Dagur - 10.09.1984, Qupperneq 9

10. september 1984 - DAGUR - 9
Kveðja
f Halldór Ólafsson
úrsmíðameistari
F. 28.6 1928 - D. 2.9. 1984
í dögun verðurlífið öllum ljúft,
sem líta upp og anda nógu djúpt.
Að allra vitum ilmur jarðar berst,
þó enginn skilji það, sem hefur gerst.
En hverri sál, sem eitt sinn Ijósið leit,
er Ifknsemd veitt og gefið fyrirheit.
Pví mun hún aldrei myrkri ofurseld,
að minningin er tengd við dagsins eld.
Sá einn ersasll, sem á sinn morgunheim.
Sá einn er tign, sem lýtur mætti þeim,
ergetur björgum líkt og laufi feykt
og lífsins eld á jörð og himni kveikt.
í dögun. - Davíð Stefánsson.
Um sólarlagsbil sunnudaginn 2.
september andaðist vinur okkar
Halldór Ólafsson á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri eftir erf-
iða banalegu. Eyjafjörðurinn
skartaði sínu fegursta þetta kvöld
eins og hann hefur lengst af gert
í sumar. Þó drottni nú hin djúpa
þögn kringum vin okkar þá er
mér ómögulegt að tengja kvöldið
eða myrkrið við minningu hans.
Það er dögunin og dagsins eldur
sem verður okkur efst í huga.
Davíð Stefánsson segir í kvæði
að guðirnir gefi þeim gleði sem
landið sjái. Ut við nes og nafir, á
árbakka eða við fjallsbrún, á ferð
og flugi hefur okkur félögunum,
konum og körlum, verið gefin
mikil gleði, sem við deildum
lengi með Halldóri Ólafssyni.
Hann kunni öðrum mönnum bet-
ur að meta dögunina er „gleði
himinsins flæðir yfir fjöll og
byggð og höf, og allt er líf sem
andinn skynjar og augað lítur.“
Leiðir okkar Halldórs lágu
fyrst saman í skíðalöndum Akur-
eyringa upp úr stríðinu er hann
var keppandi fyrir Knattspyrnu-
félag Akureyrar. Æ síðan reynd-
ist Halldór þarfur maður því
ágæta félagi. Lionsklúbburinn
Huginn naut einnig góðs af
kröftum hans. Þetta félagsstarf
varð til þess að fjölskyldur okkar
tengdust vináttuböndum og brátt
varð til nokkur hópur fjölskyldna
sem sameinaðist í veiðiferðum í
Vopnafjörð, ferðalögum á há-
lendinu og veiðibúskap að Keld-
um í Sléttuhlíð, þar sem alþýðu-
snillingurinn Sölvi Helgason
fæddist, og nafni hans vaggar nú
á gárum Sléttuhlíðarvatns.
Ferðalög til útlanda tilheyrðu
einnig þessum góðu, liðnu
stundum. Um þátt Halldórs í öllu
þessu eiga vel við orðin í kvæði
Davíðs: „Hann gekk heill að
hollu verki, heimtaði allt af sjálf-
um sér. “ Hann hlífði sér aldrei í
sameiginlegum verkum og var
alltaf boðinn og búinn að rétta
hjálparhönd hvar sem þurfti að
leggja hönd á plóginn eða létta
undir með náunganum. Hann var
formaður Flugbjörgunarsveitar
Akureyrar um árabil og vann þar
mikið starf.
Halldór Ólafsson fæddist 28.
júní 1928 að Arndísarstöðum í
Bárðardal, elstur barna Ólafs
heitins Tryggvasonar huglæknis
og Arnbjargar Halldórsdóttur
konu hans. Halldór fluttist til
Akureyrar er hann var 15 ára
gamall og hafði hug á að nema
rafvélavirkjun. Sveitastörfin áttu
ekki við hann en hann tók fagn-
andi hverju tæki sem á bæinn
kom og linnti ekki látum fyrr en
hann hafði rifið þau sundur og
sett saman að nýju. Fyrsti vísir-
inn að innreið tækninnar í sveita-
búskapinn kom ímyndunaraflinu
af stað og markaði framtíðar-
brautina. Halldór var of ungur til
þess að vera tekinn í vélavirkjun,
en þá kom til skjalanna frændi
hans, Bjarni heitinn Jónsson úr-
smíðameistari og bauð honum til
sín í læri. Það var heillaspor því
leitun var að öðrum eins ná-
kvæmnis- og þolinmæðismanni í
þessa iðn. Halldór Ólafsson varð
mikils metinn í sinni stétt og úr-
smíðaverkstæði hans og sölubúð
fjölsótt af Akureyringum og nær-
sveitamönnum alla tíð.
27. maí 1950 var annað heilla-
spor stigið er Halldór kvæntist
eftirlifandi konu sinni Oddnýju
Laxdal, dóttur hjónanna Jóns
Laxdals og Huldu Jónsdóttur frá
Meðalheimum á Svalbarðs-
strönd. Heimili þeirra hin síðari
ár að Eyrarlandsvegi 24 var ein-
staklega fallegt og þangað var og
er gott að koma.
Halldóri og Oddu varð fjög-
urra drengja auðið. Elstur er Jón
Laxdal skáld f. 19.7. 1950, giftur
Oddu Margréti Júlíusdóttur og
eiga þau eitt barn Völu Dögg.
Þá er Ólafur fiskifræðingur f.
30.8. 1954, kvæntur Gígju Gunn-
arsdóttur. Dóttir þeirra er Þóra
Sif. Dreng eignuðust þau 14.2.
1962 sem var skírður Ingvár en
lést nokkurra vikna gamall.
Yngstur er Halldór Halldórsson
f. 18.6. 1965, nemandi í Mennta-
skólanum á Akureyri. Allt eru
þetta drengir sem hefur verið
ánægjulegt að kynnast og vera
samvistum við í uppvexti þeirra.
Halldór Ólafsson var hár
maður, grannvaxinn og myndar-
legur á velli. Honum var fremur
stirt um mál en það háði honum
aldrei í vinahópi. Hins vegar má
vera að ókunnugum hafi þótt
hann heldur fámáll. Svipur hans
var ætíð bjartur og kankvís og
lýsti góðum gáfum. Skapið var
mikið en svo vel hamið að dag-
farsprúðari mann var ekki hægt
að hugsa sér.
„Menn halda stundum skammt
á leikinn liðið,/ er lífið dregur
tjaldið fyrir sviðið.“ Við höfðum
hlakkað til miklu fleiri samveru-
stunda með Halldóri en það deil-
ir enginn við dómarann í lífsins
leik. Við verðum að vera þakklát
fyrir að hafa notið leiksins saman
þó að það sé ofar okkar getu að
skilja tilgang hans og erfitt sé að
sætta sig við svo skjótan endi og
skamman leiktíma. Megi Guð
varðveita hann og styrkja.
Fyrir hönd okkar Sigríðar og
fjölskyldunnar að Norðurbyggð
23 færi ég Oddnýju vinkonu
minni, drengjum hennar, Arn-
björgu móður Halldórs, svo og
öllum vinum og vandamönnum,
innilegustu samúðarkveðjur. Ég
veit að þau munu líkt og við
geyma minninguna um góðan
dreng sem helgan dóm.
Haraldur M. Sigurðsson.
Sunnudagskvöldið 2. september
barst sú sorgarfregn um Akureyr-
arbæ að Halldór úrsmiður væri
látinn. Okkur var nú horfinn
sjónum kunnur hagleiksmaður
og ljúfmenni. Hann hafði mátt
þola þungar sjúkdómsraunir í tvo
mánuði svo að fráfall hans kom
ekki að öllu á óvart.
Hann var fæddur 28. júní 1928
að Arndísarstöðum í Bárðardal
og var elstur fjögurra systkina.
Foreldrar hans voru hjónin Ólaf-
ur Tryggvason bóndi þar, síðar
landskunnur fyrir huglækningar
og kona hans Arnbjörg Halldórs-
dóttir frá Seyðisfirði.
Eftir bernskuárin í sveitinni
kom Halldór til Akureyrar 15 ára
gamall og hóf hér nám í Iðnskól-
anum og úrsmíðanám hjá Bjarna
Jónssyni skáldi frá Gröf. Honum
sóttist hvoru tveggja vel, enda
greindur og iðinn og snemma fór
orð af verklagni hans. Mikil vin-
átta tókst með þeim Bjarna og
mat Halldór mikils læriföður sinn
og Ólöfu konu hans.
Vorið 1950 kvæntist hann
Oddnýju Jónsdóttur Laxdal frá
Meðalheimi á Svalbarðsströnd og
reyndust það vera mestu gæfu-
spor lífs hans, svo mjög sem hún
var samhent manni sínum í einu
og öllu og heimili þeirra rómað
fyrir hlýju og myndarskap. Synir
þeirra þrír eru, Jón kennari hér í
bæ, Ólafur fiskifræðingur í
Reykjavík og Halldór nemi í
M.A.
Halldór vann að iðn sinni og
verslunarrekstri í nær 40 ár hér í
bæ við almennar vinsældir. Hon-
um bárust verkefni víðs vegar af
landinu, sem öll virtust auðveld í
hagleikshöndum hans.
Þrátt fyrir hægláta framkomu
og látleysi var hann snemma
eftirsóttur til þátttöku í félags-
málum og munaði hvarvetna um
liðsinni hans. Hann hafði sjálfur
fá orð um það en lét verkin tala.
Fjallaferðir og skíðaiðkun var
eitt af hugðarefnum Halldórs og
þar hóf hann fyrstu kynni sín af
félagsmálum. Hann var góður
skíðamaður og vann þar til verð-
launa. Sökum dugnaðar og ósér-
hlífni var hann um skeið formað-
ur Skíðaráðs Akureyrar og
starfsmaður við fjölda íþrótta-
móta í mörg ár. Þess má geta að
fyrsti vísir að skíðatogbraut hér í
bæ var verk Halldórs og nokk-
urra félaga hans. Hann var virkur
þátttakandi í Ferðafélagi Akur-
eyrar, ætíð dugandi og úrræða-
góður og til marks um traust það
sem borið var til hans var að
hann var fenginn sem aðstoðar-
maður í Öskjuleiðangur Sigurðar
Þórarinssonar jarðfræðings.
Halldór hafði unun af veiði-
skap og var einn þeirra félaga
sem keypti lítið veiðibýli,
Keldur, vestur í Skagafirði og
fjölmargar urðu þar vinnustundir
hans við uppbyggingu staðarins.
Flugbjörgunarsveitin á Akureyr-
ar naut starfskrafta hans og
gegndi hann þar formannsstarfi
um hríð. Þá var hann ennfremur
einn af máttarstólpum Lions-
klúbbsins Hugins og Knatt-
spyrnufélags Akureyrar um langt
árabil og um tíma í stjórn þeirra
beggja.
Svo sem sjá má var Halldór
gæddur óvenju miklu starfsþreki
og Oddný kona hans studdi hann
dyggilega í störfum hans og
hugðarefnum og ómældir eru all-
ir þeir kaffibollar og veitingar
sem hún veitti hinum ýmsu fé-
lögum á heimili þeirra, enda voru
oft haldnir þar fundir.
Halldór var ekki einungis
gæddur næmleika á hinu verklega
sviði heldur einnig á hinu listræna
og nutu þau hjón ríkulega tón-
leika, leiksýninga og myndlistar-
sýninga og ber heimili þeirra þess
vott.
Nú þegar þessi óvenjulegi og
fjölhæfi maður hefir lokið fagurri
lífsgöngu er mörgum þakklæti og
söknuður í huga. Við Elsa kveðj-
um með trega góðan vin og
þökkum áratuga tryggð og vin-
áttu og biðjum hinn æðsta að
veita Oddnýju og öllum skyld-
mennum styrk á þessari þung-
bæru stundu.
Haraldur Sigurðsson.
t
Halldór Ólafsson
og
Pétur Pálmason
Pétur Pálmason
Kveðja frá
íþróttabandalagi
Akureyrar
Ég heyri ykkur kvaka af kvistum þrestir
með klökkum róm, er sumri fer að halla
og blómin visna, blöð af greinum falla
og boða haust, en snjó á jörðu festir.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Með örskömmu millibili hafa fallið frá tveir menn er skráð
hafa nöfn sín í sögu íþróttabandalags Akureyrar. Báðir störf-
uðu í Skíðaráði Akureyrar og annar í stjórn f.B.A. um langt
árabil. Báðir störfuðu af festu og heilindum. fþróttaiðkendur
á Akureyri bera söknuð í brjósti.
Pétur Pálmason verkfræðingur andaðist 1. september 1984.
Halldór Ólafsson úrsmiður andaðist 2. september 1984.
Við vottum þeim virðingu okkar og þökk og sendum að-
standendum öllum dýpstu samúðarkveðjur.
Stjórn íþróttabandalags Akureyrar.
Kveðja frá
Lionsmönnum
„Sjaldan er ein báran stök.“
Orðtæki þetta sannast oftlega
þegar voveifleg tíðindi ber að
höndum og hafa atburðir síð-
ustu vikna verið svo sem til
staðfestingar þvf. Enn virtist
þetta ásannast um síðastliðna
helgi gagnvart okkur félögum í
Lionsklúbbnum „Huginn", þeg-
ar tveir hinir mætustu menn úr
hópnum hurfu af sjónarsviðinu,
Halldór Ólafsson, úrsmiður,
eftir nokkurra vikna sjúk-
dómsstríð og Pétur Pálmason,
verkfræðingur, óvænt og fyrir-
varalaust. Báðir voru þeir í
klúbbnum um langt árabil og
gegndu trúnaðarstörfum innan
hans, m.a. sem stjórnarmenn.
Ennþá var þó meira um vert að
þeir höfðu til að bera óhvikulan
áhuga og samviskusemi í
störfum, ævinlega boðnir og
búnir til starfa þegar leita þurfti
til félaganna er leysa þurfti
verkefni með sameiginlegu
átaki innan klúbbsins. í því
gengu þeir fram af alúð, prúð-
mennsku og hógværð sem báð-
um var ásköpuð.
Óefað fannst einhverjum
okkar félaga að Ijár hins slynga
sláttumanns hvini ónotanlega
nærri þegar tíðindin um lát
þeirra bárust. Missir okkar er
þó smávægilegur hjá þeim
söknuði og harmi sem kveðinn
er að fjölskyldum og vanda-
mönnum við fráfall manna á
miðjum starfsaldri. Undanfar-
andi fátækleg orð eiga að votta
aðstandendum innilega samúð
okkar og hluttekningu.
Kveðja frá félögum
í Lionsklúbbnum „Huginn“