Dagur - 01.03.1961, Blaðsíða 4
4
Dagub
Landhelgin seld
.NÚ ER það fram komið, sem almenn-
ingur í þessu landi óttaðist mest.
Ríkisstjórnin hefur opinberað svik
sín í landhelgismálinu á freklegan
hátt, selt dýrmæt landsréttindi, og
vekur það þjóðarreiði og blygðun.
Það tók að kvisast í Reykjavík á
mánudaginn, að ríkisstjórnin hefði
eitthvað óvænt á prjónunum viðkom-
andi Iandhelgismálunum. Kom það
líka á daginn, því síðdegis sama dag
lagði stjórnin fram þingsályktunar-
tillögu um að ríkisstjórninni yrði fal-
ið að semja við Breta á grundvelli
plaggs nokkurs, sem fylgdi og kveð-
ur nánar á um einstök atriði.
Höfuðatriði málsins er, að með
þessu afsalar stjórnin rétti þjóðarinn-
ar til einhliða útfærslu fiskveiðilög-
sögunnar á landgrunninu, ásamt því
að hleypa Bretum og síðan sennilega
öðrum fiskveiðiþjóðum inn í fisk-
veiðilandhelgi fslands, sem þegar er
farin að gefa ávöxt í meiri fiskgengd
nær alls staðar umhverfis landið.
Bretar fá, þótt tímabundið sé, að-
gang að flestum beztu fiskimiðunum
og er það mikið örlæti af íslands
hálfu. Líka mun flestum finnast lítil
stoð lengur í vísindalegum niðurstöð-
um fiskirannsókna, sem mikið hcfur
verið lagt upp úr fram að þessu fyrir
málstað íslendinga. Eins og öllum er
vel kunnugt, hefur þjóðin staðið ein-
huga að landhelgismálinu. Nefndur
saimiingur brýtur í bága við þjóðar-
viljann og er hrottaleg misbeiting
valds, ef áð lögum verður.
Ef samningarnir við Breta ná fram
að ganga og brezkum togurum, svo
og togurum annarra fiskveiðiþjóða
verður hleypt inn á bátamiðin, mun
þar verða þröng á þingi. Búast má
við mörg hundruð togurum og gera
þeir óskaplegan skaða á örskönunum
tíma og eyðileggja þann árangur, sem
þegar var orðinn af friðuninni.
Rétt er að taka fram, að í nefnduin
samningum felst einnig, að Bretar
viðurkenna 12 sjómílna Iandhelgina.
Enn fremur er gert ráð fyrir, að
grunnlínur séu færðar út á nokkrum
stöðum, á Selvogsbanka, Húnaflóa
og út af Faxaflóa og sunnan Langa-
ness. Grunnlínubreytingarnar eru
taldar stækka fiskveiðilögsöguna um
5 þús. fcrkílómetra. Þegar á allt þetta
er litið er landhelgin þó seld en ekki
gefin.
í fyrrakvöld voru margir fjölda-
fundir í Reýkjavík, þar sem rætt var
um landhelgismál. Hjá stjómarand-
stæðingum var húsfyllir. Framsókn-
arhúsið var troðfullt út úr dyrum og
stemning mikil og margir ræðumenn.
Hjá stjórnarflokkunum urðu ræðu-
höld nær engin og óánægjuraddir
heyrðust frá fundarmönnum.
Stjórnarandstæðingar á Alþingi
samþykktu að flytja vantrauststil-
lögu á ríkisstjórnina vegna þessara
atburða og mun hún hafa verið lögð
fram í gær.
Sennilega fara útvarpsumræður
fram um vantrauststillöguna innan
fárra daga.
Á morgun verða útvarpsumræður
um þessi mál öll, sem þá verða rædd
í heild af stjórnmálaflokkmium. □
Sigtryggur Þorsteinsson
deildarstjóri *
— MINNING ARORÐ —
Ágúst Haraldsson,
verkamaður, Hjalteyri - Minning
Báran þunga brotnar hvít við bergið gráa.
Einnig visnar blómið bláa.
Berst svo jafnt hið stóra og smáa.
Dimmt er nú um dal og sund og degi hallar.
Dauðans rödd úr djúpi kallar.
Deyja rósir vorsins allar.
En, sólin brátt í sínum faðmi sumri heldur.
Þetta líf er einsog eldur.
Örskotsbruni, hvað sem veldur.
Flýgur nótt, á firði ljósum fuglar vaka.
Æ um sínar ástir kvaka.
Aldrei koma þær til baka.
Desember 1960.
Jón frá Pálmholti.
NEFNBIR QG RÁÐ BÆJARINS
Á LAUGARDAGINN var Sig-
tryggur Þorsteinsson fyrrum
deildarstjóri á Akureyri til
moldar borinn. Hann andaðist
17. febrúar. Akureyrardeild
KEA, sem hann hafði lengi
veitt forstöðu, kostaði útförina
og vildi með því heiðra minn-
ingu hins látna.
Sigtryggur var fæddur á Ein
arsstöðum í Glæsibæjarhreppi
29. ágúst árið 1873. Foreldrar
hans voru: Þorsteinn bókbind-
ari Þorsteinsson frá Hvassafelli
í Eyjafirði, Hallgrímssonar
prests á Steinsstöðum í Öxna-
dal, en móðir hans var Þorgerð
ur Sigfúsdóttir bónda á Ytri-
Bakka í Arnarneshreppi Sölva-
sonar. Jónas skáld Hallgríms-
son var afabróðir Sigtryggs.
Sigtryggur dvaldi á uppvaxt-
arárum sínum á ýmsum stöð-
um, bæði í Öxnadal, fram í
Eyjafirði og víðar, en faðir hans
stundaði jöfnum höndum bók-
band og búskap. Árið 1893
kvæntist Sigtryggur og gekk að
eiga Sigríði Stefánsdóttur Ólafs
sonar og voru þau hjónin síðan
(í vinnumennsku á nokkrum
stöðum, en hjónáband þeirra
varð stutt því Sigríður andað-
ist eftir 6 ára sambúð árið 1899.
Sigtryggur flutti að Möðru-
völlum í Hörgárdal árið 1900,
til Stefáns Stefánssonar skóla-
meistara og dvaldi þar í 7 ár og
hafði á höndum margs konar
bústörf, annaðist t. d. kúabúið
og verkstjórn við heyskap á
sumrum. Skólastjórahjónin^
höfðu miklar mætur á Sig-
tryggi, enda var hann ódeigur
til allra starfa, annálaður þrek-
maður og brást ekki trúnaði.
Síðan lá leið Sigtryggs til
Akureyrar. Árið 1909 tók hann
við sláturhússtjórn hjá Kaup-
félagi Eyfirðinga eftir lát Ingi-
mars Sigurðssonar og hafði það
vandasama starf á hendi á
þriðja áratug. Litlu síðar, 1911,
varð hann svo fastur starfs-
maður hjá kaupfélaginu og
vann í þjónustu þess við ýmis
störf fram yfir 1930, m. a. lengi
við afgreiðslu á byggingavör-
um. Öll störf Sigtryggs við
Kaupfélag Eyfirðinga þóttu
með ágætum af hendi leyst.
Maðurinn var skörungur í geði,
hreinskiptinn og mikill reglu-
maður í öllum starfsgreinum.
Hann var einlægur samvinnu-
maður og náinn vinur frum-
herjanna í samvinnumálum
héraðsins.
Sigtryggur var deildarstjóri
Akureyrardeildar KEA árið
1933 og til ársins 1950. Á fyrri
deildarstjóraárum Sigtryggs
voru enn deildarábyrgðir og
starf deildarstjóranna var þá
mjög mikið. Talið er af þeim,
sem þar mega bezt um vita, að
þetta starf Sigtryggs Þorsteins-
sonar hafi verið frábærlega vel
af hendi leyst.
Árið 1930 kvæntist Sigtrygg-
ur öðru sinni og gekk að eiga
Sigurlínu Haraldsdóttur, Þor-
valdssonar verkamanns á Ak-
ureyri. Litlu síðar hóf hann bú
skap, sem hann stundaði um
árabil og átti þá heima á Þrúð-
vangi, sem hann byggði sér
vestanvert við bæinn. En nú
eru ný byggðahverfi risin, þar
sem áður voru töðuvellir bónd-
ans í Þrúðvangi.
Börn Sigtryggs af fyrra hjóna
bandi eru: Hallgrímur fulltrúi
í Reykjavík og Þorgerður, nú
búsett í Kópavogi. En börn Sig
tryggs og Sigurlínu, þau sem
lifa eru: Ólöf húsfrú og Sig-
tryggur afgreiðslumaður í
Sjöfn, bæði búsett hér á Akur-
eyri og Sigríður, sem er yngst,
og nemandi í Kennaraskólanum
í Reykjavík.
í mörg ár var Sigtryggur yfir
kjötmatsmaður á Norðurlandi.
Fjölmörg áhugamál átti hann
og lá ekki á liði sínu í félags-
málum. Má þar sérstaklega
nefna sjúkrasamlagsmálin. Þeg
ar lögin um alþýðutryggingar
komu til framkvæmda var
hann kjörinn formaður í stjórn
Sjúkrasamlags Akureyrar og
hélt því starfi æ síðan, en áð-
ur hafði hann um 17 ára skeið
verið aðalstjói-nandi sjúkrasam
lags, er hér var starfandi, unz
skyldutryggingar gengu í gildi.
Sigtryggur var áhugasamur
ungmennafélagi og var um
skeið formaður Ungmennafé-
lags Akureyrar. Hann tók mik-
inn þátt í leikstarfsemi bæjar-
ins, svo sem eldri menn muna
og hann var Góðtemplararegl-
unni hin mesta hjálparhella. Til
gamans má geta þess, að þegar
Sigtryggur var á Möðruvöllum,
annaðist hann veðurathuganir
þar á staðnum og birtust þær
reglulega í Akureyrarblaði. Þá
voru veðurathuganir í bernsku
hér á landi.
Sigtryggur var sjúklingur
síðustu þrjú árin, sem hann
lifði og dvaldi langdvölum á
Fjórðungssjúkrahúsinu og gekk
þar undir uppskurð. Dauða
hans bar eigi óvænt að, og
lausnin var kærkomin.
Sigtryggur Þorsteinsson var
ráðhollur, hreinskiptinn og
mjög vel viti borinn. Víða var
hann heima eins og títt er um
sjálfmenntaða menn og andleg-
ur og líkamlegur þróttur hans
var mikill. Slíkra manna er
gott að minnast og skylt að
þakka, er leiðir skilja. — E. D.
Á BÆJARSTJÓRNARFUNDI
fyrra þriðjudag voru kjörnir
forsetar, föst ráð og nefndir
bæjai'stjórnar.
Forseti var kjörinn Guðmund
ur Guðlaugsson með 6 atkvæð-
um, en Jón G. Sólnes hlaut 5
atkvæði. 1. varaforseti var kjör
inn Björn Jónsson með 6 at-
kvæðum, en 5 seðlar voru auð-
ir. 2. varaforseti var kjörinn
Bragi Sigurjónsson með 6 atkv.,
5 seðlar auðir. Ritarar kjörnir
Árni Jónsson og Stefán Reykja-
lín.
Ráð og nefndir verða þannig
skipuð næsta ár:
Bæjarráð: Árni Jónsson, Jón
G. Sólnes, Jakob Frímannsson,
Bragi Sigurjónsson, Björn Jóns
son. Varamenn: Helgi Pálsson,
Jónas G. Rafnar, Guðm. Guð-
laugsson, Stefán Reykjalín, Jón
B. Rögnvaldsson.
Bygginganefnd: Árni Jóns-
son, Jón H. Þorvaldsson, Stefán
Reykjalín, Gunnar Óskarsson.
Varmenn: Bjarni Sveinsson,
Helgi Pálsson, Jakob Frímanns
son, Jóhannes Hermundsson.
Hafnarnefnd: Helgi Pálsson,
Magnús Bjarnason, Guðm. Guð
laugsson, Tryggvi Helgason.
Varamenn: Árni Jónsson,
Kristján P. Guðmundsson,
Stefán Reykjalín, Þorsteinn
Svanlaugsson.
Framfærslunefnd: Ingibjörg
Halldórsdóttir, Jón H. Þorvalds
son, Helga Jónsdóttir, Krist-
björg Dúadóttir, Jón Ingimars-
son. Varamenn: Ásta Sigurjóns
dóttir, Sveinn Tómasson, Jón-
ína Steinþórsdóttir, Árni Þor-
grímsson, Margrét Magnús-
dóttir.
Rafveitustjórn: Árni Jónsson,
Sverrir Ragnars, Arnþór Þor-
steinsson, Albert Sölvason,
Guðm. Snorrggon. Varamenn:
Jón G. Sólnes, Anton Kristjáns
son, Yngvi Hjörleifsson, Sigurð
ur M. Helgason, Jón Ingimars-
son.
Sóttvarnanefnd: Bjarni Hall-
dórsson, varam. Sveinn Tómas-
son.
Heilbrigðisnefnd: Stefán Stef
ánsson, Sveinn Tómasson, Stef-
án Reykjalín. Varamenn: Gísli
Ólafsson, yfirlögr., Sig Óli
Brynjólfsson, Ingólfur Árnason
rafv.stjóri.
Kjörskrárnefnd: Jón G. Sól-
nes, Erlingur Davíðsson, Magn-
ús E. Guðjónsson. Varamenn:
Haraldur Sigurðsson banka-
galdk., Árni Valdimarsson, Þor
steinn Stefánsson.
Kjörstjórn: Sigurður Ring-
sted, Hallur Sigúrbjörnsson,
Jóhannes Jósefsson. Varmenn:
Einar Sigurðsson, Gestur Ól-
afsson, Ingólfur Árnason, rafv.
stjóri.
Endurskoðendur bæjarreikn.:
Páll Einarsson, Brynjólfur
Sveinsson. Varamenn: Árni Sig
urðsson, Gísli Konráðsson.
Stjórn Sparisjóðs Akureyrar:
Kristján Jónsson, Þórir Daníels
son. Varamenn: Tómas Stein-
grímsson, Skúli Magnússon.
Endurskoðendur Sparisjóðs-
ins: Jakob Ó. Pétursson, Gestur
Ólafsson. Varamenn: Sveinn
Tómasson, Áskell Jónsson.
Vallarráð: Árni Sigurðsson,
Ármann Dalmannsson, Jón Ingi
marsson. Varamenn: Leifur
Tómasson, Haraldur M. Sig-
urðsson, Þorsteinn Svanlaugs-
son.
Botnsnefnd: Gunnar H. Krist
jánsson, Richard Þórólfsson.
Varamenn: Árni Böðvarsson,
Ármann Dalmannsson.
Umferðanefnd: Jón H. Þor-
valdsson, Stefán Reykjalín.
Varamenn: Kjartan Sigurðsson
lögr.þj., Valgarður Frímann.
Lystigarðsstjórn: Anna Kvar
an, Arnór Karlsson, Steindór
Steindórsson. Varamenn: Ingi-
björg Rist, Helgi Steinarr, Sig.
L. Pálsson.
Vinnuskólanefnd: Jón Rögn-
valdsson gavðyrkjuráðun., Karl
Friðriksson, Árni Bjarnarson,
Baldur Svanlaugsson. Vara-
menn: Leifur Tómasson, Þór-
arinn Guðmundsson, Jón Odds
son, Jón Ingimarsson.
Skipulagsnefnd: Karl Frið-
riksson, Baldur Svanlaugsson.
Varamenn: Bjarni Sveinsson,
Tryggvi Helgason.
17. júní-nefnd: Leifur Tómas
son, Sveinn Tómasson, Harald-
ur M. Sigurðsson, Jón Ingi-
marsson.
ENN UM „UMHUGSUNAR-
EFNI“
I 7. og 8. tölublaði Dags frá
11. og 15. febr. þ. á. birtust í
Fokdreifum tvær greinar um
sama efni. Tilefnið er útvarps-
erindi Ólafs Stefánss. stjórnar-
ráðsfulltrúa nú ekki alls fyrir
löngu. Fyri'i greinarhöfundi
E.G.O. er ég alveg sammála-
og er honum þakklátur fyrir
innlegg hans. En síðari grein-
ina sem undirskrifuð er P. H.
langar mig að athuga ofurlítið.
P. H. hellir úr skálum reiði
sinnar yfir E.G.O. og virðist
mér hann þó mjög hógvær í sín
um málflutningi.
Fyrsta atriði í grein P. H. er
um steinsteypta akvegi og
sleppi ég að ræða um það, þar
sem hann treystir sér til að
skrifa um það heila bók — verð
ur þá væntanl. jólabók þ. á. —
Ekki tala ég heldur um kjöt-
framleiðslu. — En um bjórinn
langar mig að fai’a nokkrum
orðum.
Það skal játað að ég hef
aldrei skilið nauðsyn þess að
framleiða áfengan bjór á ís-
landi — jafnvel ekki eftir kapp
ræður í útvarpi um málið,
blaðaskrif ýmissa átta, né er-
indi fulltrúans. Hverjir eiga að
hagnast á þeirri framleiðslu?
Eru það ölgerðarhúsin, — eða
ætlar ríkið að reisa verksmiðju
til framleiðslunnar og hefja síð
an einokun á vörunni sambr. ■
Áfengisverzlun ríkisins —- og
afla ríkíssjóði tekna á þann
hátt? P. H. slær því föstu að
framleiðsla og neyzla á áfeng-
um bjór sé sjálfsagt mannrétt-
indamál. — Þá hefur maður
það.
Hitt er svo annað mál að
mörgum foreldrum þykir vá
fyrir dyrum, ef unglingar fara
að iðka' bjórþamb og telja að
það muni leiða af sér aukna
vínneyzlu meðal unga fólksins.
— P. H. segir að „mikið sé rætt
um úngliriga í sambandi við
bjórinn — og viti þó líklega
flestir að þeir geti fengið tóbak
og áfengi fyrirhafnarlítið ef
þeir kæri sig um.“ Hitt nefnir
hann ekki að samkv. landslög-
um má ekki afhenda ungling-
um áfengi eða tóbak. Væri
vissulega ástæða til að nota rit-
snilli sína til að fletta ofan af
því fólki sem vitað er að selur
unglingum þessar vörur í trássi
við lög og rétt, án tillits til
þeirrar bölvunar, sem slíkt at-
hæfi getur haft í för með sér,
fyrir unglinginn um leið og
hann er hvattur til fyrirlitning-
ar á lögum og rétti. — Það verð
ur vissulega ánægjulegt þegar
hinar svokölluðu „sjoppur" eru
orðnar fullar af áfengum bjór
og unglingum, drekkandi þessa
„mannréttindavöru“. — P. H.
segir, að vísu, til huggunar í
málinu, að 3%% bjór vérði svo
dýr, að það borgi sig ekki að
drekka sig fullan af honum.
Fjárhagslega séð, verði betra
að kaupa sterkari drykki til
þeirra hluta, og er það vissu-
lega góð hagfræði. P. H. vill
gera þá breytingu á ölfrum-
varpinu að alkoholstyrkleiki
bjórsins verði hækkaður úr
3y2% í 41/2—5%, líklega til þess
að hagfræðilega séð verði hægt
að drekka sig fullan af honum.
P. H. talar um aukið fjár-
magn og finnst lítið til um raun
verulegt sjálfstæði okkar ís-
lendinga — og er víst nokkuð
til í því smbr. ölfrumvarpið.
Líka vill hann fá erlenda aúð
kýfinga til að láta okkur í té
fjármagn, til að koma hér á fót
arðbærum fyrirtækjum. Lík-
lega eru þar fundnir, þeir
ábyrgu og dómbæru aðilar sem
hann talar um, að sýnt geti
fram á með sterkum rökum,
hvaða atvinnuvegi gamla og
nýja borgi sig að reisa við og
byggja upp. — Nóg er um tap-
ið segir hann. Hinir erlendu
auðkýfingar eiga væntanlega
að vera svo elskulegir að taka
það á sitt breiða bak. Hver ef-
ast um að þeir myndu gera það,
en gefa okkur gróðann. Þetta
eiga sem sagt að verða mestu
heiðursmenn.
Þá ræðir P. H. um sjónvarp
á íslandi. Eg er honum „sam-
mála“ um það að e. t. v. væri
okkur eins hollt sálarfóður að
lesa íslendingasögur, og að
„sjá“ glæpaleiki í sjónvarpi. —
Við verðum ekki menningar-
snauðir íslendingar eftir að við
höfum fengið sjónvarp í öllum
kennaraskortinum. Einhvers
staðar las ég það að síðan sjón-
varp kom í Bandaríkjunum,
hefðu glæpir meðal unglinga og
barna stóraukizt svo, að stefndi
til þjóðarvoða, og er þar kennt
um flutningi glæpaleikja. Já,
vissulega þurfum við að eign-
ast þetta menningartæki —
sjónvarpið — til að geta talizt
hlutgengir sem menningarþjóð.
Eg get ekki látið hjá líða að
minnast á útvarpsleikritið
„Eigi má sköpum renna“ —
vonandi fer ég rétt með nafn-
ið — þar sem það er eitt hið
bezta útvarpsefni sem P. H.
hefur heyrt. — Misjafn er
smekkur mannanna. — Mitt
álit, aftur á móti er, að með því
hafi verið fluttur einn sá lak-
asti óþverri sem útvarpið hefur
nokkru sinni borið á borð fyrir
hlustendur. Þar var saman
hnoðað öllum lægstu og verstu
hvötum mannskepnunnar —
morðum, svikum, hórdómi og
kryddað með brjálsemi. Útvarp
ið ætti að sjá sóma sinn í því
að sjá útvarpshlustendur í friði
með þvílíkum óþverra, og leik-
arai-nir — okkar ágætu lista-
menn — ættu að neita því að
setja list sína í að túlka slíkt
efni. Það má kannske segja að
við fullorðna fólkið þyldum að
hlusta á þetta, en börnin, sem
líka hlusta: Hver áhrif hefur
þess háttar „ævintýri“ á þau?
Ætli það hefði verið munur
fyrir þau að geta séð í sjón-
varpi dauðateygjur eiginmanns
ins, eftir að konan hafði byrlað
honum eitrið, — eða dótturina
þegar hún var að tala kjark í
bróður sinn, til að myrða hór-
karl móðurinnar — og friðil
móðurinnar sprikla í blóði sínu
þegar sonurinn hefur skotið
hann — soninn sjálfan falla
fyrir eigin morðvopni, og að
lokum dótturina með æðisfullt
augnai'áð vitskertrar mann-
eskju króa sjálfa sig inni til að
enda sitt auma líf? — Það er
ekki mikið þó að þjóðin vilji
fá slíka menningartækni í öll-
um kennærskortinum — og að
þeir séu kallaðir afturhalds-
seggir sem andmæla þvílíku
sálarfóðri.
Við erum víst fátækir íslend-
ingar, og illa stæðir fjárhags-
lega, eftir því sem sagt er, en
ef helzta lífskrydd okkar á að
vera erlendir auðkýfingar, bjór
þamb og glæpamyndir í sjón-
varpi, þá þurfum við ekki lengi
að bíða þjóðfélagslegra lífsloka.
I. B.
ÖKUMENN OG UMFERÐA-
REGLUR
Benedikt Kristjánsson Slétt-
ungur skrifar Fokdreifum eftir
farandi:
Mér hefur oft dottið í hug, í
sambandi við ökumenn hvort
þeim séu kenndar mismunandi
umferðareglur. Hvernig stend-
ur á því, að sumir ökumenn
draga ekkert úr ferðinni þegar
maður mætir þeim eða þeir
koma á eftir manni? Og þeir
flauta á menn og hesta og fæla
reiðskjótana fyrir manni að
þarflausu. Aðrir fara að öllu
kurteislega eins og siðuðum
mönnum sæmir. En hvernig
stendur á þessum mismun? Og
eftir hverju er farið þegar
mönnum eru borguð verðlaun
fyrir það, að ekkert hafi komið
fyrir í akstri þetta árið eða
hitt? Það skyldi þó ekki vera,
að einhverjir þeirra hefðu ekið
á skepnur og flýtt sér burtu af
slysstaðnum og skilið skepnurn
ar eftir lemstraðar og stundum
hálfdauðar? Slíkir menn hafa
enga samvizku, eða eru þeir að
flýja undan skömminni, með-
fram til þess einnig að fá við-
urkenningu fyrir góðan og
slysalausan akstur og afslátt á
iðgjöldum?
Mér finnst, að finna þyrfti
leið til að fyrirbyggja það, að
nokkur ökumaður flýi slysstað.
Og mér er spurn, hafa ökufant-
ar og ósvífnir menn gert sér
Ijóst, hve miklum skaða þeir
valda bændum í hvert sinn og
þeir aka á lamb eða hest?
Hvernig þætti sömu mönnum
ef þeir kæmu að bifreiðum sín-
um stórskemmdum eftir ein-
hverja þá menn, sem ekki hirtu
um þótt aðrir hlytu skaða? Síð-
ari verknaðurinn er þó raunar
miklu meinlausari þótt ljótur
sé og veldur ekki kvölum eins
og þegar ekið er á skepnur.
Þessir fengu ríkisaðsfoð
FJÁRMÁLARÁÐHERRA svar
aði á fundi sameinaðs þings
fyrirspurn um ríkisábyrgðir er
teknar hefðu verið árið 1959 til
togarakaupa. Var það sem hér
segir:
bv. Keilir (eigandi Axel
Kristjánsson), upphæð 6.578.
000 kr., lánstími 5 ár, vextir
6Vz%, 80% af skipsverðinu.
bv. Maí (Bæjarútgerð Hafn-
arfjarðar) 23.572.000 kr., láns-
timi 5 ár, 6% vextir, 60% af
skipsverði.
bv. Narfi (Guðmmidur Jör-
midsson) 31.685.000 kr., láns-
tími 12 ár, 6%% vextir, 90%
af skipsverði.
bv. Freyr (Ingvar Vilhjáms-
son) 34.070.000 kr. lánstími UVz
ár, vextir 614%, 85% skips-
verðs
bv. Sigurður (Einar Sigurðs-
son), 36.071.000 kr., lánstími
12 ár, vextir 614%, 90% skips-
verðs.
bv. Víkingur (Akranes),
36.071.000 kr., lánstími 12 ár,
6V2% vextir, 90% skipsverðs.
(Kaupverðið var gefið út í
þýzkum mörkum og er ekki
nákvæmlega úti'eiknað).
Ungi bóndinn, sem var opinberlega heiðraður.
Þreffán ára bóndi í barnaskóla
í Noreqi sæntdur heiðursmerki
Hér heima sitja aldraðir for-
eldrar allvíða einir eftir á eign-
arjörð sinni, unz þeir gefast,
upp — og selja „kotið“! Börn
þeirra hlaupin burtu, — frá
fermingaraldri. Sum flutt á
Mölina, önnur út í Bláinn! —
Hinn 7. janúnar sl. skeði sá
furðulegi atburður í Sæbóls-
sveit á Hörðalandi í Noregi, að
13 ára barnaskóladrengur var
sæmdur heiðursmerki Bænda-
félags fylkisins (sýslunnar). En
það er skrautleg silfurnál, sem
stundum er veitt bændum fylk
isins í viðurkenningarskyni
fyrir búnaðarafrek!
Á skemmtisamkomu sem
Bændafélag sveitarinnar hélt
laugardaginn 7. janúar fésti
formaður félagsins nálina í
barm drengsins, algerlega
óvænt, og svo að segja að hon-
um óvörum.
Blaðamaður í Björgvin (G.
T.) segir svo frá: — Þrettán
ára drengurinn Hákon Haug-
stad (Hákon á Haugstöðum) er
ekki í vandræðum með „að
drepa tímann“! Fyrir hálfu
öðru ári fékk faðir hans alvar-
lega hjartabilun (talinn ólækn-
andi), og varð þá drengurinn að
taka við búsforráðum heimilis-
ins: Sjá um alla hirðu jarðar-
innar, heyskap og uppskeru,
fjósverk öll, sækja eldivið í
skóginn o. m. fl. Og auk þess
verður hann að sinna námi sínu
og sækja skólann fyrri liluta
dags.
Hákon er fremur lítill vexti
eftir aldri og grannvaxinn.
Hann gengur í efsta bekk barna
skólans og á að fermast í haust.
Hann ber það ekki með sér að
vera erfiðismaður, en þess verð
ur brátt vart, að drengurinn er
einbeittur og gerhugull.
„Það var ekki um annað að
ræða. Búrekstrinum varð að
sinna, og það stóð næst mér að
hlaupa í skarð.“ — Annars var
pilturinn fáorður við blaða-
manninn, síspurulan og með
Ijósmyndavél. Það var því fað-
ir hans, sem helzt varð fyrir
svörum. Hjartabilunin gerði
hann nær algeran öryrkja. Nú
fær hann þó að vera á fótum
og „föndra“ eitthvað smávegis.
Þegar læknirinn gaf honum
heimfararleyfi um hríð af
sjúkrahúsinu, sagði hann að
hann mætti t. d. „tinda hrífur".
En nú eru allar hrífur úr
plasti, — og þá. .. . En Har-
aldur Haugstad lætur ekki bug
ast né hugfallast, þótt læknir-
inn telji enga batavon.
— Hákon stundar eldiviðar-
keyrslu þessa dagana, segir
blaðamaðurinn. En skammdeg-
isdagarnir eru stuttir, eftir að
hann kemur heim úr skóla. Og
að loknum útistörfum, þarf að
sinna fjósverkunum. Kýrnar
eru fimm, og mjólk því aðeins
til heimilisþarfa. En svo hefur
Hákon gæsir, sem hann þarf að
sinna, og senn er þar von á
gæslingum, og þá verður nú
fjör á ferðum! — En hesturinn
er einkavinur hans, og þeim
kemur harla vel saman. Enda
er samvinna þeirra náin og
traust.
— Er ekki erfitt að sinna öllu
þessu starfi, meðan þú gengur
í skólann? spyr blaðamaðurinn.
— O, það gengur nú slysa-
laust, ef þú skipuleggur störf-
in rétt.
— Hvernig skipulagðir þú þá
t. d. háar-sláttinn í haust?
— Ég varð auðvitað að fara
snemma á fætur. Svo sló ég
hæfilegan teig með vélinni og
rakaði því saman, áður en ég
fór í skólann. Og þegar ég kom
heim aftur, hafði mamma keyrt
allt saman í votheysgeyminn.
Og síðan unnum við saman, unz
ég varð að fara að sinna lexí-
unum.
— Jæja, nú ertu senn laus úr
barnaskólanum og verður
fermdur, og ferð svo næsta ár
í framhaldsskólann. Ætlarðu
(Framhald á bls. 7.)