Dagur - 08.03.1985, Síða 4

4 - DAGUR - 8. mars 1985
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 200 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 28 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARMAÐUR:
HERMANN SVEINBJÖRNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI: GlSLI SIGURGEIRSSON
BLAÐAMENN:
EIRlKUR ST. EIRlKSSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI: 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Aðgerðarlaus má
stjómin ekki silja
Það blæs ekki byrlega fyr-
ir ríkisstjórninni um þess-
ar mundir. Ef marka má
nýjar skoðanakannanir
hefur hún misst meiri-
hlutafylgi sitt meðal þjóð-
arinnar. Einkum og sér í
lagi hefur fylgistapið
komið niður á Framsókn-
arflokknum, sem forystu-
flokki í þessu stjórnar-
samstarfi.
Segja má að þegar á
haustdögum á síðasta ári
hafi fyrir alvöru farið að
blása köldu og áttu kjara-
deilurnar stærstan þátt
þar í. Fram að þeim tíma
hafði launafólk tekið
möglunarlítið á sig þær
byrðar sem efnahagsráð-
stafanirnar höfðu í för
með sér. Klaufalegar og
hrokafullar yfirlýsingar
fjármálaráðherra vöktu
andúð fólks. Ríkisstjórn-
inni tókst ekki að hafa
þau áhrif á þróun kjara-
mála að til farsældar
horfði. Kauphækkanir
urðu meiri en þjóðarbúið
þoldi, enda var ekki einu
sinni búið að greiða út
samkvæmt nýjum kjara-
samningum þegar búið
var að hrifsa ávinninginn
til baka með gengisfell-
ingu og vöruverðshækk-
unum. Ætti öllum að vera
það ljóst nú, að vænlegra
hefði verið að fara að
ráðum forsætisráðherra,
fara hægt í kauphækkanir
en mæta kjararýrnun al-
mennings með skatta-
ívilnunum og öðrum fé-
lagslegum aðgerðum.
Ekki bætti heldur úr
skák að almenningur var
ekki farinn að sjá að aðrir
en launamenn ættu að
taka þátt í herkostnaðin-
um gegn verðbólgunni og
hefur raunar lítið borið á
aðgerðum í þá veruna
ennþá. Sjálfstæðismenn
stóðu gegn tillögum fram-
sóknarmanna um sér-
stakan skatt á stóreigna-
fólk. Þjónustan og milli-
liðastarfsemin hefur feng-
ið að hafa allt sitt á þurru,
á sama tíma og undir-
stöðuatvinnuvegirnir
hafa mátt blæða og þar
með fólkið sem við þá
starfar.
Það sem segja má að
hafi fyllt mælinn nú upp á
síðkastið er vaxtabrjálæð-
ið. Lántakendur, einkum
húsbyggjendur, og svo að
sjálfsögðu atvinnuvegirn-
ir, hafa þurft að súpa
seyðið af vaxtafrelsinu.
Fólk er að kikna undan
lánakostnaðinum og hinir
rómuðu hávextir hafa
engin áhrif haft á sparnað
í landinu, enda á venju-
legt fólk ekkert fé til að
spara.
Kosningar eru ekki
vænlegar til að leysa
neinn vanda, enda geta
þær reynst þjóðinni dýr-
keyptar. Hins vegar virð-
ist það vera borðleggj-
andi að ef ríkisstjórnin
tekur ekki til höndunum
á næstu vikum verða
kosningar þrautalending-
in. Aðgerðarlaus má þessi
ríkisstjórn ekki sitja. Hún
verður að taka á þeim
vanda sem almenningur
á við að glíma og það
strax.
Þá hefur dálítill angi væntanlegrar
fjölmiðlabyltingar náð að teygja sig
hingað norður yfir heiðar. Með
þjófstarti Rásar 2, og skömmu síð-
ar tilkomu hins nýja staðarútvarps
RÚVAK, stóðu menn allt í einu
frammi fyrir þeim vanda að þurfa
að fara að velja og hafna hvað út-
varpsefni áhrærir, og hefur
mönnum gengið misjafnlega að átta
sig á hinni nýju stöðu eins og von
er. Almennt séð þá virðist hinni
nýju skipan hafa verið allvel tekið
af alþýðu manna, þó að sumir séu
auðvítað dálítið ringlaðir eins og
eðlilegt er. Það er nefnilega svo
með allar nýjungar, menn eru mis-
jafnlega lengi að melta þær og með-
taka.
0 Þorgeir og
félagar
Það var lengi búið að bíða þess með
mikilli eftirvæntingu að Rás 2
heyrðist hér fyrir norðan. Til mun
hafa staðið að sendingar hennar
næðu hingað fyrir jól, en eitihvað
fór víst úrskeiðis hjá Pósti og síma
sem auðvitað getur hent, jafnvel
þótt hnýtt hafi verið aftan í heiti
fyrirbærisins orðinu stofnun. Veit
ég að það voru uppi miklar getgátur
um það í Öxnadal hvort yrði á und-
an Rás 2 eða sjálfvirki síminn sem
þar hefur verið á döfinni í þó
nokkra mánuði. Þegar þetta er
skrifað er Rásin að nokkru leyti
komin þangað, en síminn ókominn
svo kapphlaupið er ekki ennþá með
öllu til lykta leitt.
Útvarpsrás með léttu og hressi-
legu yfirbragði á vissulega fullan
rétt á sér, og því er ekki að neita að
ýmislegt hefur tekist með ágætum
hjá Þorgeiri og félögum eftir þeim
stuttu kynnum að dæma sem maður
hefur af Rásinni. Þar ber fyrst að
Nýjar rásir
nefna allt að því fullkomna útsend-
ingarstjórn þannig að varla er
nokkurn tíma dauð sekúnda, þá
má nefna það að sumir þáttastjórn-
endur standa sig með mestu ágæt-
um þó því sé ekki að neita að
stundúm örli eilítið á gervimennsku
hjá þeim.
En þó að margt hafi sem sagt tek-
ist vel hjá Rásinni, þá er hinu ekki
að neita að manni finnst á stundum
heldur illa nýtt hin mikla fjárfesting
sem lagt var í vegna hinnar nýju
rásar. Mikið er um að sömu plöt-
urnar séu spilaðar aftur og aftur.
Þá finnst manni oft á tíðum þeir gíf-
urlegu möguleikar sem beint útvarp
býður upp á vera mjög vannýttir,
og til dæmis er efni viðtala sem eru
stöku sinnum tekin í það einhæf-
asta. Æskulýðsmál eru alls góðs mak
leg, en það má gjarnan fjalla um
fleira, t.d. menningarmál, atvinnulíf
og m.fl. En þessi einhæfni sem
óneitanlega er þarna til staðar verð-
ur sennilega að skrifast á fremur
einhæft val þáttagerðarfólks. Meiri
breidd yrði þaina tvímælalaust til
bóta. Þá er ekki hægt að horfa
framhjá því að eilítið bólar þarna á
þeirri hægrisinnuðu hugmynda-
fræði sem því miður virðist alltaf
loða við auglýsingastöðvar, þó
sennilega sé þetta ekki af ásetningi
gert. Og það er einmitt í auglýsing-
unum þar sem hún kemur skýrast
frarn. Þar eru okkur alltaf sýndar
litlar kjarnafjölskyldur sterklega
markaðar karlveldi og foreldra-
veldi. Þar eru afar og ömmur til
dæmis óþekkt fyrirbæri, hvað þá
systkini, vinir eða kunningjar. Yfir-
höfuð má segja að flestar þessar
auglýsingar eru ósköp klúðurslegar
og lítið frumlegar.
% Stóðust prófið
Þá er það hitt nýmælið, hið nýja
staðarútvarp, landshlutaútvarp eða
hvað menn vilja nú skíra barnið.
Ekki er hægt að segja annað en að
það hafi farið þokkalega af stað,
þrátt fyrir eðlilega byrjunarörðug-
leika. Segja má að starfsmenn þess
hafi staðist prófið, þrátt fyrir mikið
álag ekki síst vegna komu fjölda
fjölmiðlamanna að sunnan sem
gláptu víst eins og naut á nývirki
þegar þeir sáu stöð, meira að segja
löglega sem sendi út án þess að
sendingarnar heyrðust í Reykjavík,
og hefur þetta sjálfsagt verið eilítið
stór biti að kyngja fyrir ýmsa sem
telja Reykvíkinga eiga að hafa á
hendi einokun alls útvarpsrekstrar
í þessu landi, frjáls útvarps jafnt
sem Ríkisútvarps. Það fer að sjálf-
sögðu ekki á milli mála að hér er
um tilraun að ræða, og varla um
mikið meira að ræða en vísi að
landshlutaútvarpi enn sem komið
er. En mjór er oft mikils vís-
ir og ætti ekkert að vera því til fyrir-
stöðu að hið nýja útvarp fái að vaxa
og dafna. Vonandi verður útsend-
ingartíminn lengdur um helming
þegar í lok þessa mánaðar, og farið
að senda út um helgar. Hinu ber
ekki að leyna að núverandi fyrir-
komulag setur vexti og viðgangi
þessa óskabarns okkar Akureyr-
inga ýmsar skorður. Þegar í stað
þyrfti að vinna að því að annað
hvort stækka húsnæði RÚVAK
verulega, eða útvega nýtt, og koma
upp sjálfstæðum sendi, einnig að
þjálfa hóp af dagskrárgerðarfólki
sem hefði útvarpsvinnu að aðalstarfi.
Vel mætti hugsa sér að þetta yrði
gert að einhverju leyti í samvinnu
við hóp áhugamanna sem tekið gæti
þátt í rekstri stöðvarinnar að ein-
hverju leyti að breyttum útvarps-
lögum. Slík samvinna' gæti oróið
nauðsynleg til að koma í veg fyrir
það að allt of margir færu að bauka
við útvarpsrekstur af litlum efnum
og enn minni getu hver í sínu
horni.
% Útvarpssagan
endalausa
Vel á minnst, útvarpslögin. Hin
endalausa „útvarpssaga“ heldur
áfram á Alþingi. Þar er nú búið að
laga einhvem íhaldsblandaðan fram-
sóknargraut með dálitlu af komma-
saft og kratasykri út á. Kvenna-
framboðið vill ekki sjá þennan
graut og Bandalag jafnaðarmanna
hefur heldur litla lyst þó það borði
hann með ólund. í stuttu máli sagt:
Flestir eru óánægðir með máltíðina
en enginn nennir að laga almenni-
lega máltíð. Það væri hægt að skrifa
marga langhunda um fyrrnefnt
grautarfrumvarp en því skal sleppt
hér. En í lokin get ég ekki stillt mig
um að spyrja hann Dóra okkar
Blöndal hvers vegna í fjáranum
hann var að Ijá nafn sitt tillögu sem
gerir ráð fyrir að útvarpsstöð, til
dæmis hér á Akureyri, þurfi að
greiða skatt til Sinfóníuhljómsveit-
ar sem ekki sést hér oftar en einu
sinni til tvisvar á ári, og reyndar
getur hvergi í bænum spilað svo
sómasamlegt sé. Ef útvarpsstöð
hefur á annað borð einhvern
metnað, þá hlýtur hún að styðja við
bakið á hvers kyns menningarstarf-
semi á útsendingarsvæði sínu. Slfk
stöð hér gæti til dæmis stuðlað að
byggingu sómasamlegs tónleikasal-
ar í bænum, og það án lagaboðs að
sunnan. En verði þessar tillögur að
veruleika er hætt við að ekki verði
um neinn útvarpsrekstur sem heitið
getur hér, og þá er eins víst að Ak-
ureyringar fái um ókomin ár aðeins
að berja sinfóníuna augum en ekki
heyra hana næstu áratugina.