Dagur - 19.02.1982, Blaðsíða 5

„Ætli meginástæðan fyrír því
að við fórum til Thailands hafi
ekki verið súað okkur langaði
til þess að sjá eitthvað nýtt.
Við höfðum farið til Spánar
og eins til Florída og okkur
langaði til þess að sjá eitthvað
sem væri öðruvísi en það sem
á boðstólum er í hinum hefð-
bundnu sólarlandaferðum,“
sagði Haukur Tryggvason,
ungur Akureyringur sem fór í
haust, ásamt konu sinni Stein-
unni Jónsdóttur í ævintýra-
ferð til Thailands. Ellen
Sverrisdóttir var með þeim í
ferðinni, en hún kom til Thai-
lands tveimur dögum á eftir
þeim Hauki og Steinunni.
Pau flugu til Kaupmanna
hafnar og fóru þaðan með
dönsku ferðaskrifstofunni
Globe-
trotter til Thailands. Millilent
var á Indlandi, en ferðin frá
Kaupmannahöfn til Thailands
tók um 14 klukkustundir. Við
spurðum Hauk hvað hefði kom-
ið honum mest á óvart þegar til
Thailands var komið.
„Allir una vel við sitt“
„Ætli það hafi ekki verið
hvernig fólkið býr. Það er ekki
hægt að segja að það eigi heima í
húsum, þetta eru timburkofar,
fjórir útveggir og þak, og nánast
ekkert inni í þessum kofum ann-
að en myndir af Búdda og af fjöl-
skyldunni. Þá hafa margir sjón-
varpstæki en um önnur húsgögn
eða annað sem til þarf er ekki að
ræða. Þetta fólk virðist eingöngu
lifa til þess að hafa í sig og á, og
því virðist bara líða vel. Það
merkilega við þetta er að fólkið
er mjög þrifalegt og virðist una
vel við sitt.
- Sástu þá ekki einnig mikið
ríkidæmi?
„Það er varla hægt að segja
það, við sáum a.m.k. engin hús
sem voru neinar villur. Hinsveg-
ar sáum við hvernig hótelin eru,
og á hótelinu sem við bjuggum á
í Bangkok var geysilegur íburð-
ur. Ég held að það hótel sé eitt af
glæsilegustu hótelum í heimin-
um. Öll húsgögn á herbergjun-
um útskorin, baðherbergin úr
marmara og þjónustan alveg
stórkostleg. Allur borðbúnaður
úr silfri, öll glös gulli slegin og
áfram mætti telja. Þjónustan var
alveg stórkostleg, margir þjónar
við hvert borð og greinilega allt
gert til þess að láta gestunum
líða sem allra best“.
Fimm og hálft tonn
af gulli
„Það var t.d. farið í eina könn-
unarferð og skoðuð nokkur
Búddamusteri, en af þeim er
nóg í Bangkok. Meðal annars
var komið í musteri þar sem
heljarmikil stytta af Búdda
trjónir yfir höfðum fólksins.
Fyrrum var steinn utan um stytt-
una, einhverjar tommur á
þykkt. Árið 1953 var styttan
flutt til, og var þá geymd úti eina
nótt. Þá nótt ringdi mikið með
þrumum og eld-
ingum og varð regnið til þess að
steinninn byrjaði að molna af
styttunni. Þegar það gerðist kom
í ljós að styttan var ekki stein-
stytta eins og menn höfðu
haldið, heldur var einungis
steinhúð yst en þar fyrir innan
var skíra gull, alls fimm og hálft
tonn. Þessa styttu skoðuðum við
og fannst auðvitað mikið til
koma. Enginn veit með vissu
hversu gömul styttan er, og ekki
er nokkur leið að meta hana til
fjár. Annars eru í öllum muster-
unum einhverskonar styttur af
Búdda þótt ekki séu þær eins
mikilfenglegar og þessi“.
Búdda færðar gjafir
- Snýst líf fólksins mikið um
Búdda?
„Já, það snýst allt um trúna,
og ef fólk eignast eitthvað þá
gefur það musterunum það, fær-
ir Búdda gjafir. Við sáum fólk
gefa peninga og jafnvel svíns-
hausa.“
Haukur, Steinunn og Ellen
voru eina viku í Bangkok, en
héldu síðan til Pattaya sem er
strandbær um 150 km. frá
Bangkok, og dvöldu þar í hálfan
mánuð. „Pattayaergamaltfiski-
þorp, en í Víetnamstríðinu upp-
götvuðu Bandaríkjamenn þénn-
an stað og sóttu þangað mikið
sér til hvíldar og hressingar. Síð-
an hefur hann þróast upp í það
að vera vinsæll ferða-
mannastaður, en bandaríkja-
menn eru ekki sérlega vel séðir
þar, karlmönnunum þykir þeir
vera helst til djarftækir til
kvenna heyrði ég sagt“.
Búddalíkneskið, fimm og hálft tonn af hreinu gulli. Sá væri ekki á flæðiskeri staddur fjárhagslega sem ætti þetta.
- Nú hefur eitthvað verið um
það að íslendingar hafi ferðast til
Thailands þótt það hafi ekki
verið í mjög ríkum mæli, hittir
þú ekki fólk sem ekki hafði séð
íslendinga áður?
„Jú, það gerðum við og fólk
sem við hittum vissi ekki einu
sinni að ísland væri til. Þegar við
vorum að reyna að segja því að
við værum frá íslandi sagði það
alltaf: „já frá írlandi“ og fór síð-
an að tala um óeirðirnar á N-írl-
andi. Þegar við hittum aðra
ferðamenn var annað uppi á ten-
ingnum og allir fóru að tala um
Norðmenn
í heimsókn
Talsvert var um ferðamenn
frá Norðurlöndunum í Bangkok
þegar Haukur, Steinunn og Ell-
en voru þar, og þau kynntust
m.a. sænsku pari þar sem var
komið gagngert til þess að láta
gifta sig og eyða hveitibrauðs-
dögunum. „Við kynntumstþeim
strax og við komum til Bangkok
og þau voru síðan eina viku í
Pattaya um leið og við á sama
hóteli þar. Þau virtust vera eina
parið sem var í þessari ferð, hitt
fannst skrítið að sjá gestina, og
var mikið hlegið að okkur þegar
við stigum á land. Myndavélar
hafði fólkið ekki séð áður og
fannst þær vera skrítnar. Karl-
mennirnir þarna hafa það ansi
náðugt, dunda sér við að spila á
götunum allan liðlangan daginn,
en konurnar sjá um alla vinnu.
Lífið þarna var furðulegt.
Matseld virðist t.d. þannig hátt-
að að eldað er úti á gangstéttun-
um eitthvert gums, og þar borð-
ar fólkið. Það virtist ekki þekkj-
ast að borðað væri heima hjá
sér!“
Ævintýraferð til Thailands:
V.SróM*
var mikið einhleypir karlar sem
voru þarna í ákveðnum erinda-
gjörðum. T.d. komu þarnafjór-
ir Norðmenn saman. Þeír voru
að koma í fimmta skiptið og var
tekið á móti þeint á flugvellin-
um.
Eftir að við komum til Pattaya
var farið í nokkrar skoðunar-
ferðir þaðan. Meðal annars
heim- komum við til eyju einnar, en
sóknir hennar til Norðurland- þar hafa ferðamenn ekki sést
áður. Var greinilegt að fólkinu
Vigdísi forseta og
Tveir bflar í
eyjunni
„í eyjunni eru tveir bílar, litlir
pallbílar, og vegurinn er svo
mjór að þeir geta ekki mætst.
Við fórum í öðrunt þessum bíl í
ökuferð og það vakti athygli
okkar að bílstjórinn þandi alltaf
flautuna þegar hann ók framhjá
fólki. Okkur fannst þetta skrítið
og höfðum orð á þessu við leið-
sögumanninn sem var með okk-
ur og sagði hann að þetta væri
einungis gert til þess að
skemmta fólkinu. Það skemmti
sér svo sannarlega yfir þessu og
við höfðum auðvitað gaman af.“
Við spurðum Hauk að því í
lokin hvort hann myndi vilja
ferðast aftur til Thailands.
„Ég held varla. Það var þó
mjög gaman að koma þarna og
sjá þessa veröld sem er svo
gjörólík öllu sem við þekkjum,
en ég held að það sé alveg nóg að
fara einu sinni. En það sem kom
manni mest á óvart var hvað
fólkið virtist vera nægjusamt og
vera ánægt með lífið“.
Haukur, Steinunn og Ellen sest að veislumat á matsölustað.
Þannig býr fólkið. Fjórir veggir og stráþak og inni eru einungis myndir af Búdda og fjöl-
skyldufólkinu.
1ð. VátiftiáT 1'982 - DÍAGÚR - 5