Dagur - 08.04.1983, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREVRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 100 Á MÁNUÐI - LAUSASÖLUVERÐ 12 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: EIRlKUR ST. EIRlKSSON, GYLFI KRISTJÁNSSON,
ÓLAFUR JÓHANNSSON (SAUÐÁRKRÓKI) OG
ÞORKELL ÐJÖRNSSON (HÚSAVlK)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Látum reyna á
niðurtalninguna
Framsóknarflokkurinn hefur lagt fram stefnu-
skrá sína fyrir komandi kosningar. Meginatriði
þessarar stefnuskrár sem snýr að efnahags-
málum, er að sett verði lögbundið þak á allar
hækkanir næstu tvö árin og þannig tryggð
undanbragðalaus niðurtalning verðbólgunn-
ar. Framsóknarmenn vilja að lögbundið verði
viðnám gegn hækkun verðlags, opinberrar
þjónustu, vaxta, launa, búvöruverðs og
fiskverðs. Framsóknarmenn eru reynslunni
ríkari frá síðasta stjórnarsamstarfi, þegar
samkomulag var gert um niðurtalningu verð-
bólgunnar án þess að unnið væri eftir því sam-
komulagi. Þá stóð í margra mánaða þjarki um
aðgerðir og því miður var ekki tekið nægjan-
lega fast á vandamálinu.
Þó ekki sé hægt að kenna neinum einum um
hvernig fór verður samt ekki fram hjá því litið
að Alþýðubandalagið var sífellt með undan-
brögð á þeirri forsendu að ekki mætti rýra
kaupmáttinn. Eins og alþjóð veit í dag fer ekki
endilega saman rýrnun kaupmáttar og niður-
talning verðbólgunnar. Það sönnuðu aðgerð-
irnar á árinu 1981. Þá var gengið skref í niður-
talningarátt með þeim árangri að verðbólgan
lækkaði úr 60 í 40%. Kaupmáttur ráðstöfunar-
tekna hélst og jókst meira að segja nokkuð.
Vegna þeirrar reynslu sem fékkst af niður-
talningunni á árinu 1981 en því miður varð
ekki samstaða um í ríkisstjórninni að fram-
kvæma með jöfnu millibili, eins og til stóð í
upphafi, leggja framsóknarmenn óhræddir út í
komandi kosningar með þá stefnu að leiðar-
ljósi að niðurtalningin sé sú leið sem réttast sé
að fara í efnahagsmálunum, sú leið sem
minnstri röskun veldur og bestum árangri
nær. Til þess þarf hins vegar að framkvæma
niðurtalninguna og til þess þarf kjark og þor.
Framsóknarmenn vilja ekki gefast upp á
verki sem aldrei hófst í raun. Niðurtalning ger-
ist ekki í einu vetfangi, hún gerist í áföngum
eftir fyrirfram skipulagðri áætlun. Það má ef til
vill segja Framsóknarflokknum það til hnjóðs í
sambandi við stjórnarsamstarfið á kjörtíma-
bilinu, að ekki hafi verið gengið nægilega fast
eftir því að niðurtalningarstefnunni væri
framfylgt. Segja má að vænlegra hefði verið að
setja úrslitakosti strax í upphafi. En það er
auðvelt að vera vitur eftir á. Það gat engum
heilvita manni dottið í hug að það væri ekki
raunverulegur vilji hjá samstarfsaðilunum í
ríkisstjórn til að draga úr verðbólgunni og því
hrikalega misrétti sem hún hefur í för með sér.
Eftir á að hyggja bundu framsóknarmenn of
lengi of miklar vonir við að úr skilningsskorti
alþýðubandalagsmanna í ríkisstjórn rættist.
Framsóknarmenn vilja nú að engum undan-
brögðum verði við komið — niðurtalning verð-
bólgu verði lögfest. Þeir boða ekki neyðaráætl-
un eða leiftursókn. Þeir standa fast á því að
niðurtalninguna eigi að reyna. Sú litla reynsla
sem af henni fékkst sýndi að þetta er raunhæf
leið.
I
í lítilli laut, í skjóli hóla sem draga
nafn sitt af bænum.stendur býlið
Leyningur. Þar býr bóndi sem
klippir annað slagið sundur girð-
ingar Skógræktarfélags Eyfirð-
inga um Leyningshólaskóg.
Mikið vildi ég að sá tími væri
kominn að við gætum boðið
bændum beitiskóga. Sá tími
kemur. En allt hefur sinn tíma. Þó
felst í þessari athöfn bóndans
viðurkenning á notagildi skóga.
Annars konar viðurkenning á
starfi Skógræktarfélags Eyfirðinga
er fólgin í því að um 40 bændur í
Eyjafirði hafa boðið um 800 hekt-
ara lands til skógræktar. Þeir
skógar sem þannig verður stofnað
til næsta vor munu gefa af sér arð í
þann mund sem börn okkar og
barnabörn verða rukkuð um það
sem við erum að taka að láni í
dag, að viðbættum vöxtum. Að
baki þessum skógræktaráformum
býr ekki einungis bjartsýni heldur
einnig og umfram allt trú á landið
og landkosti. Það er gott til þess
að vita að bændur skuli trúa á
landið og kosti þess. Því það gera
ekki margir aðrir.
Vantrú á landbúnaði virðist
vera útbreidd meðal landsmanna.
Undanfarin ár hefur þessi vantrú
einkum nærst á gagnrýni sem
komið hefur fram á styrki til út-
flutnings landbúnaðarafurða og
niðurgreiðslur þessara afurða
yfirleitt. Undir niðri býr þó sú
sannfæring að landið sé á mörkum
hins byggilega heims og því illt til
búskapar. Sérhvert áfall sem
landbúnaðurinn verður fyrir, er-
með viðkomu í nokkrum minni
háttar vandæðum eins og mark-
aðsmálum, efnahagsmálum og
stjórnmálum - endanlega rakið til
óhagstæðrar hnattstöðu.
Þó eru víðar vandræði en á
Fróni. Kunningi minn F. Brissac
bjó á góðri jörð skammt frá borg-
inni Montpellier í Suður-Frakk-
landi. Hann átti oft bágt. Ein
frostnótt og vínviðinn kól. Haglél
í júní og eplin ónýt. Rigningar í
júlí og vínið vont. Er kannski
landbúnaður rekinn á mörkum
hins mögulega víðar en á íslandi?
Ég á erfitt með að fella mig við
þá skoðun að landið sé harðbýlt.
Það hefur vakið athygli mín á
ferðum mfnum um Noreg og um
Alpafjöllin hve jarðvegur er það
víða lítill. Á vesturströnd Noregs,
þar sem ganga hyldjúpir firðir inn
í landið, er oft að finna í fjarðar-
botni óverulega eyri sem hefur
myndast á álíka löngum tíma og
það hefur tekið ár á íslandi að
mynda víðáttumikið flatlendi. Að
vísu má benda á að skógar Noregs
vernda jarðveginn gegn ágangi
vinda og vatns og stemma stigu
við því að hann berjist til sjávar.
en jafnvel í skógunum er jarðveg-
urinn furðu lítill. Miklir stofnar
Makíkjarr í Cevennafjöllum. My ndin er tekin í maí 1968.
Ljósmynd: Visa Laudumatti.
Vinnuflokkur Skógræktar ríkisins gróðursetur lerki að Víðivöllum ■ Fljótsdal 25. júní 1970. Ljósm. Halldór Sigurðsson.
Frá Leyiungshólum
tílRómar
- eftir Tómas Inga Olrich
4-Ð AGWR-8.'áfþr í11083T