Dagur - 15.01.1982, Blaðsíða 12

Akureyri, föstudagur 15. janúar
Erum farín að taka á H( áM \ \ P°nturlum & árs- \ yJKr/ / hátíðina og þorramat. Laugardaginn 16. janúar rjj! skemmta Sigríður Ella, |SM|uaN| Simon Vaughan og
-Sími 21818. Jónas Ingimundarson.
JJr
gömlum
firá árlnu 1961
Að þessu sinni grípum við
niður í Degi frá því herrans
ári 1961. Forsíða fyrsta tölu
blaðs ársins er full af frétt-
um að vanda, og þar má
m.a. sjá frétt þess efnis að
konur séu í meirihluta á
Akureyrí. Ekki þó í bæjar-
stjórn, heldur í manntal
inu. Konur á Akureyri
voru samkvæmt manntali
1. des. 1960, 140 fleiri en
karlar. Samkvæmt mann-
talinu voru 8785 heimilis-
fastir í bænum. - Á sömu
forsíðu gat að líta frétt þess
efnis að Stefán Júlíusson
frá Leifsstöðum hefði fund-
ið tundurdufl við Hörgár-
ósa. Kom maður norður frá
Landhelgisgæslunni og
gerði duflið óvirkt.
Diskó og Haraldur
Hótel KEA bauð í
febrúar upp á dansleik með
Diskó og Haraldi. Diskó-
æðið var því komið til
Norðurlands árið 1961 þótt
enn liðu 15 ár þar til það
næði fótfestu annarsstaðar
í heiminum. En reyndar,
Diskó var aðeins hljóm-
sveit, ekki það sem ungl-
ingarnir í dag þekkja best
undir sama nafni.
„Á hangandi strái“
„Útgerð togaranna er á
hangandi strái,“ sagði
framkvæmdastjóri Útgerð-
arfélags Akureyringa í við-
tali við Dag þann 11.
febrúar. Ekki var fram-
kvæmdastjórínn nafn-
greindur í fréttinni, en
mikið aflaleysi átti megin-
orsök á vandanum, auk
þess sem hörgull var á
sjómönnum og stúlkum til
starfa.
Fór kiöti
í hamborgara?
í lok febrúar var unnið af
krafti í Frystihúsi KEA við
beinskurð á kýrkjöti fyrir
Bandaríkjamarkað. Kjötið
var sett beiniaust í 13,5 kg
öskjur og sent á sæmilegan
markað í USA eins og sagði
í frétt Dags. Vonandi hafa
kýrnar smakkast vel þar
eystra, hvort sem þær hafa
endað sem „McDonalds”
hamborgarar á diskum
þarlendra sælkera eða ann-
arsstaðar.
Landhelgismálið
Þann 1. mars var flenn-
istór „stríðsletursfyrir-
sögn“ þvert yfir forsíðu
Dags: LANDHELG-
ISMÁLIÐ, og undirfyrir-
sögn hljóðaði þannig:
„Ríkisstjórn íslands nú af-
hjúpuð“. - Það munaði
ekkert um það! En megin-
mál greinarinnar sem fylgdi
þessari risafyrirsögn,
að ríkisstjórnin hafi lagt
fram þingsályktunartillögu
á Alþingi þar sem henni
yrði heimilað að semja við
Breta í landhelgisdeilu
þjóðanna. Fjallaði tillagan
um að heimila Bretunum
að veiða innan 12 mílnanna
og sumstaðar reyndar
innan 6 mílna. Dagsmenn
voru óhressir með þessa til-
lögu og sögðu að hún
myndi í reynd þýða að ís-
lendingar afsöluðu sér rétti
til einhliða útfærslu land-
helginnar á landgrunninu.
Gamla óheppnin
Knattspyrnumenn undir
merki ÍBA kepptu við KR
syðra og töpuðu 3:6, mest
vegna óheppni. í leikslok
tóku þeir sér flugfar heim
en ekki var hægt að lenda á
Akureyri svo aftur var flog-
ið suður. Þar var tekin far-
þegabifreið á leigu og
komst hún alla leið að
Öxnadalsheiði þar sem hún
bilaði og braut handrið
brúar, en kapparnir kom-
ust heim með annarri bifr-
eið sem sótti þá frá Akur-
eyrí. „Sennilega lofar þessi
hrakför góðu“ sagði Dag-
ur.
Hellt úr nótinni
Skipverjar á Ólafí Magn-
ússyni frá Akureyri lentu í
vandræðum í september.
Þeir fengu svo stórt kast á
síldveiðum 80-90 mílur
austur í hafí að þeir urðu að
„hella úr nótinni“ eins og
Dagur orðaði það, áður en
þeir gátu farið að hífa 900
tunnur um borð, en það
magn fyllti skipið.
Hnuplað úr görðum
Orðrétt úr Degi frá 13.
september: „Borgari á
Oddeyri átti tal við blaðið í
gær og kvartaði undan því,
að bæði nú í sumar og
undanfarin sumur væri
enginn friður með græn-
meti í görðum, hvorki gul-
rætur eða kál. En nú eru
það bara ekki rollurnar,
heldur hnuplsamir menn
sem þar eru að verki.

■
rWIMlTMrOriSflilnll
Ian Holm
„OTRULEGT HVAÐ
ÍSLENDINGAR
BORÐA JVHKI«“
„Það sem mér þótti furðu-
legast í fari íslendinga er hve
mikið þeir borða. Það er hreint
ótrúlegt,“ sagði Ian Holm, tvi-
tugur Vestur-íslendingur, sem
unnið hefur í fískvinnu í Hrísey
undanfarna mánuði. Hann var
á ferð á Akureyri fyrir stuttu og
þar náði Dagur tali af honum.
„Ég hef hvergi annarsstaðar
verið þar sem ég hef fengið jafn
mikið að borða. Svo er kaffí
næstum því á hálftíma fresti.
En maturinn er góður, það er
alveg klárt.“ Ian brosir breitt.
Það er auðséð að hér er lífs-
glaður frændi á ferð.
Að gömlum og góðum íslensk-
um sið er rétt að kynna manninn.
Afi Ian var íslenskur, Lúðvík Sig-
urðsson, fæddur að Vatnsenda í
Eyjafirði, en flutti síðar að Stein-
hólum. Ian sagði að afi sinn hefði
flutt til Winnipeg og gifst þar ís-
lenskri konu, Fanney. Sonur
þeirra var Hjálmar Hólm, faðir
Ian. Frændgarður Ian við Eyja-
fjörð er stór og hefur Ian kynnst
nokkrum þeirra síðan hann kom í
ágúst á síðasta ári. Hér ætlar hann
að dvelja fram á vor, en þá er
ferðinni heitið til Evrópu. Ian
yfirgaf heimaslóðir í september
1980 og hefur hann heimsótt einar
14 þjóðir fram til þessa og víða
unnið.
„Mér finnst íslendingar mjög
líkir Svisslendingum. Til dæmis er
vinnudagur þeirra þjóða mjög
langur. Menn þurfa að vinna
mikið og ég kann vel við það.
Hins vegar eru t.d. Englendingár
hálf latir. Hvað ég kann verst við?
Verðið á brennivíninu. Það er
alltof hátt. Eini kosturinn er þó sá
að ég nota það mjög sjaldan.
Annars er kaupið heldur lágt, eíi
mér er sama um það. í Hrísey eru
nokkrar stúlkur frá Ástralíu og
Nýja Sjálandi og þær komu hing-
að til að safna peningum. Það
gengur ekki vel. Hvað sem öðru
líður get ég sagt þér að mér finnst
ég vera orðinn hálfgerður ís-
lendingur og ég hef hugsað mér að
vera slarkfær í málinu þegar ég fer
héðan. Veðrið? Ég kann vel við
svona hryssingslegt veðurfar eins
og hefur verið hér að undanförnu.
Og þegar menn kunna vel við
matinn, veðrið og vinnuna - hvað
annað er hægt að biðja um? - Ég
gæti vel hugsað mér að búa á ís-
landi hluta úr árinu. En það hefði
e.t.v. eitthvað að segja í þeim efn-
um ef maður fynndi „stelpa“.