Dagur - 08.02.1984, Blaðsíða 3

8. febrúar 1984 - DAGUR - 3
Umferðin á Akureyri í janúar:
172 ökutæki skemmdust
Þorsteinn Pátursson
lögreglumaður skrifar
Janúar 1984
Fyrsti mánuður þessa árs er nú
liðinn. Varla verður hans minnst
fyrir neitt sérstakt í sögu þessa
bæjar, að minnsta kosti urðu eng-
in stóráföll í bænum. En gamalt
máltæki segir, margt smátt gerir
eitt stórt. I þessum nýliðna mán-
uði urðu alls 95 umferðaróhöpp
á Akureyri, þar sem 172 ökutæki
skemmdust auk þess skemmdist
hús, umferðarmerki og ekið var
á hest. Þessi háa tala kallar á það
að ég skrifi nokkrar línur til hug-
leiðingar. Nú þegar við Akureyr-
ingar megum horfa fram á aukið
atvinnuleysi, ættum við að huga
vel að því sem næst okkur er og
við ráðum yfir sjálf. Það er ekki
lítill peningur sem þarna fór
þannig að ef við hefðum nú haft
peninga þessa hefðum við getað
Þorsteinn Pétursson.
borgað mörgum góða launaupp-
bót.
í janúarmánuði fyrir ári urðu
59 umferðaróhöpp. Ef við berum
þessa tvo mánuði saman þá kem-
ur í ljós að umferðaróhöppum
fjölgaði um 36. Þetta er geigvæn-
leg þróun, þróun sem við getum
breytt til betri vegar. Á síðasta ári
varð sú ánægjulega þróun að um-
ferðaróhöppum og slysum fækk-
aði nokkuð. Þetta var líka Nor-
rænt umferðaröryggisár sem vel
var að staðið. Það hvarflar því að
manni í dag að nú hafi bæjarbúar
sleppt fram af sér beislinu og ætli
að slá öll fyrri met. Mér er þó full
ljóst að hinir gætnustu menn
geta, og lenda í óhöppum. En
því miður held ég að alltof oft
megi finna orsök umferðar-
óhappa sem felast í hreinum
trassaskap ökumanna. Á ég þar
við t.d. að alltof margir ökumenn
hafa bifreiðar sínar ekki nægilega
vel útbúnar til aksturs í hálku.
Janúarmánuður var að vísu
slæmur með tilliti til umferðar,
mikil hálka var og rysjótt tíð. En
þetta er nú einu sinni það sem við
búum við og megum alltaf eiga
von á. Ef til vill blekkir nú auð
göngugatan einhverja. Annars ef
við lítum á akstursskilyrði hér í bæ
á veturna þá tel ég að við
megum vel við una. Starfsmenn
þeir hjá bænum sem vinna við
hreinsun gatna gera það með
slíkri prýði að þeir eiga hrós
skilið. Það er þá einn þáttur sem
rétt væri að hugleiða. Mundi auk-
in saltnotkun auka öryggi og
bæta akstursskilyrði, eða mundi
það aðeins vera vel þegin aðstoð
við þá sem aka um á vanbúnum
ökutækjum. Flestum mun kunn-
ugt um að saltnotkun er veruleg
í Reykjavík og er misjafnlega lát-
ið af henni. Þá mætti ef til vill
hugsa sér aðra leið. Allar bifreið-
ar yrðu stöðvaðar og dekkjabún-
aður þeirra kannaður. Væri hon-
um áfátt væri notkun ökutækisins
bönnuð. Samkvæmt umferðar-
lögum er ekki nægilegt að hafa
aðeins tvö negld dekk á venju-
legri bifreið. Þau skulu vera
fjögur. Margur ökumaður sparar
sér tvö dekk og telur sig muni
komast af veturinn. Ég hefi
séð alltof mörg umferðar-
óhöpp sem beinlínis má rekja
til þessa sparnaðar, og í mín-
um huga er hann hlægilegur.
Ökumenn hafa sagt við mig að
þeir hafi ekki efni á því að kaupa
góð dekk, og láti því nægja að
kaupa tvö. Með aðeins tvö negld
dekk er hættan jafnvel meiri, því
þá er komið falskt öryggi. Það
má til sanns vegar færa að það sé
starf okkar lögreglumanna að
stöðva ökumenn sem ekki hafa
nægilega góðan dekkjabúnað á
bifreiðum sínum. Ekki skal
standa á því að ég leggi þessu lið
verði farið út í meiri hörku í þess-
um málum, því þarna er stórmál
á ferðinni.
Fleiri þættir eru þessu samfara
og ef til vill engin ein lausn á mál-
um þessum. Þetta stendur okkur
öllum svo nærri að reynandi væri
að gera eitthvað róttækt sem
hefði áhrif fljótt. Þannig mætti ef
til vill minnka ökuhraða mánuð-
ina nóv., des., jan. og feb. í 35
km. Ökuhraði mætti ef til vill
vera 50 km áfram á helstu að-
flutningsleiðum í bænum. Þetta
er erfitt í framkvæmd en ekki
óframkvæmanlegt. Það sem þarf
er jákvætt hugarfar, vilji og
samstarf.
Á skólatíma hefur lögreglan
haft aukið umferðareftirlit í
grennd við skólana. Tel ég að
þetta mætti auka með meiri þátt-
töku skólanna. Á ég þar við þátt-
töku kennara, nemanda og for-
eldrafélaga. Væri ekki hugsan-
legt að nemendur í eldri bekkjum
tækju að sér gangbrautavörslu á
þeim tíma sem nemendur eru á
leið til eða frá skóla. Væri ekki
möguleiki að gera þetta að einu
af þeirra verkefnum í námi. Þá
væri til dæmis hægt að hugsa sér
að eldri nemendur fengju að
fylgjast með ökuhraða í grennd
við skólana. Til eru litlar og mjög
handhægar radar-byssur til að
mæla ökuhraða með. Eru þær
tengdar tilheyrandi rafhlöðu.
Nemandi gæti síðan skrifað niður
þau ökutæki sem væri ekið of
hratt. Eftirvinnan yrði sína sú að
nemandinn fengi upp hver væri eig-
andi bifreiðarinnar. Hann mundi
síðan senda eða færa eiganda kort
frá skólanum þar sem eiganda
væri bent á að bifreið hans hefði
verið ekið of hratt og það væri
von nemenda að hann færi sér
hægar næst. Margt fleira mætti ef
til vill reyna. Von mín er sú að
við hér í þessum indæla bæ með
okkar góða mannlíf förum að
takast á við þetta mál af fullri al-
vöru og af áhuga. Einn af vinum
mínum er sérstakur gæfumaður í
umferðinni. Hann hefur ekið í
rúm tuttugu ár án þess að valda
tjóni. Hann ekur að vísu mjög
rólega, svo rólega að mörgum
finnst leiðinlegt að vera í bíl með
honum. En þetta er árangur þess
að fara gætilega. Ættum við ekki
öll að taka það til fyrirmyndar?
Þorsteinn Pétursson
lögreglumaður á Akureyri
;;w:
Á mynd þessari sést tjón sem kallast smátjón en kostaði samt 13.326 krónur.

HAFNARSTR. 91-95 - AKUREYRI - SlMI (95)21400