Dagur - 23.07.1982, Blaðsíða 10

Dagbók
Sund:
Sundlaug Akureyrar: Sími 23260.
Sundlaugin er opin fyrir almenning
sem hér segir: Mánudaga til föstu-
daga kl. 07.00 til 21.00, laugardaga kl.
08.00 til 18.00 og sunnudaga kl. 08.00
til 15.00. Gufubað fyrir konur er opið
þriðjudaga og fimmtudaga kl. 13.00 til
21.00 og laugardaga kl. 08.00 til 16.00.
Gufubað fyrir karla er opið mánudaga,
miðvikudga og föstudaga kl. 13.00 til
21.00 og sunnudagakl. 08.00 til
15.00.
Skemmtistaðir:
Alþýðuhúsið: Sími 23595.
Hótel KEA: Sími 22200.
H-100: Sími 25500.
Sjallinn: Sími 22770.
Smiðjan: Sími 21818.
Sjúkrahús
og heilsugæslustöðvar:
Sjúkrahúsið á Akureyri: Sími 22100.
Heimsóknartími kl. 15-16 og 19-20.
Heilsugasslustöð Dalvíkur: Sími
61500. Afgreiðslan er opin kl. 9-16,
mánudaga og fimmtudaga og föstu-
daga kl. 9-12.
Sjúkrahús Húsavíkur: Sími 41333.
Heimsóknartími kl. 15-16 og 19-
19.30.
Sjúkrahús Siglufjarðar: Simi 71166.
Heimsóknartími kl. 15-16 og 19-20.
Heilsugæslustöð Þórshafnar: Simi
81215.
Hérað8læknirinn Ólafsfirði: Lækna-
stofa og lyfjagreiðsla, sími 62355.
Sjúkrahúsið á Sauðárkróki: Sími
5270. Heimsóknartími kl. 15-16 og
19-19.30.
Héraðshæli Austur-Húnvetninga:
Símar 4206 og 4207. Heimsóknartími
kl. 15-16 og 19.30-20.
Læknamiðstöðin á Akureyri: Simi
22311. Opiðkl. 8-17.
Lögregla, sjúkrabílar
og slökkviliðið:
Akureyri: Lögregla 23222, 22323.
Slökkvilið og sjúkrabill 22222.
Húsavik: Lögregla 41303, 41630.
Sjúkrabíll 41385. Slökkvilið 41441.
Brunasími 41911.
Dalvík: Lögregla 61222. Sjúkrabíll, á
vinnustað 61200 (Eiríkur), heima
61322.
Ólafsfjörður: Lögregla og sjúkrabíll
62222. Slökkvilið 62196.
Siglufjörður: Lögregla og sjúkrabíll
71170. Slökkvilið 71102 og 71496.
Sauðárkrókur: Lögregla 5282.
Slökkvilið 5550.
Blönduós: Lögregla4377. Neyðarsími
4111. Notist eingöngu í neyð.
Raufarhöfn: Lögregla 51222, heima
51232.
Hvammstangi: Öll neyðarþjónusta
1329.
Þórshöfn: Lögregla 81133.
Bókasöfn:
Amtsbókasafnið: Mánuðina maí til
september, verður safnið opið sem
hér segir: Mánudaga og þriðjudaga
kl. 1-7 e.h., miðvikudaga kl. 1-9 e.h.
Fimmtudaga og föstudaga kl. 1-7 e.h.
Lokað á laugardö'gum.
Bókasafnið á Ólafsfirði: Opið alla
virka daga frá kl. 16 til 18, nema
mánudaga frá kl. 20 til 22.
Bókasafnið á Raufarhöfn: Aðal-
braut 37, jarðhæð. Opið á miðviku-
dögum kj. 20.00 til 22.00, laugardög-
umkl. 16.00 til 18.00.
Apótek og lyfjaafgreiðslur:
Akureyrarapótek og Stjörnuapótek:
Virka daga er opið á opnunartíma
búða. Apótekin skiptast vikulega á
um að sinna kvöld-, nætur- og helgi-
dagavörslu. Á kvöldin er opið í því
apóteki sem sér um þessa vörslu til kl.
19. Á laugardögum og sunnudögum
er opið frá kl. 11-12 og 20-21. Á öðr-
um tímum er lyfjafræðingur á
bakvakt. Upplýsingar eru gefnar í
síma 22445.
Hvammstangi, lyfsala: 1345.
Siglufjörður, apótek: 71493.
Dalvíkurapótek: 61234.
10 - DÁGUR - 23. júlí Í982
BARNA VAGNINN
Heiðdís Norðfjörð
Sparígrísíim
Vitið þið til hvers sparigrís er
notaður?
Já, vitanlega, en nú ætla ég
að segja ykkur frá strák, sem
vissi það ekki, og einnig
hvernig hann lærði það. Þið
þekkið ef til vill hann Villa.
Það er strákurinn, sem alltaf
vildi kaupa allt milli himins og
jarðar. Hann gat aldrei átt
krónu daginn til enda. Ef hon-
um voru gefnir peningar, fór
hann rakleitt í næstu búð og
eyddi þeim þar.
Nú spyrjið þið auðvitað,
hvort drengurínn hafi ekki átt
sparibauk. Jú, nú hefur hann
eignast einn slíkan. Það er
stór, bleikur grís, sem stendur
uppi á hillu í herberginu hans
og gónir út í loftið.
Um daginn, þegar Villi átti
fímm ára afmæli, gaf amma
hans honum sparigrísinn í af-
mælisgjöf. Villa þótti spari-
grísinn skemmtilegur. Það
hringlaði i honum.
„Hvað er innan í honum?“
spurði Villi ömmu.
„Það skal ég segja þér. Það
eru peningar. Þetta er spari-
baukur,“ sagði amma.
„Hvað er nú það?“ spurði
Villi steinhissa.
„Hann geymir peningana
þína. Svo átt þú að bæta við
þá. í hvert sinn, sem þú færð
aura, skaltu láta þá niður um
rifuna, sem er á bakinu á
sparigrísnum. Sko, hér er
hún,“ sagði amma og sýndi
Villa hana. „Ef þú ert dugleg-
ur að safna, líður ekki á löngu,
þar til grísinn verður fullur af
peningum. Þá ferðu með
hann í bankann og Ieggur pen-
ingana inn á bók, því að
sparnaður er upphaf auðs,“
sagði amma.
„Hvernig er hægt að ná
peningunum út úr sparigrísn-
um?“ spurði ViIIi. „Þeir eru
fastir þar inni.“
„Starfsfólkið í bankanum
nær þeim út,“ sagði amma.
„Mér þykir ekkert gaman
að eiga peninga í einhverri
bók. Er það kannski Tinna-
bók?“ spurði Villi og var leið-
ur á svipinn.
Amma fór að hlægja. „Nei,
ekki er það nú Tinnabók. Það
er sérstök peningabók,“ sagði
hún.
„Já, en það er ekkert hægt
að nota peningana, ef þeir eru
í svona bók. Til hvers er þá að
eiga þá?“
„Það safnast, þegar saman
kemur, og margt smátt gerir
eitt stórt,“ sagði amma. Hún
hafði svo gaman af spakmæl-
um. „Peningarnir gætu komið
sér vel síðar, og svo er ósiður
að eyða og sóa í vitleysu.“
Villi varð hugsandi á
svipinn. „Geta þá karlarnir í
bankanum notað peningana
mína?“ spurði hann. Þetta var
allt saman heldur flókið fyrir
lítinn dreng.
„Sjáðu nú til,“ sagði amma.
„Það tekur enginn peningana
þína. Það bætast á þá vextir,
og með tímanum verður upp-
hæðin stærri og stærrí. Þegar
þú verður eldri, geturðu ef til
vill keypt þér hjól. Þú skilur
þetta betur seinna.“
ViIIa leist vel á þetta með
hjólið. Binni, bróðir hans átti
tíu gíra hjól, en ViIIi fékk aldr-
ei að hjóla á því. „Þú ert alltof
lítill, greyið,“ sagði Binni.
„Ef ég kaupi mér hjól, þá
fær Binni aldrei að hjóla á
því,“ sagði Villi.
Svo kyssti hann ömmu fyrir
sparigrísinn og lét hann upp á
hillu. Þar stóð sparigrísinn svo
bleikur og feitur og góndi út í
bláinn, eins og hann væri að
bíða eftir einhverju.
Þegar amma var farin, fór
Villi inn í herbergið sitt og
lokaði dyrunum vandlega á
eftir sér. Hann fór mjög
laumulega. Mamma hans var
að tala í símann og tók ekkert
eftir því, hvað Villi var að
gera.
Hann tók sparigrísinn ofan
af hillunni og settist með hann
á rúmið. Sá var nú skrýtinn og
skemmtilegur. Augun í hon-
um voru svo undarleg. Annað
þeirra horfði beint upp í
loftið, en hitt góndi út um
gluggann.
Villi hló og hristi sparigrís-
inn. Það hringlaði svo mikið í
honum, að það hlutu að vera
margir peningar þar inni.
Hvernig gat hann náð þeim
út?
Drengurinn litaðist um í
herberginu. Jú, þama sá hann
áhald, sem kæmi að gagni. Og
áður en löng stund var liðin,
sat ViIIi með nokkra krónu-
og fímmkrónupeninga í hönd-
unum. En sparigrísinn virtist
ekki vera sá hinn sami og
áður. Það var hann heldur
ekki, því að nú var peningarif-
an hans orðin að stærðar gati.
Eitt kvöldið hér um daginn
var barið að dyrum hjá mér.
Þegar ég opnaði, stóð þar
strákur, sem bauð mér glað-
lega gott kvöld.
Hann rétti mér poka og
kvaðst ekki mega vera að því
að stansa, kvaddi og hljóp svo
á brott.
Ég var mjög forvitin og
flýtti mér að athuga, hvað
væri í pokanum.
í honum voru tvö blöð. A
öðru þeirra var vísa, sem
Halldór, en svo heitir strákur-
inn, gerði um systur sína. Vís-
an er svona:
Hann myndi líklega ekki
halda neinum peningum
lengur.
„Þú ert nú meiri skemmd-
arvargurinn,“ sagði Binni,
bróðir hans, þegar hann sá
verksummerkin.
„Ég ætla að nota peningana
mína strax og kaupa eitthvað
skemmtilegt og vil þess vegna
ekki geyma þá í sparigrís,“
sagði ViIIi og gaut augunum á
bróður sinn.
Binni fussaði og sveiaði.
„Hvað ætlarðu svo að
kaupa?“spurði hann.
„Ég ætla að kaupa bfl með
kerru aftan í, og svo ætla ég að
kaupa fótbolta og fótbolta-
skó, og, og,“ en lengra komst
ViHi ekki, því að bróðir hans
skellihló og sagði, að hann
væri vitlaus. „Villi vitlausi,“
söng hann. Villi flýði til
mömmu sinnar og sagði henni
frá öllu saman stúrinn á
svipinn.
En mamma hans varð ekk-
ert reið. Hún tók sparigrísinn
og gerði við hann. Það var
auðvelt verk. Hún minnkaði
bara stóra gatið með plástrí.
Villi fylgdist með af áhuga.
„Þarf ég endilega að geyma
peningana mína í sparigrísn-
um? Ég vil miklu heldur
geyma þá í efstu skrifborðs-
skúffunni hjá pabba. Maður
getur ekki notað peninga, sem
eru lokaðir inni í sparigrís-
um.“
„Nú skal ég segja þér eitt,
ViIIi minn,“ sagði mamma.
Helga litla lipurtá
hún er létt á fæti.
Hoppaði hún á hæl og tá,
ef hún gæti.
Á hinu blaðinu var svo saga,
sem hann samdi.
Goggi litli.
Einu sinni var lítill kríuungi,
sem var kallaður Goggi. Hann
fannst úti á túni, og enginn
vissi, hver mamma hans var.
Siggi og Dísa fundu hann.
Þau bjuggu til hús handa
Gogga. Þau veiddu handa
honum flugur og ánamaðka.
En Dísa og Siggi fóru illa með
Þú getur aldrei eignast neitt,
ef þú eyðir alltaf peningunum
þínum strax í einhverja vit-
leysu. Þú verður að læra að
spara. Sparibaukar, hvort
sem þeir eru grísir eða eitt-
hvað annað, hjálpa börnum til
þess. Svo er bara gaman að
fylgjast með því, hvað spari-
grísinn þyngist með hverjum
eyri, sem í hann er látinn.“
Villi tók sparigrísinn og
hristi hann. „Það hringlar
ekkert í honum.“
„Hvar eru peningarnir, sem
amma gaf þér?“ spurði
mamma.
„Þeir eru hér,“ sagði Villi
og sýndi mömmu í Iófa sinn.
„Má ég ekki kaupa fyrir þá
núna?“
„Þetta eru þínir peningar,
en ef þú gerir það, þá sérðu þá
heldur ekki meira og þá áttu
heldur ekkert til að setja í
sparigrísinn þinn.“
ViUi hugsaði sig um. Hvað
hefðuð þið gert, krakkar?
„Ég ætla að byrja að spara
núna,“ sagði hann og lét pen-
ingana detta niður í sparigrís-
inn, hvem á eftir öðrum.
Dunk, dunk, dunk, kvað við,
er þeir skullu niður. Upp frá
þessu var Villi duglegur að
spara og ekki leið á löngu, þar
til sparigrísinn varð þungur
sem blý. Og nú stendur hann
föstum fótum á hillunni í her-
berginu hans Villa og er ríg-
montinn á svipinn.
HN.
Gogga litla og létu hann labba
yfir prik og léku sér með
hann.
Einn daginn, þegar krakk-
arnir vöknuðu, var Goggi
dáinn. Þau settu hann í lítinn
kassa og jörðuðu hann. Eftir
að þau vóru búin að jarða
hann, sáu þau eftir því, hvern-
ig þau fóru með litla ungann
og hétu því að gera þetta ekki
aftur.
Halldór Jóhannsson, 9 ára,
Eikarlundi 8, Akureyri.
Og hér er svo mynd af honum
Gogga litla, sem Halldór hef-
ur teiknað.