Dagur - 15.10.1975, Blaðsíða 4

4

5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Síinar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaSur:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓIIANN K. SIGURÐSSON
Frenhærk Odds Bjömssonar h.f.
Þeffar
o
lmgsjónir
rætast
Þótt við treystum forgöngu og
ákvörðunum bæjarstjómar í lielstu
málum, er framtak einstaklinga og
félaga í sameiginlegum framfara- og
menningarmálum ætíð nauðsynlegt,
enda oftast veitt fyrirgreiðsla af bæj-
arins liálfu, þegar þurfa þykir. Eitt
af mörgum dæmum af þessu tagi enx
kaup sjúkrabílsins nýja. Hugmynd-
ina að kaupum sjúkrabíls fyrir
Reykjavíkursvæðið átti Blaðamanna
félag íslands, sem í minningu látins
blaðamanns, Hauks Haukssonar,
gekkst fyrir fjársöfnun og kaupum á
sjúkrabifreið, sem tekin var í notk-
un syðra. En þegar afi þessa látna
blaðamanns, Snorri Sigfússon, varð
níræður, stofnaði hann og afkom-
endur hans sjóð til kaupa á sams-
konar bíl fyrir norðlendinga, en
Blaðamannafélag íslands undir for-
ystu Árna Gunnarssonar og Rauða
kross deildarinnar á Akureyri liófu
fjársöfnun, sem gerðu sjúkrabíls-
kaupin möguleg. Fjársöfnunin fór
að mestu fram á Norðurlandi. Al-
menningur gaf nær fimm milljón-
ir sem er ein mesta frjálsa söfnun,
sem í þessum landshluta hefur farið
frarn til líknar- og heilbrigðismála.
Þar sannaðist áþreifanlega live frjáls
samtök fólks fá áorkað þegar góð
málefni em annars vegar. Eftirtektar
verðar voru margar stórgjafir ein-
staklinga og fyrirækja, en það var
dýrmæt lífsreynsla að taka á móti
framlögum fátækra karla og kvenna,
fólks, sem t. d. tók liluta af ellilífeyri
sínum til að styðja málefnið. Þegar
á þetta er litið orkar það tvímælis,
hvaða gjafir eru stórar og hverjar
minni.
Og nú, þegar nýr og best búni
sjúkrabíll landsins er tilbúinn til
notkunar, kom til kasta bæjarins
um aðstoð, sem hann veitti á þann
veg, að tryggt er að í sjúkraflutning-
um verði ætíð tveir menn og læknir
í neyðartilvikum, svo hin ágætu
tæki bílsins notast fullkomlega og
rekstur sjúkrabíllsins er tryggður.
Hér með em fram bornar þakkir
til allra þeirra, sem studdu þetta mál
í orði og verki, og hamingjuóskir til
hins aldna skólamanns syðra, er nú
hefur séð hugsjón sína rætast. O
Þriðjudagur 29. júlí. Allsnemma
morguns er lagt af stað frá
Regina áleiðis til Winnipeg.
Vegalengdin er um 400 km.
Ekki er mikil tilbreyting á þess
um hluta leiðarinnar, sléttan
óendanleg til allra átta, fallegir
akrar, skógarbelti og snyrtileg
bændabýli. En hér um slóðir er
ákaflega búsældarlegt, sem víð-
ast annars staðar í sléttufylkj-
unum.
í litlu kauptúni á leiðinni er
matur snæddur, en hvergi á
leiðinni er löng viðdvöl, enda
ekkert sérstakt að skoða. Undir
kvöldið komum við til Winni-
peg, höfuðborgar fslendiúga í
Vesturheimi. Sá staður er flest-
um gestunum kunnur af sögum
og sögnum, þótt þeir aldrei hafi
komið þangað áður. Þangað
lágu fyrst leiðir allra íslend-
inga, ;sem hófu landnámið á
Nýja íslandi fyrir hundrað ár-
um og þar hefur verið bústaður
þúsunda manna af íslenskum
ættum í jafn langan tíma.
Á aðalstöð langferðabíla
Winnipegborgar er staðar num-
ið og hinu mikla ferðalagi frá
Vaneouver er þar með lokið.
Hér bíða margir til að taka á
móti þreyttu ferðafólki, þeirra
á meðal ýmsir forystumenn
þjóðræknismála í Kanada,
Stefán J. Stefánsson forseti
þjóðræknisfélagsins, Ted Árna-
son formaður hinna miklu
væntanlegu hátíðahalda, sem í
Framkv.nefnd vegna 24. okt.
Bæjarráðhúsið í Winnipcg.
Sl. sunnudag 12. okt. var hald-
inn fundur að Hótel Varðborg
þar sem rætt var um fyrirhugað
kvennafrí 24. okt. n. k. á degi
Sameinuðu þjóðanna. JBoðað
hafði verið til þessa fundar með
fréttatilkynningu í þremur bæj-
arblöðum hér ,á Akureyri.
Fundinn sóttu um 70 konur
úr fjölmörgum starfsgreinum.
Rætt ' var um undirtektir
kvenna við þá hugmynd að
leggja niður vinnu 24. okt, bæði
að því leyti er fram hefur kom-
ið á vinnustöðum og svo af
hálfu heimavinnandi kvenna, en
Hundur bítur
Á Akureyri ganga of margir
hundar lausir, jafnvel ómerktir
hundar. Lögreglan hefur skotið
nokkra slíka í sumar, en ekki
hefur það orðið næg aðvörun
þeim hundaeigendum, sem ekki
fara að lögum um hundahald.
Nú um helgina beit hundur
lítið barn. Bjó læknir um sár
þess. Alvarleg slys geta af því
orðið, er hundar ganga lausir á
almannafæri og er nauðsynlegt
að lögreglan taki þar betur í
taumana áður en verri slys
hljótast af. □
Pistlar úr Vesturheimsför
vændum eru, Jón Árnason raf-
veitustjóri Manitoba og konur
þessara heiðursmanna. Allar
þessar fjölskyldur hafa á liðn-
um árum unnið umtalsverð
störf í þágu þjóðræknismála og
heimsótt ísland oftar en einu
sinni. Nú er þeim lagt það
erfiða verkefni á herðar, að sjá
til þess að enginn verði hús-
næðislaus á meðan dvalið er
vestra, þrátt fyrir það, að um
helmingi fleiri íslendingar
sækja landnámshátíðina að
Gimli en áætlað var í fyrstu.
Hjá mörgum fjölskyldum gista
3—4 og hjá einni vissi ég um
10 gesti, svo víða hefur verið
setinn Svarfaðardalur.
Samkvæmt fyrirframgerðri
áætlun er nú fólkinu skipt í
hina ýmsu dvalarstaði, þar sem
kunningjar og vinir bíða þeirra.
Einn hópur fer til Gimli, annar
til Lundar, þriðji til Árborgar
og svona mætti áfram telja.
Margir fá gistingu í Winnipeg.
Eftir nokkurn tíma hefur allt
ferðafólkið fengið sinn ákveðna
samastað, þar á meðal farar-
stjórar og ýmsir fleiri, sem taka
sér bólstað á Hótel St. Regiz,
sem er gamall og góður veit-
inga- og gististaður í miðborg-
inni. Flestir þurfa að hitta að
máli kunningja og frændur og
reka ýmis erindi. Skammt héð-
an er miðstöð langferðabílanna,
sem fara á tveggja tíma fresti
að Gimli alla hátíðisdagana. En
nú erum við loksins komin til
Winnipeg og lýkur þá farsælli
og langri för undir stjórn þeirra
ágætishjóna, Hönnu og Gísla
Guðmundssonar. Allur undir-
búningur og framkvæmd ferða-
lagsins hefur tekist svo vel í
höndum þeirra, að tæplega verð
ur á betra kosið og kveð ég
þau með þökkum fyrir ógleym-
anlega samfylgd. Annar farar-
stjóri, séra Ólafur Skúlason,
tekur nú við starfinu, en hann
var um langt skeið prestur í
Mountain í Norður-Dakota, og
er kunnugur mönnum og mál-
efnum vestan hafs.
Næsta dag, 30. júlí, koma
tvær þotur Air Viking frá ís-
landi með nær 300 farþega. Úti
Frásögn
Árna Bjarnarsonar
á flugstöðinni eru mættir marg-
ir Vestur-íslendingar, ásamt
stjórnum þjóðræknisfélaganna
heima. Það er ánægjulegt að
hitta fólk, nýkomið frá gamla
landinu. Allir eru með nýjar
fréttir, meira að segja af hafís
við Norðurland, sem stingur
dálítið í stúf við blessaðan ylinn
hér vestra, en í gær fór hitinn
í 40 stig víða í Manitoba. Marg-
ir hafa líka verið svo huguls-
samir að stinga nýjum dagblöð-
um að heiman í töskuna, en þau
eru kærkomin öllum þeim, sem
búnir eru að vera hálfan mánuð
í Vesturheimi og lítið frétt
heiman að á þeim tíma.
íslendingar hafa auðsjáanlega
viljað kynna landið sem best
fyrir gestunum frá íslandi.
Hverjum þeirra er afhent stórt
umslag með ýmsum smáritum
um Winnipeg, Gimli, Mikley í
Winnipegvatni, sem nú er orð-
inn þjóðgarður fylkisins og eftir
sóttur ferðamannastaður. Og
sagan frá í gær endurtekur sig.
Langferðabílarnir bíða og flytja
fólkið til ýmissa gististaða á
Nýja íslandi og í borginni.
Hinn 31. júlí kemur svo síð-
asta þotan frá Keflavík með 149
farþega. Hafa þá alls verið
farnar átta ferðir hingað með
rösklega 1200 farþega. Meðal
þeirra, sem koma nú, er Bjarni
Einarsson bæjarstjóri á Akur-
eyri og frú. Erindi hans er að
ganga frá vinabæjatengslum
við Gimli og fer sú athöfn fram
á vegum bæjarstjórnarinnar
vestra við hátíðlega athöfn
sunnudaginn 3. ágúst.
Fimmtudagskvöldið heldur
hátíðanefndin og þjóðræknis-
samtökin vestra mikla kvöld-
og kynningarsamkomu og býð-
ur þangað öllum gestunum að
heiman sem næst til, en einnig
fjölda mörgum fleirum. Skemmt
unin fer fram í feyknastórri
byggingu, sem hermálaráðu-
neyti Kanada lét reisa á þeim
árum þegar allstór herstöð var
í útjaðri bæjarins, ásamt til-
heyrandi flugvelli. Nú er her-
inn löngu horfinn á braut, en
mannvirkin .standa, og' er þeim
haldið við. — Þetta er fjöl-
menn kynningarhátíð, fleiri þús
undir manna saman komnir af
austur- og vestur íslendingum,
auk margra fleiri. Dansinn
dunar undir stjórn voldugrar
hljómsveitar, ókeypis veitingar,
sem hver vill, og það sem lík-
lega gleður æði marga, nóg
áfengi, útbýtt af miklu örlæti
af nokkrum fílelfdum körlum,
sem aldrei láta vanta í skálarn-
ar. Og satt best að segja, verða
þarna margir góðglaðir og segj-
ast vart hafa kynnst slíkurn
höfðingsskap fyrr.
Auk samkomuhússins stóra
skildi herinn eftir í sæmilegu
lagi margar íbúðarbyggingar,
en þær eru nú dvalarstður 5—
600 gesta frá íslandi sem tekið
hafa þær á leigu í nokkra daga,
meðan hátíðahöldin fara fram á
Gimli. Byggingarnar eru
skammt frá aðalbænum, en
skólavagnar verða í förum á
milli hátíðardagana.
Föstudaginn 1. agúst fara
margir skoðunarferð um Gimli,
nota baðströndina við Winni-
pegvatn eða leggja leið sína til
næstu bæja útá Nýja-íslandi,
Árborgar, Lundar, Riverton.
Sumir fara til Winnipeg, enda
stutt leið á milli, aðeins 60
mílur.
Meira síðar.
þátttaka þeirra í slíku kvenna-
fríi vegur þungt, er meta skal
mikilvægi og þýðingu slíkra
aðgerða.
Það var eindregið álit þeirra
kvenna, er þarna voru saman
komnar, að það eitt að leggja
niður vinnu þennan dag, innan
heimilis eða utan, nema hvort
tveggja væri, nægði ekki eitt
sér, ef ekki fylgdu eftir sam-
eiginlegar aðgerðir einhvers-
konar af hálfu þeirra, er hlut
eiga að máli.
Fram komu ýmsar hugmynd-
ir, en allar voru á einu máli
um, að nauðsynlegt væri að
hafa eitthvert fast aðsetur
þennan dag þar sem fólk gæti
kimið saman, ræðst við og hlýtt
á dagskrárefni til fróðleiks og
skemmtunar. Ákveðið var að
hafa „opið hús“ þennan dag, og
verður nánar auglýst síðar um
tilhögun þar að lútandi.
í fundarlok var kosin fram-
kvæmdanefnd í tilefni af
kvennafríi 24. okt. Hana skipa
eftirtaldar konur, og þar getur
fólk, sem áhuga hefur skráð sig
til starfa og þátttöku 24. okt.
Sími
Auður Guðjónsdóttir, 22669
Sólveig Eggertsdóttir, 21772
Valgerður Jónsdóttir, 21573
Jóhanna Tómasdóttir, 22089
Sæbjörg Jónsdóttir, 23742
22648
22431
23137
11270
61425
23030
22271
21518
23883

\
Nýlega afhenti Slipptöðin h.f.
22,5 rúmlesta tréfiskiskip 'til
Sigurbjörns Kristjánssonar K>g
ívars Júlíussonar á Húsavík og
hlaut skipið nafnið FANNEY
ÞH 130.
Skipið er búið til línu- og
handfæraveiða og einnig .til
snurvoðaveiða. Aðalvél er ' af
gerðinni Cumminns, sem er 235
hö. við 1800 snúning á mínútú.
Svefnpláss er fyrir 4 menn og
skipið búið fullkomnustu fisk-
leitartækjum svo og radsjá,
sjálfstýringu og örbylgjustöð.
Skipið reyndist vel í reynslu-
' ferð og gekk 10,0 hnúta.
Hafin er smíði samskonar
skips en óvíst hvenær þeirri
smíði lýkur.
Meðfylgjandi mynd er frá
Ljósmyndastofu Páls.
Halldóra Jónsdóttir,
Anna Guðrún Jónasdóttir,
Hólmfríður Jónsdóttir,
Soffía Guðmundsdóttir,
Halla Jónasd. (Dalvík),
Fjóla Þorbergsdóttir,
Sigrún Stefánsdóttir,
Áslaug Jóhannesdóttir,
Olöf Jónasdóttir,
Rósa Eggertsdóttir,
Hrafnagilsskóla
02
Hin árlega síðdegisskemmtun
Zontaklúbbs Akureyrar verður
n. k. sunnudag 19. okt. kl. 3 í
Sjálfstæðishúsinu. Á skemmtun-
inni verður m. a. sýndur ís-
lenskur fatnaður og skartgripir,
veislukaffi verður á borðum.
Aðal tilgangur með þessum
skemmtunum, er að afla fjár til
styrktar hinum ýmsu málefn-
um, sem ákveðið er hverjú
sinni. Að þessu sinni verður
Kristileg skólasamtök á Akureyri
Þann 10. okt. sl. voru stofnuð
Kristileg skólasamtök á Akur-
eyri (skammstafað K.S.S.) að
Möðruvöllum, húsi M. A. Gestir
stofnfundarins voru þeir séra
Jón Dalbú Hróbjartsson skóla-
prestur og Ragnar Gunnarsson
ritari K.S.S. í Reykjavík, en
félagið hér starfar í nánum
tengslum við félagið í Reykja-
vík.
Tilgangur félagsins er að
bréiða út Guðs orð meðal nem-
enda í framhaldsskólum. Alhr
þeir sem áhuga hafa á samtök-
unum geta hringt í sima 2-28-67
milli kl. 5 og 6 alla miðvikudaga
í vetur og geta þar fengið svbr
við spurningum sínum, er
varða félagið og trúarleg mál-
efni.
(Fréttatilkynning)
Esperanto kennt í vetur hjá Námsfl. Ak.
Séra Björn 0. Björnsson
FÆDDUR 21/1 1895. - DÁINN 29/9 1975.
FÁEIN KVEÐJIORÐ
í tilefni af því, að Námsflokkar
Akureyrar munu í vetur halda
námskeið í tungumálinu Esper-
anto, hef ég tekið að mér að
rita nokkui' orð um það og hug-
mynd þá, sem liggur að baki
því. Ég vona, að þetta greinar-
korn geti veitt einhverjum kær
komnar upplýsing'ar og e. t. v.
leiðrétt misskilning varðandi
Esperanto.
i
Upphaf málsins og tilgangur.
Esperanto er búið til á ofan-
verðri síðustu öld af pólverjan-
um L. L. Zamenhof (1859—
1917), sem innan við tvítugt tók
að fást við smíði þess. Hug-
mynd hans var, að það yrði
alþjóðlegt hjálparmál, þannig
að fólk með mismunandi móður
mál notaði það til að skiptast á
skoðunum, og í hverju landi
lærðu börn það næst á eftir
þjóðtungunni. Þannig yrði með
tíð og tíma sérhverjum manni
kleift að tala við sérhvern
annan á Esperanto.
Það var að sjálfsögðu mikil-
vægt, að málið væri auðvelt í
námi og sámt vel nothæft til
hvers kyns hluta, m. a. til bók-
menntaiðju alls konar. Það tók
Zamenhof um áratug að skapa
málið, og þegar hann 1887 gaf
út sína fyrstu bók um það,
hafði hann breytt því mikið frá
frumdrögum þess, en honum
hafði heppnast að skapa full-
mótað tungumál.
Efasemdir og hleypidómar.
í upphafi voru margir fullir
efasemda um að hægt væri að
búa til tungumál, sem nothæft
væri til bókmenntastarfsemi,
hvað þá að slíkt mál þyldi
samanburð við þjóðtungur. Það
mun hafa verið um 1890 að einn
kunningi Zamenhofs rétti hon-
um skáldsögu eftir Dickens og
sagði. Þessa bók er vissulega
ekki hægt að þýða á Esperanto.
Zamenhof tók við bókinni,
þýddi hana og birti þýðinguna
í tímaritinu La Esperantisto á
árinu 1891. Þannig var svar
hans. Þessi þýðing, sem síðar
(1910) kom út í bókarformi og
nefnist „La Batalo de la Vivo“,
þykir fullgild sönnun þess, að
efasemdir um nothæfni tungu-
málsins séu ástæðulausar. Samt
má ennþá heyra þá staðhæf-
ingu, jafnvel frá mönnum með
langt háskólanám í bókmennt-
um að baki, að tilbúið mál
hljóti að vanta einhverja kviku
og vera þess vegna ónothæft
sem bókmenntamál. Slíkir
menn kunna að sjálfsögðu ekki
Esperanto, því annars myndu
þeir vita betur, en dómgirnin,
sem í slíkri staðhæfingu felst,
gefur óneitanlega nokkrar upp-
lýsingar um, hvers eðlis mennt-
un þeirra er.
Hér skal á það bent, að flestir
helstu merkisberar Esperantos
hafa verið og eru úr röðum bók
mennta- og málvísindamanna,
og meðal íslendinga nægir að
nefna Þórberg Þórðarson, Bald
ur Ragnarsson og Árna Böðv-
arsson, en miklu fleiri mætti
taka.
Auðlært mál og sveigjanlegt.
Esperanto er svo miklu auð-
lærðara en önnur mál, að þeir,
sem ekkert þekkja til þess, geta
varla gert sér grein fyrir þeim
ógnar mun, sem þar er ó. Þetta
(Framhald á blaðsíðu 2)
ágóðinn látinn renna í sjóð til
kaupa á krabbameinsleitartæki
í brjósti. Brjóstkrabbamein er
orðinn einn algengasti illkynja
sjúkdómur hjá konum, og er
allt undir því komið að takist
að ná fyrir meinsemdina á
byrjunarstigi. Tækið, sem þeg-
ar er komið til landsins, kostar
um 3,7 millj. kr. og verður að
líkindum staðsett á Röntgen-
deild F.S.A. Munu hópskoðanir
þá væntanlega hafnar, þegar
tækinu hefur verið komið fyrir.
Það er von Zontasystra að
bæjarbúar fjölmenni að venju
og styrki þar með gott málefni.
(Fréttatilkynning)
íþróttavöllur K.A.
kominn á lokastig
Blaðið hafði samband við Stef-
án Gunnlaugsson og spurðist
fyrir hvernig liði með fram-
kvæmdir á K. A.-svæðinu og
kom fram, að íþróttavöllur fé-
lagsins, sem unnið hefur verið
við í sumar, er nú langt kom-
inn og er ætlunin að gera loka-
'átak fýrir veturinn um næstu
helgi, og vildi hann hvetja sjálf
boðaliða að mæta sem flesta. □
Fyrst í september komu norð-
lenskir prestar með fjölskyld-
um sínum til samveru í sumar-
búðunum að Vestmannsvatni.'
Heiðurssæti í hópnum skipuðu
tveir fyrrverandi sóknarprest-
ar, annar séra Björn O. Björns-
son var nokkra mánuði y.fir
áttrætt, hinn séra Friðrik A.
Friðriksson var rúmu ári yngri.
Þeir voru frændur og áttu
margt sameiginlegt. Á þeirra
aldri hefir ellin venjulegast
gert mikið að, en því var líkast
að hún hefði sneytt hjá fang-
brögðum við þessar öldnu
kempur. Báðir voru léttir í
hreyfingum, snarir í snúning-
um, hrókar alls fagnaðar, fullir
af lífsfjöri og þrótti. En á bak
við hið létta yfirbragð bjó
alvara þeirra, sem finna til þess
hversu mörgu er ábótavant í
mannheimi. Eldmóður þeirra
og ósk um að bæta úr höfðu í
engu breytst þótt embætti væri
sleppt og þeir ættu sannarlega
skilið hvíld eftir mikið dags-
verk. Vel gátu átt við þó orð,
sem séra Matthías Jochumsson
orti um prest í Þingeyjarpró-
fastsdæmi:
Þitt hjarta var ört og létt í lund,
sem leiki sér fugl á kvisti,
en samt svo þétt á þrautastund,
að þrekið sitt aldrei missti;
þinn áhugi stór, þinn andi rór,
þó eikurnar stormar hristi.
Ósjálfrátt hygg ég að margur
hinna yngri presta hafi óskað
þess, að verða eitthvað áþekkur
þessum sómamönnum gæfist
jafnlangur ævidagur. Það voru
gerðar góðar myndir af séra
Birni, og allir munu geyma
heillandi mynd hans frá þess-
um síðsumarsstundum í þakk-
látum hjörtum.
Á sumarmótinu flutti séra
Björn gagnmerkt erindi, ög
skömmu áður hafði hann óskað
þess að fá að stíga í stólínn í
Akureyrarkirkju, þar sem hann
hafði oft áður lagt fram sitt lið
í meitluðu máli og af andagift.
í orðum sínum var hinn vísi og
reynsluríki prestur að vara við
hættunni af þeim ógnarvopn-
um, sem mannkyn ræður yfir.
Hann spurði hvort fátækir og
smáir við hið nyrsta haf gætu
eitthvað gert til varnar. Og
Bústoín landsmanna 1914
FRÁ GOLFKLÚBBI AKUREYRAR
Á laugardag var bændaglíman
háð, en hún er nokkurs konar
töðugjöld kylfinga. Að þessu
sinni hefur þó keppnisskráin
ruglast nokkuð vegna óhag-
stæðs tíðarfars. Þeir bændur,
Jón G. Sólnes og Jón Guð-
mundsson, völdu sér liðsmenn
og tefldu þeim fram. Að lokinni
keppni stóðu leikar jafnt og
urðu bændurnir að leika bráða-
bana, sem lauk með sigri Jóns
Guðmundssonar eftir harða
keppni.
Á sunnudag var leikið um
Gullsmiðabikarinn 18 holur
með forgjöf.
Sigurvegari varð högg
Gunnar Sólnes 72
2. Heimir Jóhannsson 73
3. Hörður Steinbergsson 74
4. Ingimundur Árnason 78
5.-6. Frímann Gunnlaugsson 79
5.-6. Sævar Vigfússon 79
Um næstu helgi er fyrirhug-
að að halda Flugfélagskeppnina
ef veður leyfir.
Bændur landsins og aðrir, sem
graslendi nytja til slægna, gera
það upp við sig nú á haustdög-
um, hvernig þeir haga ásetningi
sínum. Norðanlands og austan
náðust mikil og vel verkuð hey
í sumar. Á landinu sunnan og
vestan voru óþurrkar, hey mis-
jafnlega mikil og miður vel
verkuð. Talið er, að um sjö
hundraðshlutar heys hafi árið
1974 verið verkaðir sem vothey.
í grein Gísla Kristjánssonar,
fyrrum ritstjóra, sem birtist í
ágústhefti Freys, er tafla yfir
bústofn landsmanna í einstök-
um sýslum og kaupstöðum, eins
og hann var um síðustu áramót.
ánnfremur er þar greint frá
heymagni haustið áður og upp-
skerumagni kartaflna og rófna.
Bústofn landsmanna um ára-
mótin 1974—1975 er þá þessi,
samanlagður á landinu öllu:
Sauðfé var 863.638 talsins.
Fjölgun frá árinu 1972 var rúm-
lega 33.000.
svar hans var að benda á farveg
bænarinnar. Bað hann alla að
byrja þegar í stað að leggja
málið fram fyrir hinn kærleiks-
ríka föður á himnum í öruggu
trausti þess að hann heyrði
bænir barna sinna.
Nautgripir voru 66.530. Tala
mjólkurkúa hefur staðið í stað
að heita má, en nokkrar sveifl-
ur eru í uppeldi kálfa til kjöt-
framleiðslu.
Hrossin voru 44.330 og hefur
þeim fjölgað síðustu árin.
Tveim árum áður voru þau
39.209 talsins.
Ekki er þó allur þessi búpen-
ingur eign bændanna, því að í
kaupstöðum landsins eru, af
fyrrgreindum búpeningi, 1.116
nautgripir, rúmlega 18 þúsund
fjár og yfir 4 þúsund hross.
Ekki er vitað ennþá
hve mikill bústofn verður á
vetur settur að þessu sinni. En
talið er, að á óþurrkasvæðunum
verði færra um líflömb en áður.
Lítið var um heyfyrningar í
vor. Erlent kjarnfóður er dýrt
og því verða menn nú, fremur
en oftast áður, að treysta á
heyfóðrið og haga ásetningi
með gát. □
Trú séra Björns var í senn
barnslega einlæg og studd rök-
um, sem hinn skarpvitri sótti á
hin dýpstu mið. Vel má heim-
færa á hann orðin:
„Eitt er fast, og í oss lifir:
andi Guðs og sannleikans
pantur þess að öllu yfir
augu vaki skaparans.“
Og dagfar hans allt bar því
vitni, að hann lifði heilræði
Páls postula í Róverjabréfinu:
„Verið ekki hálfvolgir í áhug-
anum; verið brennandi í and-
anum, þjónið Drottni; verið
glaðir í voninni, þolinmóðir í
þjáningunni, staðfastir í bænr
inni.“ Slíkan trúararf vildi
hann gefa sem flestum sam-
ferðamönnum. Þess vegna vildi
hann með orðum og athöfnum
sá sannleikssæði fram að dauða
stund, og þá ósk sína fékk hann
uppfyllta.
Síðasta sumarið var séra
Birni mjög gæfuríkt. Með
miklu þakklæti minntist hann
hamingjustundanna, sem hann
átti með ástvinum sínum vestur
í Flókalundi umvafinn kær-
leika, umhyggju og virðingu.
Eins átti hann unaðsstundir á
sínu gamla prestssetri, Hálsi,
við ritstörf, andlega íþrótt og
úti í náttúrunni, sem ætíð hafði
átt rík ítök í honum. Það var
honum mikils virði að vera
hvarvetna aufúsugestur.
Það var því með þakklæti
efst í huga, sem séra Björn
kvaddi þennan heim. Drottinn
hafði gefið honum sitt ljúfa ljós,
og það hafði lýst honum alla
daga. Það veitti honum bjart-
sýni, rósemi og traust er harin
horfðist í augu við dauðann, og
viss er ég um það, að þetta
eilífa ljós lýsir honum til æðri
heima.
Ég veit að við erum mörg,
sem kveðjum séra Björn með
innilegu þakklæti fyrir ótal
margt t. d. menningararfinn
sem hann skilur eftir í rituðu
máli, fyrir helga þjónustu, fyrir
holl ráð, trygga vináttu og sam-
verustundir, sem hann gerði
ógleymanlegar.
Börnum hans og fjölskyldum
þeirra, systur hans og öðrum
nátengdum sendi ég samúðar-
kveðjur og bið Guð að blessa
þeim minning mikils anda og
kærleiksríks ástvinar.
Starfsbróðir. jj