Dagur - 18.08.1976, Blaðsíða 4

2
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Súnar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVlÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
ÚTBURÐER
OKKAR TlMA
í gamalli sögu segir, að í brúðkaups-
veislu hafi vísa verið kveðin á glugga
og er síðari helmingur hennar þessi:
Til manns var ég ætluð / eins og þú.
Menn ætluðu að þetta mundi kveðið
hafa systir brúðarinnar, sem nýfædd
var borin út. Þótt sagan beri þjóð-
sagnablæ og sé gömul orðin, á hún
erindi við okkur enn í dag, vegna
þess, að enn eru börn borin út.
Útburðir okkar tíma koma oft á
glugga, bæði þar sem mannfagnaður
er og við mætum þeim á förnum
vegi, og þeir láta til sín heyra, hvort
sem við viljum heyra eða ekki. Þeir
koma einnig í fréttum blaðanna,
kenndir við skemmdarfýsn, þjófnað,
rán, notkun eiturlyfja og áfengis og
eru jafnvel með byssu í hönd.
Sagan um útburðinn minnir á
þann hluta æskufólksins á okkar tím-
um, sem úti verður á lijarni mann-
lífsins og margir þeirra eru enn
aumkunnarverðari en telpan, sem á
gluggann kom í veislunni, og það
eru þeir, sem ekki þroskast eðlilega,
aldrei njóta sín í lífi né starfi, eru
hálfir menn og lifa hálfu lífi, kall-
aðir vandræðaböm og vandræða-
menn, þúsundir að tölu. Þannig fara
mörg góð mannsefnin forgörðum,
sem vegna fámennis em okkar þjóð
dýrmætari en öðrum þjóðum.
Við stundum frammi fyrir þeim
vanda, að víndrykkja barna og ung-
linga vex ört og einnig eru til komin
hin ýmsu fíkniefni, sem óvitar ánetj-
ast auðveldlega og smyglað er til
landsins á síðustu árum. Þegar til
þessara tveggja atriða er litið og sið-
ferðilega lægð í peninga- og við-
skiptamálum, og svo til allra þeirra,
sem klófesta vilja f jármuni barna og
unglinga, þarf engan að undra þótt
hjarnið verði kalt undir fótum.
Enginn vill við það kannast, að
borin séu út börn hér á landi og þó
er það gert, í þeirri merkingu, sem
hér hefur verið drepið á, og í miklu
stærri og svívirðilegri stíl en nokkm
sinni fyrr.
Æska þjóðarinnar hefur á öllum
tímum verið áhyggjuefni þeirra
eldri, og er það mjög að vonum
vegna þess, að við hana em ætíð
bundnar þær vonir, að hún standi
feti framar en þeir sem kveðja. En
þegar svo er komið, að ískyggilega
stór hópur þegnanna eru útburðir í
liinum nýja stíl og vart eða ekki
gerðum sínum ráðandi vegna víns
og eiturlyfja, er koininn tími til að
hyggja að fleiiu en gjaldeyrisstöðu
og kaupmætti launa. □
Vinur vor hinn látni, sem þessi
minninga- og kveðjustund er
helguð, hafði lifað lángan ævi-
dag, — svo langan, að líkja má
við íslenzka sumardaga, þegar
seint kvöldar.
Eigi að síður fannst honum
dagleiðin varla orðin nógu löng.
Hann átti enn nokkrum erind-
um ólokið við jörðina, — allt
það, sem orðið „jörð“ hafði
lengi táknað í hugsun hans.
„Vertu, ó, Herra, mér hjá,
er hinsta skyggir kveld.
Ég kann að vera náttstað nær
— nær en ég sjálfur hekl.“
(Þýtt).
Þó var hann að því leyti vel
undir það búinn, að hlýða kall-
inu, er það kom, að þegar á
unga aldri hafði hann gert sér
ljóst, og á það sætzt, að það er
deyjendum bezt, að „ofurmagn
kraftarins“ — þ. e. úrskurðar-
valdið yfir lífi og dauða — sé
Guðs, en ekki manns. (2. Kor.
4, 7).
Kristin trú gerir háar kröfur
til játenda sinna. En frammi
fyrir hugsjón fullkomleikans
verða allir menn smáir og van-
máttugir. Þekking vor er í mol-
um. Þrekið og trúmennskan er
í molum.
Þó er þáð stundum, — raunar
ekki svo sjaldan — að út úr
sjálfu orði Guðs skín miskunn-
söm og örvandi tiltrú til vor
jarðarbarnanna. Orð Guðs leyf-
ir oss að biðja og segja: „Skapa
í mér hreint hjarta, ó, Guð.“ Þá
er slík bæn ekki vonlaus. Minn-
isstæð oss flestum eru þessi orð
Meistara vors og Drottins:
„Sælir eru hjartahreinir." Þá
hljóta slíkir að vera til. f einu
tilbeiðsluljóði Ritningarinnar er
spurt: „Hver fær að stíga upp
á fjall Drottins? Hver fær að
dveljast á hans helga stað?“ Og
því er svarað: „Sá, sem hefir
óflekkaðar hendur og hreint
hjarta.“ Það er umhugsunar-
vert, að þannig talar orð Guðs
til jarðneskra manna, svo aug-
Ijóst sem það þó er, að þekking
þeirra og þrek til hins góða er
í molum.
Síðan mér var falið að flytja
kveðjuorð við útför séra Björns
O. Björnssonar, —- starfsbróður
míns, frænda míns og vinar —
hafa þau Ritningar-rök, sem nú
var á bent, búið mér mjög í
hug. Því að vissulega átti hann
hreint hjarta í þeim skilningi,
að hann var jafnan reiðubúinn
að koma fram til góðs. Umfram
allt þó í þeim skilningi, hve
ósvéigjanlega hreinlyndur hann
var. Af öllu því fjölþætta mann-
gildi, sem þessum manni var
gefið, fannst mér ávallt mest til
um heilindi hans. Fyrir þessu
hefi ég oft gert mér grein á
langri og allnáinni samleið okk-
ar. Og heilindi eru höfuðdyggð.
Eftir þeim mættum vér meta
samferðamenn vora öðru frem-
ur, hvað sem vér að öðru leyti
finnum þeim til lofs eða lýta.
Hann fæddist í Kaupmanna-
höfn 21. janúar 1895. Sama dag
og ár fæddist á íslandi Davíð
skáld Stefánsson. Með þeim
varð síðar traust vinátta. Björn
hét fullu nafni Björn Mannes
Ragnar.
Foreldrar hans voru Oddur
Björnsson frá Hofi í Vatnsdal,
lengi prentsmiðjustjóni og bóka-
útgefandi á Akureyw, og kona
hans, Ingibjörg Benjamínsdótt-
ir, Guðmunds'sonar á Vesturá,
Vormssonar hreppstjóra á Geita
skárði,- Bæði húnvetnskra ætta.
Höfðu kynnzt í Kaupmanna-
höfn, er þau sungu þar saman
í kórum, og hófu þar hjúskap.
Minningarorð flutt við útför
séra Björns O. Björnssonar,
í dómkirkjunni í Reykjavík, 10. október 1975, af sr. Friðriki A. Friðrikssyni, fyrrv. prófasti
Þar fæddust þrjú börn þeirra
— Björn elztur, þá Ragnheiður,
lengi kaupkona á Akureyri, þá
Sigurður, prentsmiðjustjóri á
Akureyri. Hann lézt í janúar-
mánuði síðastliðnum. Yngsta
barnið, Þór, fæddist á Akureyri.
Var deildarstjóri í KEA. Lézt
1967.
Þessi systkini hafa orðið víð-
kunn, mikilsvirt og mörgum
kær.
í uppvextinum og fram yfir
námsárin hafði Björn þann þjóð
lega hátt á, að kenna sig við
föður sinn. Og meðal íslendinga
erlendis var hann almennt
þekktur sem Björn Oddsson.
Eimdi lengi eftir af þeirri nafn-
venju meðal skólasystkina hans.
Var honum mjög í mun, að
halda sínu eiginlega og þjóðlega
nafni, en fékk ekki við ráðið.
Löglegt fæðingar- og skírnar-
vottorð gat hann ekki annars-
staðar fengið en í Khöfn.
Árið 1901 fluttust Oddur og
Ingibjörg til íslands, settust að
á Akureyri og gerðu garð sinn
frægan, m. a. af miklum starfs-
umsviíum Odds og þrotlausri
risnu á heimilinu. Á Akureyri
lauk Björn gagnfræðanámi við
góðan orðstír. 15 ára gamall.
Var hann þá kunnur orðinn að
óvenjulega áhugamiklum bók-
lestri, utan við skólanámið.
Varð hann svo samgróinn Amts-
bókasafninu, að óhætt var talið
að fela honum umsjón þess, eitt
sinn, er bókavörður var í utan-
för.
Er Björn hóf menntaskóla-
nám, fór móðir hans með hon-
um til Reykjavíkur, honum til
fulltingis, og hafði þá einnig hin
börnin hjá sér. Hann lauk
stúdentsprófi árið 1913 — þó
ekki fyrr en í september. Því
að áður en próf hófust um vor-
ið, lagðist hann í svæsinni tauga
veiki og lá fram eftir sumri.
Varð ungur stúdent, eftir því
sem þá tíðkaðist. — 18 ára. Um
haustið hélt hann til Kaup-
mannahafnar — ásamt móður
sinni, systur sinni og yngri
bróður — og innritaðist þar í
náttúrufræðideild háskólans.
Eftir fjögurra ára nóm lauk
hann fyrrihlutaprófi í náttúru-
vísindum með háum einkunn-
um, þ. .á. m. ágætiseinkunn í
efnafræði.
Þá urðu straumhvörf í lífi
hans.
Svo var nú komið lífsreynslu
hans og hugsun, að hann vann
Guði þess heit, að gjörast
prestur.
Hann hóf guðfræðinám við
Háskóla íslands haustið 1918.
Þá og þar bar fundum okkar
fyrst saman. Móðir hans vissi
um frændsemi okkar. Vináttu-
böndin við hann og allt hans
fólk hafa æ síðan reynzt mér
haldgóð og mikilsverð.
Vorið 1921 lukum við frænd-
ur guðfræðiprófi saman, tveir
einir. Margt er mér minnisstætt
frá þeim prófdögum, — m. a.
það, að þá varð ég þess vísari,
að Björn Oddsson var ekki að-
eins grandvarlega einlægur
maður, heldur og drengilega
einarður.
Björn hafði löngum orðið að
treysta tæpan fjárhag sinn með
kennslu. Einn vetur kenndi
hann í Kennaraskólanum, sam-
hliða guðfræðináminu. Vetur-
inn eftir kandídatsprófið var
hann stundakennari bæði við
Menntaskóla og Verzlunarskóla
Rvíkur.
27. júní 1922 vígðist hann til
prestsþjónustu í Þykkvabæjar-
klaustursprestakalli (nú Ása-
prestakall). Þjónaði því í 11 ár.
Þá Brjánslækjarprestakalli í 2
ár. Þá Höskuldsstaðaprestakalli
Séra Björn O. Björnsson.
í 6 ár. Að því búnu varð fjög-
urra ára hlé á prestsskap hans.
Var nú ætlun hans sú, að gefa
sig allan að ritstörfum.
Þess má hér þegar geta. að
eftir hann liggja ótrúlega mikil
afköst á sviði ritstarfa og bók-
mennta. f því efni varð hann að
sækja á brattann, ekki sízt
framan af, meðan hann þjónaði
prestaköllum, sem þá voru
afskekkt og mjög örðug yfir-
ferðar, svo sem Ásaprestakall.
En að ýmsu leyti stóð hann vel
að vígi. Svo sem að var vikið,
varð hann snemma víðlesinn.
í föðurhúsum varð hann gagn-
kunnugur bókagerð. Að dvelj-
ast árum saman í andrúmslofti
vísinda og hverskonar mennta
við erlendan háskóla hafði að
sjálfsögðu fært út sjónhring
hans. Hann var eldmóðsmaður
að hverju sem hann gekk, og
eftir því fylginn sér, er á þurfti
að halda. Hann vildi fylgjast
með, — vaka og vinna með sam
tíð sinni. Á Hafnar-árunum sótti
hann tvö norræn stúdentamót,
annað í Finnlandi, hitt í Sví-
þjóð. Aðgerðalaust hlutleysi
var honum ekki eiginlegt. Hitt
var heldur lunderni hans, að
láta sér ekki standa á sama,
taka afstöðu í málum — „kenna
til í stormum sinnar tíðar.“
Gáfnafar hans var fjölþætt,
hugðarefnin eftir því mörg.
Þegar hann valdi tímariti sínu
nafnið „Jörð,“ vakti það óefað
fyrir honum, að ekkert jarð-
nesktr'og mannlegt væri honum
og riti hans óviðkomandi. Jafn-
framt ber Jörð því órækt vitni.
að í trúnni, — í innilegu guðs-
trausti, í fagnaðarerindi Jesú
Krists — sá hann frumskilyrði
allra jarðneskra og mannlegra
heilla. Hann vildi að jarðheimur
skildi þetta betur en enn er orð-
ið og boðaði það í ræðu og riti.
Myndarleg bók og nýstárleg
kom út sjálft alþingishátíðar-
árið, „Vestur-Skaftafellssýsla og
íbúar hennar.“ Frumkvæðið og
ritstjórnin var séra Björns.
Ritið vakti athygli og varð
„kveikja og fyrirmynd“ héraðs-
lýsinga víða um land.
Vafalaust hafa þær góðu við-
tökur, sem ritverk þetta hlaut,
vakið séra Birni þá bjartsýni,
að nú mundi gamall draumur
rætast. Því að þegar árið eftir
hófst útgáfa „Jarðar.“ Aðstaðan
til ritstjórnar var þó búandi
pesti næsta örðug, enda heims-
kreppa í algleymingi. Auk þess
var heilsa Björns ekki sem bezt
um miðbik ævinnar. Tímaritið
kom út í 4 ár.
En „Jörð“ hélt áfram að vera
honum hugsjóna- og hjartans-
mál. Þessvegna fékk hann lausn
frá embætti 1941, fluttist til
Reykjavíkur og gerðist á ný rit-
stjóri og ábyrgðarmaður „Jarð-
ar.“ Það var hann til ársins
1948, er ritið hætti að koma út.
Þrem árum áður hafði hann
hafið prestsskap öðru sinni, —
nú að Hálsi í Fnjóskadal, í góðri
grennd við hið stóra og góð-
kunna „prentverk“ Sigurðar
bróður hans og þeirra frænda á
Akureyri, en á vegum þess
fyrirtænis hygg ég að prentuð
hafi verið og út gefin öll rit
hans nema eitt. Á Hálsi byrjaði
hann þýðingu merkra bóka,
skáldverka og fræðirita, og kom
hin fyrsta þeirra, „Egyptinn11,
út 1952 (endurprentuð næsta
ár), alls 6 rit, hið síðasta í 2
bindum (1961—62). Frumsamin
rit séra Björns kann ég að nefna
tvö: „Á Garði,“ sjónleik um
Hafnar-stúdenta, og „Sveinn
Framtíðarskáld,11 minningarrit
um skólabróður. Enn er það, að
séra Björn var frumkvöðull að
ritverkinu „fslenkar Ijósmæð*
ur,“ safnaði öllu efni 1. bindis
og síðan meiru. Kvöldvöku-
útgáfan lauk því verki.
Séra Björn þjónaði Háls-
prestakalli í 10 ár (1945—55).
Lét þá af embætti og settist
aftur að í Reykjavík. Á þeim
20 árum, sem síðan eru hðin,
hefir hann notið allgóðrar
heilsu og verið sístarfandi. Á
árunum 1960—65 gegndi hann
nokkuð samfellldri bráða-
byrgða-prestsþjónustu, — fyrst
á ísafirði, þá Möðruvöllum í
Hörgárdal, þá Seyðisfirði og
víðar á Austurlandi.
Einnig lét hann það eftir sér
á þessum síðasta áfanga ævinn-
ar, að taka upp þráðinn frá
vísindanámi Hafnar-áranna, las
kynstrin öll af mannfræði og
fornleifafræði og skrifaðist á
við erlenda sérfræðinga um
þessi efni. Líkur eru til (er mér
tjáð), að áður en langt um líður
verði prentað allmikið mann-
fræðihandrit, sem honum auðn-
tðist þó ekki að ljúka að fullu.
Vart verður komið tölu á
greinar hans í blöðum og tíma-
ritum.
Loks er þess að geta, að hann
lætur eftir sig stórt safn hand-
rita, sem geyma minningar
hans, ýmist í skáldsöguformi
eða beinni frásögn. Oft, er fund-
um bar saman, sýndi hann *nér
þann trúnað, að lesa mér kafla
úr þeim. Svo bar við, að við
dvöldumst saman á Hálsi, —
okkar beggja „gamla“ prests-
setri — tveir einir. dagana 29.
ágúst — 12. sept. sl. Var hann
þá að endursemja eitt þessara
handrita, en lauk ekki við.
Hann var hress og ræðinn.
Hvorugur var að hugsa um
„náttstað nær.“ ,
Hann var á heimleið til
Reykjavíkur, er hann andaðist
29. sept. á Akureyri.
Hinn 29. júní 1924 kvæntist
séra Björn Guðríði Vigfúsdóttur
frá Flögu í Skaftártungu, —
dóttur Vigfúsar óðalsbónda þar,
Gunnarssonar, og konu hans,
Sigríðar Sveinsdóttur, prófasts
í Ásum, Eiríkssonar. Guðríður
og Björn eignuðust fimm börn.
Þau eru öll stödd hér í dag, og
án efa öllum viðstöddum kunn,
svo og makar þeirra. Ég tel mig
vera því kunnugur, að þessi
systkini hafa alla tíð verið knýtt
foreldrum sínum sterkum bönd-
um elsku, virðingar og ræktar-
semi. Þau eru:
Ingibjörg Ragnheiður, gift
Bjarna Linnett fulltrúa, Hafnar
firði. Eiga 2 dætur.
Vigfús, bókbandsmeistari,
Akureyri, kvæntur Elísabetu
Guðmundsdóttur frá Flatey,
Skjálf. Eiga 6 dætur og 1 son.
Sigríður Sveinbjörg Pálína,
sjúkralistiðjufræðingur, Reykja
vík. Giftist Dieter Roth lista-
manni. Þau eignuðust 2 syni og
dóttur. Slitu hjúskap.
Oddur, kennari og leikrita-
skáld. Reykjavík, kvæntur Borg
hildi Hilmarsdóttur Thors. Eiga
son og dóttur.
Sigrún, leikkona, gift Ragnari
Björnssyni, dómorganista,
Reykjavík. Eiga 2 dætui-.
Frú Guðríður andaðist 12.
apríl 1973. Var það manni henn-
ar sár reynsla. Þau unnust vel,
áttu hvors annars trúnað allan
og voru miklir vinir.
Björn Oddsson var búinn
ríkulegum fararefnum til langr-
ar dagleiðar. Bjart var yfir
æsku hans. Faðir hans var höfð
ingi í sjón og raun, — einn af
„vormönnum íslands.“ Móðirin
var greind og tápmikil, prýði-
lega að sér til hússtjórnar og
hannyrða, og ól börn sín upp —
ekki aðeins til góðleiks og
drengskapar yfir höfuð, heldur
og til sérstakrar fyrirmannlegr-
ar háttprýði í umgengni, sem
vakið hefir eftirtekt og farið
þessum systkinum vel, því að
heilindi voru á bak við. Björn
var, að sögn, mjög fallegur
drengur, glaður og fjörmikill,
þrekbyggður í betra lagi og vel
til foryztu fallinn í drengjahópi.
Móðir og sonur voru miklir
trúnaðarvinir, meðan bæði
lifðu.
Hann fékk orð á sig sem ágæt
ur námsmaður. Hann var vak-
andi viðræðumaður, gat jafnan
margt lagt til málanna, hafði
næmt. en græskulaust skop-
skyn og var oft snarfyndinn.
Að mínum dómi var hann vitur
maður, — djúpskyggn og víð-
sýnn. Og hugur hans var ólatur.
Af innri þörf og á eigin ábyrgð
glímdi hann við torráðnustu
gátur lífs og heims. Margt hefir
hann lesið mér úr ræðum sínum
og ritum, sem mér þótti bera
vott um djarft hugarflug.
Annað mál er það, að stund-
um þótti ritmál hans helzt til
þungt í vöfum. Nútímalesend-
um koma betur stuttar setning-
ar en löng setningasambönd.
Man ég, að einu sinni vakti ég
máls á þessu við hann. Mér
skilst, að hann hefði getað svar-
að mörgu til. E. t. v. var hann
mér ósammála. En hann horfði
bara á mig þögull. Ekki þarf að
því að finna, að setningar hans
skili ekki tilætlaðri hugsun.
til greina: Einhuga sambæn
allra trúaðra manna um allan
heim.
Þess minnist ég, að hann var
einn meðal helztu hvatamanna
þess, að þjóðkirkjan tæki upp
árlegan og almennan bænadag.
Þegar léið að lokum þessara
septemberdaga, sem við Björn
áttum nú síðast saman á Hálsi,
var okkúr boðið á kynningar-
mót norðlenzkra presta og
prestskvenna, sem haldið var
_ að Sumarbúðunum við Vest-
mannsvatn. Þar flutti hann við

Orðaforði hans virðist mér ríku
legur.
Björn hafði yndi af hverskon-
ar s'ígilch'i list og var vél fróður^
í sögu listar. Hánn var mjög
músíkalskur. Söng d]úpán
bassa, eins og fleiri þeir frænd-
ur. Á unglingsaldri hafði hann
numið píanóleik um tveggja
ára skeið. Stundum greip hann
í uppáhaldslög, sem hann- kunni
utanað frá þeirri tíð. Lék hann
þau með miklum tilþrifum, að
því er mér fannst.
Hann var að innræti afar
vænn maður. Ekki get ég hugs- góða áheyrn erindið „Aldahvörf
að mér, að hann léti nokkuð eða máttur bænar.“ Þannig
það ógert, er hann sá áð hann vann hann síðasta „prestsverk"
gat öðrum mönnum gott gert. sitt. Átti það vel við, svo ein-
Bæði voru þau hjónin þannig kennandi sem erindi þetta er
uppalin, að gestrisni var þeim ‘-íyrir trú hans og predikun.
eðlisnauðsyn. í því efni gætti
þess ekki, þótt fjárhagur þeirra
vaeri sjaldan rúmur. Þau hófu"
hjúskap og búskap í þá tíð, er
kreppan mikla var óðum að
magnast. Og kreppuárin urðu_
mörg — og mörgum prestinum
erfið, þótt ekki væri annríkur
rithöfu»dur jafnframt. En aldrei
varð ég þess var, að þau létu
„baslig smækka sig.“
En vini mínum var og gefið
annarskonar risnueðli — það
örlæti hjartans, sem viðurkenn-
Séra Björn O. Björnsson var
rúnganveginn hversdagsmaður.
JtJm margt var hann óvenjulega
-jjSUl-Sg-Stór í sniðum. Hann var
jafnvel um sumt einkennilegur
maður. Þrátt fyrir augljósa ein-
.Isegni lians og ihánnúð, gáfur
hans og manndóm, var hann
ekki áf" öllum'kkílinn. í veru-
legum ’ skilnihgf' er mannsálin
einbýlisvera.- Fyrir - því veitist
oss oft svó örðugt að skilja
ir með fúsleik og gleði það, sem - hvert annað. -Flest erum vér
samferðamennirnir gera vel.
Hitt, að lofa eitthvað þvert um
hug sinn gat ekki, álít ég, hent
hann.
hvorki vitringar né börn. Þess
er þá varla að vænta, að oss
takist almennt áð skilja til fulls
ménn slíka sem hann var, þ. e.
hvorttveggja,^- _vitringur og
örgeðja, .einlcggt, barn.
* En-m'argir verðá þó þeir, sem
í þakklátum Ruga. géyma minn-
ingu.hans. Því _að-það er minn-
„Hreinlyndum hæfir lofsöngur. jng nm dýrmætan ástvin, dreng
Um séra Björn sem prest er
mér efst í huga að segja — enn
með orðum helgrar bókar:
(Sálm. 33, 1). Þótt vandlátur
væri um trúar-rökin, var trú *-
hans á Guð eigi að síður barns-
lega einlæg, full lotningar og
trúnaðartrausts. Hvenær sem -
var og hvar sem hann var
staddur talaði hann við Guð í
bæn um áhugamál sín og vanda -
mál, einnig hin hversdagslegu g
og smáu. Um þetta voru þau
hjónin algerlega samhuga. Eiga
börn þeirra um það ljúfar og
vermandi minningar, hve inni- -'
lega og án afláts foreldrarnir
hvöttu þau til að rækja og varð-
veita bænarlíf sitt og fela sig
Guði í öllum hlutum örugg og -
ókvíðin.
Veigamikið atriði í trúar-
hugsun séra Björns var full-
vissa hans um mátt sambænar,
t. d. fyrir sjúkum. Var hann
sannfærður um, að hafa orðið
vitni að dásamlegum bæn-
heyrslum.
Fyrir allmörgum árum —
áður en mannkynið var almenni
lega vakið til vitundar um
hætturnar, sem yfir því vofa
og nú eru orðnar augljósar
hverjum hugsandi manni — sá
hann fyrir hvað verða vildi.
Samdi hann þá og flutti — og
las fyrir mörgum — erindi, er
hann nefndi „Aldahvörf cða
máttur bænar.“ Benti hann þar
á hætturnar — og það bjarg-
ráð, er hann hugði eitt koma
lyndan mann'og sannan prest.
Þessi látni __vinur vor var
•jpiátfstað' nær“ — nær en hann
sjálfúr. og vér - átt'um von á.
Hann er farinn frá oss. Vér
biðjum honum blessunar Guðs
£— ■’ æ'ðstu"-fararúeilla. Hann
hvarf sjónum j.yprum handan
við sólsetrið. En þar, handan
-.við-þetta-sólsetur, er raunar
engin nótt, heldur nýr dagur.
•-Þar álengdar er hinn heilagi
staður drottinlegra fyrirheita
um ljós og líf. Þar rís „fjall
Guðs.“
Þangað ér horfni vinurinn að
héfja göngu sína — undrandi
og fagnandi.
Amen.
(Hér er getið barna séra Björns,
svo og ritstarfa hans, nokkru nánar
en gert var, þegar ræðan var flutt).

fkiym
KA VANN ISFIRÐINGA 5:2 A AKUREYRI
KA og ÍBÍ léku á grasvellinum
á Akureyri sl. laugardag. Rign-
ing hafði verið fyrr um daginn
og völlurinn því glerháll. í fyrri
leik þessa aðila varð jafntefli á
hinum slæma og umdeilda velli
þeirra ísfirðinga.
KA hafði gengið illa í síðustu
leikjum og urðu nú leikmenn
liðsins að fara að sýna betri
knattspyrnu. í liði KA léku
tveir nýliðar, þeir Sverrir Þóris
son leikmaður nr. 7 og Guð-
bergur Ellertsson lék nú í stöðu
markmanns en hann hefur ver-
ið varamarkmaður liðsins und-
anfarið. Báðir skiluðu hlutverki
sýnu vel.
KA byrjaði að sækja í leikn-
um og fengu hornspyrnu strax
á fyrstu mín., og stuttu síðar
átti Gunnar Blöndal gott skot
að marki en aðeins framhjá.
KA-menn sóttu nokkra stund,
en ísfirðingar náðu upphlaupi
á 7. mín. og uppskáru 4 horn-
spyrnur í röð. Á 11. mín. kom
síðan fyrsta mark leiksins og
það gerðu ísfirðingar. Skotið
var hörkuskoti utan af hægri
kanti, og hafði Guðbergur mark
maður engin tök á að verja.
Næstu mínútur sóttu liðin til
skiptis án þess þó að skapa sér
umtalsverð marktækifæri.
Á 25. mín. fær Sigbjörn Gunn
arsson góðan stungubolta sem
hann afgreiðir örugglega í netið
og jafnar fyrir KA. Næsta mark
kom svo á 35. mín. Þá fær
Gunnar Blöndal góða fyrirgjöf
sem hann afgreiddi einnig í
netið.
Aðeins tveimur mín. síðar
var Gunnar aftur á ferðinni, þá
komst hann inn í sendingu frá
markmanni, lék á einn varnar-
mann og skoraði af öryggi.
Enn einu sinni var Gunnar í
eldlínunni, þá var honum brugð
ið innan vítateigs og dæmdi
dómarinn vítaspyrnu. Gunnar
tók vítið sjálfur og skoraði
„stöngin inn“. Á 44 mín. skaut
Hörður Hilmarsson á markið af
löngu færi og var það hörku-
skot sem markmaður réði ekki
við og lenti boltinn í netið. Var
nú staðan orðin 5 gegn einu
fyrir KA og þannig lauk fyrri
hálfleik. •
Seinni hálfleikur var frekar
tilþrifalaus og var mikið um
langspyrnur og hornspyrnur.
ÞOR YINNUR ARMANN A LAUGARD.VELLI
Þór og Ármann léku á Laugar-
dalsvelli sl. laugardag. Völlur-
inn var blautur eftir langvar-
andi rigningu og mjög háll.
Þórsarar voru sterkari aðilinn
í leiknum og áttu í fyrri hálf-
leik nokkur dauðafæri sem
þeim þó tókst ekki að skora úr.
í byrjun seinni hálfleiks skor-
ISLANDSMÓT 3. DEILDAR í KNATTSPYRNU
Úrslitakeppni 3. deildar í knatt-
spyrnu fer fram á Akureyri
fyrir og um næstu helgi og
verður leikið í tveimur riðlum.
Tilhögun keppninnar er annars
þannig:
Fimmtudagur 19. ágúst.
A-riðill Afturelding,— Víkingur
Þórsvöllur kl. 16.00
A-riðill KS — Þróttur
Þórsvöllur kl. 17.45
B-riðill Leiknir — Fylkir
Þórsvöllur kl. 19.30
Föstudagur 20. ágúst.
A-riðill Víkingur — Þróttur
Þórsvöllur kl. 16.00
A-riðill Afturelding — KS
Þórsvöllur kl. 17.45
B-riðill Reynir — Fylkir
Þórsvöllur kl. 19.30
Laugardagur 21. ágúst.
A-riðiH KS — Víkingur
Þórsvöllur kl. 13.30
A-riðill Þróttur — Afturelding
Þórsvöllur kl. 15.15
B-riðill Leiknir — Reynir
Þórsvöllur kl. 17.00
Sunnudagur 22. ágúst
Úrslit.
3. sæti Þórsvöllur kl. 14.00
1. sæti Akure.völlur kl. 16.00
Umsjónarmaður KSÍ er Rafn
Hjaltalín.
KSÍ
Ekki tókst liðunum að skora
lengi framan af hálfleiknum,
þrátt fyrir nokkra tilburði. Var
t. d. furðulegt að Guðjóni Harð-
arsyni skyldi ekki takast að
gera mark eftir að hafa ein-
leikið í gegn um alla vörn ís-
firðinga en það gerði hann oft,
en brást ávallt upp við markið.
Á 43. mín. seinni hálfleiks var
dæmd hornspyrna á KA og var
boltinn gefinn vel fyrir markið,
og einn ísfirðingurinn hoppaði
hæst og skallaði glæsilega í
markið. Þóttist undirritaður
þekkja að þar færi Albert nokk
ur körfuknattleiksleikmaður
hjá Þór á vetrum. Þannig lauk
leiknum með 5 mörkum gegn 2
fyrir KA, og verður það að
teljast nokkuð sanngjörn úrslit.
ONNUR URSLIT
Onnur úrslit í annarri deild um
helgina urðu þau, að Haukar
sigruðu Reyni með 2—1 og Vest
mannaeyingar sigruðu Selfyss-
inga með 11—0.
STAÐAN IDEILDINNI
Staðan í
leikjum
þessi:
ÍBV
Þór
Ármann
KA
deildinni að
helgarinnar
loknum
er nú
12 10
13 8
13
14
Völsungur 13
ÍBÍ
Haukar
Selfoss
Reynir
12
13
13
13
110
45-9
32-12
23-16
26-27
20-13
15-19
20-26
18-43
12-38
22
20
15
14
13
10
10
7
5

uðu Ármenningar fyrsta mark
leiksins, en nokkru síðar jafnaði
Árni Gunnarsson fyrir Þór.
Einar Sveinbjörnsson skoraði
síðan næsta mark og marka-
kóngurinn Jón Lárusson gerði
síðasta markið oð þannið endaði
leikurinn, þrjú mörk gegn einu
fyrir Þór. Þetta verða að teljast
sanngjörn úrslit eftir gangi
leiksins, en eins og áður var
sagt voru Þórsarar ávallt betri
aðilinn.
Ekkert virðist nú geta komið
í veg fyrir að Þórsarar fái að
leika aukaleik um sæti í fyrstu
deild að ári, og jafnvel geta þeir
unnið aðra deild ennþá ef ein-
hverjum tekst að stela stigum
af Vestmannaeyingum.
NÆSTU LEIKIR
Næstu leikir i deildinni verða
á laugardaginn. Þá leika á
Akureyrarvelli Þór og Reynir,
í Hafnarfirði Haukar og ísfirð-
ingar, Völsungar fá Ármenn-
inga í heimsókn og KA fer til
Selfoss og leikur við heima-
menn.
ISLANDSMOT
í 5. FLOKKI
íslandsmót í 5. flokki í knatt-
spyrnu var haldið á Akureyri
fyrir nokkru. Keppt var í
tveimur riðlum og voru þrjú lið
í hvorum riðli.
Úrslit urðu þau, að lið Vest-
mannaeyinga sigraði, þeir unnu
alla andstæðinga sína með
miklum mun, nr. 2 varð lið frá
Fram í Reykjavík, nr. 3 varð
KA frá Akureyri og nr. 4 ÍR
úr Reykjavík.
ENN SIGRAR 1 1
BJÖRGVIN 1
MEÐ YFIRBURÐUM
Jaðarsmótið svokallaða í golfi
var haldið á golfvellinum á
Akureyri um síðustu helgi.
Keppendur voru 59 víðsvegar
að af landinu. Mót þetta gefur
þeim sem góðum árangri ná
stig til setu í landsliðinu.
Leiknar voru 36 holur og var
veður til keppni frekar leiðin-
legt, rigning og bleyta.
Úrslit í mótinu án forgjafar
urðu þessi:
Karlaflokkur. Högg
Björgvin Þorsteinsson, GA 141
Gunnar Þórðarson, GA 153
Jóhann Benediktsson, GK 158
Sigurður Thorarensen, GK 159
Ragnar Ólafsson, GR 159
Hannes Eyvindsson, GR 161
Árni Jónsson, GA 162
Kvennaflokkur. Högg
Sigurbjörg Guðnadóttir, GV 201
Katrín Frímannsdóttir. GA 206
Karolína Guðm.dóttir, GA 209