Dagur - 06.05.1983, Blaðsíða 2

LESENDAHORNIÐ
Jafiiréttisnefhd Akureyrar
\/pnno fi;rircmirnor í IpcpnrloHólUl or A Irurauror clrnrn fró pínrfnm Qrniállim44 4 1 Q7^ Á riA T-£_í.a.a.1_£_1 A I_ __ ~
Vegna fyrirspurnar í lesendadálki
Dags í marsmánuði sl. undir
fyrirsögninni „Hvað er hvað“?
Fyrispyrjandi sem nefnir sig
ÞORPARA spyr um muninn á
Jafnréttishreyfingu, Jafnréttis-
ráði og Jafnréttisnefnd.
Par sem Jafnréttishreyfingu og
Jafnréttisráði hafa þegar verið
gerð nokkuð ýtarleg skil af
Amheiði Sigurðardóttur í les-
endadálki Dags 15. apríl sl., mun
ég hér fyrir hönd jafnréttisnefnd-
ar Akureyrar skýra frá störfum
hennar og hlutverki.
Fyrir kvennaárið 1975 voru
jafnréttisnefndir sveitarfélaga
ekki til. Það ár var haldin
kvennaráðstefna í Reykjavík,
þar sem fram kom tillaga um að
fara þess á leit við sveitarstjórnir
landsins að þær skipuðu jafnrétt-
isnefndir hver á sínum stað sem
ynnu að jafnrétti kynjanna. Til-
laga þessi var birt í „Sveitarstjórn-
armálum“, 4. tlbl. 1975. Árið
1978, fyrir sveitarstjórnarkosn-
ingarnar höfðu sex jafnréttis-
nefndir verið settar á stofn. Var
óskað eftir því við Jafnréttisráð
að það færi fram á við aðrar
sveitarstjórnir að þær skipuðu
jafnréttisnefndir og var þeirri ósk
sinnt.
Fyrir síðustu sveitarstjóm-
arkosningar voru 26 jafnréttis-
nefndir starfandi víðsvegar um
landið, þó ekki hér á Akureyri.
Hvaða reglur gilda?
Halla Einarsdóttir skrifar:
Síðastliðinn föstudagseftirmið-
dag hringir síminn hjá mér í
vinnunni, sem ekki væri í frá-
sögur færandi ef ekki væri í sím-
anum einn af okkar ágætu emb-
ættismönnum sem vinna við
póst„þjónustu“ þessa bæjar.
Pessi ágæti maður tjáði mér
að á pósthúsinu væri bréf til
fyrirtækis þess sem ég vinn hjá
og að það væri bæði express og
í ábyrgð. Ég varð vægast sagt
hissa og spurði hvers vegna
hann væri að hringja í mig til að
segja mér þetta, hvort þeir ætl-
uðu ekki að koma bréfinu til
okkar. Nei, það var ekki hægt.
Og hvers vegna? Jú, þetta var
nefnilega ábyrgðarbréf, þau
verður að sækja niður á
pósthús. Mér varð á að spyrja
fyrir hvað þeim væri borgað eig-
inlega og fékk það svar að það
væri nú gert ýmislegt annað á
pósthúsinu en að bera út svona
bréf. Þá tjáði ég blessuðum
manninum að þeir fengju nú
sérstaka greiðslu fyrir að bera
út svona bréf, en það var alveg
sama, það verður að ná í
ábyrgðarbréf á pósthúsið og
kvitta fyrir þeim.
Ég ákvað að sætta mig við
þetta og hef samband við einn
af bílstjórum fyrirtækisins og
bið hann um að koma við á
pósthúsinu og taka bréfið. Peg-
ar hann kemur á staðinn getur
hann ekki fengið bréfið á þeirri
forsendu að hann sé ekki
„ábyrgur“ aðili frá fyrirtækinu.
Pessi sami bílstjóri fær allan
venjulegan póst til fyrirtækisins
afhentan umyrðalaust. Aðeins2
menn, skrifstofustjóri eða for-
stjóri fyrirtækisins gátu fengið
bréfið afhent og varð úr að
skrifstofustjórinn nálgaðist
þetta erfiða bréf.
Nú vil ég beina þeirri spurn-
ingu til yfirmanns póstmála hér
á Akureyri hverju þetta sæti.
Eru einhverjar reglur um það
að ekki megi færa viðtakanda
express/ábyrgðarbréfs bréfið og
láta hann kvitta fyrir móttöku á
staðnum og ef svo er, er ekki
hægt að breyta þeim? Allir
hljóta að sjá að þetta kerfi gerir
ekkert annað en að tefja að slík
bréf komist í hendur viðtak-
anda fyrir nú utan það að ekki
er veitt sú þjónusta sem send-
andi bréfsins er búinn að borga
fyrir.
Jafnréttisnefnd Akureyrar var
sett á stofn eftir síðustu sveitar-
stjórnarkosningar að frumkvæði
Kvennaframboðsins og kom
nefndin fyrst saman í september
sl. í henni sitja tveir fulltrúar frá
Sjálfstæðisflokki, Gísli Jónsson
og Bergljót Rafnar, einn frá
Framsóknarflokki, Ólafur B.
Árnason, einn frá Alþýðubanda-
lagi, Katrín Jónsdóttir, einn frá
Kvennaframboði, Karólína Stef-
ánsdóttir og áheyrnarfulltrúi frá
Jafnréttishreyfingunni, sem er
Guðrún Gísladóttir.
Nefndin hittist hálfsmánaðar-
lega og er nú að hefja könnun á
stöðu jafnréttis kynjanna í Akur-
eyrarbæ.
Samkvæmt skilgreiningu Jafn-
réttisráð er tilgangur jafnréttis-
nefnda í meginatriðum eftirfar-
andi:
- að vinna að jafnrétti karla og
kvenna á öllum sviðum innan
sveitarfélagsins, sérstaklega hvað
varðar atvinnu, menntun, stjórn-
mál og félagsmál,
- að stuðla að öllum hagsmuna-
málum sveitarfélagsins með tilliti
til jafnréttis kynjanna,
- að vera tengiliður við Jafn-
réttisráð. Taka við kærum vegna
brota á lögum nr. 78/1976 og
koma þeim til Jafnréttisráðs.
Ég við hvetja alla sem erindi
eiga við jafnréttisnefnd að senda
það skriflega til nefndarinnar að
Geislagötu 9.
Fyrir hönd Jafnréttisnefndar
Akureyrar, 30. apríl 1983.
Karólína Stefánsdóttir.
Hamtonikku
í „dinneriim66
Nikkari hringdi:
Nú þegar velflest veitingahús
eru farin að bjóða upp á svokall-
aða „dinnertónlist" á matartím-
um, langar mig til að stinga upp
á því að fjölbreytnin á þessum
vettvangi verði aukin. Mér sýn-
ist sem svo að það séu einungis
píanó- og bassaleikarar eða
trommuleikarar sem sjá um
þessa tónlist og mig langar því til
að skjóta því að forráðamönn-
um húsanna að þeir fái harmo-
nikkuleikara til að sjá um
dinnertónlistina. Það held ég að
myndi mælast vel fyrir hjá
gestum.
segulsvið
Dúfnabændur í aðalstððvunum. Þórarinn, Bergþór, Unnar, Ágúst
og Stefán.
í höfðlmi
Með
„Við byrjuðum bara eins og
strákar gera oft, með því að
veiða dúfur á húsþökum og
húsagörðum og hafa þær í
kössum og búrum sem við
smíðuðum sjálfír. En svo var
það ekki fyrr en síðasta
sumar sem við fórum út í að
hafa bréfdúfur. Maður úr
Reykjavík kom norður og
kynnti okkur þessar dúfur og
hvað þær geta gert.“ Það er
Ágúst Ásgrímsson 18 ára
nemi í Ijósmyndun sem er að
segja frá Dúfnafélagi Akur-
eyrar.
Þessi sami maður úr Reykja-
vík sendi síðan Ágústi og félög-
um hans nokkur bréfdúfnaegg
sem þeir síðan stungu undir
vcnjulegar dúfur til útungunar.
Auk þess hafa þeir félagar feng-
ið unga senda úr Reykjavík til
þjálfunar og kennslu og eiga
þeir nú allgott safn dúfna.
Ágúst sagði að bréfdúfur
væru af sama kyni og þessar
venjulegu dúfur sem við sjáum
á götum bæja og borga. Pær
væru að vísu stærri og sterkari,
með sterka vængi og stærra nef
en venjulegar dúfur, auk þess
væru þær með innbyggðan segul
eða áttavita í höfðinu sem gerði
þær svo ratvísar.
„En hvernig fara þá dúfurnar
að því að rata, kannski hundruð
kflómetra í einu?“
„Jú, það byggist á þjálfun-
inni,“ sagði Ágúst.
„Til að byggja upp ratvísina
hjá dúfunum þá förum við með
þær í burtu frá búrunum, lengra
og lengra, þannig að þær festi
leiðina í minni sér með hjálp
segulsins í höfðinu. Pannig
gengur það þar til við erum
komnir á þann stað sem við ætl-
um að sleppa þeim og þá eiga
þær að rata heim.“
„En rata dúfurnar alltaf
heim?“
„Nei, það er ekki alltaf, t.d.
vorum við að þjálfa dúfur ný-
lega sem áttu að fljúga heim frá
Stóru-Tjarnaskóla í Ljósavatns-
skarði. Við byrjuðum á að fara
með þær einum fimm sinnum
austur í Vaðlaheiði, síðan ætl-
uðum við að fara upp á heið-
arbrún með þær en vegna ófærð-
ar urðum við að fara Víkur-
skarðsveginn og það var
nóg, þegar við slepptum
þeim á Stóru-Tjörnum, sjö
dúfum, vorum við bjartsýnir um
að við fengjum flestar heim en
það komu ekki nema tvær til
baka.“
„En af hverju komu ekki
fleiri til baka?“
„Pær voru að vísu fiestar ung-
ar þessar dúfur og getur það
hafa haft áhrif og líka það að
við þurftum að fara gegnum
Víkurskarð með þær, það þarf
nefnilega að fara með þær í sem
beinasta línu frá þeim stað sem
þeim er ætlað að koma til
aftur.“
„En hvað verður þá um þær
dúfur sem skila sér ekki til
baka?“
„Þær leita heim á bæi eða
ránfuglar eins og fálkar taka
þær.“
„En nú eruð þið með fleira
en bréfdúfur?“
„Já, við erum líka með
skrautdúfur sem við ræktum en
þær eru aðallega fyrir augað.
Pað er lítið gagn hægt að hafa af
þeim. Sumar hverjar eru svo
seinar á sér og þungar að þær
eru auðveld bráð fyrir ketti og
ránfugla. Svo eiga þær til að
reigja sig aftur til að sýna sig og
þá detta þær bara um koll.“
„Ekkert gagn hægt að hafa af
þeim sagðirðu, er þá hægt að
hafa gagn af bréfdúfum?“
Það er hægt að hafa mikið
gagn af þeim,“ sagði Ágúst
Hann sagði að sjúkrahús í
Bretlandi væru farin að nota
bréfdúfur til að flytja nauðsyn-
leg skilaboð, t.d. blóðsýni og
annað sem þyrfti að komast
með hraði milii sjúkrahúsa og
álíka stofnana. Slík ferð gæti
tekið bíl um tvo tíma ef hann
lenti í umferðarhnút, en bréf-
dúfa flygi sömu vegalengd á
kannski fimm mínútum.
Ágúst kunni aðra sögu sem
gerðist í stríðinu. Þannig var að
hersveit var umkringd af óvina-
her. Pessi herdeild hafði bréf-
dúfur til umráða sem þeir sendu
af stað með skilaboð, en dúf-
urnar urðu alltaf fyrir sprengju-
brotum eða byssukúlum. Nú
var illt í efni, aðeins ein dúfa
eftir en hún var samt send af
stað með skilaboðin bundin um
Dúfna-
bóndí
segir
frá
annan fótinn. En dúfan var
varla flogin af stað er hún varð
fyrir sprengjubroti eða byssu-
kúlu. Féll hún strax til jarðar en
hún reif sig aftur upp og flaug af
stað. Hún komst til áfangastað-
ar með skilaboðin, að vísu illa
særð, búin að missa annan fót-
inn en þessi dúfa var bjargvætt-
ur þessarar herdeildar.
Það eru um tuttugu strákar í
dúfnafélaginu og þeir hafa að-
setur í húsi á gömlu Oddeyri.
Þar hafa þeir innréttað sjálfir
aðstöðu fyrir sig og dúfurnar og
eyða þar öllum sínum frístund-
um. Þeir sögðu að þessi aðstaða
væri mjög mikilvæg fyrir þá,
því erfitt væri fyrir hvern og
einn að vera með dúfurnar
heima hjá sér eða í skúrum úti
um allt, auk þess sem þeir sem
byggju í blokkum hefðu alls
enga aðstöðu til að eiga dúfur,
nema aðstaða væri fyrir hendi
svipuð og þeir hefðu á tangan-
um.
Þeir strákar í félaginu héldu
sýningu fyrir stuttu á mörgum
tegundum dúfna hér á Akureyri
sem margir sóttu. Það næsta
sem þeir ætla að gera er að
halda mót á Stóru-Tjörnum 7.
maí og svo annað mót í Mý-
vatnssveit 14. maí og verður
forvitnilegt að vita hve margar
dúfur rata heim til sín. q £
Stefán og bréfdúfa.
2- DAGUR - 6. maí 1983