Dagur - 31.03.1981, Blaðsíða 5

DAGUR
Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Simi auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaðamaður: ÁSKELL ÞÓRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Að leggja hönd á
umbótaplóginn
Mikit umræða um málefni samvinnu-
hreyfingarinnar á sér nú stað um allt
land í tengslum við gerð stenfuskrár
fyrir hreyfinguna. Hjörtur E. Þórarins-
son, bóndi á Tjörn í Svarfaðardal og
stjórnarformaður Kaupfélags Eyfirð-
inga, ritaði nýlega grein um málefni
Samvinnuhreyfingarinnar í Tímann. f
grein sinni vitnar Hjörtur til ummæla
fyrrverandi stjórnarformanns Sam-
bandsins, Eysteins Jónssonar, sem
sagði að samvinnuhreyfingin viidi
vera þjóðholl og vinna að verkefnum,
sem væru nytsamleg og þjónuðu
hagsmunum lands og lýðs og
stuðluðu að traustara og réttlátara
þjóðfélagi og bættu mannlíf á íslandi.
Síðan segir Hjörtur:
„Þetta er og hlýtur jafnan að vefa
rauði þráðurinn í öllum okkar störf-
um. Við störfum ekki bara til þess að
halda áfram að vera til, heidur til að
vinna nytsamleg og nauðsynleg verk
fyrir almenning og vinna þau þannig,
að engir geti gert þau betur. Og við
þetta má svo því bæta, að samvinnu-
hreyfingin starfar og vill starfa og
treysta atvinnulíf og búsetu, einnig
þar sem aðrir treysta sér ekki til eða
kæra sig ekki um.“
Síðar í greininni segir Hjörtur E.
Þórarinsson m.a.: „í hugum þeirra
hjartahreinu áhugamanna, sem trúa
því, að eina leiðin til að gera umtals-
verðar endurbætur á þjóðfélaginu sé
að gerbylta því, hefur samvinnuhreyf-
ingin ekkert aðdráttarafl. Hún býðst
nefnilega ekki til að leysa öll
þjóðfélagsvandamál og lætur ekki
svo sem hún kunni xáö við öllum
samfélagsmeinum ... En það er al-
veg óhætt og leyfilegt að ráðleggja
hugsjónafólkinu til vinstri að færa sig
neðar og nær jörðinni og ieggja hönd
á umbótaplóginn, þar sem þrátt fyrir
ailt er verið að plægja.
Samvinnuhreyfingin á fslandi er eitt
slíkt verkfæri, sem allstaðar vinnur að
umbótum og bætir mannlegt sam-
félag, hvar sem angi hennar hefur fest
rætur. Hún sameinar til átaka öfl, sem
lítils mættu sín ella. Hún beinir
átakamættinum að þjóðþrifastörfum í
framleiðslu og þjónustu. Og hún skil-
ar fólkinu afrakstrinum af erfiði þess
öllum, ef ekki beint í vasa hvers og
eins, þá til heimasamfélagsins með
þjónustu og uppbyggingu og þannig
að lokum til réttra eigenda eða eftir-
komenda þeirra ...
Þessum skilaboðum þarf að koma
tii vitundar þeirra hugsjónamanna,
sem ekki fella sig við samvinnuhreyf-
inguna af því að hún fellur ekki
nákvæmlega inn í kerfi, sem á að vera
forsenda fyrir öllum „sönnum“ þjóð-
félagsumbótum. Biðin eftir því verður
löng og sjálfsagt að nota biðtímann til
gagnlegra hluta ...
Gerð stefnuskrár samvinnuhreyf-
ingarinnar er kjörið tækifæri til að
koma þessum og þvílíkum sannind-
um heim bæði inn á við til félags-
fólksins sjálfs og út á við til þeirra
mörgu, sem leita langt yfir skammt að
tækjum til að sníða einhverja agnúa
af þjóðfélagi okkar."
Margrét
Tryggvadóttir
F. 14. júní 1913
D. 7. nóv. 1980
Kveðja
Hver biður ei klökkur á kveðjustund
um kraft til að þakka og minnast?
Hver leitar ei hljóður að liðinni tíð,
þar sem ljúfustu myndirnar finnast.
Við hlýðum því kalli, sem kveður sér hljóðs
vegna kvaða, sem lífið varðar,
þegar hauskulið fellir eitt fölnað lauf
í faðm hinnar þögulu jarðar.
Guð fylgi þér vina að heiman og — heim
þó hverfur þú aldrei úr sýnum.
Að fórna í hljóði með huga og hönd
var hamingja í lífsdraumi þínum.
Hver samverustund vefur ljóma og — lit
um lífstrú hins góða og sanna.
Hún vakir hjá okkur viðkvæm og hlý
í vorbirtu minninganna.
Valdimar Hólm Hallslað.
Jóhannes
Guðmundsson
frá Flögu
í Þistilf irði
Kveðja ættingja og vina á Húsavík
Það ganga sumir um grýtta slóð
með gróanda í hverju spori,
og bera á höndum sér bikar fræs,
sem blómgast á nýju vori. —
Þú hlýddir því kalli í árdagsins önn,
sem örlagaþræðina rakti.
og fagnandi huga þú horfðir til fjalls,
þarsem heiðríkja morgunsins vakti.
Það er bjart um þig vinur í vegferðarlok
og vorgræn er jörð þinna daga.
Þó kulnaði stundum um kvisti og blöð,
var karlmennskan ljóð þitt og saga.
Við þökkum öll samfylgd á langri leið,
sem ljúft er að minnast og geyma.
Nú fagnar þér sumar, — það er söngur í blæ
og sólfar á landinu — heima.
Valdimar Hólm Hallstað.
Fyrr og nú
„Morgunorð“ nefnist nýr þáttur í
ríkisútvarpinu, og lofar hann góðu.
Mætti þar um framtíð vísa mörgum
til vegar á villugjörnum leiðum í
daglegu lífi, — VEKJA TIL UM-
HUGUNAR OG UMBÓTA! Mér
virðist nú þegar margt benda til
þess, að sú ósk eigi fyrir sér að ræt-
ast. f „Morgunorðum" þessa dags
var lítillega rætt um möguleika
gamla fólksins og barna á fslandi á
okkar tíma.
Á það var bent, að hér næði fólk,
— bæði kyn — hærri meðalaldri
en þekktist hjá nokkurri annarri
þjóð. Sömuleiðis, að hér væru
möguleikar ungbarna til lífs — áf-
ram — með því bezta, sem þekktist.
Gott er nú þetta, a.m.k. ef lífi
hinna öldruðu er þannig háttað, að
eftirsóknarvert geti talist, og að
barnanna bíði aðstaða að vaxa til
lífs í farsældogfriði til elliára. Þetta
skulum við athuga nokkru nánar.
Það ætti ekki að hafa farið
framhjá neinum, að mikið vantar á,
að sœmilega sé búið að „gamla-
fólkinu", sérstaklega hvað snertir
lasburða og einstæða, en í orðum
virðist mikill hugur í ráðandi
mönnum, að finna hér skjót úrræði,
og þau þvi vonandi á nœsta leiti. En
þessir umtöluðu öldruðu íslend-
ingar eru yfirleitt þolinmóðir og
nœgjusamir.
Heilbrigði, farsæld og langlífi
hefur allt sinn grundvöll í fyrstu
árum mannverunnar. Það fólk, sem
nú, og á liðnum árum, hefur náð
háum aldri, hefur i bernsku og
æsku búið við næsta ólík kjör,
þeim, sem smábörn — og svo
„táningar" — lifa við á okkar dög-
um. Þessi umbylting lífskjara og
viðhorf liðinna áratuga mun öllum
augljós.
Fyrir 70-90 árum voru lífslíkur
barna ólíkt hæpnari en nú —jafn-
vel þótt með sé talin tækniaðferð
sumra „mæðra“ nú til að eyða því,
sem gefið hefur verið líf.
En þau börn, sem þá tórðu, urðu
skjótt að leggja sitt af mörkum:
hreyfa sig, til að halda hita, vinna til
að afla sér brauðs. En þau bjuggu
oft við ástríki föður og móður, alúð
og leiðbeiningar afa og ömmu, og
nutu eftir möguleikum kjarngóðrar
fæðu — frá gróðurmold íslands og
gjöfulu hafi.
Seta á skólabekk, 10-14 ára ald-
urs, taldist — víðast um landið —
Gera ráð fyrir að um
3000 manns fari „í pakka“
til Reykjavíkur í vetur
Svokallaðir „helgarpakkar“ hafa
notið mikilla vinsælda í vetur, en
með því móti hafa Flugleiðir reynt
að koma til móts við fólk, sem vill
gjarnan skreppa milli landshluta
og dveljast þar yfir helgi. Akur-
eyringar og fleiri Norðlendingar
hafa farið suður í stórhópum á
vegum Ferðaskrifstofu Akureyr-
ar, en gert er ráð fyrir að þegar
gildistíma helgarpakkanna lýkur
muni u.þ.b. 3000 manns hafa farið
suður „i pakka“ á vegum F.A.
En það eru ekki bara Norð-
lendingar, sem leggja leið sína
suður á bóginn í leit að tilbreyt-
ingu og afslöppun. Reykvíkingar
hafa einnig notfært sér þau vild-
arkjör sem upp á er boðið og hafa
fyllt hótel á Akureyri hverja
helgina á fætur annarri. Tilfellið
er að ferðir milli fjórðunga geta
— og eru — skemmtilegar að
vetrarlagi. Að vísu er ekki hægt
að kasta út teppi í næstu laut og
liggja þar með gosflösku í steikj-
andi sól, en á veturna er hægt að
gera ýmislegt það sem stendur
ekki til boða á sumrin.
Og hvað gerir
maður fyrir sunn-
an?
Gísli Jónsson, framkvæmda-
stjóri Ferðaskrifstofu Akureyrar,
sagði að Norðlendingar sæktu
margir hverjir leikhús og aðra
menningarstarfsemi þegar þeir
kæmu til Reykjavíkur og Kol-
beinn Sigurbjörnsson, starfsmað-
ur F.A., benti á að tískusýningar
væru vikulega í Blómasal Loft-
leiða og á Skálafelli í Hótel Esju,
en það eru þessi tvö hótel sem
standa viðskiptavinum F.A., þ.e.
þeim sem ferðast í pakka, til
boða.
Ferðaskrifstofa Akureyrar, í
samvinnu við Flugleiðir, buðu á
dögunum blaðamönnum á Akur-
eyri suður á bóginn, svo þeir gætu
Sumir fara í Þjóðleikhúsið ...
af eigin raun kynnt sér hvað
„pakkinn" fæli í sér. Það verður
að segjast eins og er að móttök-
urnar voru afburða góðar og ef
allir farþegar „í pakka“ eru með-
höndlaðir á svipaðan hátt þarf
enginn að kvarta. Raunar sagði
hótelstjórinn á Hótel Loftleiðum
að þeir kæmu jafnt fram við alla,
sem er eflaust rétt, sé miðað við
.... aðrir bregða sér f Iðnó ...
umsagnir þeirra sem hafa farið
suður með „helgarpakka“ upp á
vasann.
Kolbeinn Helgáson, körfu-
knattleiksmaður og starfsmaður
Flugleiða í markaðsdeild, sagði
að það væri enginn vafi á að þessi
fargjöld kæmu öllum til góða, á
hótelunum tveimur sem fyrr var
getið væri nú mjög góð nýting,
. eða lita inn f verslun ...
.... eftir að hafa skoðað Þjóðminja-
safnið...
. og á kvöldin fer æskan t.d. á ball...
öfugt við það sem þekktist hér
áður, flugvélar Flugleiða flygju
nú oft á milli staða með hvert sæti
skipað og farþegarnir fengju sitt
fyrir mun minna verð en nokkru
sinni hefði tíðkast. „Ég fæ ekki
betur séð en allir séu harðánægð-
ir,“ sagði Kolbeinn.
Höfuðborg íslands hefur upp á
margt að bjóða. Þar má finna
veitingahús af ýmsum gerðum og
stærðum, fjölda sérverslana, söfn,
diskótek, leikhús og fjöldann all-
an af kvikmyndahúsum.
Og hvar borðar
maður?
Það mætti skrifa langa og lærða
grein um veitingastaði í Reykja-
vík, enda hefur þeim fjölgað svo
óskaplega undanfarin ár að fáir
hafa á þeim tölu. Samkeppnin er
hörð og veitingahúsin keppast
um að bjóða gestum sínum alltaf
eitthvað nýtt. Hótelstjórinn á Esju
gat þess í samtali við blaðamenn
að á því hóteli hefðu þeir t.d.
verið með „Franska viku“ og
„Ameríska viku“, en í slíkum
vikum er lögð áhersla á rétti við-
komandi þjóða. Aðsóknin að
„Amerísku vikunni" var slík að
nauðsynlegt reyndist að setja sér-
stakan dyravörð við hurðina að
Esjubergi og fólk var ekki fyrr
staðið á fætur er „nýir hópar
bættust í skörðin“ svo lagaður sé
texti Tómasar, Reykjavíkur-
skálds.
í Víkingasal Hótels Loftleiða
er einnig margt um að vera, en
þegar blaðamennirnir að norðan
(og vestan því vestfirskir blaða-
menn voru einnig með í för)
mötuðust þar sýndu nokkrar
stúlkur ýmsar tískuvörur sem all-
ar mátti rekja beint til sauðkind-
arinnar.
Gísli Jónsson sagði að um-
ræddur „pakki“ yrði í gildi til 6.
apríl n.k. og aftur frá 24. apríl til
I8. maí. Gísli gerði ráð fyrir að
pakkar með svipuðu eða sama
sniði yrðu á boðstólum næsta
vetur, enda mælti allt með því að
haldá áfram á sömu braut.
hvert svo?
góð, ef kennslu varð notið 18 vikur
á vetri. Hvað svo varð eftir ferm-
inguna, var „undir hælinn iagt.“ En
fyrir flesta: bara vinna. Og gæfist
tækifæri til að „njóta lífsins", varð
helzt fyrir að taka skíðin — með
einu íslenzku leðurbandi yfir rist-
ina, — eða tréskautana, sem
bundnir voru á fætur með snærum!
Og ef „vel áraði“ gat skíðagang-
an eða skautaspretturinn endað við
skemmtistað: kalt samkomuhús
eða stofu hreppstjórans, þar sem
heyra mátti þá glaða tóna gamallar
harmóniku. Þarna var þá kominn
syngjandi hópur æskufólks, sem
tróð dansinn af áhuga, með arm
um mitti og hlýja hönd á öxl —-
ekkert metrabil milli hans og
hennar með útlimi dinglandi úti
um „hvippinn og hvappinn"!
„Sjoppu“-op með „sleikjupinna"
og „kók“ var alveg óþekkt fyrir-
bæri á þeim tíma. Enginn ungling-
ur gekk með krónu í vasa!
Gaf slík bernska og æskuviðhorf
kannski þeim, nú áttræðu, níræðu
og eldri, möguleika til langlífis við
nægjusemi og þolgæði? En þangað
hverfum við ekki aftur.
Nú er öldin önnur, hvað barn og
ungling snertir, og líklega ber okk-
ur að segja: Gott er það? Vdð skúl-
um nú sjá. Strax í móðúrlífi er
barnið komið í umsjá læknis og
ljósmóður, einnig í vöggu, með að-
stoð hjúkrunarfræðings. Þá er stutt
í „sprautu“ gegn rnörgum helstu
kvillum, t.d. barnaveiki, Idghósta,
stífkrampa o. fl. Svo taka Við leik-
skólar eða dagheimili, eftir því sem
húsrúm leyfir og fóstrur „sætta sig
við“! Flest börnin fá þó að sjá
pabba , mömmu, eða þau bæði, á
málum og um helgar. Eit.vi fá þau
eitthvað róandi eða svefntöflu4 ef
mamma þarf út að kvöldinu.
Pabbi, ef til er, þarf líka út,en afi og
amma eru víða horfin af sviði fjöl-
skyldunnar.
Við 6-7 ára aldur er sezt á skóla-
bekk, og þar dvalið, oft í tug ára og
meira, 9 mán. á vetri. Böm á skólá-
aldri virðast oft hafa mikil fjárráð,
lystug á sœtindi og gosdrýkki, en
jafnframt — eðlilega S4-, dræm við
borðið heima, ef hlaðið er ó-
breyttri, íslenskri kjamafæðu. Svo
gefst þeim færi að sitja við „skjá-
inn“ oft fram á nótt, mötuð á and-
legu fóðri, vægast sagt: vafasömu til
þrifa! Algengt að flúið sé til „sígar-
ettu“ og „flöskunnar" 12-14 ára, oft
byrjun á framhaldssögu, sem eng-
inn veit hvernig endar! —
Og hví skyldi ekki þegið að
„rúnta" í góðum bíl, koma í hópinn
við „sjoppu“opið, eða í gleðskap-
inn á „planinu"? Og svo kalla
danshúsin — oft með góðum ár-
angri. Danslögin geta haldið ung-
lingunum í gangi, spriklandi í
„metkeppni“ á 2. sólarhring, enda
svo hávær, að sannanlega er heyrn
margra skert til æviloka! Sennilega
er hávaðinn þó enn meiri við önnur
tækifæri en „diskómet."
Við Skíðalyfturnar standa svo
börn og táningar íslands í þús-
undatali í biðröðum, en vel búin
oftast, annað „passar" ekki. Miðað
við des. s.l. kosta skíði, skór og
búnaður allur, gjarnar 230-260 þús.
kr. á 14 ára strák! Margt þarf til, svo
að fullkomið sé. Klukkustundarbið
í röðinni reynir á þolinmæðina; en
það er til mikils að vinna: sitja upp
og svo tveggja mínútna ferð niður
— í algleymi — ef ekkert ber út af.
— Hér er að mörgu vikið, bæði
jákvæðu og öfugt, en bara stiklað á
stóru.
En nú er mér spurn í huga:
Stefnir þetta smáa — og svo unga
fólk, í umsjá uppalenda og
þjóðfélags, til farsœldar í lífi sínu,
til langlífis við þolgœði og nœgju-
semi? Það verður að teljast vafa-
samt. En er ekki áfram æskilegt að
keppa eftir slíku? Mér virðist svo
vera. En hvað er þá til ráða? Þjóð-
lífsmyndin er ekki bara einnar
stefnu: Enn eru til heimili, traustir
hornsteinar, með foreldrum, sem
meta meira alúð við uppeldi barna
sinna, en söfnun peninga fyrir fín-
um húsgögnum í „betri stofu“, eða
ferðir til sólarlanda, heimili, með
börnum, sem fá nána kynningu af
störfum pabba og mömmu, og
jafnvel þátttöku. Og til er, að þar
megi enn líka njóta ómetanlegrar
sambúðar við afa og ömmu.
Við þekkjum líka hópa barna og
ungmenna, sem vinna að útilokun
tóbaks og áfengis meðal jafnaldra
sinna og annarra. Við heyrum að æ
fleiri hverfi frá langri biðstöðunni,
með gönguskíði (eða létt „sport-
skíði“) á fótum, til þess að með
hreyfingu fá að njóta skriðs skíð-
anna í slóðinni gegnum skóginn,
eða hátt í hlíð, og þannig hljóta
fjölbreytta þjáifun til aukinnar
hreysti, þ.e. lífshamingju! og við
þau ferðalok er með ánægju snúið
að óbreyttri, innlendri kjarnafæðu
á heimaborði!
Foreldrar, kennarar, uppalend-
ur, stjórnvöld! Hugsið málið: Hvað
var? Hvað er? Hvert viljum við ná?
En „hóf er bezt að hafa í allan
máta.“
„Brekknakoti", 25. febr., ’8l.
Jónas Jónsson.
Björn Víkingsson sigurvegari á Hermannsmótinu ásamt stoltum föður sinum, Vikingi Björnssyni. Mynd Ó. Á.
Björn Víkingsson sigraði
Um helgina var haldið í
Hlíðarfjalli Hermannsmót-
iðsvokallaða en það er
keppni í alpagreinum. Keppt
er um veglegan bikar sem
gamlir nemendur Hermanns
Stefánssonar gáfu og gefur
samanlagður árangur í svigi
og stórsvigi sigur í þessu
móti. Samhliða var keppt um
Helgubikarinn svokallaða,
en það er sama keppni í
kvennaflokki. Það var Akur-
eyringurinn Björn Víkings-
son sem sigraði á þessu móti
en hann vann svigið og varð
þriðji í stórsvigi. Hann fékk
samanlagðan besta árangur-
inn og sigur í þessu móti sem
jafnframt er punktamót, og
Spennandi leik
lauk með sigri Þórs
„Þórsarar vinna þennan
leik,“ sagði einn áhorfenda á
leik Þórs og Týs. „Veistu af
hverju? Af því að ég er á
leiknum.“ Betur hefði verið
að þessi sami maður hefði
látið sjá sig á fleiri leikjum
Þórs í vetur, því Þórsarar
sigruöu Tý með 18 mörkum
gegn 17, og var sigurmarkið
skorað tíu sekúndum fyrir
leikslok. í hálfleik var staðan
11 mörk gegn 9, Tý í vil.
Sigurlás lék ekki með Vest-
mannaeyingunum að þessu
sinni, og hefur það eflaust haft
sitt að segja. Týrarar skoruðu
fyrsta markið, en Þórsarar jöfn-
uðu og komust einu marki yfir
— þannig skiptust liðin á um að
hafa eins marks forystu, og
þetta var óttalega rólegt. Þegar
svo síga tók á hálfleikinn fór að
færast fjör í leikinn, Týrarar
náðu tveggja marka forystu,
9-7, og fram til leikhlés höfðu
þeir yfir, og eins og fyrr segir var
staðan i hálfleik 11-9, fyrir Tý.
Það var eins með seinni hálf-
leikinn, hann byrjaði rólega.
Týrarar voru þó sprækari og
voru komnir með fjögurra
marka forystu, 14-10, eftir tæp-
ar tíu mínútur. En þá fóru
Þórsarar að ná upp dampi og
skoruðu fimm mörk á næstu tíu
mínútum, en á meðan komu
Týrarar blöðrunni aðeins einu
sinni í markið hjá Þór. Staðan
þá orðin jöfn, 15-15. Upp úr því
skiptust liðin á um forystuna, en
á lokamínútunni var staðan
17-17. Þrælspennandi. Það var
UMSJÓN:
Ólafur Ásgeirsson
Kristján G. Arngrímsson
svo Benedikt sem tryggði Þórs-
uruni sigur með góðu marki, 10
sek. fyrir leikslok.
Ragnar markvörður Þórs
Þorvaldsson átti góðan leik og
varði ein 12 skot, þar af 2 víti.
Hjá Týrurum var Ólafur Lárus-
son bestur, sem Ijósast sést af
því, að hann skoraði 12 af 17
mörkum liðsins.
Mörk Þórs: Sigtryggur 6(5).
Sigurður 5, Árni 5, og Benedikt
2.
Mörk Týs: Ólafur 12 (4),
Davíð 3, og Magnús og Logi eitt
hvor.
eitt af stærri mótum í alpa-
greinum sem keppt er í á fs-
landi.
Helgubikarinn fékk að þessu
sinni Ásdís Alfreðsdóttir úr
Reykjavík en hún sigraði í svigi
og varð fimmta í stórsvigi.
Annars urðu úrslit í mótinu
þessi.
Stórsvig karla:
1. Einar Valur Kristjánsson í. 139.00
2. Haukur Jóhannsson A. 139,45
3. Björn Víkingsson A. 140.26
4. Valþór Þorgeirsson A. 140,68
5. Bjarni Bjarnason A. 141.00
6. Daníel Hilmarsson D. 14i,58
7. Elías Bjarnason A. 143.40
8. Finnbogi Baldvinsson A. 145.06
9. Tómas Leifsson A. 145.50
Stórsvig kvenna.
1. Nanna Leifsdóttir A. 122.97
2. Guðrún Bjömsdóttir R. 128.65
3. Hrefna Magnúsdóttir A. 128.79
4. Guðrún H. Kristjánsdóttir A. 129.66
5. Ásdis Alfreðsdóttir R. 134.03
6. Ásdis Frimannsdóttir A. 135.21
Svig karla.
1. Björn Víkingsson A. 99.33
2. Élías Bjarnason A. 99,64
3. Helgi Geirharðsson R. 102.16
Svig kvenna.
1. Ásdís Alfreðsdóttir R. 93.15
2. Ásta Ásmundsdóttir 95.62
3. Hrefna Magnúsdóttir A. 97.25
Týr var yf ir f
fyrri hálfleik
en þá vaknaði KA
og sigraði 15-14
KA hefndi ófaranna við Tý úr
Vestmanneyjum á föstudags-
kvöldið, en þá sigraði KA Tý
með einu marki 15-14. I
hálfleik var staðan 11 gegn 6
Tý í vil, en fyrri hálfleikur var
hörmulega lélegur hjá KA.
Þeir náðu hins vegar betur
saman í síðari hálfleiknum
og skoruðu níu mörk en Týr
aðeins 3.
Eins og áður sagði var fyrri
hálfleikur mjög lélegur hjá KA,
markvarslan slæm, vörnin léleg
og sóknin slöpp. í síðari hálf-
leiknum small þetta hins vegar
allt betur saman, og þá lét
árangurinn ekki á sér standa, og
sigur vannst í leiknum. Hvort
þessi sigur dugar í annað af
tveimur efstu sætum deildar-
innar er ekki vitað þegar þetta
er skrifað, en aldrei getur það
farið svo illa, að KA verði ekki á
meðal efstu liða deildarinnar,
en það hafa þeir raunar verið i
mörg undanfarin ár, eða á
þröskuldi fyrstu deildar eins og
kallað er. Þorleifur var mark-
hæstur KA manna með 5 mörk.
Magnús G gerði 4, Gunnar og
Friðjón 2 hver og Erlingur og
Jóhann 1 hver. Sigurlás var
markhæstur hjá Tý með 5 mörk,
en hann ásamt Ólafi Lárussyni
og markmönnum Týs voru
bestu menn þeirra.
4•DAGUR
DAGUR.5