Dagur - 11.07.1983, Blaðsíða 2

Hvað er skemmtilegast aö
gera í skólagörðunum?

Emma Geirsdóttir, 11 ára:
I- Vökva og láta niður fræ og
I leika sér eins og í dag.
Arney Ingólfsdóttir 9 ára að
verða 10:
- Vökva, setja niður kartöflur
og leika mér.
Ægir Þormar Dagsson, verður
11 á þessu ári:
- Stríða stelpunum, vökva, slást
og leika mér.
I Arndís Ólafsdóttir, 11 ára:
I Vökva, setja niður og leika mér
þegar er frí.
Hólmfríður Rúnarsdóttir, 11
nei 10 ára:
- Setja niður og leika mér.
„Ætli þetta sé ekki hálfgerður
sjúkdómur. Það virðist ekkert
vera til sem getur stoppað mann
í því að halda sínu striki og þá er
ekki um annað að ræða en að
fara af stað og taka á honum
stóra sínum.“
Þetta segir ungur Akureyring-
ur, Páll Jóhannesson, sem fékk
þennan „sjúkdóm" sem hann
nefnir og er söngurinn. Páll er
Akureyringur og ólst upp hér í
bæ. Hann gekk venjulegan
menntaveg og hóf nám í skipa-
smíði hjá Slippstöðinni. Hann
var búinn að vera þar við nám í
tvö ár þegar hann fór af stað í
sönginn fyrir alvöru.
„Ég hef alltaf haft mikinn
áhuga á söngnum og dreif mig í
tíma til Sigurðar Demetz er ég
frétti að hann væri kominn í bæ-
inn til að kenna söng. Svo þegar
ég var búinn að vera hjá Dem-
etz um tíma var ég búinn ^að
taka ákvörðun um að fara í söng-
nám fyrir alvöru. Ég fluttist því
til Reykjavíkur og hóf þar nám í
söngskóianum og var Magnús
Jónsson aðalkennarinn minn. í
söngskólanum var ég í fimm vet-
ur og vann við ýmis störf með
skólanum, var við smíðar, stál-
húsgagnagerð, í reiðhjólaverslun
og fleira sem til féll.“
- Hvernig kemur svo Ítalíu-
förin inn í dæmið?
„Pað var nú tilviljun eins og
svo margt annað. Það kom hing-
að til lands heimsfræg söngkona
og kennari Evgenía Ratti frá
Ítalíu til að þjálfa raddir í Póly-
fónkórnum í Reykjavík og til að
halda námskeið. Eg dreif mig á
þetta námskeið og hóf síðan að
syngja í Pólyfónkórnum. En í
gegnum kynni mín af Ratti fór ég
á námskeið til Ítalíu sumarið
1981. Eftir þessa stuttu dvöl mína
á Ítalíu var ég ákveðinn í að fara
til frekara náms og dreif mig
þangað strax um haustið aftur.
- Hvernig var svo að koma
þangað til lengri dvalar?
„Það er náttúrlega mikill mun-
ur frá því sem er hér heima. í
þessari borg sem ég bjó í, sem
heitir Piacenza, skammt frá Míl-
anó, er mikill húsnæðisskortur og
fékk ég aldeilis að kenna á því.
Ég þurfti að búa á hóteli í einn og
hálfan mánuð þar til ég fékk loks-
ins lítið herbergi með aðgangi að
eldhúsi. Þetta er merkileg borg
og gömul því hún hélt upp á 2100
ára afmæli sitt fyrir stuttu og er
því margt gamalt og fallegt að
sjá. En veðrið er ekkert til að
hrópa húrra fyrir. Að vísu þekki

'í- :ílfe" ■ ■ : ■ '■ '■■■ .

1 i §fli|| 1 J ( H 1

6

; ■ ■

rr
T‘

SfiÉH!

ég lítið annað en þennan ítalska
vetur sem er frekar leiðinlegur.
Það eru kuldar og rigningar og
þar af leiðandi mikill raki frá
miðjum október fram í miðjan
apríl. Þá er sumarið líka komið
og er það víst mjög gott. Því mið-
ur hef ég ekki haft efni á að
dvelja úti yfir þann tíma.
Þetta gekk nú ekki sérlega vel
fyrir sig fyrri veturinn minn þarna
úti, því ég þoldi loftslagið illa og
var með kvef og hálsbólgu meira
og minna allan veturinn. En
þetta var allt í góðu gengi síðast-
liðinn vetur.“
- Hvernig gengur lífið fyrir sig
hjá söngnemanda?
„Þetta er mest skóli allan
daginn, sem þarf að stunda vel ef
árangur á að nást. Síðan er tölu-
vert um að nemendur sæki söng-
klúbba sem bæði gamlir söngvar-
ar sækja svo og söngáhugafólk.
Svo þarf náttúrlega að hafa sam-
band við hinn almenna borgara
sem er mjög vinalegur á ftalíu.
Það vilja allir allt fyrir okkur út-
lendinga gera; maður kynnist
kaupmanninum á horninu, slátr-
aranum og grænmetissalanum og
þar fram eftir götunum.“
- En möguleikar á að fá að
syngja?
„Þeir eru kannski ekki mjög
miklir en ég hef verið tiltölulega
heppinn. Ég hef fengið tækifæri
til að syngja í brúðkaupum, við
messur og fleira og er það verk-
efni sem söngkennarinn minn;
hún Ratti hefur útvegað mér. Svo
má ekki gleyma sönghátíð sem
Ratti og ýmsir gamlir söngvarar,
sem gerðu garðinn frægan á árum
áður, standa fyrir. Þar koma þeir
saman og syngja og bjóða nokkr-
„Ég ákvað að hella mér út í sönginn,“ segir Páll Jóhannesson.
um menendum að taka þátt í.
Það var mikil upplifun."
- Hvað er nemandi í sönglist
á Ítalíu að gera heima á íslandi
núna?
„Ég hef nú ekki efni á að
dvelja á Ítalíu yfir sumarið. Fyrir
utan það að ég er að syngja hér
víða á Norðurlandi núna þessa
dagana. Svo þarf nú að vinna
fyrir skólagjöldum, því það er
ekki gefið að vera við nám í út-
löndum á þessum tímum."
- Framtíðaráætlanir og vonir?
„Já, það er nú það segir Páll.
Framtíðardraumurinn er að sjálf-
sögðu að ná sem lengst, það er
skrítinn söngvari sem hefur ekki
slíkt takmark. Ég geri ekki ráð
fyrir að fá mikið að gera hér
heima svo ég set stefnuna á að
dvelja úti og reyna fyrir mér
þar.“ sagði Páll Jóhannesson að
lokum. Við óskum honum alls
hins besta á listabrautinni.
Til hamingju
hestamenn!
Hestamaður hringdi:
Ég vil koma á framfæri þakklæti
til þeirra sem stóðu að hesta-
mannamótinu sem fram fór á
Melgerðismelum um síðustu
helgi. Framkvæmd þess var til
hreinnar fyrirmyndar. Norð-
lenskir hestamenn geta verið
stoltir af.
Mótssvæðið á Melgerðismelum
er einstaklega skemmtilegt frá
hendi skaparans. En það gengur
kraftaverki næst hverju hendur
hestamanna hafa getað áorkað á
svæðinu til að gera það sem best
fyrir hestamannamót. Ég trúi
ekki öðru en þarna sé besta móts-
svæði hestamanna hérlendis. Það
eina sem vantar er trjá- og runna-
gróður. Þegar það er komið verð-
ur þarna kjörið útivistarsvæði
fyrir alla Eyfirðinga.
Mér var sagt það af kunnugum
fremra að nær engin vinna hafi
verið keypt til framkvæmdanna,
þar sem hestamenn lögðu nótt
við dag í sjálfboðavinnu til að
gera svæðið tilbúið fyrir mótið.
Það eru alltaf gleðileg tíðindi að
frétta af slíkri samvinnuhugsjón.
Hún var algeng hér áður fyrr en
fátíðari nú á tímum þar sem fæst-
ir vilja hreyfa litla fingur nema
fá greiðslu fyrir.
Ég óska hestamönnum til ham-
ingju með Melgerðismela og
vona að þeir haldi áfram á sömu
braut þar til mótssvæðið er full-
búið.
2 - DAGUR - 11. júlí 1983