Dagur - 29.03.1985, Síða 3

29. mars 1985 - DAGUR - 3
Ekkert er fegurra en verslunar-
mannakvðld í Atlavík.
Auslfirðingar
eru engum líkir
Það er stundum sagt, að stressið sé
minna á Akureyri heldur en í
Reykjavík. Það má vera rétt, en þá
er ég líka viss um að stressið er
ennþá minna á Egilsstöðum og Hér-
aði, heldur en á Akureyri.
Austfirðingar eru engum líkir og
meðal þeirra eru þar að auki ótal
undirflokkar, sem eru hver öðrum
ólíkari. Þannig eru Héraðsmenn eng-
um öðrum líkir og Jökuldælingar eiga
enga sína líka. Þannig mætti áfram
telja. Ég var svo lánsamur að temja
mér þann kæk á unglingsárum, að
leita ávallt til Héraðs í sumarfríum
frá skóla. Síðast var ég þar sumar-
langt þegar ég var sextán ára og það
getur nú ekki verið svo mjög langt
síðan það var!! Líklega þó ein tíu ár,
nei, bíðum nú við, það er eitthvað
lengra; já, já, ja, sleppum því. Þá var
mannlíf mjög afslappað á Héraði;
þar höfðu menn tfma til að lifa.
Ég var í vegagerð um tíma hjá
Helga vini mínum Gíslasyni á Helga-
felli. Það var kapítuli út af fyrir sig,
sem ég fjölyrði ekki um hér. Éitt sinn
tók ég eftir því, að veghefill, sem
Ólafur vinur minn Bessi stjórnaði,
(það er sá sem gefur bessaleyfin), var
merktur þeim stöðum sem hann
hafði haft viðkomu á. Þannig mátti
sjá, að veghefillinn hafði komið nýr
til Reykjavíkur, en þegar búið var að
nýta það besta úr honum þar hafði
hann verið sendur upp í Borgarnes.
Þaðan fór hann svo til Akureyrar, en
þegar veghefillinn var nær útgenginn
var hann sendur austur. Ég held að
þessu hafi verið líkt varið með
stressið. Það kom fyrst til Reykjavík-
ur, hafði svo viðkomu í Borgarnesi á
leið sinni til Akureyrar, en nam síð-
ast land á Egilsstöðum. Þá var það
líka orðið viðráðanlegt.
Jón Þórarínsson var vinnufélagi
minn í plastinu og ég veit ekki betur
en hann sé enn í plastinu.
Hafa eflaust
tanúðsér
nútímasiði
Nú hef ég um það grun, að Austfirð-
ingar hafi tamið sér nútímasiði og
séu þar með orðnir svolítið stressað-
ir. Þó er ég viss um að margir Hér-
aðsmenn verjast þessum fjára í
lengstu lög. Ög eitt er víst; Jökul-
dælingar geta ekki orðið stressaðir!
Um tíma vann ég í einangrunar-
plastverksmiðju hjá Þórarni vini
mínum Pálssyni. Verksmiðjan var á
Hlöðum, sem nú heitir Feilabær. Og
hvernig sem á því stóð, þá var þessi
verksmiðja norðan við Fljót, en Eg-
ilsstaðir austan við. Norður og austur
eru sem sé gagnstæðar áttir á Héraði.
Aðrar áttir eru held ég bara ekki til.
Þess í stað er sagt inn eftir og út eftir;
upp eftir og niður eftir; og svo fórum
við onyfir þegar við brugðum okkur
á ball á Seyðisfirði. Að sjálfsögðu
fórum við svo upp yfir að ballinu
loknu, nema í þau örfáu skipti sem
síldarstúlkur töfðu för okkar! Ég var
líka um tíma í vegagerð „uppi í“
Skriðdal og „uppi í“ Fljótsdal. Og
þegar ég var í sveit hjá afa mínum
bauð hann mér „upp á Dal“ að af-
loknum slætti. Þá fórum við sem sé
„upp á“ Jökuldal.
Þetta var nú eiginlega útúrdúr,
því ég ætlaði að fara að segja ykkur
sögu, sem Þórarinn Pálsson sagði
mér einu sinni. Það er nokkurs konar
dæmisaga um Jökuldælinga, sem sýn-
ir stressleysi þeirra. Það var á mánu-
degi, að nokkrir Jökuldælingar komu
við í plastverksmiðjunni hjá Þórarni.
Þeir voru á leið í kaupstað. Stöldr-
uðu þeir 'M^k lengi við,
drukku mikið(^#2| kaffiogræddu
um daginn og veginn.
Loks héldu^ÉH^fck, beir ferð
áfram.
Það var gott að vera í vegagerð hjá
Helga á Helgafelli. Hann lét mig fá
góða skóflu sem gott var að styðjast
við.
Annar endi gömlu Lagarfljótsbrúarinnar sneri ■ norður, en hinn
endinn vísaði í austur. Eins er því varið með núverandi brú.
Dagarnir liðu og þegar kominn var
fimmtudagur brá Þórarinn sér yfir í
Egilsstaði, þurfti að sinna erindum í
kaupfélaginu. Þar hitti hann fyrir
Jökuldælingana á rjátli. Þórarinn vék
sér að þeim og sagði: Það er kominn
fimmtudagur, drengir mínir, ætlið
þið ekki að koma ykkur heim fyrir
helgi, til að sinna búum ykkar. Það
kom undrunarsvipur á Jökuldæling-
ana, þeir urðu svolítið ráðvilltir um
stund, en síðan sagði einn þeirra með
hægð: - Jú, það er líklega rétt. Þar
með voru þeir farnir upp á Dal!
Brá sér
afbœ
Orðatiltækið, að bregða sér af bæ,
hefur líka mjög víðtæka merkingu
meðal Jökuldælinga. Góður og gegn
Jökuldælingur var eitt sinn í vinnu
hjá Þórarni í plastinu. Einhverju
sinni voru þeir að binda plast á bíl.
Þórarinn kastaði bandinu yfir
hlassið, þar sem Baldur, fyrirgefiði,
ég meina Jökuldælingurinn, átti að
vera til staðar til að krækja í og
henda spottanum yfir til Þórarins
aftur. Þórarinn beið og beið, en ekki
kom spottinn og fékk hann ekkert svar
við köllum. Þegar hann gáði að hverju
þetta sætti var Jökuldælingurinn
horfinn leiðar sinnar. Síðar kom í
GEFIÐ
FERMINGARBARNINU
GÓÐAR ÍSLENSKAR
BÓKMENNTIR
Jón Thoroddsen SKÁLDSÖGUR
Maður og kona Piltur og stúlka 595,20 595,20
LISTAVERKABj ffiKUR
Þórannn B. Þorláksson 1.116,00
Gunnlaugur Blöndal 992,00
Jón Óttar Ragnarsson
Næring og heilsa Næring og vinnsla 992,00 1.364,00
Skúli Gíslason ÞJÓÐSÖGUR
Sagnakver 892,00
Séra Jón Steingrímsson ÆVISÖGUR
Æfisagan og önnur rit 558,00
Theódór Friðrikssoní verum I-n 992,00
Jónas Hallgrímsson LJÓÐABÆKUR
Ritsafn 744,00
Steinn Steinarr Kvæðasafn og greinar 744.00
Stefán frá Hvítadal Ljóðmæli 595,20
Þorsteinn Eiðurinn Erlingsson Þymar 496,00 595,00
Magnús ÁsgeirssonLióðasafn I-n 992,00
Hannes HafsteinLjóð ocj laust mál 496,00
Sigurður frá Arnarholti Ljóðmæli 496,00
Steingrímur Thorsteinsson 1 Ljóðmæli 496,00

ljós, að hann hafði brugðið sér til
Hornafjarðar á vertíð! Um vorið
kom hann svo aftur í plastverksmiðj-
una, bauð góðan daginn, en tók síð-
an til við vinnu sína, rétt eins og
hann væri að koma úr kaffipásu.
Mig rámar líka í aðra sögu, sem
mér var sögð af Austfirðingum, sem
voru á leið úr kaupstað. Þeir þurftu
um erfiðan veg að fara, m.a. niður
snarbratta brekku í dalbotni. Þegar
þeir komu að skriðunni var hún öll
undir harðfenni. Skiptir það engum
togum, að sá er fyrstur fór rann niður
fönnina á ógnarhraða undir byrði
sinni, sem var rúmlega 100 kg mjöl-
sekkur. Loks stöðvaðist hann niðri í
dalbotninum og bærði ekki á sér.
Ferðafélagar hans reyndu að hraða
för sinni til hans eftir föngum, enda
áttu þeir von á honum stórslösuðum.
En þegar þeir lyftu upp pokanum
sagði bóndi með hægð: Fariði var-
lega með hann drengir, ég er hrædd-
ur um að pokinn sé rifinn!
Já, svona gengur lífið fyrir sig
eystra; þar voru menn ekki vanir að
mikla fyrir sér hlutina. Til viðbótar
get ég sagt sögu af afa mínum. Það
var hringt til hans einn daginn til að
láta hann vita af láti eins sveitunga. -
Hann Jón Jónsson er dáinn, sagði sá
er hringdi. - Náttúrlega, hann var
svo sem alltaf hálfdauður, svaraði
þá afi minn, sem hét Gísli, sennilega
eftir mér!! Þegar hann dó svo bless-
aður, hringdi Páll sonur hans á Aðal-
bóli í Aðalstein granna sinn á Vað-
brekku og sagði: - Nú er Gísli í
Skógargerði hættur að búa. - Nú,
hvað kom til, spurði Aðalsteinn. -
Hann fór að hitta Lykla-Pétur, svar-
aði Páll.
Lýgur
ogsteiur
Afi minn gerði einhverju sinni þá
Ijótustu skammarvísu sem ég hef
heyrt. Þá hafði hann farið til jarðar-
farar upp á Jökuldal og fjölmenntu
bændur úr Tungunni í ferðina, enda
buðust slíkar skemmtiferðir ekki á
hverjum degi. Pantaður var boddí-
bíll til ferðarinnar, en þegar bíllinn
kom var ekkert á honum boddíið.
Að sjálfsögðu sat oddvitinn inni í
stýrishúsinu hjá bílstjóranum, en
réttir og sléttir bændur urðu að haf-
ast við í kulda og trekki aftur á palli.
Þá gerði afi minn þessa vísu, um
þann sem sendi bílinn, en í þessu
blaði þori ég ekki að segja hver það
var.
Lýgur, stelúr sáluselur
sá oft kvelur náungann.
Glæpi felur, syndaselur,
seg hver elur verri mann?
Já, gæskurnar mínar og gæskarnir,
svona er lífið fyrir austan.
*
AÐALFUNDUR
Hf. Eimskipafélags íslands uerður haldinn
í Súlnasal Hótel Sögu,
fimmtudaginn 18. apríl 1985, kl. 14:00.
DAGSKRA
1. Aðalfundarstörf samkvæmt 14. gr.
samþykkta félagsins.
2. Lagðar fram til fullnaðarafgreiðslu
tillögur til breytinga á 4. gr. samþykkta
félagsins.
3. Önnur mál, löglega upp borin.
Tillögur frá hluthöfum, sem bera á fram
á aðalfundi, skulu uera komnar skriflega
í hendur stjórnarinnar eigi síðar
en sjö dögum fyrir aðalfund.
Aðgöngumiðar að fundinum uerða afhentir
hluthöfum og umboðsmönnum hluthafa
á skrifstofu félagsins í Reykjauík frá 12. apríl.
Reykjauík, 16. mars 1985
STJÓRNIN
EIMSKIP
*