Dagur - 05.10.1966, Blaðsíða 5
/r—.
Skriístofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Síniar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON y
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Lausir samningar
UM ÞESSAR MUNDIR ríkii hin
mesta óvissa á vinnumarkaðinum.
Svo er komið, að öll verkalýðsfélög
á íslandi hafa nú lausa samninga.
En prentarar og aðrir, sem að bóka-
gerð vinna, hafa þegar boðað verk-
fall frá 7. þ. m. að telja, hafi satnn-
ingar ekki tekizt þá, en frá og með
1. þ. m. hættu prentarar allri yfir-
vinnu til að undirstrika kröfur sín-
ar um gerð nýrra kjarasamninga.
Samband málmiðnaðarmanna hefur
hafið viðræður við atvinnurekendur.
í vor birti Verkamannasamband
íslands kröfur sínar í sjö liðum, bæði
um grunnkaupshækkanir og aðrar
breytingar á kjaramálum. Lofað var,
af hendi stjórnarvalda og atvinnu-
rekenda í sumar, þegar bráðabirgða-
samkomulag náðist í launamálum,
að viðræðum yrði haldið áfram um
þær kröfur, sem lagðar höfðu verið
fram. Af þessu hefur ekki órðið og
má furðulegt heita, að ekki hefur
verið ræðzt við um kaupgjaldsmálin
á breiðum grundvélli í von um að
finna lausn þeirra eða komast nær
því marki áður en í óefni væri kom-
ið.
Verðbólgutímar, eins og þeir, sem
undanfarín ár hafa fært allt efna-
hagslíf úr skorðum og núverandi
ríkisstjórn liefur leitt yfir þjóðina,
kalla á marga kjarasamninga.
Það hefur stöðugt ríkt óvissa á
vinnumarkaðinum, stjóvnarvöldin
liafa jafnvel reynt að grípa til
hreinna neyðarúrræða, svo sem með
frumvarpinu um lögbindingu kaup-
gjalds sællar minningar. Stjórnar-
viildin hafa átt í stöðugu stríði við
vinnustéttirnar og eru enn.
Óvissan um kaup og kjör og óviss-
an um alla þróun verðlags- og efna-
hagsmála hefur valdið glundroða og
óánægju. Og almenningur fyllist
kvíða, þegar hann horfir á kunn at-
vinnufyrirtæki lokast og veit, að önn
ur eru að gefast upp í mesta afla-
góðæri, sem-nokkru sinni hefur yfir
gengið. Boðað hefur verið, að togara-
flotanum verði lagt innan fárra
vikna, nema togararnir fái að veiða
í landhelgi, mörg hraðfrystihús eru
að verða gjaldþrota og neyzluvöru-
iðnaður hefur dregizt stórlega sarnan
á ýmsum sviðum. Verulegur hluti
bátaflotans er í raun og veru á opin-
Iveru framfæri, og vonleysi hefur
gripið bændastéttina vegna jvess hve
illa hefur verið að henni búið. Borg-
ararnir þurfa á ríkisstyrk að halda til
að geta keypt kjöt og mjólk. Þannig
eru nokkrar útlínur þeirrar þjóð-
félagsmyndar í efnahagsmálum, sem
blasir við nxi á haustdögum. □
NÝ VIÐHORF
VIÐ upphaf verðlagsársins 1965
—1966 urðu þáttaskil í verð-
lags- og afui-Sasölumálum land
búnaðarins.
Þá kömu fram „ný viðhorf11
í tveim mjög þýðingarmiklum
ati'iðum.
Það fyrra lcorn til af því, að
stjórn Alþýðusambands íslands
neitaði að vinna að verðlagn-
ingu skv. framleiðsluráðslögum,
svo sem verið hefur nær sam-
fellt síðan haustið 1947 og af
því leiddi, að sett voru bráða-
birgðalög, af ríkisstjórninni, í
septembermánuði 1965, um með
fei'ð verðlagsmálanna að þessu
sinni.
Stjórn Stéttarsambands bænda
mótmælti setningu bráðabirgða
laganna og séi’staklega vegna
þess, að sambandið var með
þeim svipt samningsi'étti og
hvers konar íhlutunarrétti um
kjör bænda — auk þess sem
hinn nýi grundvöllur gaf um
2% lægra afurðaverð heldur en
framreiknaður grundvöllur skv
útreikningsreglum þeim, sem
gilt hafa undanfarin ár, þegar
ekki er sagt upp samningum.
Aukafundur Stéttarsambands
ins, sem haldinn var 14.—15.
des. s.l., tók undir þessi mót-
mæli og krafðist þess, að sam-
bandið fengi að nýju samnings-
rétt um búvöruverð.
Unnið var að samningum um
lagabreytingu í þessa átt megin
hluta s.l. vetrar og voru, að
þeim samningum loknum, sam-
þykktar á Alþingi breytingar á
framleiðsluráðslögunum sl. vor.
Þær breytingar tryggja stétt-
arsambandinu að nýju samn-
ingsrétt um verðlag búvaranna
og um leið, að lögin verði virk,
þó einn aðili neiti tilnefningu í
sexmannanefnd.
Neitunarvald eins manns, er
gilt hefur innan nefndarinnar,
er afnumið. Meirihluti ræður
úrslitum mála. Breytt er um
skipan yfirnefndar, þannig að
ekki er heimilt að velja í hana
menn úr sexmannanefnd og
Hagstofustjóri er ekki sjálfkjör
inn oddamaður. Þar ræður
meirihluti sexmannanefndar en
náist ekki meirihluti, um val
neins í það sæti, skipar Hæsti-
réttur oddamann.
Ákvæðum laganna um kaup
bóndans er breytt. Hætt er að
nota svokölluð úrtök af fram-
töldum launatekjum viðmiðun-
arstéttanna sem viðmiðun. í
staðinn skal ákveða vinnumagn
bóndans, fjölskylduliðs hans og
aðkeypta vinnu á því búi, sem
við er miðað hverju sinni og
virða vinnutímann til verðs í
samræmi við kaupgjald verka-
manna, iðnaðarmanna og sjó-
manna, að meðtöldum hvers-
konar fríðindum, við upphaf
hvers verðlagsárs.
Skýrari úkvæði eru um
gagnasöfnun og upplýsingaöfl-
un en áður var, m. a. um bú-
reikningahald.
Verðjöfnunarál^væðum er
breytt verulega, svo hægt sé að
koma við fyllri verðjöfnun en
verið hefur.
Þá voru ný ákvæði um rétt
framleiðsluráðs til að skipu-
leggja framleiðsluna.
Ákvæðin um útflutningsupp-
bætur standa óbreytt frá því
sem áður var, en fulltrúar
verkalýðssamtakanna sóttu á-
kaft á með að fá útflutnings-
bæturnar lækkaðar til mikilla
muna.
Annað nýja viðhorfið í verð-
lagsmálum skapast einmitt af
því, að sýnilegt var við upphaf
verðlagsársins, að útflutnings-
uppbæturnar mundu ekki duga
Gunnar Guðbjartsson.
til þess að bændur fengju fullt
grundvallarverð fyrir alla fram
leiðsluna.
Mjólkurframleiðslan hefur s.l.
fimm ár vaxið um rúm 40% en
söluaukningin innanlands hefur
aðeins tekið % þessa viðbót-
armjólkurmagns. Um 24 millj.
kg. þarf að flytja á erlend-
an markað sem osta, nýmjólkur
mjöl og kasein fyrir ca. 20-24%
af skráðu heildsöluverði innan-
lands. Söluaukning mjólkur og
mjólkurvara hefur verið 12-18%
nema samdráttur í smjörsölu
um 10%.
Sauðfjárframleiðslan hefur
aukizt um tæp 10% á sama
tíma en söluaukningin innan-
lands hefur tekið alla þá aukn-
ingu. Sauðfjárafui'ðir eru þó að
mun hagstæðari í útflutningi
eða gefa að meðaltali 45-50%
innanlandsverðsins.
Þær tilfærslur, sem gerðar
hafa verið undangengin þrjú ár,
hafa ekki náð þeim tilgangi
sínum ennþá að halija jafnvægi
í þróun búgreinanna. Verðþró-
unin innanlands hefur verið
óhagstæð landbúnaðinum í
þessu tilliti, og okkar verðlag
færist óðfluga frá því að geta
verið samkeppnisfært við márk
aðsverð í helztu viðskiptalönd-
unum. Þessu veldur hin geig-
vænlega verðbólga.
Áætlun Framleiðsluráðs sýndi
að á þessu ári myndi að líkind-
um vanta 70-80 millj. kr. á að
grundvallarverð næðist, ef svip
uð þróún yrði í framleiðslunni
eins og verið hefur.
Þessu til viðbótar kom svo
það, að á s.l. ári hlóðust upp
smjörbirgðir í landinu, sem
ekki var hægt að selja hvorki
heima né erlendfs og þetta
leiddi til þess, að bankarnir
drógu úr afurðalánum á birgð-
ir mjólkurvara um 14,4% frá s.l.
áramótum.
Allt þetta hlaut að skapa
þrengingar og koma sem tekju-
skerðing á bak bændanna nema
ný úrræði yrðu fundin, annað
hvort til takmörkunar eða
breytinga á framleiðslunni til
meira samræmis við markaðs-
skilyrði eða þá, að hægt væri
að finna leið til pð dreifa þessu
á fleiri bændur.
Framleiðsluráð fór fram á s.l.
haust, að:
1. Ríkisbú, sem framleiða
mjólk, yrðu lögð niður.
2. Kannaðir væru möguleikar á
að fá útflutningsbáetur hækk
aðar.
3. Að mjólkurbúin skipulegðu
framleiðslu sína þannig, að
dregið yrði úr smjörgerð en
ostagerð aukin.
Utflutningsuppbætur fengust
ekki hækkaðar, eins og áður er
sagt, en þær voru heldur ekki
skertar eins og þó var mark-
visst unnið að af hálfu verka-
lýðsfulltrúanna.
Varðandi 1. atriðið er það að
segja, að það tekur nokkurn
tíma að koma því fram. Ákveð-
ið var hvað mjólkurbúin mættu
framleiða.
En þetta var aðeins lítið spor
í áttina, fyrst útflutningsbætur
fengust ekki auknar.
Því var farið fram á við land
búnaðarráðherra að eftirfarandi
atriði yrðu leyfð.
1. Framleiðsluráði yrði heimil-
að að taka innvigtunargjald
af mjólk, til að fá fé í verð-
jöfnunarsjóð til útjöfnunar.
2. í sama skyni yrði því heimil
að að taka gjald af innfluttu
kjarnfóðri. Slík heimild yrði
notuð eftir þörfum og ár-
ferði.
3. Gerð yrði verðbreyting þann
ig, að mjólk yrði hækkuð í
útsölu um 90 aura og skyr og
rjómi tilsvarandi, en smjör
lækkað í 65 kr. kg. í útsölu.
Tveir síðustu liðirnir fengust
ekki fram, en fyrsti liðurinn var
samþykktur og framkvæmdur
af Framleiðsluráði, sem bráða-
birgðaráðstöfun til varnar því,
að hið nýja viðhorf í þessum
efnum yrði til þess að brjóta
niður verðlagskerfið almennt
eða einstök mjólkurbú, en á því
var mikil hætta, ef ekkert hefði
verið að gert.
Á sama tíma var og ákveðið
af Framleiðsluráði að lækka
smjörverðið í smásölu um 40
kr. pr. kg. og jafnframt unnið
að því að fá afurðarlán lagfærð
á ný. Fékkst það gert eftir all
langt þóf.
Enn hefur ekki verið tekin
ákvörðun um aðgerðir til að
hafa stjórn á framleiðslunni og
aðhæfa hana markaðsskilyrðum
hverju sinni. Menn greinir mjög
á um leiðir að því marki, sem
vonlegt er. Ailmargir bændur
hafa ekki enn áttað sig á því,
að neinar skipulagningar sé
þörf og gera þær kröfur á hend
ur. þjóðfélaginu, að það greiði
allan halla af umfram fram-
leiðslu, hversu mikill sem hann
er. Aðrir gera sér ljóst, að þar
hljóta að vera einhver takmörk
og a. m. k. eðlilegt að þjóðfélag
ið kjósi, að þær vörur séu fyrst
og fremst framleiddar til út-
flutnings, sem gefa skrásett
verð, þ. e. sauðfjárafurðir.
Þær leiðir, sem helzt hefur
verið bent á eru:
1. Dregið verði úr landbúnaðar
framleiðslu í þéttbýli og af
opinberum aðilum.
2. Hreyfanlegt kjarnfóðurgjald
á innflutt kjai’nfóður verði
notað til að hemla gegn óhag
kvæmri mjólkurframleiðslu.
3. Veitt verði fé til hagræðing-
ar í landbúnaði bæði til að
færa framleiðsluna til á milli
búgreina og til að gefa bænd
um kost á að bæta tekjur sín
ai' með aukinni hagkvæmni
í rekstri í stað þess kapps,
sem verið hefur um að
stækka búin án tillits til hag
kvæmni búrekstrarins.
4. Uthlutun framleiðslukvóta
til hvers býlis, sem yrði fram
kvæmdur þannig, að fullt
grundvallarverð yrði greitt á
ákveðið magn afurða á
hverju býli, en það sem um-
fram yrði þann kvóta fengist
aðeins greitt með verði er-
lenda markaðsins.
Allt er þetta í athugun. Telja
verður líklegt, að núverandi
ástand í þessum málum sé tíma
bundið. Fólkinu í landinu fjölg-
ar ört, en þeim fækkar, sem að
landbúnaði vinna. Þess vegna
er ekki ástæða til að grípa til
harkalegra aðgerða nema reynsl
an sýni, að önnur ráð þrjóti. Nú
um sinn þarf að beina orkunni
að því að ná méiri hagkvæmni
og auka „nettó“ — tekur bú-
rekstrarins en hamla bústækk-
un meðan þetta ástand varir.
Land okkar gefur gott gras og
sjálfsagt er að bæta verkun
fóðursins og nýta innlent fóður,
bæði vetur og sumar, sem mest,
en draga úr kaupum á erlendu
fóðri. Með því er hægt að
treysta og bæta aðstöðu bænda
stéttarinnar varanlega.
Gunnar Guðbjartsson.
(Endurprentað úr síðasta
hefti Freys).
ER FISKIÐNAÐUR-
INN AÐ STÖÐVAST?
IJNDIR þessari fyrirsögn skrif-
ar Árni Benediktsson framkvstj,
í Ólafsvík grein í Tímann 27.
sept. sl. um aðsteðjandi reksturs
örðugleika hraðfrystihúsanna.
Ilann segist hafa lagt saman
rekstursreikninga þriggja frysti
húsa fyrir árið 1965 og var nið-
urstaða þeirra samtals um 100
millj kr. Hann umreiknaði svo
þessa rekstursreikninga á verð-
lagi ársins 1966 og sama verð-
lagi á árinu 1967. Ályktun hans
er þessi:
„Það er því augljóst, að rekst
ur hraðfrystihúsanna er orðinn
vonlaus. Á næstu vikum og
mánuðum mun fjárskortur
stöðva rekstur hraðfrystihús-
anna. Annaðhvort niunu þau
stöðvast eitt og eitt í einu þegj-
andi og hljóðalaust eða gerð
verða samtök um allsherjar-
stöðvun“. □
5
Tekjubörf S. Þ. hefur auk-
iz! m 6.6 miill doilara
U THANT framkvæmdastjói-i
leggur til, að fjárhagsáætlun
S. þ. fyrir næsta ár verði hækk
uð um 6,6 milljónö? dollara frá
þessu ári, en til þess þurfa þátt-
tökuríkin að borga 4,8 milljón-
um dollara meira en í ár. Búizt
er við, að á næsta ári greiði
þátttökuríkin 286 milljónir doll
ara til S. þ. og sérstofnana
þeirra. Þar við bætast 222 millj
ónir dollara til ýmissa hjálpar-
stofnana S. þ. Þá eru enn ótald
ar þær fjárhæðii', sem þarf til
friðargæzlu á Kýpur og Gaza.
í allt er ráðgert, að starfs-
menn S. þ. verði næstum 7000.
Flest nýju embættin, eða 80,
verða við verzlunar- og þróun-
arráðið, UNCTAD. Reiknað er
með, að um 40% útgjalda S. þ.
verði á sviði efnahagsmála, fé-
lagsmála og mannréttindamála,
18—19% renni til stjórnunar,
14% til fundahalda, 6% til
stjórnmálastarfsemi og til
Öryggisráðsins, 6% til upplýs-
ingaþjónustu, 2% til lögfræði-
starfa og rúmlega 1% til Alls-
herjarþingsins og hefnda þess.
„Of margir fundir“.
Þrátt fyrir aðvaranir sérstakr
ar spar'naðarnefndar Allsherjar
þingsins, hefur enn ekki verið
gert neitt til að stöðva hina
geigvænlegu aukningu funda-
halda. Þvert á móti virðast
fundahöld verða meiri á næsta
ári en nokkru sinni fyrr. Þegar
er búið að gera ráð fyrir svo
miklum fundahöldum, að fjár-
hagsáætlunin hrekkur skammt
til að greiða þau. Sparnaðar-
nefndin leggur til, að mynduð
verði sérstök nefnd til að leggja
línurnai' í fundahaldi.
Fjái’hagsáætlun U Thants fel
ur ekki í sér kostnað við ýmsar
áætlanir, sem reiknað er með,
að Allsherjarþingið og efna-
hags- og félagsmálaráðið geri á
árinu. Þannig er ekki gert ráð
fyrir neinum kostnaði við fyrir-
hugaða sérstofnun fyrir iðn-
þróun, né til aukins ráðstefnu-
húsnæðis í Genf, né til stækk-
unar skrifstofuhúsnæðis í New
York, né til aukinna rannsókna
á virðingu fyrir mannréttind-
um, né til hinnar fyrirhuguðu
alþjóðai'áðstefnu um geiminn.
Þröng við gestamótíöku.
Sífellt fjölgar þeim, sem heim
sækja aðalstöövar S. þ. í New
York. Eru gestir nú orðnir
fleiri en ein milljón á ári. U
Thant bendir á, að það verði
erfiðara og erfiðara að skipu-
leggja heimsóknir. Ef aðsóknin
eykst enn, getur orðið tækni-
lega óframkvæmanlegt að taka
á móti öllum. Tekjur stofnunar
innar af; gestum eru áætlaðar
rúmlega 100 þúsund dollarar á
næsta ári, , □
BRASILÍUMENN
NyTÍMANS
„HINN heimsfrægi knattspyrnu
maður Pglé er dæmi um
Brasilíumann nútímans. Hann
leikur allt aðra knattspyrnu en
leikin er í Évrópu, segir Freyre.
Hann dansar kringum boltann
á allan annán hátt en gert er í
hinni upprunalegu og skipu-
legu Evrópu-knattspyrnu. Það
er ekki um að villast, að hann
leikur Brasilíu-knattspyrnu.
Á svipaðan hátt er þróunin
hröð á öðrum sviðum. f hinu
blandaða mannfélagi Brasilíu
eru stöðugt að skapast nýjar
líkamsgerðir, ný menningar-
form, ný félagstengsl manna, ný
markmið ög nýtt hátterni.
Það er sem sagt til annað en
„apartheid" í sambýli kynþátta,
segir Freyre og vitnar í greina-
höfund í enska dagblaðinu
„Guardian“, sem segir, að kyn-
þátta-lýðræðið í Brasilíu sé
langt frá því að vera fullkomið,
en það sé samt „einsdæmi í
veröld, sem á í sífellt bitrara
kynþáttastríði“. □
Á Lóni í Kelduhverfi er veiðiskapur stundaður, enda góðfiski í
vatninu - Lóninu - sem nær heim að hlaðvarpanum. (Ljm.: E. D.)
Drailastaðakirkja fær góðar gjalir
NÚ Á laugardagskvöldið, hinn
1. okt. s.l. fór fram hátíðleg
guðsþjónusta í Draflastaða-
kirkju.
Á s.l. vetri, þegar tólf heimili
í norðurdalnum voru tengd
línu frá Laxárvirkjun, var einn
ig leitt rafmagn í kirkjuna til
ljósa og hitunar. Af því tilefni
höfðu henni borizt veglegar
gjafir. Þess var óskað, að þeir
gefendur, er tök hefðu á, yrðu
þarna mættir við þetta tæki-
færi. Kirkjan var þéttskipuð
fólki. Sóknarpresturinn, séra
Friðrik A. Friðriksson, prédik-
aði og þjónaði fyrir altari, en
formaður sóknarnefndar lýsti
gjöfum og flutti gefendum
þakkir.
Kirkjunni hafði verið færð-
ur forkunnarfagur Ijósabúnað-
ur, kristals-ljósakróna ásamt
vegg- og altarisljósum. Fylgdi
þessu einnig dregill á kirkju-
gólf og tólf sálmabækur. Gjöf-
in er til minningar um hjónin
Helgu Sigurðardóttur og Sigurð
Jónsson, börn þeirra — hin
kunnu Draflastaðasystkini —
og tengdabörn. Gefendur eru
nokkur frændsystkin, afkom-
endur þeirra sem minnzt er.
Sama ætt hefur verið búsett
á Draflastöðum nálega samfellt
í 140 ár.
Onnur minningargjöf, kr.
- BÆNDAFERÐIR
TIL ÚTLANDA
(Framhald a£ blaðsíðu 8).
verður 18. júní og komið heim
2. júlí. Eftir áramótin mun
verða skýrt nánar frá fyrirhug-
aðri Norðurlandaferð. Þar sem
þó nokkrir, sem létu skrá sig í
Bretlandsferðina, voru óákveðn
ir, má búast við að nokkur sæti
losni, svo allmargir, sem teknir
verða á biðlista, munu eflaust
geta komizt með. — Áætlað far
gjald er kr. 6.000.00 á mann,
innifalið í því er gisting og
morgunverður. Q
10.000.00, hafði einnig borizt,
um hjónin Kristínu Magnús-
dóttur og Jón Gíslason í Gríms-
gerði og börn þeirra látin. Gef-
endur eru börn þeirra hjón-
anna, þau sem á lífi eru.
Þá hafði kvenfélagið Björk,
lítið kvenfélag í Draflastaða-
sdkn og Dalsmynni, fært kirkj-
unni kr. 12.000.00 að gjöf. —
Fleiri gjafir og framlög af þessu
tilefni ber að nefna og þakka.
Kirkjan hefur verið nýlega
máluð og kii'kjugarður girtur
vandaðri steingirðingu.
Að lokinni athöfninni í kirkj-
unni gengu gestir heim að
Draflastöðum og sátu þar við
veitingar og viðræður fram eft-
ir nóttu.
Fnjóskadal 3. október
J. Kr.
Gömul saimíndi
„JARÐRÆKTIN á íslandi er
að kalla fólgin í því einu, að fá
sem mest hey af túni og engj-
um“------„Túnin eru mjög mis
jöfn að stærð og fer það eftir
jörðunum, 5 — 50 dagsláttur,
vanalega eru þau á að gizka
12—17 dagsláttur. — — — —
Kúabúið verður að fara eftir
stærð túnanna og hve vel þau
eru ræktuð. Fyr meir hafa öll
tún verið girt, að því er sjeð
verður, og víða hafa þau verið
stærri en þau nú eru. Áður á
tíðum töldu menn svo til, að af
hálfri annari dagsláttu. fengist
kýrfóður (30 hedtar)., en nú
telst mönnum, að eigi veiti af
þremur dagsláttum. Það verður
því eigi annað sjeðpen að túnin
sjeu ver ræktuð nú, en fyr á
dögum.
Víðasthvar el'u .túriin meira
eða minna þýfð og ósljptt og er
það hið mesta mein,------“
„Það sem mest varitar á til
þess að túnræktin geti farið í
lagi, er nýting og meðferð
áburðarins, en það ætti einmitt
að sitja í fyrirrúmi fyrir öllu
öðru.“-----—
„Sauðkindin er þarfastá eign.
in í búi bóndans.*’------
„Sauðfjenaðurinn er máttar-
. Ý. • \iOt
stólpinn undir allri velmegun
íslands.”-------------
„Það er sannfæring mín að
nautakynið íslenzlca er gott og
miklu betra en víða í Noregi.”
„Fjósin eru víðasthvar rúm-
lítil og dimm, en vanalega er
kúm vel gefið, og á fslandi
þekkja menn naumast til þess
að svelta mjólkurkýr, sem ann-
arsstaðar hefur verið títt fyrr-
um daga.“----------
„íslenzku hestarnir verða
trauðlega oflofaðir.”--------
„Eigi verður annað sjeð, en
að íslandi geti farið fram, og
eru hvorki af landsins eða lands
manna hálfu svo miklar tálman
ir í vegi, að eigi megi þær yfir-
stíga.”-------
Sveinn Sveinsson, búfræð-
ingur, 1874—75.
„ — — áður en farið er að
þekja skal svo miklúm ábm-ði
dreifa jafnt út yfir það (flagið),
að hvergi sjái í mold, og er því
betra sem áburðarlagið er þykk;
ara.“---------
Guðmundur Ólafsson, úr rit-
gerð Um þúfnasljettur 1874.
Á. G.K.
- SIGLUFJARÐAR- j
SKARÐ LOKAÐ !
(Framhald af blaðsíðu 1)
Barnaskólinn verður settur í
dag í kirkjunni. Fast að 300
nemendur eru í þeim skóla.
Skólastjórinn, Hlöðver Sigurðs-
son er í ársleyfi, en settur skóla
stjóri er Jóhann Þorvaldsson.
YFIRVÖLDIN ÞEGJA OG
SVARA EKKI
FRÁ því var sagt hér í blaðinu
í sumar, að íbúar við Helga-
magrastræti sendu bæjarstjórn
umkvörtun yfir ófremdai'-
ástandi götunnar, m. a. vegna
mikils umferðarálags og kröfð-
ust úrbóta. Umkvörtun þessi
var send ski’iflega.
Nú sendir „Húseigandi við
Helgamagrastræti” Fokdreifum
eftirfarandi:
Það var miðsumar. Kvöld eitt
hittumst við, nokkrir nágrann-
ar, og barst talið fljótlega að
umferðinni á götunni og nauð-
syn þess að endurbæta hana,
því ástandið væri óviðunandi.
Aurinn slettist upp á húsin og
trén visnuðu upp. Sómasamleg-
ar gangstéttir engar en þunga-
vöruflutningar miklir um þessa
götu. Þá var ákveöið að senda
bæjaryfirvöldunum áskorunar-
skjal og safna undirskriftum til
áherzlu. Síðan var það samið og
ég tók að mér að ganga í húsin
og vita hvort húseigendur vildu
skrifa undir. . Skjalið var
skorinort. Er ekki að orðlengja
það, að allir vildu ljá nöfn sín
á skjal þetta.
Það var ýmislegt skrafað í
þessari undirskriftasöfnun. Flug
völlinn átti að malbika en ekki
götur bæjarins. Stjórnmála-
flokkarnir höfðu lýst áhuga sín
um á malbikunarframkvæmd-
um í bænum o. s. frv. Komin
voru ný malbikunartæki og mal
bikið átti hreint að flæða yfir
götur bæjarins á þessu sumri.
Ég byrjaði að norðan. Þegar
ég var svo kominn sunnarlega
í götuna er ég allt í einu farinn
að ganga á malbiki. Herra minn
trúr. Kraftaverk eða hvað? Svo
rann upp Ijós fyrir mér. Malbik
ið hafði verið teygt úr Þing-
vallastræti til eins höfðingjans,
sett ofan á drulluna og var nú
allt að brotna upp. Jú, ég hafði
einmitt heyrt um smáveizlu,
þegar sá speninn var ákveðinn.
Fólkið tók mér opnum örm-
um og sýndi mér, hvernig forar
sletturnar voru búnar að gera
hús og lóðagirðingar samlitar,
götunni. Gatan var algerlega
ófær gangandi fólki þegar,
rigndi, svo mikil var forin og
umferðin. Bæjarstjórnarmenn.
og þeirra undirsátar hafa senni-
lega fengið einhver óþægindi,
því þannig var um þá rætt.
Betra þó, ef þeir hefðu getað
hlustað sjálfir á raddir fólksins,
kjósenda og skattgreiðenda1
þessa bæjar.
Ég kom í hvert hús og allir
skrifuðu undir áskorunarskjal-
ið, að bæjarfógeta og banka-
stjórum ekki undanskildum.
Ekkert svar. Og nú spyr ég:
Hver hefur stungið skjalinu
undir stól? Hver veitir bæjar-
stjóra og bæjarstjórn heimild til
þess að vanvirða vilja fólksins
og svara ekki framangreindu
erindi?
Þá hefur „Idúseigandi við
Helgamagrastræti” lokið máli
sínu. ,