Dagur - 08.01.1981, Side 4

BMSOR
Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Sími auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaðamaður: ÁSKELL ÞÓRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Efnahags-
ráðstafanir
ríkisstjórnarinnar
Margir hafa nú tjáð sig um efna-
hagsráðstafanir og bráðabirgða-
lög ríkisstjórnarinnar og sýnist sitt
hverjum, eins og vænta mátti.
Stjórnarandstæðingar á þingi
voru fljótir til að fordæma aðgerð-
irnar, en nær allir aðrir eru þeirrar
skoðunar að aðgerðirnar séu
mjög vænlegar til að draga veru-
lega úr verðbólgunni. Megin-
markmið ráðstafananna er að
draga úr verðbólgunni, jafnframt
því að efla atvinnulífið og tryggja
atvinnu og kaupmátt. Með þess-
um aðgerðum er ætlað að verð-
bólgan fari niður í tæplega 50% í
lok ársins í stað 70% ef ekkert
hefði verið aðhafst. Það er stórt og
mikilvægt skref að samkomulag
skuli hafa náðst um aðgerðir sem
breyta verðbólguspám ársins á
þessa leið.
Ríkisstjórnin stefnir að því að ná
verðbólgunni niður í 40% í lok
ársins. Ekki er énn hægt að sjá
nákvæmlega fyrir hversu mikil
áhrif þessar aðgerðir hafa, en
flestir eru þeirrar skoðunar, að
þær nægí ekki til að ná verðbólg-
unni neðar en í um 50% í iok árs-
ins. Ekki verður dregið úr verð-
bólgunni nema færðar verði fórnir
fyrst í stað. Aðgerðirnar verða
hins vegar að vera það afgerandi,
að fórnirnar verði ekki færðar til
einskis. Því sýnist nokkurn veginn
fullljóst, að til frekari aðgerða
verði að koma, ef við eigum ekki
að standa í sömu sporum. Kaup-
máttur launa mun lækka fyrst í
stað með þessum aðgerðum, en
jafnast út með kaupmáttaraukn-
ingu síðar á árinu. Aðaláhersluna
verður að leggja á að draga veru-
lega úr verðbólgunni og 40%
markið í lok ársins er aðeins
áfangi á þeirri leið. Eftir eins árs
aðlögunartíma ríkisstjórnarinnar
virðist niðurtalningin nú vera haf-
in.
Blikur eru þó á lofti. Forseti ASÍ
sem jafnframt er hagfræðingur
lætur sem það komi sér á óvart að
grípa þurfi til frekari aðgerða, ef
takast eigi að koma verðbólgunni
niður í 40% í lok ársins. Forseti
ASÍ er þó gætinn í orðum, en sama
verður ekki sagt um formann
BSRB, sem nú virðist vera kominn
í svipaða aðstöðu og Gervasoni-
þingmaðurinn Guðrún Helgadótt-
ir, þ.e. að láta sér um munn fara
stór orð sem hann getur svo sjálfs
síns vegna ekki með góðu móti
tekið til baka eða dregið úr.
Launþegar þessa lands vita að
það er verðbólgan sem fyrst og
fremst rýrir kaupmátt launa þeirra.
Þeir vita betur en forystumenn Al-
þýðubandalagsins, að ef boðaðar
aðgerðir verða ekki til þess að
draga verulega úr verðbólgunni,
þá hefði e.t.v. betur verið heima
setið en af stað farið, ef árangur
verður ekki tryggður með frekari
aðgerðum.
Ólafur Jónsson
Minningarorð
Oft hvarflar það að manni, á þessu
jarðlífsstreði, að sumir menn séu
bomir til mikilhæfra verka, þar
sem öðrum sé einungis ætlað að
föndra við hégóma. Þeir sem eru í
fyrmefnda flokknum eru eins og
leiddir af ósýnilegri hönd, er bendir
þeim stöðugt á veginn, sem þeir
eiga að ganga, og tíðum er varðað-
ur merkilegustu viðfangsefnum,
sem þeir verða að gera einhver skil.
Þeir ná oft furðulega miklum ár-
angri, jafnvel þótt viðfangsefnin
séu af ólíkum toga. Þeim leikur allt
í höndum og raunar er fátt svo
ómerkilegt að það geti ekki orðið
stórt í meðferð þeirra.
Einn þessara lukkunnar pamfíla
var Ólafur Jónsson, sem þekktari er
undir nafninu Ólafur í Gróðrar-
stöðinni, því að í Gróðrarstöðinni
svokölluðu á Akureyri vann hann
mestan sinn starfsaldur, eða frá
1924 til um 1950, og fékkst þar
einkum við jarðyrkjutilraunir og
leiðbeiningastarfsemi. Á þeim ár-
um tók hann að stunda ferðir um
öræfin suður og austur af Mý-
vatnssveit; seni oft eru kölluð
Ódáðahraun einu nafni. Ferðir
þessar virðast upphaflega hafa
verið eins konar sport eða flótti frá
daglegu amstri. „Öræfin hafa tv.í-
mælalaust veitt mér besta andlega
hvíld,“ segir Ólafur í afmælis-
spjalli, sjötugur. En smám saman
þróast ferðirnar í markvissar könn-
unarferðir og rannsókn þessa mik-
ilfenglega en jafnframt lítt þekkta
landssvæðis. Ólafur er án þess að
vita af því, orðinn landkönnuður
og jarðfræðingur, og fetar þar í
fótspor okkar frægasta landfræð-
ings, Þorvaldar Thoroddsen. Nið-
urstaðan varð ritsafnið Ódáða-
hraun í þremur bindum, sem út
kom hjá Norðra árið 1945, þegar
Ólafur stóð á fimmtugu. Fyrsta
bindi ritverksins fjallar um lands-
lag og könnunarsögu Ódáða-
hrauna, annað bindið aðallega um
jarðsögu og eldgossögu, en þriðja
bindið er ferðaþættir o.fl. (Hvert
þessara binda er að meðaltali um
420 bls.) Bókin vakti þó ekki verð-
skuldaða athygli og hefur mönnum
líklega þótt með ólíkindum að
búfræðingur gæti orðið liðtækur í
jarðvísindum. Allt um það er bókin
Ódáðahraun ennþá ein ýtarlegasta
og traustasta lýsing á landslagi og
jarðsögu einstaks svæðis, sem rituð
hefur verið á Islandi, enda þótt
sitthvað megi þar finna að jarð-
fræðilegum kenningum, sem jafn-
an eru nokkuð breytingagjamar og
geldur þar hver síns tíma.
Þegar Ólafur Jónsson vann að
ritverki sínu um Ódðaahraun,
kannaði hann m.a. allar ritaðar
heimildir varðandi þetta svæði, og
komst þannig í kynni við það sem
kallað er fræðimennska. „Sá sem
einu sinni hefur ánetjast þeirri
freistingu, að sökkva sér niður í
fræðagrúsk... . á örðugt með að
láta af þeim vana“, segir hann í
forspjalli að næsta ritverki sínu,
ritsafninu Skriðuföll og snjóflóð,
sem út kom í tveimur bindum
(hvoru um 550 bls.) árið 1957. Ritið
er að miklu leyti ávöxtur af ræki-
legri heimildakönnun sem Ólafur
gerði á árunum 1945-1957 er hann
fór í gegnum annála, tímarit og
blöð og skrifaði upp úr þeim allt
sem lýtur að skriðum og snjóflóð-
um. Þetta var þó ekki eingöngu
heimildavinna, því jafnframt hafði
Ólafur samband við fjölmarga
menn, sem mundu eftir þess háttar
fyrirbærum, og tók auk þess að
kanna verksummerki skriðanna á
staðnum. Þannig beindist athygli
hans brátt að nýju viðfangsefni,
sem tók hug hans allan á efri árum,
en það eru framhlaupin sem Ólafur
síðar nefndi berghlaup.
Með bókinni Skriðuföll og snjó-
flóð lagði Ólafur grundvöllinn að
íslenzkri „ofanfallafræði", sem þá
og reyndar líka síðan hafði verið
vanrækt hrapallega, þrátt fyrir sí-
endurtekna stórskaða og manntjón
af völdum skriðuhlaupa og snjó-
flóða. Ólafur lét þó ekki þar við
sitja, heldur kynnti sér margt sem
um þetta efni var ritað erlendis
einkum í Sviss og Noregi, og reyndi
að yfirfæra þá reynslu sem þar
hafði fengist m.a. í fyrirbyggjandi
aðgerðum.
Launamiðar / Samningar
Nú eru nýafstaðnir samningar milli
vinnuveitenda og launþega um
kaup og kjör og er sagt að það sé
það lengsta samningaþóf, sem
hingað til hafi þekkst hér á landi og
er þá mikið sagt.
Það skiptir jafnan miklu máli að
báðir aðilar skilji hvor annan. í því
sambandi vil ég benda hér á atriði,
sem ég tel skipta miklu máli, en það
er frágangur launamiða, sem laun-
þegar fá með hverri launagreiðslu.
Mikilvægt er að á þeim komi skýrt
fram allt það sem máli skiptir, en á
það skortir mikið hjá sumum fyrir-
tækjum. Veldur þetta vitanlega oft
misskilningi og óánægju og það al-
veg að óþörfu, því ekki ætti neinu
fyrirtæki að vera vorkunn að gera
launamiða svo úr garði að skiljan-
legir séu venjulegu fólki. Er bágt til
þess að vita að stærstu vinnuveit-
endur bæjarins skuli vera lakast
staddir á þessu sviði, eins og
Kaupfélag Eyfirðinga og Slipp-
stöðin, svo eitthvað sé nefnt.
Aftur á móti eru önnur fyrirtæki
með launamiða, sem ég tel til fyr-
irmyndar og vil ég þar til nefna K.
Jónsson og Co h.f. og Möl og
sandur og fleiri. Ég vil leggja það
til, að þessi stóru fyrirtæki, og vit-
anlega allir sem eru á eftir í þessum
efnum, reyni að bæta úr þessu hið
bráðasta, því að óánægt starfsfólk
er ekki gott starfsfólk, en það ætti
þó að vera hagur hvers fyrirtækis
að starfsfólkið sé gott.
Athugandi væri fyrir verkalýðs-
félögin að taka þetta mál til með-
ferðar og að menn gætu þá snúið
sér til skrifstofu þeirra í þessum
efnum, en það hefi ég heyrt að sé
harla tilgangslitið að reyna.
Harlmann Eymundsson.
Um þessar mundir var góðæri
mikið á Islandi og snjóflóðaskaðar
fátíðir. Þessum ábendingum Ólafs
var því lítill gaumur gefinn af al-
menningi eða stjórnvöldum. Það
var fyrst eftir hin mannskæðu
snjóflóð í Neskaupstað um jóla-
leytið 1974 að menn vakna til
meðvitundar um þessa miklu
hættu, sem víða vofir yfir jafnvel
þéttbýlum stöðum, og þá voru rit
Ólafs dregin fram í dagsljósið. Ef
leiðbeiningum Ólafs hefði verið
hlýtt, hefði aldrei þurft að koma til
svo ægilegra slysa. Er gaman að
minnast þess, að nú hafa snjó-
flóðavarnir verið skipulagðar víða
um landið, mjög í þeim anda sem
Ólafur lagði til, fyrir 25 árum.
Eins og þegar var getið, hafði
Ólafur tekið að rannsaka berg-
hlaup hér á landi í tengslum við
skriðurnar. Gerir hann grein fyrir
þeim í sérstökum kafla í Skriðu-
fallabókinni, er hann nefnir „Forn
framhlaup hér á landi.“ Er þar
aðallega fjallað um framhlaup á
Norður- og Austurlandi, sem al-
kunnug eru og sjást frá þjóðvegum.
Eftir útkomu Skriðufalla og
snjóflóða verða berghlaupin aðal-
viðfangsefni Ólafs á sviði náttúru-
fræðinnar. Ferðaðist hann í því
skyni víða um landið og skoðaði
berghlaup. Samdi hann nákvæmar
lýsingar á hverju þeirra, mældi
halla (fallhæð), teiknaði yfirlits-
myndir af þeim og ljósmyndaði
þau. Einnig skoðaði hann hlaupin á
loftmyndum ogdvaldi stundum hjá
Landmælingum íslands í því skyni.
Ólafur var nú kominn yfir sextugt
og þó hann væri heilsugóður og
léttur á sér, var þrek hans til ferða-
laga ekki hið sama og á tímum
Ódáðahraunsferðanna. Verkefnið
reyndist viðameira og torsóttara en
hann ætlaði í fyrstu. Samt tókst
Ólafi að skoða með eigin augum
flest meiri háttar framhlaup í land-
inu og fjölmörg smærri, og það sem
ekki var minna um vert, honum
tókst að setja saman enn eitt ritverk
er fjallaði um þetta efni, bókina
Berghlaup, sem gefin var út af
Ræktunarfélagi Norðurlands árið
1976, þegar höfundurinn var rúm-
lega áttræður. Eins og fyrri bækur
Ólafs, er þessi einnig tvískipt, og er
fyrri hlutinn almenn — og þó sér-
staklega íslenzk berghlaupafræði,
en síðari hlutinn er lýsingar berg-
hlaupanna. Bók þessi og
rannsóknir þær sem að baki henni
liggja, eru ótrúlegt afrek manns
sem á gamals aldri fer að fást við
þetta jarðfræðilega viðfangsefni,
snauðuraf flestu sem til þarf, nema
áhuganum fyrir því. Hefði mátt
ætla að aðeins þetta verkefni væri
hverjum meðalmanni nóg ævistarf,
enda hygg ég að engin þjóð eigi nú
jafn ýtarlegar og staðgóðar lýsingar
á þessum fyrirbærum eins og við
íslendingar, svo er Ólafi fyrir að
þakka. Er heldur ekki að efa, að
Berghlaupabókin hefði enzt höf-
undi sínum til heimsfrægðar, ef
rituð hefði verið á alþjóðlegu máli.
Ég hef 1 þessum minningarorð-
um, einskorðað mig við fræði-
manninn og náttúrufræðinginn
Ólaf Jónsson, en því skal þó ekki
gleymt að sitt aðalstarf vann Ólafur
á sviði búfræðinnar og var þar
engan veginn lítilvirkur, ritstýrði
m.a. Ársriti Ræktunarfélags Norð-
urlands um margra áratuga skeið
og vasahandbók bænda í áratug og
skrifaði mýmargar greinar í þessi
og önnur landbúnaðarrit. Ólafi var
mjög létt um að skrifa og skrifaði
alla tíð mjög glæsilega rithönd.
Hann hafði ríka tilhneigingu til
skáldskapar, og samdi m.a. nokkur
leikrit, eina skáldsögu og nokkrar
smásögur, sem hafa verið gefnar út.
Einnig orti hann nokkuð og gaf út
eina ljóðabók en önnur er til í
handriti. Fjalla mörg kvæðanna
um Ódáðahraun, oft með siðfræði-
legu en jafnframt gamansömu
ívafi, en gaman og glettni voru rikir
eiginleikar í skapgerð Ólafs alla
ævi, og reyndar sá þáttur í fari hans
(Framhald á bls. 6).
4.DAGUR
Þorgeir Rúnar Finnsson
Fæddur 8. september 1965
Dáinn 28. desember 1980
Kveðja frá frændfólkinu Ártúni
Við undrumst óft, hvað fljótt er sköpum skipt
erskyggja yfir dauðans myrku él.
Og spyrjum hljóð, því blómstri burt sé kippt
og bjartar vonir látnar gista hel.
Löng var sú nótt og dimmur dagur sá
erdauðinn bleikum fáki að garði reið.
Er þú varst horfinn, farinn okkur frá
og fylgd var lokið, allt of skamma leið.
Frá samfylgd okkar aðeins birtu ber
því bjart var jafnan kringum prúðan svein.
Að fylgdar lokum allt við þökkum þér
og þín skal geymast minning bernsku hrein.
En aldrei framar verður allt sem var
í veröld okkar, eftir þessi jól.
Því góðan dreng og vin mun vanta þar
þó veður lægi, aftur hækki sól.
Hvað ræður þvt, að teppt er ferð og fjör
og feigðar skaflinn yfir höfði lýkst?
Hvað ræður því? Við fáum seinna svör
ogsorgartár af þrútnum hvarmi strýkst.
H.F.
„Þeir sem guðirnir elska, deyja
ungir“ segir máltakið. Þetta þykir
okkur óréttlátt.
Ungur efnispiltur hefur verið
kallaður á brott. Hann gekk ung-
ur í féiag okkar og þar, eins og
annars staðar vakti hann athygli
fyrir vaska og prúðmannlega
framgöngu.
Einn af efnilegri sonum bæjar
okkar er fallinn í valinn. Við
sendum honum hinstu kveðju og
þökk fyrir samfylgdina og vottum
foreldrum, systkinum og ættingj-
um, okkar dýpstu samúð.
Félagar ípróttafélagsins Þórs.
Ábending um
höfund Ijóðs
í jólablaði Dags á blaðsíðu 31,
birtist fagurt ljóð, sem Sigríður
Helgadóttir frá Kálfborgará lærði
hjá móður sinni Þuriði Sigur-
geirsdóttur.
Við lestur kvæðisins rifjaðist
upp fyrir mér að systir mín, Sig-
rún Benediktsdóttir frá Breiða-
bóli á Svalbarðsströnd, hafði lært
af sinni móður, Sesselju Jóna-
tansdóttur þetta umrædda ljóð.
Þannig geymast í minni
manria vönduð ljóð hagyrðinga,
sem þarflegt væri að bjarga frá
glötun.
Vil ég þakka Sigríði fyrir að
koma kvæðinu á prent. Við sem
þekkjum kvæðið teljum höfund
þess vera Benedikt Þorkelsson,
oftast kenndur við Kvíabekk í
mer' minni
Ka-hjr-*
“"'isrin-s
?uVcirsdót,U[
I Etti i. ? Kilfborp
dinn. en tdur aUð"hU”‘
II la,|J sitt op un " 3
nan hitt. Silríður SIU á
t,0g''astuma/iÍAi
nsrM
Ólafsfirði, hann var barnakenn-
ari, vel metinn sómamaður, sem á
margt ættmenna við Eyjafjörð.
Ekki er vitað til þess að Bene-
dikt færi til útlanda og tel ég lík-
legra að kvæðið sé gert í orðastað
annars manns.
Guðmundur Bencdiktsson frá
Breiðabðli.
myndir
1980
Lið KA ífrjálsum íþróttum var
í sviðsljósinu á árinu, og urðu
m.a. í öðru sæti i bikarkeppni
FRÍ.
Aðalsteinn Bernharðsson
vann marga góða sigra fyrir
félag sitt, svo og ung og efnileg
hlaupadrottning, Kristín
Halldórsdóttir.
Lyftingamenn stóðu að venju í
ströngu á árinu og kepptu á
mörgum mótum hérlendis og er-
lendis. Mesta afrekið vann Arth-
ur Bogason er harin setti Evrópu-
met í réttstöðulyftu. Þá kom fram
á sjónarsviðið nýr lyftingamaður
en það var hinn síungi öldungur
Jóhannes Hjálmarsson en hann
stendur á fimmtugu. Jóhannes
hefur sett nokkur Akureyrarmet
og m.a. hirt þau af sonum sínum.
Nýir leiðtogar tóku við stjórn
Þórs og KA á árinu. Jón Arn-
þórsson varð formaður KA en
hann tók við af Haraldi Sigurðs-
syni sem verið hafði formaður um
margra ára skeið. Sigurður
Oddsson tók við formennsku i
Þór af Haraldi Helgasyni, sem
verið hafði formaður um tuttugu
ára skeið.
Sigurrós Karlsdóttir frá
íþróttaféiagi fatlaðra á Akur-
eyri, setti Ólympiumet og sigr-
aði í sundi á Ólympíuleikj-
um fatlaðra í Hollandi í sum-
Jóhanncs Hjálmarsson.
Knattspyrnumenn frá
Akureyri voru mjög í
sviðsljósinu á s.l. ári. Lið
KA sigraði aðra deild og
lið Þórs varð í öðru sæti.
Skotinn A lec Willoughby
þjálfaði KA, en Árni
Njálsson, Þór. Báðir
þessir menn hafa verið
endurráðnir nœsta
keppnistímabil. Óskar
Ingimundarson úr KA
var lang markhœstur í
annarri deild en hann
skoraði 21 mark. Ekki
verður minnst á knatt-
spyrnuna svo að Elmars
Geirssonar sé ekki getið,
en hann skemmti mörg-
um vallargestinum með
sprettum sínum og leik-
gleði.
Þórsstrákar stóðu sig
vel í ís’andsmótinu og
komust þrír flokka í úr-
slitakeppni. Bœði lið frá
Þór og KA fóru til Skot-
Iands á sumrinu og
kepptu við jafnaldra sína
Markakóngurinn
Óskar Ingimundarson.
Hrefna.
Bjöm.
Haukur.
* íslandsmótið á skíðum var haldið á Akureyri um páskana, og einnig
var haldin þar vetraríþróttahátíð ÍSÍ, og Andrésar Andar leikarnir svo
einhver stórmót séu nefnd. Ólafsfirðingar voru sigursælir á skíðamót-
um vetrarins að venju, en þeir keppa nær eingöngu í norrænum grein-
um. Björn Þór Ólafsson var foringi þeirra Ólafsfirðinga og sigraði m.a.
í stökki á íslandsmótinu.
Helstu afreksmenn Akureyringa á vetrinum voru þau Hrefna
Magnúsdóttir og Haukur Jóhannsson.
Fjórði flokkur Þórs í handknattleik varð íslandsmeistari á íslandsmótinu scm
haldið var í mars. Meistaraflokkur KA var i toppbaráttu i annarri dcild allt fram
til síðasta leiks, en þá töpuðu þeir fyrir Fylki og misstu þá um leið af fyrstu deildar
sæti. Alfrcð Gíslason gerðist á haustdögum KR-ingur, cn hann fór þá til náms til
Rcykjavíkur.
Hann var strax valinn i landsliðið og stóð sig vcl í sínum fyrstu landsleikjum.
»••4
Ástandið jafnvel verra
en áður var haldið
í haust sem leið var öll innritun
á dagvistarstofnanir Akureyrar-
bæjar sameinuð. Eftir þessa
breytingu fékkst góð yfirsýn yfir
fjölda barna í biðlistum, aldur
þeirra, biðtíma, búsetu og fleira.
í fréttatilkynningu frá Félags-
málastofnun Akureyrar segir að
í Ijós hafi komið að ástandið sé
jafnvel verra en áður var haldið.
í fréttatilkynningunni segir að
þann 10. desember hafi 244 börn
verið á biðlista. Þau voru enn fleiri
sl. vor, fækkaði í sumar og fjölgaði
hratt í byrjun desember. Til skýr-
ingar er rétt að geta þess að tölu-
verð hreyfing er á sumrin, böm
hætta og önnur komast inn, en
hreyfingin er aftur mjög litil á vet-
urna og því eru biðlistarnir alltaf
lengstir á vorin.
Síðan segir orðrétt í tilkynningu
Félagsmálástofnunar: „Tímabilið
l.okt. til l.des. bárust 53 umsóknir
en aðeins 11 rými losnuðu. í þau
fóru að sjálfsögðu 11 börn af bið-
listanum. Af þeim 11 börnum
höfðu 5 forgang, 3 vegna þess að
mæður þeirra eru einstæðar og 2
vegna þroskaskerðingar eða fötl-
unar. Hin börnin 6 áttu öll gamlar
umsóknir, allt upp í 2ja ára.
Af þessu sést að forgangsbörnin
eru nærri helmingur þeirra barna
sem inn hafa komist þennan tírna.
Ekkert bendir til að það hlutfall
breytist á næstunni, nema e.t.v. til
hins verra, þvi mjög margar for-
gangsumsóknir bíða afgreiðslu.
Á þessum vikum fjölgaði um-
sóknum á biðlista sem sagt um 42
og með sama áframhaldi munu 360
böm verða á biðlista í vor.
Akureyrarbær hefur loksins haf-
ið markvissa uppbyggingu dagvist-
arheimila fyrir börn og ber að
fagna því. Þó þarf að gera miklu
betur, því þörfin hefur hingað til
aukist hraðar en dagvistarrýmum
fjölgar. Ofan á þetta bætist að sí-
fellt fjölgar þeim beiðnum sem
berast um vist fyrir börn sem þykja
á einhvern hátt standa höllum fæti í
þroska og þurfa á sérstaklega mik-
illi örvun að halda. Dagvistar-
heimilin virðast geta gert mikið
fyrir mörg þeirra barna, en að
sjálfsögðu má hlutfall þeirra í
hópnum ekki verða of hátt.
Ur þvi að mjög aukinnar örvunar
er svona oft þörf má leiða að því
líkur að örvunin hafi verið of lítil
fyrr á ævi barnsins. Úr þvi að dag-
vistarheimili eru álitin geta bætt úr
þessu, má e.t.v. draga þá ályktun að
bjóða þurfi yngri börnum upp á
góða dagvistun á dagvistarheimili,
en nú er kostur á. Er þá átt við þau
böm sem ekki geta verið heima
allan daginn vegna þess að for-
eldrarnir eru úti að vinna eða í
námi.
Dagvistarheimili taka þau yngst
2ja ára, síðdegisdeildir á leikskól-
um þó 3ja ára. Tekið er við um-
sóknum fyrir börn sem orðin eru
ársgömul og biðtíminn er sjáldan
styttri en l'ó ár. Þegar börnin kom-
ast að eru þau gjarnan búin að vera
í 2 ár í einskonar bráðabirgða-
gaslu, oft á mörgum stöðum.
Aðstæður margra þessara barna
eru mjög slæmar. Flest eru þau
böm ungra foreldra sem vinna allt
of mikið, eru að koma sér upp þaki
yfir höfuðið og flytja oft, þannig að
mikið er um rót í kringum börnin.
Afleitt er að ofan á þetta bætist
óörugg gæsla.
Akureyrarbær verður að gera
myndarlegt átak í dagvistarmálum
akureyrskra bama og gefa öllum
foreldrum sem vilja eða þurfa kost
á að nota dagvistarheimili.
Það þarf að koma meira til móts
við þarfir yngri barna en nú er,
einnig verður að reyna að bjarga
vanda þeirra foreldra sem byrja
vinnu á morgnana áður en dag-
vistarheimili opna eða hætta ekki
fyrr en eftir að þau loka á kvöldin.
Forskólaböm (0-6 ára) á Akur-
eyri eru alls 1780, (1. des. ’79) og
hér í bæ eru finnanleg dagvistar-
rými fyrir rúmlega 300 þeirra
(Pálmholt, Árholt, lðavöllur,
Lundarsel, Stekkur), eða um 17,5%.
Er það næstum helmingi lægra
hlutfall en er í Reykjavik. Hafa þó
ráðamenn þar séð ástæðu lil að
skipuleggja stórátak i dagvistar-
málum.
DAGUR•5