Dagur - 15.02.1984, Blaðsíða 6

6 - DAGUR -15. febrúar 1984
— segir María Kristjáns-
dóttir, leikstjóri
sem leikstýrir
Sölku Völku
hjá Leikfélagi
Húsavíkur
Á Húsavík stendur leiklist með miklum blóma.
Leikfélag Húsavíkur hefur starfað ötullega frá því
elstu menn muna og eftir því sem fram hafa liðið
stundir hafa bæjarbúar byggt upp metnaðarfullt og
framsækið áhugamannaleikhús. Bæjarbúar hafa líka
sýnt og sannað að þeir eru margir hverjir liðtækir
leikarar og eitt er víst að sjálfstraustið hefur aldrei
vafist fyrir Þingeyingum. Þeir yrðu líklega manna síð-
astir til þess að viðurkenna að þeir gætu ekki leikið,
en þess gerist þó ekki þörf. Húsvíkingar og aðrir Þing-
eyingar hafa átt leikara af Guðs náð og nú þegar leik-
félagið hefur fjögur ár um áttrætt þá kastar það elli
belgnum og tekst á við það verkefni sem sumir halda
fram að sé það erfiðasta allar götur frá aldamótum,
Sölku Völku eftir Halldór Laxness. Til þess að gera
þessu mikla verki þjóðskáldsins frá Gljúfrasteini skil,
hefur leikhúsfólk á Húsavík búið sig undir að leggja
nótt við dag við æfingar en til þess að allt fari nú fram
undir öruggri verkstjórn, hefur María Kristjánsdóttir
verið fengin til að leikstýra verkinu. María hefur áður
tekist á við stórverkefni t.d. hjá Þjóðleikhúsinu þar
sem hún leikstýrði Garðveislunni og Súkkulaði handa
Silju fyrir um tveim árum. Blaðamenn Dags ræddu á
dögunum við þær Maríu Kristjánsdóttur og Önnu
Ragnarsdóttur, formann Leikfélags Húsavíkur.
Þaö var allt á tjá og tundri í
leikhúsinu á Húsavík er okkur
bar þar að garði. Við höfðum náð
í Önnu formann á barnaheimil-
inu Besla bæ þar sem hún vinnur
sem starfsstúlka og hún hafði
boðað Maríu leikstjóra á okkar
fund. Og María var mætt. Var
reyndar hálf týnd þar sem hún sat
innan um málningardósirnar sem
stðar kom í ljós að tilheyrðu
Helgu málara, eins af máttar-
stólpum leikfélagsins, eins og
María orðaði það.
- Við höfum að undanförnu
beðið eftir grænu Ijósi frá Hall-
dóri Laxness. Beðið eftir leyfi til
þess að sviðsetja Sölku Völku og
nú þegar það leyfi er fengið er
okkur ekkert að vanbúnaði. Við
höfurn valið i hlutverk og æfingar
hefjast senn, sagði María eftir að
við höfðum þegið kaffibolla, tyllt
okkur niður og spurt fyrstu
spurningarinnar.
- Hafið þið eitthvað til að
styðjast við í þessari uppfærslu?
- Salka Valka hefur aðeins
einu sinni verið flutt á sviði áður.
Það var hjá Leikfélagi Reykja-
vt'kur í Iðnó fyrir nokkrum árum
en við munum að sjálfsögðu styðj-
ast við þá leikgerð að einhverju
leyti en þetta verður að öllu leyti
okkar leiksýning, fullyrðir María.
ía.
- Hvernig verk er Salka
Valka?
- Mjög skemmtilegt verk en
jafnframt mjög erfitt verk.
- Mikið um átakahlutverk?
- Já mikið um erfið hlutverk
sem gera miklar kröfur til leikar-
anna.
- Ertu ekki hrædd um að þetta
sé of mikið af því góða fyrir
áhugaleikarana og áhugaleikhús-
ið?
- Nei ég er ekki hrædd um
mitt fólk. Það kemur til með að
valda þessu fullkomlega.
- Er mikill munur á að vinna
með atvinnuleikurum og svo
áhugaleikurum?
- Það er mjög mikill munur.
Vinnan er svo óendanlega miklu
meiri þegar leikararnir eru
óreyndir en það vegur svo aftur
upp á móti að leikgleði áhuga-
leikaranna er viðbrugðið og ég er
viss um að Salka Valka mun
geisla af leikgleði. Það má svo
reyndar koma fram að margir
leikaranna hafa töluverða
reynslu þó þeir séu áhugaleikarar
og t.d. er Sigurður Hallmarsson
sem leikur Kaupmann Bogesen,
leikari á landsmælikvarða.
- Hvernig er húsið?
- Það er gott. Leiksviðið er lít-
ið en húsið er mjög gott. Hefur
sál eins og svo mörg önnur gömul
og gróin hús, segir María en það
er hún sem hefur haft orðið fram
að þessu.
Texti og myndir
i/gk-.
María og Anna í ieikhúsinu. Að þessu sinni í sporum áhorfenda.
María Kristjánsdóttir, leikstjóri - gott verk og gott folk.