Dagur - 23.12.1964, Qupperneq 4

4
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akurcyri
Símar 1166 og 1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaöur:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Gjafir
ÞEGAR þessar línur eru ritaðar
slendur jólakauptíðin sem hæst. Allt
virðist íalt fyrir fé og jólin eru höfð
fyrir vörumerki á liverskonar sölu-
varningi. Á lieimilunum er gert
lireint, bakað og saumað. Bömin
hlakka til gjafa og gleðskapar, full-
orðnir líka. Og allt er þetta gert í
minningu frelsarans, sem boðaði
kærleika og bróðurhug milli manna
og mannkyninu eilíft líf og himn-
eskan fögnuð í öðru lífi. Þessi boð-
skapur, sem nefndur er fagnaðarboð-
skapur, fór sigurför um mikinn
hluta heims, því hann flutti hrjáðu
mannkyni lífstrú, gleði og óbugandi
kjark í lífi og dauða. Enginn hefur
gefið þjóðunum slíka gjöf og því er
ljúft að minnast gefandans sjálfs, en
þó vill það gleymast um of í hátíða-
fagnaðinum.
Sá siður að gefa jólagjafir er falleg
ur siður, eins og allt J)að, sem gleð-
ur. Um gjafir sagði spekingurinn
Kahlil Gibran m. a.: Að gefa af eign-
um sínum er lítil gjöf. Hin sanna
gjöf er að gefa af sjálfum sér, því
hvað eru eigur Ju'nar annað en hlut-
ir, sem Jjú geymir og gætir að ótta
við að J>arfnast þeirra á morgun? Og
hvað ber morgundagurinn í skauti
sér? Til eru J>eir, sem gefa lítið af
nægtum sínum, og J>eir gefa til að
láta Jiakka sér, og hin dulda ósk
Jieirra eitrar gjöfina. Til eru J)eir,
sem eiga lítið en gefa J>að allt. Þetta
eru J>eir, sem trúa á lífið og nægtir
lífsins, og þeirra sjóður verður aldrei
tómur. Og til eru þeir, sem gefa og
J>ekkja hvorki J>jáningar J>ess né
gleði og eru sér ekki meðvitandi um
dyggð sína. Þeir gefa eins og hlóm-
in í garðinum, sem anda frá sér ilmi
sínum. Með verkum ]>cirra talar guð
til mannanna og úr augum þeirra
lýsir bros hans jörðinni. Allt sem ]>ú
átt mun einhvern tíma verða af þér
tekið. Gefðu því meðan tími er til
og ætlaðu J>að ekki erfingjunum. Og
]>ið þiggjendur, leggið ekki á neinn
klyfjar af J>akklæti. Leggið ekki ok
á ykkur sjálf og ]>ann sem gefur.
Látið gjafirnar verða að vængjum,
sem lyfta ykkur báðum, J>ví að vera
skuldbundinn gefenda er að efast
um veglyndi hans, sem á vora gjaf-
mildu jörð að ntóður og guð að föð-
ur.
Gleðileg jól!
mnm
ÞEGAR íslendingur dvelst ut-
an heimalands er það fagnaðar-
efni að hitta landa og mæla við
hann á eigin tungu. Það er eins
og að hitta gamlan vin eða ætt-
ingja.
Seint í október 1924 lagði ég
leið mína til Noregs. Ég var
ungur og einhleypur og fýsti
að hleypa heimadraganunt og
sjá mig ögn um. Noregur varð
fyrir valinu vegna skildleika
máls og menningar, svo og sögu
staða, sem okkar fornu bók-
menntir greina.
Ég hafði hug á að kynnast
nokkuð þjóðlífi, menningu og
háttum þessarar frændþjóðar,
og þá sérstaklega atvinnulífi,
einkum því, sem laut að sjávar-
útvegi, en á þeim tíma stóðu
Norðmenn þar framar okkur
fslendingum, einkum um síld-
veiðár og nýtingu afurða frá
sjávarafla- Af máli, þar í landi,
hafði ég ekki áhyggjur, því ég
var vel læs á danska tungu, og
hafði auk þess haft nokkur
kynni af norskum mönnum hér
á Raufarhöfn tvö undanfarin
sumur, unnið dálítið með þeim,
og haft við þá samræður, þegar
svo bar undir. Á þeim tíma
höfðu menn ekki mikil peninga-
ráð, yfirleitt, og sízt ungir
menn, sem unnið höfðu heim-
ilum sínum kauplaust fram yfir
tvítugsaldur, sem þá var títt.
Ég átti þess því ekki kost, að
fara þessa för sem „túristi,“
heldur vinna fyrir mér, er þar
kæmi, a. m. k. að einhverju
leyti. Ég fékk því, um sumarið
hjá norskum síldveiðiskipstjóra
vilyrði fyrir plássi sem háseti á
skipi hans, við síldveiðar við
vesturströnd Noregs, urn vetur-
inn. Ég tók far með Lagarfossi
gamla, sem kom norðan fyrir
land, austur um, að safna haust-
vörum, saltkjöti og gærum,
með 500 krónur í vasanum,
átti ekki annað handbært, enda
nokkurs virði í þá daga. Skipið
hafði viðkomu í Bergen og þar
steig ég á land. Dvaldi ég
nokkra daga þar og tók síðan
far með strandferðaskipi Berg-
enska félaginu (hurtigrute) til
Álasunds, og þaðan, eftir stutta
viðdvöl, með flóabát til Egges-
bönæs á Suður-Mæri, en þar
átti skipið mitt heimahöfn- Kom
það þangað sama daginn og ég,
úr einhverri haust-viðgerð norð
an frá Þrándheimi. Skipið var
vogbundið á höfninni, anker
og keðjur úr framstafni og
sterkir vírar úr afturstafni fest
í bólverk við land, og þar skyldi
það bíða 'til nýjárs, en þá átti
að hefja vetrar-síldveiðar. Það
lá því fyrir mér, að bíða þarna
atvinnulaus í tvo mánuði. Ég
gerði tilraun til að fá mér hús-
næði og fæði þennan tíma, en
án árangurs, en fljótlega varð
samkomulag um það, milli skip-
stjóra og skipseiganda, að bjóða
mér að búa í skipinu, sem eftir-
litsmaður, og skildi ég fá her-
bergi skipstjóra til íbúðar.
Þótti mér það, eftir ástæðum,
góður kostur og í eldhúsi skips-
ins, sem var undir yfirbyggingu
á þiljum, voru öll áhöld til mat-
reiðslu, svo ég gat séð um fæði
mitt sjálfur, og léttbát hafði ég
við skipshlið. Leið mér þarna
vel og var frjáls allra minna
ferða. Um hálfsmánaðar tíma
bjó með mér í skipinu vélstjóri,
sem var eitthvað að vinna í vél-
arrúmi. Sagði hann mér fyrir
um, að kveikja upp eld undir
gufukatli, ef frost gerði, en ekki
þurfti á því að halda nema í
tvö skipti, tvo eða þrjá daga í
einu, svo það var létt verk og
nóg af kolum í boxum. í her-
bergi skipstjóra var góður kola-
ofn og 20 línu olíulampi festur
í loftið-
Eggerbönæs var lítið þorp, og
er sjálfsagt enn, sem stendur á
eyju, sem Heröy heitir, í
skerjagarðinum fyrir Suður-
Mæri, nokkurn veginn miðja
vegu milli Álasunds og Staðar
(Stat). Þorpið stendur við vog
austan á eynni. Vestan við vog-
inn stóðu nokkur íbúðarhús og
verzlunarhús, ásamt geymslu-
húsum, og bryggju fyrir verzl-
unarskip og flóabátinn, sem
hafði viðkomu tvisvar í viku,
en austan við voginn voru
bryggjur og geymsluhús fyrir
sjávarvörur og alls konar rekst-
ursvörur til .sjávarútvegs, einn-
ig síldar og fiskverkun. Þar
voru líka íbúðir og mötuneyti
fyrir verkafólk, sem vann á
stöðinni, og héldu þar til eitt-
hvað yfir 20 manns, þennan
tíma, og mikið fleiri suma aðra
árstíma, þegar vertíðir stóðu
yfir og að bárust sjávarafurðir.
Þetta var eign skipseiganda
míns, sem átti auk þess tvö
vöruflutningaskip í förum og
keypti sjávarafurðir til verkun-
ar og seldi rekstrarvörur.
Heröy er allstór eyja og lengri
frá norðri til suðurs en hvað
hún er breið, eftir henni endi-
langri er hæð eða hálfgildings
fjall og er víðsýnt af því um eyj
ar og sker, í skerjagarðinum, og
vestur á hafið, einnig austur til
meginlandsins og fjallanna þar.
Fjallshlíðin er með ávölum
bratta að austan og gróin upp
að brún. Er þar skógarvöxtur
mikill í hlíðinni, greni ofantil en
birkiskógur neðar og suðurendi
eyjarinnar er allur vaxinn
birkiskógi niður að sjó. Var
mér sagt að greniskógurinn í
fjallshlíðinni væri græddur af
skólabörnum margra ára. Norð
ar á eynni vestur af þorpinu við
voginn, er talsvert undirlendi
austan hæðarinnar og var það
mest rsektað land, sem hefir
verið raklendi, en framræst.
Þar voru ræktarlönd eyjabúa
fyrir ýmiskonar jarðargróður,
bæði til eldis manna og hús-
dýra- Með fjallshlíðinni ofan við
ræktaða landið var nokkuð sam
feld byggð, með vegi, sem þar
hafði verið lagður, að skarði í
hæðina og vestur um það. Sú
byggð nefnist Myklebust og var
þar bæði kirkja og barnaskóli.
Að vestan var hæðin mikið bratt
ari og blásin mjög ofan til. Vest
an undir henni, við sjóinn var
nokkuð stórt sjávarþorp, sem
heitir Fusnavog, mikið stærra
en þorpið að austanverðu. Var
þar talsverð sjávarútgerð og
verzlun. Vegur þarna á milli lá
um skarðið í hæðina.
í góðum veðrum tek ég mér
nokkrum sinnum gönguferðir
um eyna, til að skoða mig' um
og njóta útivistar og hreifingar,
og komst einu sinni upp á fjall-
ið, en oftast lá leið mín upp í
skarðið og þá í Fusnavoginn.
Rétt vestan í skarðinu var hús,
sem tilheyrði Fusnavognum, en
var þó spöl frá þorpinu. Þar
bjuggu mæðgur frá Siglufirði
ásamt norskum eiginmanni
yngri konunnar og dóttur þeirra
ungri, 6 ára, og hjá þeim dvaldi
ferðafélagi minn að heiman
Kristján Ásgrímsson frá Siglu-
firði. Var hann ættingi þeirra-
Unga frúin rak verzlun í Fusna
vognum, en maður hennar stund
aði sjóinn. Var ég ávalt velkom
inn gestur þangað og hafði
mikla ánægju af. Ekki vissi ég
þar von annarra íslendinga fyrst
um sinn.
Svo var það einhverju sinni,
nokkru fyrir jól, í einum þess-
um gönguferðum mínum, að ég
hugðist skoða furuskóginn sunn
an til á eynni, að austanverðu.
Ég fann mjóan veg, sem lá suð
ur í skóginn, og fór eftir hon-
um. Ég var að hugsa um það, að
svona skógarblettur væri mik-
ils virði á íslandi, og til margs-
konar neta, þótt ekki væri hann
neitt sérlega stórvaxinn, því
allmikið stærri tré var ég búinn
að sjá, þar í landi. En allt í einu
var ég kominn fram á lága hæð,
eða holtbrún og við mér blasti
dæld, eins og lítið dalverpi,
skóglaust, en svo skógur á alla
vegu við þessa dæld. Þarna á
lítilli bungu eða hól, stóð hvít-
málað hús, sem auðsjáanlega
var íbúðarhús, tveggja hæða,
en ekki stórt um sig- Bak við
íbúðarhúsið, að austan voru
tvö önnur hús lágreistari, sem
gátu verið geymslu eða peninga
hús, talsverður túnblettur var
út frá húsunum, á alla vegu og
giskaði ég á, að með góðri
spret.tu gæti það e. t. v. fóðrað
tvær kýr, en ekki var það allt
alveg slétt, en þó ekki neitt
verulegt þýfi, eins og í sumum
túnum á landi hér, á þeim tíma
og áður en húsdýraáburður var
á dálitlum hluta af túninu og
var gengið frá honum í reinum,
eins og sumsstaðar var gert
heima. Allt virtist bera vott um
þrifnað á þessu býli, og ein-
hvernveginn fannst mér það
bera með sér svo miklan svip
af íslenzku smábýli, mikið frem
ur en ég hafði þarna anarsstað-
ar seð. Þetta allt varð til þess,
að hjá mér fæddist sterk löng-
un til að komast á snoður um
hvaða fólk þarna byggi, en ég
sá ekki svo greiðan gang að
því- Engin manneskja var utan
húss, sem ég gæti gefið mig á
tal við, og mér fannst óviðkunn
anlegt að fara að berja að dyr
um erindislaust, bara til að sjá
ókunnugt fólk, af tómri forvitni.
Þá kom mér í hug gamalt ís-
lenzkt ráð vegfarenda til að
reyna gestrisni viðkomandi hús
ráðenda þar sem leið lá um, á
ókunnum slóðum og vissulega
gat göngumaður haft þörf fyrir
svaladi-ykk. Eg herti því upp
hugann og gekk heim að hús-
inu og drap á dyr. Hurðin opn-
aðist eftir litla stund og í dyrun
um stóð kona, fremur ungleg og
snyrtilega klædd, og virtist
nokkur undrun í svip hennar,
er hún leit mig á tröppunum.
Eg bauð góðan dag og spurði
hvort hún gæti gefið mér vatn
að drekka. Hún hvarf inn í hús
ið án frekari viðræðna, en birt
ist aftur eftir litla stund, með
bakka í höndum, með ca.
þriggja marka könnu og vatns-
glasi á. En í könnunni var ekki
vatn, heldur mjólk, og bauð
mér að gera svo vel. En hvað
þetta var líkt og á íslenzkum
sveitabæ. Það var enn furða í
svip hennar. Ég helti í glasið
og drakk, hún bauð mér meira
og ég þáði. Hún spurði. Á hvaða
ferð er maðurinn? Ja, ég var nú
bara að rölta um hérna í skóg-
inum og skoða mig um, í góða
veðrinu. Hún horfði á mig
spurnaraugum og ég þakkaði
fyrir drykkinn. Þá eins og
stundi hún upp. „En hvaðan er
maðurinn?" „Eg er frá íslandi"
sagði ég. Þá færðist eins og bros
um allt andlit hennar og hún
segir, á hreinni og skærri ís-
lenzku. „Eg er líka frá íslandi11.
Nú, við heilsuðumst þá þarna
næstum sem gamlir kunningjar,
þótt við hefðum aldrei ‘ áður
sést, og sögðum nöfn okkar.
Hún bauð mér til stofu, og þar
sat ég fulla tvo klukkutíma, í
samræðum við hana og þáði
veitingar, á sama hátt og aufúsu
gestur hlýtur á íslandi- Við
sögðum hvort öðru skil á okk-
ur og spjölluðum um eitt og ann
að á íslandi og var víst báðum
nautn að því, að geta talað okk-
ar kæra móðurmál. Mér fannst
ég þarna vera staddur á alís-
lenzku sveitaheimili, allt vitnaði
um það. Eg mátti bara ekki líta
út í gluggann, því þá varð skóg
urinn fyrjr auga, og hann var
ekki daglega innan sjónhrings
á íslandi. Eg er nú búinn að
gleyma nafni þessarar gestrisnu
og viðræðugóðu konu, en hún
var frá Siglufirði og gift Jakob
sen, sem lengi rak síldarsöltun á
Siglufirði, eri mun lítið hafa
starfað þar eftir síðari styrjöld.
Eg sá þárna ekki annað fólk en
tvö börn þeirra fremur ung, en
Jakobsen var suður í Kaup-
mannahöfn, í einhverjum kaup
sýsluerindum, en von á honum
heim fyrir jólin. Þau áttu þetta
smábýli þarna í skóginum og
bjuggu þar við tvær kýr og
nokkur hænsni, og skildist mér
að frúin sæi alveg um þennan
búskap.
Þótt mér sé nafn konunnar í
skóginum gleymt, er atvikið um
þessa óvæntu samfundi í fersku
minni og mér fannst þetta nokk
urt ævintýri í fásinni mínu með
al framandi fólks og í ókunnu
umhverfi. Ég sá hana aldrei
* (Framhald á blaðsíðu 7).
5
únaðarmál rædd í París
Fulltrúi íslands var Hjörtur E. Þórarinsson
DAGANA 14. til 17. desember
var haldinn í París ráðstefna
um landbúnaðarmál fyrir með-
limaríki OECD, efnahagssam-
vinnustofnunarinnar, sem hef-
ur höfuðstöðvar þar. OECD er
skammstöfun fyrir Organis-
ation for Economic Co-oper-
ation and Development, þ. e.
félagssamtök um hagræna sam-
vinnu og þróun.
Aðildarríkin eru öll lönd
Vestur-Evrópu, þ. á. m. hlut-
lausu ríkin Svíþjóð og Sviss,
svo og Suður-Evrópulönd, frá
Portúgal til Tyrklands, þ. á. m.
Júgóslavía. Auk þessara landa
eru svo Kanada og Bandaríkin
með.
ísland hefur nú um alllangt
skeið verið í þessum samtökum
og notið þaðan fjárhagslegs og
tæknilegs stuðnings við tiltek-
in rannsóknarefni, þ. á. m. á
sviði landbúnaðar.
Ráðstefnan sem hér um ræð-
ir fjallaði um rannsóknir á hag-
þróun og aðlögun landbúnaðar-
í nútíma þjóðfélögum. Fulltrúi
NÝJAR BÆKUR
A FJALLA- OG DALASLÓD-
UM. Páll Guðmundsson frá
Rjúpnafelli ritar bók með ofan
skráðu nafni og er hún 260 blað
síður og er minningabók og
sagnaþættir. Höfundur fór til
Vesturheims ásamt Björgvini
bróður sínum, tónskáldi og
dvelst þar enn, 77 ára gamall.
Benedikt Gíslason ritar ítar-
legan formála.
Þessi bók er um margt fróð-
leg og ýmsir kaflar hennar
skemmtilegir aflestrar. Bóka-
forlag Odds Björnssonar á Ak-
ureyri er útgefandi.
BRÖTSJÓR OG BYLGJURÓT.
Ægisútgáfan í Reykjavík hefur
sent frá sér bókina „Brotsjór og
bylgjurót" sem Jónas St. Lúð-
víksson tók saman, þýddi og
endursagði. Bókin fjallar um
hetjudáð á hafinu og er skipt í
fimm kafla- Hér er um sann-
kallaða sjómannabók að ræða,
með hrikalegum frásögnum og
hetjudáðum.
ÓLI OG MAGGI I
ÓBYGGÐUM
heitir ný unglingabók frá Bóka
forlagi Odds Björnssonar á Ak-
preyri, og er hún eftir Ármann
Kr. Einarsson, og mun höfund-
arnafnið þykja allgóð trygging
fyrir skemmtilegri bók.
Hér segir frá því, er Maggi
gerist vörður við mæðiveikis-
girðingu á heiðum uppi og dríf-
ur margt á daga hans og þeirra
félaga.
Bókin er 120 blaðsíður og eru
teikningar eftir Halldór Péturs-
son. — Bók þessi er góð jóla-
gjöf-
- KOL OG OLÍA
(Framhald af blaðsíðu 8).
En það er sem sé orkuþörfin
í framtíðinni, ekki sízt í vanþró
uðum löndum, og hlutverkið
sem kjarnorkan mun gegna á
næstu tíu árum, sem rætt verð
ur um á ráðstefnu Sameinuðu
þjóðanna í Genf.
íslands var Hjörtur E. Þórar-
insson, sem fór á vegum nefnd-
ar Búnaðarfélags íslands og
Stéttarsambands bænda, en sú
nefnd vinnur að athugun á
stöðu íslenzks landbúnaðar í
okkar þjóðfélagi-
Aðspurður segir Hjörtur, að
ferðin hafi verið' hin fróðleg-
asta. Þarna hittust og báru sam
an bækur sínar hálærðir land-
búnaðarfræðingar og forstöðu-
menn hagfræðistofnana land-
búnaðarins í mörgum aðildar-
ríkjanna. í Vestur-Évrópu er
það ekki lengur vandamál,
hvernig framleiða skuli nægar
búvörur handa þegnunum.
Hana má auðveldlega tvöfalda
á stuttum tíma. Vandamálið er,
hvernig skipuleggja skuli land-
búnaðinn í heild, svo að bænd-
ur hafi nægar tekjur, og hvað
verða skuli af því fólki sveit-
anna, sem landbúnaðurinn
þarfnast ekki, og þjóðfélögin
vilja ekki að stundi búvöru-
framleiðslu. Meginþróunin er
alls staðar þessi, misjafnlega
'hröð eftir staðháttum, Fólki,
sem stundar landbúnað fækkar,
búeiningarnar stækka, tæknin
eykst, heildarframleiðslan vex-
Þetta virðast allir telja óhjá-
kvæmilega, og flestir æskilega
þróun, en sums staðar skapar
þetta nýtt og alvarlegt vanda-
mál, hættuna á landauðn. Það
er ekki landbúnaðarmál sérstak
lega. Það er almennt þjóðfélags
vandamál, sem allar ríkisstjórn
ir telja sér skylt að snúast gegn
af fremsta megni.
Hjörtur telur það skoðun
sína, að þróunin í íslenzkum
landbúnaði sé í flestum veiga-
miklum atriðum sú sama og
gerist um alit OECD-svæðið,
en hin félagslegu vandamál,
sem skapast af fækkun sveita-
fólksins, séu að( líkindum erfið-
ari hér en nokkurs staðar
annars staðar vegna þess, hve
landið er strjálbýlt og sveita-
byggðin gisin. □
Skyndiíiappdrætti
í. S. í.
EINS og auglýst hefir verið efn
ir íþróttasamband íslands. til
landshappdrættir sem ætlað er
til styrktar hinu félagslega
starfi íþrótta og ungmennafé-
laga í landinu. Er hugmyndin
að efna til slíkra happdrætta
einu sinni á ári í framtíðinni.
Vinningar í þessu happdrætti
eru mjög glæsilegir, eða þrjár
bifreiðir, allar af árgerð 1965.
Tvær Ford-Cortína bifreiðar og
ein Volksvagen bifreið. Saman
legt verðmæti þeirra er um
hálfa milljón króna.
Happdrættið stendur til gaml
ársdags og verður drætti ekki
frestað.
Verð hvers miða er kr. 50.00.
Miðarnir eru seldir hjá öllum
ungmenna og íþróttafélögum á
landinu. Allur ágóði, eða
minnst 50% renna beint til fé-
laganna. Er því um fundið fé
að ræða fyrir félögin, ef þau
hagnýta sér möguleikana til
sölu. Ekki er að efa að íþrótta-
unnendur munu vera fúsir til
að kaupa miða í þessu happ-
drætti, og freysta þannig gæf-
unnar um glæsilega vinninga,
jafnhliða því að styrkja viðkom
andi félög fjárhagslega til auk
ins íþrótta og æskulýðsstarfs.
v.HE & ^ v-ÍS' ÍJ>^
t
I MENNINGIN HRYNUR
I
I
I

t
I
I
I
s
t
'/i*
Á'
d>
;>
I
£
S
(Framhald af blaðsíðu 1).
táknar vingull óháðan íslenzkan anda. Vingull
er ein sú nafnbót, sem veitt er }>eim, sem ekki
vilja ánetjast stórveldum. Þá merkið það stefnu-
lausan og veiklyndan mann. En þessi vingull,
hann hefst og titrar engum háður, fyrir ísland.
Surnir segja, að rímuð, hefðbundin ljóð séu nú
á dögum lítið annað en hreimur og hrynjandi.
Þetta er mesta fjarstæða. Stundum hafa orðin í
þeim djúpa og margfalda merkingu og eru valiri
af mikilli nákvæmni. Þarna var allt efnið þraut-
hugsað, áður en orðið vingull var sett á sinn
stað. Þar hefði getað staðið svo margt annað. —
Fyrsta vísa þessa kvæðis er svona:
„Enn er ég kominn og genginn að finna þig, gras,
gráhærður stöngull í brekkunnar sjálfstæða
skaut.
Bíða níín ennþá þau blöð, er í æsku ég las.
Bíður mín dagur og tími í Jaessari laut.“
Þetta er fyrst og fremst lýsing á ]>ví, þegar mað-
urinn finnur unað æsku sinnar í því grasi, srm
hann gladdist við á fyrri árum, og þeim blóm-
um, sem fingur hans fundu þá. En undir niðri
er ýmislegt fleira. Þar ca*-m. a. skírskotað til Jress,
að blöðin Tíminn og Dagur berjast enn þeirri
baráttu, sem þ>au voru stofnuð til að heyja, bar-
áttu fyrir réttindum íslands og fólksins á íslandi.
Menn eiga að geta notið ljóðsins, þótt þeir lesi
ekki þetta út úr því. En ég hef ætlað þessu kvæði
að segja afstöðu mína til íslenzkra málefna, þótt
]>að sé fyrst og fremst óður um íslenzkan gróður
og unað hans, segir hið vestfirzka skáld að lok-
um og þakkar Dagur svörin. □
V
3
Y
rí
4
?
4-
4
4
f
t
s
4
4
©
#
4
3
4
f
3
4
4
4
3
4
I
f
3
4
4
3
4
4
3
4
4
3
4
4
4
3
4
V,?
4
3
4
í
3
y
Snyrting kvenna
EINS og ég sagSi í síðasta þætti
er húðin upphaflega eins gerð
hjá öllum. Verði hún annað
hvort of feit eða of þurr er
orsökin sú, að kyrtlar þeir,
sem í húðinni eru, og gegna
því hlutverki að halda henni
mjúkri og rakri, starfa ekki
eðlilega, svo og skortur á bæti-
efnum, rangt mataræði, heilsu-
leysi o. fl.
Venjuleg húð er hvorki of
feit eða of þurr, en getur þó
oft glansað ó höku, nefi og enni
vegna þess að þar eru flestir
fitukyrtlarnir. Þetta er sú húð-
tegund, sem allar konur óska
að hafa, en hún er því miður
fremur sjaldgæf. Hún þarfnast
engrar sérstakrar umönnunar,
og má meðhöndla hana á sama
hátt og þurra húð.
Þurr húð er sú húðtegund,
sem er þunn með smáar svita-
holur og þolir illa hitabreyting-
ar. Það myndast fljótt fínar
hrukkur, helzt kring um aug-
un. Ástæðan fyrir því að húðin
verður of þurr er í fyrsta lagi
efnaskortur. Undirhúðin fær
ekki þá næringu, sem þarf til
þess að vökvi sá, sem er utan
um vefina, sé nægilegur. Þeir
herpast því saman og hrukkur
koma á andlitið smátt og smátt.
Húðin getur líka verið þurr
vegna þess að fitukyrtlarnir,
sem í henni eru og hafa því
hlutverki að gegna að gefa af
sér fitu, starfa ekki, eða gefa
ekki af sér það fitumagn, sem
húðin þarfnast. Notið aldrei
sápu ó þurra húð og ekki held-
ur andlitsvötn, sem innihalda
sþritt. Hreinsið húðinu á kvöld-
in og morgnana með góðu
hreinsikremi, ekki feitu. Bezt
eru krem, sem borin eru á húð-
ina og látin vera í nokkrar mín-
útur, þvegin síðan af með vatni
og hafa þann eiginleika, að
binda klór og kalk í vatninu,
gera það í staðinn mjúkt og
milt. Eftir svona hreinsún er
húðin aldrei strengd og glans-
andi eins og hún verður ef not-
að er vatn og sápa. Berið síðan
gott vítamínkrem á húðina, og
látið vera yfir nóttina. Gætið
þess ætíð þegar þið veljið nær-
ingarkrem, að þau innihaldi
þau efni, sem húðin getur
drukkið í sig, þ. e. A, D2, B og
C vitamín. Þessi næringarkrem
eru mjög góð og þau má einn-
ig nota sem dagkrem og undir-
lag undir púður og make up.
Feit húð, húðtegund, sem
alltaf er glansandi. Hún er gróf
með stórum og opnum sviía-
holum, en ekki eins viðkvæm
og þurr húð, en oft óhrein, ból-
ótt og óslétt. Notið til hreinsun-
ar hreinsikrem og andlitsvötn,
sem gerð eru fyrir feita húð.
Nuddið kreminu vel inn í húð-
ina, þannig að það nái að djúp-
hreinsa. Þvoið það síðan af með
volgu vatni. Berið síðan á nær-
andi krem fyrir nóttina. Þvoið
andlitið vel á morgnana með
vatni eða andlitsvatni og notið
sama næringarkrem og kvöldið
áður sem dagkrem og undirlag
fyrir púður eða make up.
Að lokum nokkrar almennar
ráðleggingar. — Eftir erfiðan
vinnudag, þegar kona er þreytt
en -vill gjarna líta vel út fyrir
kvöldið, getur hún vel kastað
á sig kælandi kvíldargrímu
(maska), þær geta gert krafta-
verk. Þessa maska er hægt að
fá keypta í snyrtivöruverzlun-
um. Þeir eru bornir á húðina
og hún fær að hvílast í þessu
kælandi kremi í 15—20 mínút-
ur, sem gerir hana hvíta, slétta
og mjúka. Gott er að leggja
augnakompressu yfir augun
meðan maskinn er á andlitinu.
Ágætt er að væta bómull í
köldu vatni, köldu kaffi eða tei
og leggja yfir augun. Þegar
maskinn hefur veirið þveginn af
með vatni, er húðin tilbúin að
leggja á hana make up, sem
endast mun lengur eftir að húð-
in hefur fengið að hvílast í
þessum* kalda hvíldarmaska. □
SKÁKMÓT U.M.S.E.
HINU árlega skákmóti Ung-
mennasambands Eyjafjarðar
er nýlokið. Urslit í síðustu um-
ferð urðu þessi:
Sveit umf. Möðruvallarsókn-
ar vann A-sveit umf. Skriðu-
hrepps 2V2:1Vz. Sveit umf.
Svarfdæla vann sveit umf. Öxn
dæla 2Vz:lVz. B-sveit umf.
Skriðuhrepps vann sveit umf.
Saurbæjarhrepps og Dalbúans
4:0. Sveit umf. Æskan sat yfir.
Heildarúrslit mótsins urðu
þannig:
B-sveit umf. Skriðuhrepps
17 Vz vinning. Sveit umf. Möðru
vallarsóknar 16. A-sveit umf.
Skriðuhrepps 13. Sveit umf.
Saurbæjarhrepps og Dalbúans
12V2. Sveit umf. Svarfdæla ID/2.
Sveit umf. Æskan 7. Sveit umf.
Öxndæla 6V2 vinning.
Þetta er í áttunda skiptið í
röð, sem sveit frá umf. Skriðu-
hrepps vinnur á þessum mót-
um.
Að loknu móti voru verðlaun
afhent. Hlaut sigursveitin far-
andbiltar sem keppt var um í
annað sinn, einnig verðlauna-
peninga. Fyrir sveitina tefldu
Ármann Búason, Ingimar Frið-
finnsson, Sturla Eiðsson, Frið-
finnur Friðfinnsson og Jósavin
Gunnarsson.
Verðlaun fyrir bezta frammi-
stöðu á einstökum borðum
hlutu Ármann Búason, Haukur
Jónsson, Sturla Eiðsson og
Gunnlaugur Sigvaldason.
Unglingaverðlaun fékk Jósa-
vin Gunnarsson, 16 ára.
Skákstjóri var Þóroddur Jó-
hannsson.
HRAÐSKÁKMÓTI sambands
ins er einig lokið, og þar sigr-
aði Hjörleifur Halldórsson.
_______________ □
RÓMAVELÐI
UT er lsomið síðara bindi af
hinu mikla ritverki Will Dur-
ants um Rómaveldi, þýðandi Jón
as Kristjánsson- Þetta bindi er
yfir 400 bls. og prýtt fjölda
mynda. Menningarsjóður gefur
bókina út, eins og fyrra bindið,
sem út kom í fyrra og hlaut
fágætlega góða dóma. -