í gallharðan veru- leika. Mikið hefur þegar verið um hann ritað og stórvirki hans tíunduð. Verk hans tala þó skýrustu máli til allra þeirra sem þau sjá. Sunnlenzkir bændur og aðrir samvinnumenn mega lengi muna hann, enda verður honum ekki gleymt. Hann hefur skilað þeim í hend- ur voldugri félagsbyggingu, sem ekki mun auðveldlega nið- ur brotin. Nafn Eg'ils mun jafn- an verða tengt Mjólkurbúi Flóamanna, nú nýendurbyggðu en það er'sá hyrningarsteinn, sem framtíð sunnlenzks land- búnaðar hvílir á öllu fremur. Þó virðist svo, að sigur hans sé jafnvel mest rómaður, er hann gerðist frumkvöðull þess að rjúfa hið aldagamla hafnbann Suðurlandsins. Þ. e. með hafn- argerð í Þorlákshöfn og stór- framkvæmdum þar á staðnum. Svo er að sjá sem Sunnlending ar telji það munu marka tíma- mót í sögu héraðsins. Egill steig sitt stærsta heillaspor er hann gekk í lið með samvinnumönn- um í Árnessýslu. Þá kom fram- ^Fjármálaráðlierrann fékk fiskeitrun VESTUR-ÞÝZKUR fiskiðnað- ur fékk óttalegan skell um dag inn. í miðjum klíðum var feikna auglýsingaherferð til eflingar fiskáti í landinu og voru m. a. mikið auglýstar ýms ar nýjar uppskriftir af gómsæt um fiskréttum, svo sem karfa í rauðvíni. Og allt gekk þetta vel, þar til hr. Etzcl, fjármála- ráðherrann veiktist. Var þá skömmu síðar gefin út frétta- tilkynning um veikindi ráð- herrans og hún send öllum sýnin honum að góðu liði. Sjálfsagt hafa ekki allir sam- vinnumenn þótzt öruggir um að þar hafi verið gerð góð kaup. En nú að leikslokum ljúka allir upp einum munni um það að hann hafi gert mikiu meira en að láta allar vonir rætast sem við hann voru tengdar. Liðsmenn hans hafa þá held- ur aldrei brugðizt honum þótt stundum hljóti að hafa reynt á þojrifin. Það á ekki við allra skap að fylgja slíkum foringja, stórhuga, kröfuhörðum, ráð- ríkum. Því fór svo, að í afstöð- unni til Egils skiptust héraðs- menn í tvo flokka: Hinn stóra hóp fylgismanna og aðdáenda og hinn minni flokk hatramra andstæðinga en jafnframt líka aðdáenda. En nú, senn hvað líður, er sú greining úr sögunni og eftir stendur aðeins samein- aður flokkur þeirra sem dá minningu Egils og viðurkenna helztu dagblöðum landsins. Og hvað var þá að manninum? Fiskeitrun! Fi-amámenn fisk- iðnaðarins voru þrumu lostnir. Þeir sögðu sjúkdóminn miklu alvarlegri fyrir fiskiðnaðinn heldur en ráðherrann. Búizt er við Jdví, að þetta hafi mjög slæmar afleiðingar í för með sér fyrir iðnaðinn, en vonandi ná þeir sér báðir aftur, hr. Etzel og iðnaðurinn. (Uppl. úr Fiskets Gang, 24/11, 1960.) (Frá Sjávarafurðadeild SIS) hið ómetanlega gildi hans og starfs hans fyrir Suðurlandið. Ég var heimilismaður Egils einn vetur er ég var um tvítugt og bjó yngri son hans undir skóla. Reyndist hann mér hinn ágætasti húsbóndi, og þau hjón bæði. Og þótt leiðir okkar lægju sjaldan saman eftir J)að, minnist ég jafnan þeirrar kynn- ingar með sérstakri ánægju og þakklæti. Egill var bráð- skemmíilegur maður viðræðu og sneið ekki utan af því sem hann hafði að segja um menn og málefni. Hann hafði ósvikið yndi af bókmenntum og ræddi um þær af þekkingu og ljóm- andi áhuga, einkum kveðskap hinna klassisku ljóðskálda okk- ar, svo sem Einars og Gríms. En mest held ég að hann hafi metið Matthías Jochumsson. Og lengst mun ég minnast hans þyljandi kvæði Matthíasar svo sem: Og andinn mig hreif upp á háfjallatind / og ég ho'rfði sem örn yfir fold. Þá Ijómaði hann, Jjessi harðskeytti maður, af hrifningu fyrir töfr- um ljóðsins. Hann var ógleym- anlegur maður. Hjörtur E. Þórarinsson. EGILL GR. THORARENSEN kaupfélagsstjóri á Selfossi and- aðist 10. janúar, 64 ára að aldri og var jarðsettur að Laugardæl um 21. sama mánaðar. Um 1500 .manns fylgdu honum til grafar. Egill Gr. Thorarensen var fá- gætum hæfileikum gæddur. Hann var fjölgáfaður hugsjóna- maður og víkingur að dugnaði og dirfsku. Fyrir þrem áratug- um tók hann að sér fram- kvæmdastjórastarf í litlu fyr- irtæki samvinnumanna, Kaup- félagi Árnesinga og stjórnaði því af skörungsskap til dauða- dags. Nálega jafn langan tíma var hann einnig helzti ráðamað ur Mjólkurbús Flóamanna. Kaupfélagið varð stórveldi á þessum tíma og í sumar var ný verksmiðja Mjólkurbús Flóa- manna vígð, sem að öllum bún- aði stendur jafnfætis því full- komnasta, sem þekkist í mjólk- uriðnaðinum á Norðurlöndum. Undir forystu Egils var hafizt handa um að bæta úr hafnleysi strandlengju Suðurlands, með framkvæmdum í Þorlákshöfn, og engum einum manni er meira að þakka, að eins konar höfuðborg Suðurlandsundirlend isins er risin að Selfossi. 0 Samvinnuhreyfingunni var það hin mesta gæfa að eignast slíkan félagsmálaforingja og Eg ill Gr. Thorarensen var. Allir samvinnumenn landsins minn- ast hans með þakklátum huga. Nú taka nýir menn upp merki hinnar föllnu sunnlenzku höfuðkempu og halda stárfinu áfram. Þeir byggja á þeim trausta grunni, sem margar hendur hafa að unnið í krafti samvinnu og samhjálpar undir mikilhæfri forystu. Megi sam- vinnuhugsjónin verða þeim sá töfrasproti, sem hún varð í hendi Egils Gr. Thorarensen í þrjátíu ára gifturíku samvinnu- E. D. •lllllllllllllllllll■l■lll■lllllllllllll•■lll■ll•l■lll•■l•■lll■l•,£ s - | Náttstaður | þrastanna | ÞRESTIR virðast velja sér sér- staka náttstaði. Á ytri brekk- unni safnast þeir einkum á tvo staði, skýlda og gróðurmikla. Þar sitja hundruð þrasta er kvölda tekur og svo þétt að furðu sætir. Reynt var að telja J>restina eitt kvöldið. Gizkað var á, að þeir hefðu verið 7— 800 á þessum tveim stöðum. Á gamlaárskvöld þótti þröst- unum nóg um lætin. Varð ys og þys í svefnstað þeirra þegar flugeldar lýstu upp og flugu þeir ráðvilltir um með aumkv- unarlegum söng. Líklega hafa þeir álitið að heimurinn væri að farast. Nú er kominn snjór, reyniber in að verða búin og færra til bjargar en áður. Góðhjartaðir borgarar ættu að gefa þeim matarúrgang og láta þá njóta örlætis, sem þakklætisvott fyr- ir sönginn og alla samveruna.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.