Dagur - 31.10.1980, Blaðsíða 5

Guðmundur Gunnarsson

við limrur Þorsteins Valdimarsson-
ar. Hefðbundin karlakórslög komu
fram í syrpu fimm laga í lokin eftir
jafnmarga söngstjóra kórsins frá
140 ára tímabili. Söngstíll kórsins
er hófstilltur, samstilling og jafn-
vægi radda með ágætum. Tenórar
mattir en bassar djúpir eða eitthvað
á það leið voru ummæli eins gagn-
rýnanda Reykjavíkurblaðanna.
Hvað sem um lagavalið mátti segja,
þá fór ekki milli mála, að fáguð
túlkun og framkoma þeirra Lund-
arsöngvara veitti áheyrendum
ánægjulega kvöldstund.
Þegar snjór sá, sem nú hylur jörð
októbermánaðar, var að festa tök
sín, boðaði svissneskur kennara-
skólakór komu sína. Það kvöld var
veðri svo háttað, að undirritaður
afskrifaði með öllu þann mögu-
leika, að kórinn næði flugleiðis
hingað. En Svisslendingar komust
reyndar á síðustu stundu, en af
eðlilegum ástæðum verður ekki um
söng þeirra fjallað hér.

Inn á milli þessara söngviðburða
kom í septemberlok þýski orgel-
leikarinn Almut Rössler. Hún flutti
orgeltónlist, bæði sigilda höfunda
eins og meistara Bach, en einnig
nútímatónlist frá hendi franska
tónskáldsins Oliviers Messaiens.
Hann mun vera talinn eitt stærsta
nafn nútímans á sviði orgeltónlistar
og Rössler lagt sig sérstaklega eftir
verkum hans. Einhvernveginn náði
Bach gamli ekki sterkum tökum á
mér þetta kvöld svo að tónlist
Messaiens varð viðburður þess.
Enda finnst mér méga meta það við
hann sem nútímatónskáld að varpa
ekki algjörlega út í ystu myrkur
þessum þremur gömlu frumþáttum
tónlistarinnar, hljóðfalli, laglínu og
samhljómi.
Heldur voru áheyrendur fáir og
greinargóður tónlistarunnandi
sagði mér, að svo vildi vera á org-
eltónleikum hér. Samband milli
flytjenda og áheyrenda kemst ekki
á, þar sem hinir síðarnefndu snúa
baki við hljóðfærinu og sitja niðri í
kirkju. Er það vissulega skaði, að
þessi vandkvæði skuli vera á að
nýta svo voldugt hljóðfæri sem
kirkjuorgelið er.
Til mín hringdi öldruð kona hér í
bænum og minnti mig á að önnur
atvinnugrein en grjótmulningur
væri tengd klöppunum. Áður fyrr
rann Myllulækurinn niður með
þeim niður á Oddeyrina. Þá var
vaskaður saltfiskur neðan við
klappirnar og vatnið tekið úr
læknum. Voru tvær fiskverkunar-
stöðvar þar, önnur undir klöppun-
um en hin sunnar þar sem íþrótta-
völlurinn er nú. Þarna voru engir
fiskreitir en fiskurinn þurrkaður á
fiskgrindum. Sagðist konan hafa
unnið þarna við fiskverkun á árun-
um 1922-23. Þá sagði mér einhver
að fólkinu hefði verið gert viðvart
þegar breiða átti fiskinn méð því að
flagga á klöppunum.
Við þessa saltfiskverkun unnu
mest konur. Sumar vöskuðu fiskinn
en aðrar báru fiskinn til þeirra á
handbörum og frá þeim aftur að
stakkstæðinu. Þetta var svo að segja
eina atvinnan sem konur höfðu ut-
an heimilis á þeim tíma.
Ég ætla að enda þetta greinar-
kom með því að minna á það að
klappirnar hafa einnig komið við
sögu dulrænna fyrirbrigða. Þjóð-
trúin á þar einnig bústað.
Margrét frá Öxnafelli segir að í
klöppinni búi huldukona. Hún búi
utan og vestan við höggmyndina af
landnámshjónunum. Hún er dökk-
hærð, há og grönn, brosleit og
glaðlynd. Þegar Margrét kemur til
Akureyrar heilsar hún upp á þessa
vinkonu sína. Huldukonan brosir
þá til hennar og finnst Margréti
hún þekkja sig. Aldrei sá hún
manninn hennar en hún á mörg
uppkomin börn. Aldrei hafa þær
talast við og veit hún því lítið um
hagi hennar. Fleiri hafa séð þessa
konu í klöppinni en Margrét.
Margréti er mjög hlýtt til hennar.
Framvegis mun þessi klöpp bera
nafnið Hamarkotsklappir eins og
merking Ferðafélagsins ber með
sér. Gott er að örnefnið haldist og
glatist ekki með öllu.
Af fiðurfé
Fuglar hafa verið mannkyninu hjálplegir um örófir
aldir. Sem dæmi má nefna að dúfur gerðu fólki kleift
að senda skilaboð löngu áður en því datt í hug að
finna upp flugvélina. Og fuglar hafa reyndar starfað í
póstflugi eftir að flugvélin var fundin upp. Þeir komu
til dæmis að góðu gagni í fyrstu heimsstyrjöldinni, í
upphafi þessarar aldar. Bréfdúfur voru fyrst teknar í
notkun af Egyptum, sem voru fyrstir til að uppgötva
■—' heimþrá þessa fugls, og auðvitað hagnýttu Egypt-
! amir sér þennan merkilega eiginleika
Bréfdúfan flaug
þrátt fyrir steikj-
andi hita ....
.... missti ekki
kjarkinn er vindar
blésu....
o o
° 0°oo° ° 0
a 0 o °° °on0ó
o " ° -
.... þoldi haglél.
o
£>0
.... flaug og lést
hvorki sjá eldingar
eða heyra þrumur
er fylltu loftið ....
.... forðaði sér frá
7 morðhundum
.... nauðlenti í
fenjunum ....
.... áður en ferð-
inni var lokið ....
10
.. . . og veiðimönnum
.... og komið var
á áfangastað, þar
sem bréfið var les-
ið. Þessi ferð hafði
áhrif á örlög
manna og þjóða.
DAGUR•5