Dagur - 24.08.1984, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 24. ágúst 1984
„Róman tíkin
heillaði okkur“
- segja hjónin Reynir og Sigríður á Stóru-Brekku í Fljótum,
en þau fluttu frá Reykjavík fyrir 9 árum og hófu búskap í Fljótunum
Fyrir rétt um 9 árum fengu
ung hjón að sunnan þá
hugdettu að flytjast burt af
mölinni og reyna fyrir sér
í hinum blómlegu byggð-
um landsins. Pau keyptu
jörðina Stóru-Brekku í
Fljótum og hafa búið þar
með sínar ær og kýr síðan.
Útsýnifrá bœnum er ákaf-
lega gott yfir alla sveitina
og fagurt um að litast.
Berjaland er gott rétt við
bœjardyrnar og í Stíflu-
vatni skammt frá er mikil
veiði. Pað œtti því ekki að
vœsa um hjónin sem yfir-
gáfu höfuðborgarlífið og
völdu sér allt annan lífs-
máta. Dagur skrapp í
smáheimsókn að Stóru-
Brekku er hann varáferð-
inni um Fljótin og var tekið
með kostum og kynjum.
Okkur lék forvitni á að
vita hvað olli því að þau
hjónin, Reynir Pálsson og
Sigríður Björnsdóttir
ákváðu að flytja burt úr
höfuðborginni.
• Ævintýramennska
„Ég var í Háskólanum þegar þetta
kom til tals, var í landafræði og jarð-
fræði en hætti þegar við ákváðum
þetta,“ segir Reynir. „Við vorum
orðin leið á skólanum, alltaf að
hanga inni í prófum á besta tíma
vorsins. Mig langaði alltaf í veður-
fræðina, en ég lagði ekki í að fara er-
lendis með fjölskyldu. En það er
rómantík í þessu líka. Við vissum
ekkert að hverju við gengum,
höfðum hvorugt nálægt búskap kom-
ið áður.“
- Hvernig var ykkur tekið?
„Það var ekki laust við að sumir
héldu að við værum að ganga af
göflunum. Eruð þið nú alveg að spila
út, sögðu kunningjar okkar. Fólk hér
í kring tók okkur mjög vel, að visu
hefur eflaust mörgum stokkið bros,
en það er ekkert óeðlilegt. Sumir
töldu okkur ævintýramenn í meira
lagi, en alls staðar mættum við velvild
Pað hjálpaði mér mikið að ég fór í
vitjun um Eyjafjörðinn með Agústi
Þorleifssyni dýralækni og hann ráð-
lagði mér vel með kúakaup og sjúk-
dóma. Lét okkur hafa lyf við algeng-
ustu sjúkdómunum og það bjaigaði
miklu. Við vorum dálítið stórtæk í
kaupum, þó við hefðum ekki efni á
því, keyptum kýr frá Naustum við
Akureyri og það voru góðar kýr.
Þegar við komum hingað var margt
ekki í góðu ásigkomulagi. Fjósið
hrundi og bústofn var enginn og ým-
islegt annað smálegt. En þetta hefur
allt saman bjargast. En eitt er víst við
gerðum þetta ekki í dag. Það er allt
miklu erfiðara viðfangs núna.“
- Var þetta ekkert erfitt?
„Þetta var voðalega erfitt fyrst.
Óttalegt basl, við kunnum lítið til
verka en það kom smám saman. Fólk
var okkur hjálplegt. Það er mikið
kapp í bændum hér. Þeir taka hlutina
föstum tökum, þessi sveit gefur af sér
harða bændur. Ég skal alveg viður-
kenna það að ég mátti taka á honum
stóra mínum þegar ég fluttist hingað.
Bændur eru geysiduglegir og það er
harkan sem gildir.“
• Langur vinnudagur
- Stórt bú hjá ykkur?
„Við erum með 35-40 kýr og um
30 kindur. Framtíðin í landbúnaði er
samt ekki í þessum hefðbundnu bú-
greinum. Hún liggur í loðdýrarækt
og fiskeldi. Við ætlum ekki út í það,
heldur að búa betur að því sem fyrir
er.“
- Þú kennir við barnaskólann á
Sólgörðum, Reynir, er þetta ekki
langur vinnudagur?
„Hann er langur, jú. Ég fer í fjós
á morgnana áður en ég fer til
kennslu, kenni allan daginn og þegar
ég kem heim er það fjósið aftur. Yfir
vetrarmánuðina er hér mikið félags-
líf og við tökum bæði mikinn þátt í
því. Það hefur komið sér vel hversu
félagslynd við erum bæði tvö af því
manni þykir alls staðar gott að vera
þar sem manni lyndir við fólkið. í
Fljótunum eru starfandi margs konar
klúbbar og fólkið tekur þátt í því fé-
lagsstarfi sem boðið er upp á. Það er
gaman hérna á veturna. Það er því
engin ástæða til að sakna borgarlífs-
ins. Að vísu eru allir okkar ættingjar
þar, en við förum suður tvisvar til
þrisvar á ári.“
- Það hefur sína kosti og galla að
búa í sveit?
„Það koma stundir þegar leysa
þarf erfið verkefni sem manni finnst
sem ekki sé hægt að ráða við. Þá er
um að gera að reyna að standa sig og
vera harður. En það að búa í sveit
hefur marga kosti fram yfir að búa í
borginni. Það er mun heilbrigðara
fyrir börn að alast upp hérna en fyrir
sunnan, þau læra fljótt að bjarga sér.
Menn verða að vega og meta hvað
þeir telja kosti. Ég vildi ekki bjóða
mínum börnum upp á að alast upp
fyrir sunnan. Þau eru frjálslegri hér.
Það er allt miklu þvingaðra í Reykja-
vík.“
- Þið finnið ekkert fyrir einangr-
un?
„Nei, það eru góðir vegir hér og
við komumst allra okkar ferða á
jeppa. Það er oft geysimikill snjór en
það er allt í lagi. Svo finnur maður
ekki fyrir einangrun þegar félagslíf er
mikið. Það eru haldin hér þorrablót
og góugleði og menn sveifla sér léttir
í dansinum á Ketilási. Við höfum
haft það þannig með góugleðina að
konur og karlmenn hafa skipst á að
sjá um allan undirbúning. Það árið
sem karlarnir sáu um gleðina fyrst,
vildu konurnar hafa hönd í bagga,
þær héldu að kjötið yrði hrátt hjá
okkur, en það blessaðist allt. Karl-
menn hafa gott af að fást við þessa
hluti líka.“
• Kýrnar ótrúlega
skemmtilegar
- Nú eruð þið aðallega með kýr,
hvernig gengur sú sambúð?
„Hún gengur vel, mér líkar vel við
kýrnar. Þær eru ótrúlega skemmti-
legar, en sumir sjá ekki dýrðarljóm-
ann yfir þeim. Þær eru gáfaðar
skepnur. Þeir sem telja þær vitlausar
eru í flestum tilfellum ennþá vitlaus-
ari. Mér hefur alltaf þótt það tilkomu-
mikil sjón að sjá fallegn kúahóp."
„Þegar við förum í ferðalög finnst
mér öruggara að keyra,“ segir Sig-
ríður. „Hann hefur svo mikið að gera
við að horfa á kýrnar.“
- Engir ókostir við sveitina?
„Svartasti bletturinn á búskapnum
finnst okkur sláturtíðin. Það er erfitt
að reka blessaðar skepnurnar sem
reynst hafa manni vel til slátrunar.
Kýrnar finna það mjög vel þegar líð-
ur að slátrun og þeim líður illa. „Ég
gæti aldrei haldið á byssu og drepið
skepnur," segir Reynir. „Samt er ég
mikill veiðimaður. Ég veiði mikið af
laxi og silungi hérna niðri í Stíflu-
vatni. Það hefur verið heldur dræmt
í sumar en oftast mjög gott. „Þegar
maður fær ógeð á silungi, þá er mikil
veiði, það er ágætis mælikvarði,"
segir Sigríður.
- Reynir, ég hef heyrt að þú sért
potturinn og pannan í alls kyns mál-
efnum er varða sveitina?
„Það veljast oft sömu mennirnir í
öll störf. Það eru margir sem hugsa
sitt, en það sem menn hugsa kemst
ekki á framfæri. Ég hef sjálfsagt ver-
ið duglegur að tala á fundum og var
kosinn í flestar nefndir upp úr því.
Staðreyndin er hins vegar sú að
margir hérna í kringum mig eru mér
langtum klárari, ég taminn skóla-
maðurinn á að geta allt. Ég held að
lífsins skóli sé Iangbesti skólinn.“
Blaðasnápar fóru að sýna á sér far-
arsnið, en buðu þeim hjónum upp á
einhver skarpleg lokaorð.
„Já, þú mátt geta þess að starf
húsmóður í sveit er hrikalega van-
metið. Hún þarf að leggja á sig gífur-
lega mikla vinnu bæði úti og inni og
hefur enga möguleika á að fara að
vinna úti á almennum markaði. Allur
skattur er því reiknaður á annan að-
ilann og verður hærri fyrir bragðið.
Þetta er mikið óréttlæti sem dreifbýl-
ið má búa við.“ mþþ
Hjónin að Stóru-Brekku í Fljótum: Margir héldu að við værum að ganga af göflunum þegar við ákváðum að fara út í búskap. Mynd: HJS