Dagur - 09.03.1982, Blaðsíða 7

t
*
Fagmannlegt! Ekkert annað orð getur lýst stflnum betur.
Kennaramir Vilhelm og Sigurður.
Dagur á skídanámskeiði
starfshópum boðið upp á ódýr 2ja kvölda námskeið í Hlíðarfjalli
„Meginatriðið er að þið finnið
ykkar eigin takt. Verið ekkert
að glápa á aðra sem bruna
niður brekkurnar með sveiflum
og bægslagangi. Finnið ykkar
eigin stíl,“ sagði Sigurður Sig-
urðsson, oftar nefndur Siggi í
Sjallanum og nú upp á síðkastið
Siggi í Allanum, við starfsmenn
Dags og Dagsprents. Hvernig
kemur taktur við blaða-
mennsku og blaðaútgáfu með
tilheyrandi prentverki? Von að
þið spyrjið. En þetta var ekki
kennslustund í þessum hlutum,
heldur í skíðamennt. Þannig
æxlaðist nefnilega, að starfs-
menn Dags og -prents tóku sig
til og fóru á tveggja kvölda
skíðanámskeið í Hlíðarfjali,
eftir að fréttist að starfshópum
væri gefínn kostur á slíkum
námskeiðum. Aðsóknin var
ótrúleg. Langflestir starfsmenn
tóku þátt í námskeiðinu, auk
nokkurra maka og barna.
Margir höfðu aldrei stigið á
skíði fyrr, fóru kannski aðal-
lega til að vera með í gleðskap
vinnufélaganna. Allir höfðu
gaman af og meira að segja þeir
allra „frískustu“, sem þóttust
nú kunna þetta allt saman fyrir,
lærðu heilmikið. Hinir sem
voru að reyna í fyrsta sinn hafa
nær allir fengið „bakteríuna“.
Upphafsorðin hans Sigga í
Sjallanum, sem er einn af skíða-
kennurum í Hlíðarfjalli, eru svo-
lítið skondin, þegar tekið er mið
af því að í upphafi námskeiðsins
var byrjað á að kenna grundvall-
aratriði, sem ekki má víkja út af,
ef menn ætla að ná einhverjum ár-
angri. í orðum hans felst reyndar
sá fyrirvari, að þegar menn hafa
tileinkað sér grundvallaratriðin er
óhætt að fara að leika sér. Og
hvað er skíðaiðkun annað en leik-
ur, fyrir utan það að vera holl úti-
vera, kjörin hreyfing fyrir kyrr-
setufólk, næstum það eina já-
kvæða við allan snjóinn í skamm-
deginu og streitulækning? Spyr sá
sem ekki veit.
Það var Sigurður sem tók að sér
að kenna þeim sem eitthvað
höfðu reynt fyrir sér á þessu sviði
áður, en Vilhelm Jónsson annað-
ist byrjendurna. Ekki skal hér
fullyrt neitt um það hvor þeirra
hafði erfiðara verkefni, því að
sögn þeirra félaga vill oft reynast
erfiðara að berja vitleysurnar úr
þeim sem eitthvað hafa stundað
skíði, en kenna byrjendum frá
upphafi. Leiðbeiningar til þeírra
sem lengra eru komnir gætu hafa
hljóðað eitthvað á þessa leið:
„Við byrjum á plógnum. í
beygjum stigið þið í ytra skíðið,
dragið innra skíðið að og beygið
ykkur í hnjánum. Síðan réttið þið
hnén og spyrnið ykkur út úr
beygjunni. Takið litlar beygjur,
það er auðveldara. Notið stafina
ekkert til að byrja með, því þið
notið þá undantekningarlaust
vitlaust. Skrokkinn alltaf þvert á
skíðastefnuna, ekki vinda hann til
í beygjunum, því þá missið þið
jafnvægið. Hendurnar fram,
þannig að þegar þið horfið beint
fram þá eru þær í sjónmáli. Þegar
þið eruð farin að ná tökum á
þessu, þá hættið þið plógnum, og
hafið skíðin saman. Munið að
beygja ykkur í hnjánum í beygj-
unum. Reynið svo að ná jöfnum
takti, ekki fara þvers og kruss í
brekkunum, litlar beygjur.“
Þegar nemendurnir hafa náð
tökum á þessu öllu saman, skíða
þeir eins og best gerist í Sun Vall-
ey í Bandaríkjunum, en þaðan
eru aðferðirnar við skíðakennsl-
una komnar, mikið frábrugðnar
þeim sem áður voru notaðar.
„Það fer eftir getu hvers og
eins, hversu mikið honum fer
fram á tveggja kvölda námskeiði.
Þeir sem eitthvað hafa verið á
skíðum fá mjög mikið út úr þessu.
Fólk sem aldrei hefur farið á skíði
nær það miklum tökum á íþrótt-
inni, að óhætt er að láta það fara í
stólalyftuna í lok námskeiðsins.
Fólk fær nær undantekningarlaust
„skíðabakteríuna“ og heldur
áfram," sagði Vilhelm í spjalli við
hópinn, þegar setið var yfir kakó-
bolla inni í skíðahótelinu að
loknu námskeiðinu.
„Kennslan miðast við það eitt
að gera hlutina nógu einfalda og
auðvelda, sama á hvaða stigi
menn eru. Mikið er um að fólk
sem verið hefur mikið á skíðum
geri sér allt erfiðara með röngum
aðferðum. Oft er erfiðara að
venja fólk af slíku, en að kenna
frá byrjun. Það er hægt að ná
ótrúlegum árangri á mjög
skömmum tíma ef við fáum börn,
sem aldrei hafa stigið á skíði fyrr.
Sem dæmi má nefna, að um 80%
af börnum 10 ára og yngri, sem
verið hafa á námskeiðum, hafa
farið út í að taka þátt í keppnum.
Það segir svolítið um árangur-
inn,“ sagði Sigurður við rjóðan og
útitekinn hópinn, meðan kakóið
var sötrað.
En hvað er það sem gerir það
svo heillandi að standa á skíðum.
Það er líklega svipað með „skíða-
bakteríuna" og ýmislegt annað,
svo sem hestamennsku og lax-
veiði, að ekki er einfalt að útskýra
hvað það er nákvæmlega sem
heillar. En þeir sem l^annst við til-
finninguna, að hafa gott vald á
skíðunum, bruna niður brekkur,
engum háður nema sjálfum sér,
vita um hvað málið snýst.
Starfshópar eiga kost á að fara á
tveggja kvölda námskeið í líkingu
við það sem hér hefur verið sagt
frá. Svona starfshópanámskeið
kosta 100 krónur (aðeins) á hvern
mann og er akstur úr bænum þá
innifalinn. Þá má geta þess, að í
Hlíðarfjalli er boðið upp á 5
kvölda 10 tíma námskeið og einn-
ig er hægt að fá einkatíma.
Best að reyna að taka mesta höggið með höndunum, svo maður merjist ekki á
ónefndum stað.
. . . en aðrir létu sér nægja Hólabrekku-hallan og þótti jafnvel nóg um.
Skrambi hlýt ég að taka mig vel út á mynd . . .
. . . en hvað þá með mig? Ég hlýt að líta út eins og Stenmark.
. . . við vissum alltaf að þetta var ekki spurning um að renna sér, heldur stoppa. Skyldi vera hægt að komast
á stoppnámskeið með einhverjuní afslætti? Myndir: H.Sv.
Við setningarpíumar látum þetta nú ekki vefjast fyrir okkur . . .
Sumir þóttust betri en aðrir og fóru því í framhaldsflokk . . .
I
6 - DAGUR - 9. mars 1982
9. mars 1982 - DAGUR - 7