Dagur - 04.05.1966, Blaðsíða 4

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Bergmál aS sunnan
ÍSLENDINGUR er íálesið blað, þó
miðað sé við fólksfjölda hér á Norð-
urlandi, og leggur ekki margt til þjóð
mála. Samt cru skrif blaðsins um
þessi mál býsna athyglisvert fyrir-
brigði. Þau eru sérkennilegt berg-
mál framandi radda — reykvískra
radda, sunnan rir Morgunblaðshöll-
inni miklu við AuSturstræti. Þar um
slóðir láta þessar raddir kunnuglega
í eyrum og hjá sumum ljúflega. En
hér í norðlenzkum byggðum finna
þessar bergmálsraddir að sunnan,
minni hljómgrunn, sem vænta má.
Ein slík bergmálsrödd talar til
manna um það, að ekki megi reka
„lneppapólitík“. En á máli Austur-
strætis heitir það „hreppapólitík“
þegar fólk hér norður í landi vill
ekki láta lækka fjárframlög til vega,
hafna, skóla og annarra opinberra
framkvæmda í þessum landshluta.
Það er t. d. „lireppapólitík“ í sumra
augum, að vilja fá nýja dráttarbraut
og stálskipasmíði hér nyrðra, í stað
þess að koma þessu öllu fyrir syðra
og efla það, sem þar er fyrir. Það var
á sínum tíma argasta „hreppapólitík“
í augum Mbl.manna að beita sér fyr-
ir menntaskóla á Akureyri, og það
er samskonar „hreppapólitík“ að
vilja stofna hér tækniskóla. Til að
koma í veg fyrir svona „hreppapóli-
tík“ vinnur ríkisstjórnin nú að því
að draga völd úr höndum Alþingis,
þar sem fulltrúar kjördæmanna eiga
sæti, og stofna reykvískt „rentu-
kammer" skipaðra embættismanna
og ráðgjafa, sem fara með þessi völd.
„Hreppapólitík" eins og þá, sem bæj-
arstjórn Akureyrar gerði sig seka um,
þegar hún vildi fá iðjuver við Eyja-
fjörð og stórvirkjun á Norðurlandi,
á að kveða niður, og bergmálsröddin
hér á að hjálpa til þess. Það er líka
„hreppapólitík" að vilja stöðva fólks-
strauminn suður.
Önnur bergmálsrödd varar við því
að vera „gamaldags“. Er það þá svo,
að fólk sé „gamaldags“ hér á Norður-
landi? Ber framfara- og framkvæmda
viðleitni hér vott um það — eða norð
lenzk heimili? Þessi rödd rneinar það,
að hér og víða annarsstaðar séu of
margir tregir til að veita stóratvinnu-
lyrirtækjum útlendinga rétt til at-
vinnureksturs hér á landi og efla
áhrif erlends fjármagns. Það er
þetta, sem hún kallar „gamaldags".
En var það ekki eimnitt liinn
„gamli“ siður fyrr á tímum, að út-
lendingar rækju verzlunina, veiddu
fiskinn á íslandsmiðum og ættu jafn
vel drjúgan hluta af jörðum lands-
ins? Er það ekki þetta „gamaldags“-
tyrirkomulag, sem rnargir óttast nú.
(Framhald á blaðsíðu 7.)
FYLKJUM LIÐ! T!L LÁNDVARNA
Ræða KETILS INDRIÐASONAR á Fjalli
flutt á Aloirej
Áheyrendur!
ÍSLENZKIR menn og óíslenzk-
ir ef einhverjir eru hér. Það
verður sem varir, og svo það
sem ekki varir. Ekki óraði mig
fyrir því fyrir fám dögum að ég
mundi standa hér. Flytja í senn
varnaðar- og hvatningarorð.
Ástæðan til þess felst í áv-arpi
mínu.
Flokkaskipting okkar hefir
lengi verið giftulítil. Nú er hún
orðin þjóðarvoði og vitleysa. En
það er léttara um að tala en úr
að bæta eins og komið er, en
lífsnauðsyn engu að síður.
íslendingar verða að ná sam-
stöðu gegn þeim fjölmenna
flokki sem hefir mist sjónar á
íslandi þ. e. a. s. sem föður- og
móðurlandi. Sá flokkur er nafn-
laus, en á ítök meðal allra
flokka. Sjálfstæðisflokkurinn
myndar þó meginkjarna hans.
Við getum nefnt hann Blind-
ingja, þó það sé ekki að öllu
réttnefni, því þessir menn hafa
afar skarpa sjón á dýrð og mikil
leik þess sem útlent er og mjög
næm þeffæri. Peningalykt er
þeim opinberun guðsríkis hér á
jörðu, hvað sem við hana loðir.
Stjórn landsins er í höndum
Blindingja. Henni fylgir megin-
þorri þeirra manna er við höf-
um hossað hæst, fengið dýpstu
hægindastólana, völdin yfir fjár
mununum, réttinn til að segja
hvernig við skulum sitja og
standa. Þessir menn eru sam-
taka og þeim hefir tekizt að
skapa þá trú meðal fjölda þeirra
sem einu sinni hafa kosið þá að
þeim beri skylda til að gera það
alltaf, annars fari allt úr reip-
unum.
Andstæðingarnir hafi aldrei
kunnað að standa saman stund-
inni lengur. Þeir geti vissulega
gilt úr flokki talað. Þeir hafa
aldrei staðið upp frá því veizlu-
borði er þeir hafa setið við, fyrr
en þeim hefir verið fleygt á dyr.
Skilja líklega ekki að nökkrir
setji annað ofar, láti stefnumál
valda skilnaði, meti skoðanir og
sannfæringu meira en embætt-
in, þó ekki verði fyrir það synj-
að að fleira geti valdið. Deilu-
girni a sinn þatt og enn greinir
íslendinga-flokkinn á um það
hversu snúast skuli gegn að-
steðjandi voða, augljósri ógn við
fjárhagslegt sjálfstæði og réttar
far, mæta sameiginlegri sókn út
lendinga og Blindingja.
Fyrir hálfu þriðja ári orkti
ég kvæði í tilefni hálfrar aldar
afmælis Héraðssambands Þing-
eyinga. Þa voru blikur á lofti og
margt illt í aðsigi, það sem nú
er fram komið, sumt enn verra
en ég hugði þá. Svo hraðfara
hefir þróunin verið til ófarnað-
arins. Ég ber saman það sem
var og er og segi:
Þá var í landi lifandi andi um
lög og rétt.
Ásælnin kalda á undan haldi
og illa sett.
Þá var stofnað til stórvirkja
þeirra er stækka okkur enn.
Dáðrakkur hópur drengja
gerðust þá dugandi menn.
Austur og vestur er ýmist tog-
að í allsnægta búr.
Allir félagar allir vinir en
enginn trúr.
Fjárhyggjan stórblinda flettir
oss vopnum og flekar í senn.
Fjöldi valdsmanna fremur
þrælar en frjálsir menn.
ri 1. raaí 1966
Vantreysta sér og vantreysta
þjóðinni viðreisn er gleymd.
Búa í hendui' vor biksvarta
spillingu botnlausa eymd.
Albúnir þess að eyða og fram-
selja ættarjörð.
Utlendum fjárhundum etja af
kappi á íslenzka hjörð.
Ég segi í kvæðinu — austur
og vestur er ýmist togað —. Nú
þótt mér sé vestrið hugþekkara
í þeim skilningi sem hér er lagð
ur í orðin er háskinn af því
mun meiri eins og nú horfir. Sá
er sér fellibyl æða að sér hvirfla
öllu upp og brjóta niður, hlýtur
að leita sér ráðs og bjargar frá
lionum, þótt hann sjái annan
engu vægri úti í fjarðarmynni,
svo dæmi sé tekið héðan sem
við stöndum nú. Við erum nú
þegar að sogast inn í hvirfilbyl
vestrænna loftstrauma vægðar-
og blygðunarlítilla stjórnmála,
og starblindra og siðferðislausra
fjármála. Vinir og verndarar að
verða óvinunum hættulegri.
Sannanir þessar liggja núorðið
hverjum manni í augum uppi.
Vesturveldin verja okkur fyrir
austrænu ofbeldi. En til hvers?
Til að etá okkur? Krafa Banda-
ríkjamanna um 100 ára hersetu
rétt er upphaf þess máls. í kjöl-
far þess óteljandi atvik sem
sýna skilnings- og hirðuleysi
um aðstöðu okkar. Ágengni í
ýmsum myndum. Hvalfjarðar-
málið er þar kunnast síðastliðið
ár. Lítilsvii'ðing á íslenzku þjóð
erni og loks bein fjörráð við það
með aukningu og eflingu sjón-
varpsins í Keflavík. Það mun
vandfundið skýrara tákn,
skjótra áhrifa þess en bænir
14.000 frelsisæpandi Reykvík-
inga um að fá að halda snuði
sínu. Árangur af 4—5 ára glápi.
Hvað mun síðar? Hvort skyldu
tilfinningar barna þessara
manna verða hlýrri í garð ís-
lands eða U.S.A. þegar þau
ganga að kjörborði eftir 10—20
ár? Hvernig málfarið, breytni
og háttsemi?
Vonandi raknar nokkur hluti
þeirra við, en stóra fylgifiska-
sveit fá Blindingjarnir á þetta
agn og þeir hafa mörg fleiri,
sum með tálbeitu. Fé Blindingja
stendur víða fótum, hér norður
á Akureyri gerist kunnur
menntamaður til að verja ósóm
ann. Kastar köpuryrðum til
þeirra sem standa við þjóðeyð-
ingarbálið syðra og vara við
hættunni. Skýrasta vitnisburð-
inn um árabil að stúdentar Há-
skóla íslands séu íslandingar.
Álmálið er vaxið frá svipaðri
rót og önnur ágengni frænd-
þjóða okkar á vesturlöndum.
Þar er seilst til náttúruauðæva
landsins með þeim fruntahætti,
að úr hófi keyrir. Hvers vegna?
Sjáanlega og auðskiljanlega
vegna þess hve slælega hefir
verið varizt ágengni útlendinga
allt frá síðustu heimsstyrjöld.
Alþingismennirnir sem nú
eru að afhenda Þjórsárrafmagn
ákveðnu lágmarksverði áður en
þeir vita nokkuð hvað það kost-
ar eru engir viðvaningar í af-
sláttarsamningum. Landhelgis-
málið. Hvalfjarðarmálið. Sjón-
varpsmálið, liggja öll að baki og
sýna hæfni þeirra. Þeir taka
það líka heldur óstrnnt upp ef
að er fundið. Minnimáttarkennd
úrtölumanna þykir þeim bros-
leg. Alþýðuflokksdeild Blind-
ingjanna lætur sér nægja fyrir-
heit Álfélagsins að það muni
ekki ganga í Vinnuveitendafél.
íslands. Það virðist svo að þeir
kumpánar telji það jafngilda al-
geru afskiptaleysi um atvinnu-
mál, kaupgjalds- og stjórnmál.
Hvílík víðsýni og framsýni! Vel
má vera og enda sennilegt, að
þeir menn er ganga í þjónustu
félagsins og sýna því fulla auð-
sveipni eigi von góðrar umbun-
ar, en það er barnalegt, svo
ekki sé fastar að orði kveðið,
að hugsa að milljarðafyrirtæki
láti það afskiptalaust hverjir
fara með völd í stéttasamtökum
eða bæjarstjórnum næstu kaup
staða, ríkisstjórn. Þeir vilja
Ketiil Indriðason.
hafa sitt á þurru, álmenn, og
þeir kunna til verka sinna.
Sjálfsagt margan þorskinn dreg
ið. Hvenær skyldu t. d. ákvæð-
in um íslenzka lögsögu í ágrein
ingsmálum hafa breytzt í út-
lenda? Sennilega ekki fyrr en
á síðustu stundu, þegar allt ann-
að var orðið fellt og slétt. Jó-
hanni þá ekki fundizt hægt að
láta standa á svona litlu atriði.
Stungið höfðinu í möskvann.
Álar talið þetta skemmtilegra.
Það yrði ekki hert að, nema þá
í ýtrustu neyð. Blindingjarnir
ekki gætt þess að þess eru eng-
in dæmi meðal hvítra manna,
að ríkisstjórn fullvalda þjóðar
semji þann rétt af sér í skiptum
við erlent félag, hvað þá inn-
lent. Að útlendir dómstólar
skuli fjalla um ágreiningsmál.
Borið er fram af hálfu hina er-
lendu ágangsmanna og þjóna
þeirra hérlendis að á þetta
muni lítt reyna, það sé svo
dýrt. Einfeldningar meðal blind
ingja kyngja þessu sennilega
eins og öðru. íslendingar
mundu skella upp úr, ef smán-
in væri ekki jafn bitur og hún
er. Sviss aluminiumfélagið,
grein eða hluti heimssamtaka í
þessum efnum ætti að setja
kostnað af málskoti til erlends
gerðardóms fyrir sig! Ríkis-
stjórn fslands kynni að hafa
ástæðu til þess.
Til er saga af ungum verzlun-
armanni, er seldi varning sinn
lægra verði en hann hafði
keypt. Menn undruðust og
spurðu hverju þetta sætti. Hann
svaraði því til að gróðinn kæmi
ef viðskiptin yrðu nógu mikil.
Hvort honum varð að trú sinni
veit ég ekki, en svo er að sjá að
Blindingjar okkar hafi tileinkað
sér þessa verzlunarfræði.
Eingum óvitlausum manni
kemur til hugar að kostnaðar-
áætlun Þjórsárvirkjunar stand-
ist og hægt verði að selja kw-
stundina fyrir 10,75 að skað-
lausu og það allt að einu þó öll
varnaðarorð sunnlenzka bónd-
ans sem ritað hefir um ísreka
hættuna í Þjórsá séu staðlausir
stafir, og norskur verkfræðing-
ur með sína gerviá hafi rétt fyr-
ir sér. Það er því hætt við að
gróðinn af útflutningnum skarð-
ist óþyrmilega, og hann gufar
allur upp í raun réttri verði það
raimagn dýrara en Þjórsárraf-
magn sem næst verður sótt í
stærri vötnin. Hverjir hafa svo
ráðið þessum viðskiptum? Hver
er réttur þeirra er sömdu?
Hverjir leiðbeinendur og ráð-
gjafar? Örðugt mun um fulln-
aðarsvör, en nafn Jóhanns Haf-
steins hlýtur þó að bera einna
fyrst á góma. Hann þekkið þið
og við, Akureyring að fæð-.
ingu, Þingeying að uppeldi,
Stórvíking fyrir löngu. Fyrstur
negldi hann stjórnina, þing-
menn hennar og flokksnefnur
með undirskrift sinni. Óblessun
mun fylgja nafni hans í aldir
fram. Bjarna Benediktsson verð
ur að nefna og ábyrgð hans er
þeim mun þyngri en Jóhanns,
sem hann er valdameiri, óbland
aður að þjóðerni og sonur Bene
dikts Sveinssonar sjálfstæðis-
mannsins frá uppkastsárunum.
Vonandi verður hvorugur þess-
ara manna ellidauður í embætt
um sínum og sennilegt að Ál-
félagið sjái sóma sinn í því að
kosta útför þeirra, setji þeim
minnisvarða og verðuga graf-
skrift, gæti þess að sú áletrun
verði á þeirri tungu er gengur
í Sviss, eða annan-i sem synir
og afkomendur Emanúels ál-
fursta skilja, svo þeir tefjist ekki
um of eða fari leiðavillt þegar
þeir koma hingað í skattheimtu-
ferðum og vilja votta minningu
þessara seggja virð.ingu sína og
þakklæti og mæla fram viðeig-
andi bænir.
Um réttinn til samninganna
er vonandi að íslenzkir dóm-
stólar fjalli auk almenningsálits
ins áður en þeim eða öðrum
Blindingjum tekst að selja sjó
og land, ekki fet fyrir fet, heldur
tugi fermílna og heilar sveitir.
Ráðgjafar vitum við að eru
margir og snjallir. í vitund al-
mennings mun nöfn Jóhannesar
Nordal og Jónasar Haraldz bera
hæst. Betur að báðir hefðu num
ið fræði sín í Ghana eða
Venezuela, starfað á þeim breidd
argráðum og neytt þar hæfi-
leika sinna í bankamálum og
áætlunargerðum.
— o —
Það er sannanlegt að af mörgu
illu sem þessi óstjórn okkar hef
ur gert eru álsamningarnir
verstir, óafsakanlegastir. Ég er
lítils megnugur, ekki svo bæn-
lieitur maður að ég geri mér
von um að orðsending, sem ég
sendi til Sjálfstæðisflokksþing-
manna beri mikinn árangur.
Veit enda ekki enn hvort nokk-
urt blað fæst til að birta hana.
Ég er að hugsa um að lofa ykk-
ur að heyra bænina. Hún er
svona:
Magnið verðbólguna. Látið
dýrtíðina geisa. Hossið og
hampið bröskurunum. Hóið
landsfólkinu suður. Eyðið byggð
ina. Kúgið okkur bændurna.
Hækkið stofnlánadeildartillagið
um helming — meira síðar.
Þjarmið að samvinnufélögun-
um. Lækkið afurðalánin til
muna. Hækkið vextina. Frystið
% sparifjárins. Fjölgið ráðherr-
um um helming. Sendiherrum,
nei Ambassadorum að sama
skapi. Standið tryggan vörð um
frelsi sjónvarpseigenda, en sam
þykkið ekki álsamningana upp
á ykkar einsdæmi. Hér lýkur
tilvitnuninni.
Það mun öllum ljóst að það
er sá reginmunur á upptalning-
unni að framan og álmálinu, að
úr glappaskotunum sem í þeim
felast má bæta, þó stórvandræði
hafi hlotizt af mörgum þeirra.
Þar eigum við um við sjálfa
okkur. — Öðru máli gegnir um
álmálið og það er þeim mun
verra öðrum utanríkismálavið-
skiptum að hér er við stórgróða
fyrirtæki að eiga, sem teygir
rætur sínar um víða veröld en
ekki réttarríki. Hersetusamning
arnir voru miðaðir við öryggi
landsins, en ekki fjárgróða út-
lendinga. Vernd þeirra að vísu
jafnhliða okkar og eru uppsegj-
anlegir með litlum fvrirvara.
Landhelgissamnirjgurinn ill-
ræmdi, er þessi stjórn gerði hef
ir með fullum rétti verið talinn
nauðasamningur. Umhyggjan
fyrir lífi sjómanna, várðskipa-
manna m. k. höfð á orði. íhalds-
stjórnin brezka sem beitti okk-
ur þá þrælatökum ér fallin.
Hugsanlegt áð sannsýnni stjórn
hafi nú tekið við. Sjónvarps-
málið sýnir tvennt; bónþægni
og greiðvikni, flónskU stjórnar-
valda okkar öðru fremur. Það
er viðurkennt, en jafnfram því
purkunarleysi herstjórnar
Bandaríkjamanna þeirri
ágengni má hrinda við endur-
_ skoðun varnarsamninganna.
í álmálinu er það hins vegar
gróðahyggjan ein berstrípuð
sem veður uppi og upptökin
ekki utan heldur innan frá.
— „Án er ills gengis nema
heiman hafi“. Því er hér það ill
til að láta hart mæta hörðu þeg-
ar í stað, áður en erkióvinurinn
—- Svissneska álfélagið — raun-
ar allra þjóða og landa kvikindi,
nær því áð hreiðra um sig á ís-
lenzkri jörð.
Alþingismönnum íslendinga
ber tvímælalaust að kynna
stjórninni og álfélaginu að þeir
véfengi lögmæti samningsms,
muni hann að engu hafa og
halda komist þeir til valda og
því síður hlíta erlendum gerð-
ardómi. Eigi að beita okkur
þrælatökum þessa vegna fjár-
hagslega, höfum við góða leiki
á borði í uppsagnarréttindum
varnai’sáttmálans. Enginn þing-
maður Framsóknarflokksins eða
Alþýðubandalagsins ætti að
stíga inn fyrir dyr Alþingishúss-
ins eftir þau málalok er nú
blasa við. Dæmalausar aðfarir
krefjast mótleiks við hæfi. Ég
hefi senn lokið máli mínu. Eins
er þó ógetið, hins máttugasta
vopns þjóðarinar, gegn ofbeldis
öflunum. Innlendum blindingj-
um, erlendum sölsurum. Það er
í höndum ykkar sem hér stand-
ið, verkamanna, sjómanna öll-
um öðrum fremur. Skrifstofu-
manna, iðnaðarmanna og kenn-
ara, okkar bænda því miður
öðrum minna, á annan hátt en
fjárhagslegra stuðningsmanna.
Alþjóðarverkfall stendur engin
ríkisstjórn til lengdar og þessi
stjórn okkar svo vanburða sem
hún er aðeins fáa daga og hún
skilur það líka, þó hún skilji
fátt. Það sýndu viðbrögð hennar
í sumar þegar síldveiðiflotinn
sigldi af miðunum.
Nú hafið þið eða eruð að segja
upp kaup- og kjarasamningum
þúsundum saman. Það undrar
engan eftir allar aðfarir sl. árs
og loks endahnútinn fárra daga
gamlan, En til hvers leiðir upp
sögn og nýir samningar? Ég fæ
ekki betur séð en þið hafið verið
prettaðir og hlunnfarnir ár eftir
ár. Ávallt gengið með greiparn-
ar fullar af mold og ösku frá
samningaborðinu, fáeinar krón-
ur og aurar, sem óðar hafa ver-
ið teknar aftur. Við bændurnir
orðið fyrir hinu sama, álita-
mál hvorir eru verr leiknir. Er
ekki tímabært að breyta til?
Hugsa sér einu sinni verkfall
vegna þjóðarinnar allrar, þegar
að því kemur að Svissar hefji
framkvæmdir í Straumsvík.
— o —
Komi kal, grasbrestur, ógæft-
ir, afla- og sölutregða, óáran til
lands og sjávar. Það er allt bæri
legt ár og ár og þó fleiri fari
saman. En stjórnarfar það, sem
við höfum búið við og fer sí-
versnandi snýr góðæri í illæri
og leikur sér að fjöreggi þjóðar-
innar eins og tröll, er óþolandi
og afleiðingar þess um alla fram
tíð ófyrirsjáanlegar og á eina og
sömu leið. Því er það brýnni
nauðsyn en allt annað að sam-
starf megi hefjast með þeim er
gera sér þetta Ijóst hvar í flokki
sem þeir standa, allra sem hugsa
um eitthvað annað og meira en
um munn sinn og maga þ. e. a. s.
launa- og stöðuhækkun eða önn
ur þægindi. En því miður mun
þeim fjölga jafnframt bættum
kjörum. Það er okkar ólán.
Þjóðarógæfa. Hér verða minni-
hlutaflokkarnir á Alþingi að
ríða á vaðið. Hætta hnotabiti
og deilum um ágreiningsmál.
Brigzlum um gamlar yfirsjónir.
Ræða hitt sem samstaða getur
fengizt um og semja sameigin-
lega stefnuskrá um þau efni.
Kynna hana og vinna að fram-
kvæmd hennar þetta ár og hið
næsta fram að kosningum. Þetta
er eina von íslenzks málstaðar;
veik en ekki sterk því auðmagni
Sjálfstæðisflokksins verður beitt
með tvíelfdum krafti. Og hverj-
um kemur til hugar að Álfélagið
Svissneska verði þar hlutlaust?
Það kemst þokkalega aukinn
skriður á skútu Bjarna þegar
Svissar fara að stinga á. Vinni
Sjálfstæðisflokkurinn næsta vor
og tryggi sér völdin til 1971 verð
ur barátta íslendinga enn örð-
ugri. Álar sitja ekki auðum
höndum. Næsta fórnin Jökulsá
og Dettifoss. Það agn kryddað
sérstaklega handa okkur hér
norður frá. Útlendingum síðan
seldir % hlutar rafmagnsins
með gj afverði. Ekki eru líkur
til að betur horfi fyrir íslend-
ingum 1975. Þá verður farið að
gæta áhrifanna af sjónvarpi
Ameríkumanna meðal yngstu
kjósenda Stór-Reykjavíkur.
Margar hálfeyddar sveitir
austan- og vestanlands aleyddar
og þunnskipaðra í öllum hinum,
bæði þar og hér. Sennilegt að
bændatalan verði komin í 4 þús-
und og nokkur smærri kauptún
að veslast upp. Öll hin stærri á
sömu leið. Stöku sjávarþorp
horfið. Inn verða komnar ótald-
ar þúsundir útlendin^a. Barátt-
an við álfélagið og Sjálfstæðis-
flokkinn er um líf og dauða fs-
lands. Smæð þjóðarinnar og auð
ævi landsins hafa vakið athygli
fégráðugra hákarla heimsvið-
skiptahafsins og þegar komið er
til þeirra og þeir beðnir að gera
svo vel að taka til sín, hvað er
eðlilegra og auðskildara en þeir
geri það. Hitt er torskildara að
til skuli vera slíkir þjóðarníð-
ingar. Ekki fáir, heldur mai'gir,
heilir hópar, sem vilja hjálpa
til — og allt vegna föðurlands-
ins. — Vitaskuld. Á eftir koma
svo menn eins og Björn og Jón
og hrópa. Ég er með, þó ég hafi
verið með látalæti, lof mér að
vera með, og ég blygðast mín
vegna slíkra flokksmanna. Sár-
ast var þó að heyra uppgjafar-
oi'ð Ólafs Jóhannessonar alþing
ismanns í Tímanum 26. þ. m.
eftir að færðar hafa verið sönn-
um á greymennsku Jóhanns
Hafstein gagnvai't honum. „Við“
þ. e. Framsóknarmenn „teljum
okkur hafa gert skyldu okkar
með því að vara við. Vera má
að framkvæmd þessa samnings
fari þrátt fyrir allt betur úr
hendi, en við höfum trú á.“
Hann trúir ekki og aðrir
Framsóknarmenn trúa ekki að
þeir fari vel úr hendi, en hann
þvær hendur sínar eins og
skrifstofubrúða. Blóðugir hnúar
eru honum ekki að skapi, þess
er ekki von. Mér er það ekki
heldur og fæstum íslendingum,
en það er til þess að afstýra því
sem er verra og meira en hrufl-
ur á höndum, sem það gildir nú
að setja hart á móti hörðu. Hnef
ann í borðið. — Lýsa ólögmæti
allra samninganna. — Freista
alls til að hnekkja þeim. —
Hindra landgöngu Svissa, þegar
þeir koma með sitt hafurtask.
Dæmin frá Suður-Ameríku og
Afríku, er nú gerast árlega, dag
lega, eru vitnisburður þess sem
gerist fyrr eða síðar, þar sem
erlendir stórbokkar hafa sölsað
undir sig náttúruauðlegðipa.
Þar sitja gammarnir fastari og
kippa sér ekki mikið upp við
það þó blóðþef eða púðurreyk
bregði fyrir. Hlutskipti þeirra
sem látið hafa lönd sín, fé og
frelsi þar, bíður okkar, ef við
sameinumst ekki til varnar.
Fellum Sj álfstæðisflokkinn
frá völdum við næstu kosningar
og brjótum þrældómshlekki ál-
félagsins áður en þeir verða
logsoðnir á okkur,
Fjalli 28. apríl 1986.
Ketill Indriðason.
Magnús á Rjörgum
sjötugur
MAGNÚS SIGURÐSSON,
bóndi á Björgum í Hörgárdal,
er sjötugur í dag. Kona hans er
Lára Guðmundsdóttir frá Þrí-
hyrningi.
Þau hjón hófu búskap fyrir
rúmum 40 árum á hjáleigu frá
Möðruvöllum, Björgum. Nú er
þar stórbýli, þekkt að myndar-
skap. Þar býr nú einnig tengda-
sonur þeirra, Björn Gestsson.
Magnús hefur um fjölda ára
verið verkstjóri við vegagerð,
svo sem á Lágheiði, á Hólsfjöll-
um og Suður-Múlasýslu.
Magnús er í senn hygginn
bóndi og hagsýnn framfaramað-
ur, enda mikið dagsverk að
baki.
Dagur sendir honum og heim
ili hans beztu árnaðaróskir. □
- Karlakór Akureyrar
(Framhald af blaðsíðu 1)
valdur Halldórssón, hinn vin-
sæli söngvari með Hljómsveit
Ingimars Eydal. En alls syngja
með kórnum 8 einsöngvarar.
Karlakór Akureyrar hefur
lengi æft og kappsamlega undir
þessar söngskemmtanir, og virð
ist nú hvort tveggja í senn,
styrkur og mjúkur og líklegur
til að veita mörgum yndisstund-
ir nú um helgina.
Stjórn kórsins skipa: Jónas
Jónsson formaður, Árni Böðvars
son ritari, Steingrímur Eggerts-
son gjaldkeri, Ingvi Rafn
Jóhannsson varaformaður og
Hreiðar Aðalsteinsson með-
stjórnandi. □
Jón Rögnvaldsson kjörinn heið-
ursfélagi Garðyrkjufélags íslands
ÞANN 12. apríl kjöri stjórn sínum tíma, fyrir hönd GarS-
Garðyrkjufélags íslands Jón yrkjufélags íslands, fram tillög-
Rögnvaldsson sem heiðursfélaga ur um stofnun grasagarðsins í
fyrir frábær störf á sviði garð- Reykjavík. Einnig hefur Jón
yrkju. Jón Rögnvaldsson fædd-
ist 18. júní 1895, lauk gagn-
fræðaprófi á Akureyri 1916, fór
til Kanada 1919, dvaldi þar í 5
ár við nám í garðyrkju og skóg-
rækt og lauk prófi þar fyrstur
manna héðan að heiman. Eftir
heimkomuna stundaði Jón bú-
skap og garðrækt í Fífilgerði og
gerði garðinn frægan. Voru
þarna ræktaðar og reyndar fjöl-
margar tegundir erlendra
skrautplantna. Hafa margir feng
ið plöntur frá Jóni víða um
land. í Fífilgerði var lengi rækt-
að fjölbreyttasta safn íslenzkra
jurta, sem til var á landínu.
Árið 1938 keyptu þeir bræðurn-
ir Jón og Kristján garðyrkju-
stöðina Flóru á Akureyri og
ráku hana í 15 ár, ásamt bú-
skapnum í Fífilgerði. Jón hefur
skipulagt marga skrúðgarða á
Akureyri og í nærsveitum. unnið mikið að skógrækt og
Hann ritaði bókina „Skrúð- skógræktarmálum og er heiðurs
garðar“, sem aðallega fjallar um félagi Skógræktarfélags Eyfirð-
undirbúning og skipulag garða. inga. Garðyrkjuráðunautur Ak-
1. útgáfa 1937, 2. útgáfa 1953. ureyrar var hann í allmörg ár,
Þegar frú Margarethe Schiöth en lét af því starfi er hann varð
lét af stjórn Lystigarðsins á sjötugur 18. júní 1965. Jón Rögn
Akureyri tók Jón við og hefur valdsson er enn fullur áhuga og
annazt garðinn í 13 ár og m. a. kvikur, sem ungur maður. Sl.
komið upp merkilegri deild í's- sumar sá undirritaður hann á
lenzkra jurta, þ. e. fyrsta grasa- spretti milli garða, að segja fyr-
garði á landinu árið 1957 og ir, athuga jurtir, mæla tré o. s.
fluttar í hann, sem stofngróðúr, frv. Hann var líka að byggja sér
jurtir frá Fífilgerði. Kristján hús á brekkubrúninni framan
bróðir Jóns, er hans önnur hönd við Menntaskólann, á einhverj-
í garðyrkjunni og brá sér t. d. um fegursta stað á Akureyri.
til Grænlands að safna jurtum
í grasagarðinn. Jón lagði og á Ingólfur Davíðsson.
- VINABÆRINN VESTURÁS
(Framhald af blaðsíðu 8). um við hverja vísu. Hér eru á
hér ágætrar fyrirgreiðslu Birgis sveimi andar fortíðar.
Grip, formanns fræðsluráðs og Meira þyrfti að gera til að
fulltrúa'landshöfðingja. Höfum koma á lifandi sambandi við
við skoðað hér skóla og aðrar Vásterás. Hér vita menn al-
menningarstofnanir, en komum mennt lítið um ísland. Heim-
hingað frá Gautaborg. sóknir menntaskólanna var lið-
í dag skoðuðum við tóm- ur í þeirri viðleitni. Sömuleiðis
stundaheimili bæjarins í fylgd æskulýðsmót vinabæjanna. Vina
með æskulýðsfulltrúanum Arne bæjarmótið á Akureyri í sumar
Lööf. Hér er reist tómstunda- ætti að stuðla að því.
heimili í öllum bæjarhlutum og Hér eru að útskrifast stúdent-
ekkert til sparað, að gera þau ar þessa daga. Fylgir þeirri at-
sem bezt úr garði. höfn mikill glaumur og gleði.
Síðastliðinn sunnudag kom- Fyrst ganga stúdentarnir blóm-
um við til Uppsala hins forna um þaktir syngjandi í skrúð-
háskólabæjar, en þangað eru göngu um götur bæjarins með
70 km. Þar setja svip sinn á hljómsveit í fararbroddi. Fjöldi
borgina hinar merku byggingar, fólks fylgist með og tekur þátt
Dómkirkjan, Háskólinn, kon- í gleði unga fólksins. Á eftir er
ungshöllin og háskólabókasafn- ekið um bæinn í opnum bílum
ið. allavega skreyttum.
Uppsalir er sögulegur staður, í dag er hlýjasti dagur sum-
fornt konungssetur. Gamli bær- arsins, 15 stiga hiti og sólskin.
inn minnir á fornkonungana Vonast er eftir að vorið hadi
með sínum voldugu minningar- haldið innreið sína og bæti upp
haugum. Þar er safn gamalla kaldan vetur.
húsa og eru sum þeirra kennd Nýlega var samþykkt í ríkis-
við hin gömlu goð. þingi Svía að auka framlag til
Við drukkum kaffi í Óðins- sjónvarpsins, svo að dagskrár
borg — gömlu safnhúsi. Þar eru verði tvær, svo að fólk geti valið
erindi úr Hávamálum skráð allt milli þeirra.
í kringum eina stofuna uppi, en Ég læt hér Iokið þessu sundur
erindi úr Friðþjófssögu eru lausa rabbi, sem hripað er niður
skráð niðri, ásámt stórum mynd í flaustri. E. Sig.