Dagur - 21.05.1982, Blaðsíða 11

Ætla að nota I
snekkju á
— Tveir ungir menn sjósetja glæsilega fleytu
Stl
Um síöustu helgi var sjósettur
nýr bátur á Akureyri. Bátur-
inn, sem er eign tveggja ungra
manna á Akureyri, er vafa-
laust einhver glæsiiegasta
fleytan við Eyjafjörð og þó
víðar væri leitað. Ungu menn-
irnir, Arthur Bogason og
Sveinn Jónsson, hafa lagt allt
sitt í fyrirtækið og unnið
hundruð ef ekki þúsundir
klukkustunda í bátnum.
Árangurinn: 25 feta plastbát-
ur, knúinn 150 hestafla
Volvo-vél, með sjónvarpi,
fullkomnum staðsetningarút-
búnaði, nokkrum handfæra-
rúllum, fullkomnum hljóm-
flutningstækjum, tveimur
eldavélum og fleira mætti
telja upp.
-Um áramótin vorum við að
ræða hvað við ættum að gera í
sumar og á gamlárskvöld ákváð-
um við að kaupa bát. Nokkur
tími leið frá því að ákvörðun var
tekin og við keyptum bátinn frá
Mótun h.f. í Hafnarfirði. Þá
fengum við að fara inn í hús-
næðið hjá Vör og ef við hefðum
ekki notið sérstakrar velvildar
eigenda Varar væri þetta ævin-
týri ekki orðið að veruleika,
sagði Arthur, þegar Dagur
heimsótti þá félaga í smíðasal-
inn. Þeir voru að leggja síðustu
hönd á verkið og ætluðu að sjó-
setja um kvöldið. Arthur ætti
ekki að verða skotaskuld úr að
stýra fleytunni, því hann hefur
starfað sem sjómaður, en Sveinn
ætti að geta séð um vélina, sem
bifvélavirki'. Arthur og Sveinn
hættu báðir á sínum vinnustöð-
um til að geta helgað sig að
smíðinni.
-Þetta er tæplega fimm tonna
bátur, sagði Sveinn þegar við
klöngruðumst upp í bátinn, þar
sem hann stóð á sterklegum
vagni. - Hann á að geta gengið
einar 30 mílur, en jafnaðar-
keyrsla er 27, 28 mílur. Það á að
vera hægt að „dúndra“ honum
upp í svona 34 mílur. Arthur
bætti því við, að báturinn væri
tilvalinn til að nota hann í túra
með erlenda ferðamenn. - Það
er ekki hægt að finna betri bát í
svoleiðis ferðalög. Við getum
haft eina átta menn með sjó-
stengur aftur á. Hann gengur
svo vel að það er hægt að fara
með mannskapinn á þá staði
sem fiskast. Við erum búnir að
tala við ráðamenn í ferðaskrif-
stofum á Akureyri, en ég veit
ekki hvað gerist. Við höfum
áhugann.
- Já, það var allt selt, sagði
Sveinn og hló þegar hann var
spurður hvort þeir hefðu selt all-
ar sínar jarðnesku eigur til að
komast yfir bátinn. - Ég seldi
Bronco ’74, alveg toppbíll.
Arthur seldi Shelby Cobra. -
Það þekkja allir bíladellumenn
landsins þann bíl, sagði Arthur.
Það kom fram hjá þeim félögum
að þeir fjármögnuðu fyrirtækið
að hluta með „braski" eins og
þeir orðuðu það. Þeir fengu bíl-
ana sína að hluta greidda með
öðrum ódýrari, sem þeir síðan
löguðu, pússuðu og hreinsuðu
og seldu ögn dýrari. - Já, við
græddum svolítið á áhuganum,
játaði Arthur og andvarpaði, en
það var ekki hægt að heyra
neinn sektartón í rómnum.
Þegar við sátum í lúkarnum
og hlustuðum á hljómflutnings-
tækin, sem nægt hefðu meðal-
íbúð, sagði Sveinn að samstæð-
an væri 240 sínuvött, sem mun
jafngilda einum 400 músikvött-
um. Það skal tekið fram að
blaðam. hefur ekkert vit á
hljómflutningstækjum, en svo
mikið er víst að hávaðinn var
mikill. Af hverju tvær eldavél-
ar? Sveinn og Arthur litu hvor á
annan og skellihlógu. - Þú ert
blindur ef þú sérð það ekki
maður, hvein í Arthuri - við vilj -
um geta framreitt þrjá heita rétti
í einu!
Útgerðarmennirnir tilvon-
andi eru miklir á þverveginn,
eru báðir miklir matmenn. Það
er sem sagt skýringin á eldavél-
unum tveimur.
Það má enginn skilja það sem
á undan fór á þann veg, að þeir
Sveinn og Arthur ætli eingöngu
að gera út á erlenda túrista -
þvertámóti. Handfærarúllurnar
verða notaðar á hefðbundinn
hátt, á hefðbundnum miðum.
Með öðrum orðum þá ætla þeir
að róa á snekkjunni. En hún er
frábrugðin flestum öðrum fiski-
bátum landsmanna og óneitan-
lega dálítið hraðskreiðari en
þeir bátar sem gerðir eru út frá
verstöðvum við Eyjafjörð - en
e.t.v. er þetta framtíðin!
-Ef þetta er ekki góður hand-
færabátur þá veit ég ekki hvern-
ig hann á að líta út, en hann er
líka mjög dýr. En það er best að
segja hverja sögu eins og hún er.
Við hefðum aldrei getað þetta
nema af því að við nutum sér-
staklega mikils velvilja þeirra
sem eiga og ráða Vör. Starfs-
mennirnir eru alveg einstakir.
Járnsmiðurinn, Marinó
Jónsson, og trésmiðurinn, Kári
Baldursson, hafa þó unnið einna
mest með okkur. Og ekki meg-
um við gleyma Hallgrími
Skaptasyni framkvæmdarstjóra.
Þetta er allt þeim að þakka,
sagði Arthur um leið og hann
svipti sér léttilega frá borði. Um
leið varaði hann útsendara Dags
við því að stiginn væri ekki
fastur, það mætti engu muna að
hann dytti ekki niður á gólf.
Takk fyrir aðvörunina Arthur.
Á siglingu.
Mynd: áþ.
Sveinn og Arthur í bátnum sínum fyrir sjósetningu.
I. at. maM982-R^QMR-T 11