Dagur - 27.02.1984, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 27. febrúar 1984
\
\
I
I
i
í
;
’
!
i
i
i
i
i
t
i
f
r
í
\
“
i
i
t:
f:
i
Spilarðu á hljóð-
færi?
Jóhannes Arason:
Nei, ég hef reynt við mörg, en
nenni þessu ekki.

Kristján Sig. Sigtryggsson:
Nei, ég hef lítið reynt og ekki
lært.
Björn Þorláksson:
Já, píanó - nei, ég er ekki
góður.
Steingrímur Kárason:
Nei.
Selma Ásmundsdóttir:
Já, ég spila dálítið á píanó.
Fáum gömlu
tækin aftur
Bíógestur hringdi.
Það er ekki einleikið hvað þeim
gengur illa að stilla tækin sín í
Borgarbíói. Þeir voru gagnrýndir
réttilega fyrir lélegan tón þegar
Skilaboð til Söndru var sýnd á
dögunum og nú hef ég sannfærst
um að það er síður en svo undan-
tekning.
Ég hef að undanförnu farið á
þrjár myndir í röð í Borgarbíói,
Tootsie, Firefox og Fanny Hill of
tónninn í þessum myndum var
þannig að þær voru nánast
óskiljanlegar. Allt rann saman í
eitt endalaust burrrr. Ég kvartaði
yfir þessu við ráðamenn bíósins
og þá var mér sagt að þetta væri
stillingaratriði sem þeir réðu ekki
við. Nú eru ný og dýr tæki í Borg-
arbíói og fyrst starfsmönnum
bíósins tekst ekki að fá viðunandi
hljóð úr þeim, þá legg ég til að
við fáum gömlu tækin aftur. Þá
væri óhætt að bregða sér í bíó.
Gamalt súkku-
■ ÆM ■■
laði og flogur
Krisiinn Kristinsson hringdi: Marabou-súkkulaðið er sagt
best fyrir des. ’83 og það finnst
- Ég vil vekja alhygli fólks á greiniíega á bragöinu. Kartöflu-
þvi að ini er til sölu hér ;í Akur- flögurnar sem ég keypti voru á síð-
eyri i flestum kjörbúðum og asta söludegi og eru því uú orðin
sjoppum. Marabou-súkkulaði og gömul vara sem ekki ætti að vera
Hstrella-kai töíluflögur. Þetta leyfilegt að selja. Það cr ckki víst
væri í sjálfu sér ekki í frásögur að allir taki cftir þessum merk-
f;erandi nema vegna þess að hér ingum og því finnst mér full
er um gamlar vörur að neða. ástæða til að vara fólk viö.
Einstrengingsleg afstaða hafnarstjórnar
Hr. ritstjóri.
Varðandi viðtal það er þú hafðir
við formann hafnarnefndar, Stef-
án Reykjalín, í blaði þínu, 22.
febrúar sl. og þar sem mér er
málið skylt vil ég mótmæla orð-
um háns kröftuglega. í upphafi
viðtals þíns nefnir hann, að
ákvörðun meirihluta bæjarráðs
sé í algjörri andstöðu við hafnar-
stjórn. Þetta er rétt og ég veit að
þessi ákvörðun er gerð að vel
hugsuðu máli, enda hefur bæjar-
ráð haft rúman tíma til ákvörð-
unar, eða tæp tvö ár.
Ágæti ritstjóri. Greinarkorn í
blaði þínu 20. febrúar sl. veldur
því að ég annars rólegheitamað-
ur, hætti mér út á hinn hála
ritvöll. í téðri grein segir bréfrit-
ari frá vandamáli varðandi
blómaræktun sína og annarra,
sem orsakast af hundum og
köttum, er valda þar þungum
búsifjum, þá er blessaðar skepn-
urnar losa sig við úrgangsefni lík-
amans, eins og okkur öllum jarð-
arskepnum er áskapað. Ljótur
vandi það. Jú víst er þetta sjón-
armið vel skiljanlegt og sárindi
hljóta það að vera, að sjá verk
sitt stórlega skemmt og hervirki
unnin með þessum hætti. Ekki
ætla ég mér að draga dul á það.
Við mannanna börn, erum stund-
um kölluð æðstu skepnur jarðar-
innar, og hver vill neita því að
svo sé.
En hvernig göngum við um bæ-
inn okkar og fagra fold? Hefur
bréfritari Dags gengið um bæinn
okkar að morgni dags og séð
hvaða verk bíður þeirra er sópa
götur og torg? Eða hvað það er,
sem verslunarfólk verður að
gjöra fyrst á morgnana, til þess
að geta hafið störf sín við af-
greiðslu? Hætt er við að við
Hér ætla ég ekki að fara að
verja gerðir bæjarráðs, enda eru
þau örugglega menn til þess sjálf,
en þegar Stefán Reykjalín talar
um, að þetta „pláss“ eigi að nýt-
ast fyrir fiskiðnað vil ég benda
honum á, að það svæði sem
bæjarráð úthlutaði okkur núna er
aðeins brot af þessu svæði öllu
auk þess sem svæði vestan og
sunnan Útgerðarfélags Akureyr-
inga séu ónýtt að verulegu leyti.
Eðlilegast þykir mörgum að frek-
ari úrvinnsla sjávaraflans verði
mættum líta okkur nær. Það þarf
sem sé oftlega að byrja daginn
með því að þvo af gluggum versl-
ana, það sem kettir gera gjarnan
á sand og mold. Tröppur þarf að
þvo af sömu sökum, og líka væri
kannski hægt að sjá á bak við hús
miðbæjarins það, sem betur væri
komið í þar til gerða salernisskál
á okkar eigin heimilum. Svona
erum við þá sjálf, hvað um þenn-
an sóðaskap, við hvern á að
kvarta? En ég vil líka koma inn
á annað í þessari grein bréfritara
Dags.
Þar er spurt hvort Dýravernd-
unarfélagið geti látið það af-
skiptalaust að þessi dýr séu
vanrækt. Það teljum við með öllu
óverjandi ef svo væri. Það má vel
koma hér fram, að oftlega hefur
verið kvartað um vanhirt dýr,
einkum hefur verið kvartað um
ketti í óskilum hér og þar. f
öllum þessum tilvikum hefur ver-
ið reynt að liðsinna viðkomandi.
En vandinn er mikill, æskilegt
væri að allir heimiliskettir væru
merktir með hálsól með síma-
númeri og heimilisfangi viðkom-
andi. Þá væri málið auðleysan-
legra. Góðgjarnar konur hafa oft
tengd Útgerðarfélaginu, þar sem
allir bestu fiskistofnar landsins
eru fullnýttir, veiðikvóti kominn
á fiskiskip og sýnilegt að minnk-
andi sjávarafli berist á land, þykir
mér eins víst að Útgerðarfélagið
geti hýst þessa fullvinnslu þegar
á líður. Stefán Reykjalín segir í
lok viðtalsins. „Það er afleitt ef
dregið er úr möguleikum á upp-
byggingu atvinnulífs með því að
setja niður heildverslun á þessum
stað, sem ekki hefur neina þörf
fyrir að vera svo nálægt höfn-
tekið þessa ketti að sér, um lengri
eða skemmri tíma, og oft hefur
vel til tekist og kisa komist aftur
í réttar hendur þakklátra eig-
enda.
Hinu er ekki að neita að Dýra-
verndunarfélagið eitt er illa í
stakk búið til þess að gjöra, svo
vel sé í þessum málum. Félagið
er févana. Hefur ekki annað fé úr
að spila en ársgreiðslur félag-
anna, sem víst mættu vera miklu
meiri. Öll okkar hjálp verður því
fólgin í góðum ráðum fólki til
handa, sem á við vandamál að
stríða með sín gæludýr eða ann-
arra. En þakkarvert er það, hvað
oft er komið með ábendingar um
dýr, sem kannski eiga í erfið-
leikum vegna hugsanlegrar van-
hirðu. Það finnst mér benda á að
dýraverndun á sér marga formæl-
endur. Miklu fleiri en þá, sem
fylla félag okkar.
Af ofanrituðu má það ljóst
vera að við í Dýraverndunarfé-
laginu viljum svo gjarnan koma
þessum málum varðandi góða
umönnun dýra á betri veg.
Með þökk fyrir birtinguna,
Níels Halldórsson
formaður Dýraverndunarfélags
Akureyrar
mni.
Er öflug heildverslun, fyrir-
huguð pökkun matvöru, full-
vinnsla matvöru og hreinlætis-
vöru, ekki atvinnuuppbyggjandi?
Er það ekki atvinnuuppbyggj-
andi, að stöndugt fyrirtæki treysti
sér til á þessum tímum að ráðast
í stórbyggingu undir starfsemi
sfna, auk nýrra iðnaðarþátta í
matvöruframleiðslu? Ég vil
benda Stefáni Reykjalín á að
fleira sé matur en fiskur.
Varðandi staðsetningu fyrir-
tækisins nærri höfn, vil ég benda
á að á fáum undanförnum árum
hafa miklar breytingar orðið á
þessari tegund fyrirtækja, sem
flytja inn, framleiða og dreifa
vöru.
Samfara nýrri flutningatækni,
þ.e. svokölluðum gámaflutning-
um hefur staðsetning þessara
fyrirtækja breyst nokkuð og fyrir-
tækin flutt nær hafnarsvæðum og
öðrum flutningaleiðum samanber
Holtagarða og Sundaborg í
Reykjavík auk þess sem flest
fyrirtæki sem starfa í þessari
grein hér á Akureyri eru staðsett
við Hjalteyrargötu.
Vona ég nú og veit að vilji
bæjaryfirvalda er mikill til að
koma þessu hagsmunamáli míns
fyrirtækis og starfsfólks míns í
höfn og að þau samþykki fyrri
samþykktir bæjarráðs þótt hafn-
arstjórn sé með ákaflega ein-
strengingslegar og lítt haldbærar
fullyrðingar máli sínu til
stuðnings.
Með þökk fyrir birtinguna.
Hólmgeir Valdemarsson,
framkv.stj.
Heildverslunar Valdemars
Baldvinssonar hf.
ATH!
Tekið er á móti
hringingum frá les-
endum í síma 24222.
Einnig er hægt að
senda lesendabréf
til blaðsins, meikt
Dagur, Strandgata 31
600 Akureyri
Hvernig göngum við
um bæinn okkar?