Dagur - 23.08.1985, Blaðsíða 12

12 - DAGUR - 23. ágúst 1985
„Laun fyrir
vaktavinnu
Hafa dregist
aftur úr“
- segir Margrét Aradóttir
afgreiðslustúlka í Kjörbúð KEA
í Höfðahlíð 1
Ég vinn vaktavinnu og
hef gert það undanfar-
in tvö ár, en það eru
8 ár síðan ég hóffyrst
störf hjá KEA og hef
ég alltaf unnið á sama
stað, “ sagði Margrét
Aradóttir, sem er af-
greiðslustúlka í Kjör-
búð KEA Höfðahlíð 1.
„Vaktirnar eru þannig að ég
vinn annað hvort frá 10-12 eða
16-22, einn dag í viku vinn ég 9-18
og svo er frí einn dag í viku.
Fimmtu hverja helgi er svo fjög-
urra daga helgarfrí. Þessi vinna
kemur út eins og 100% vinna.“
Margrét er í 19. launaflokki
samkvæmt taxta verslunar- og
skrifstofufólks og eru það 17.260
kr. á mánuði fyrir dagvinnu.
„Við sem vinnum vaktavinnu
fáum 46% af dagvinnutaxta og
síðan eftir- og næturvinnu eftir
unnum vinnustundum. Það geta
orðið 55-80 tímar á mánuði. Mér
finnst launin fyrir vaktavinnu
hafa dregist aftur úr, miðað við
dagvinnu undanfarin ár.
Eg hef unnið samtals í tæp 5 ár
hjá KEA, en samt er ég í sama
launaflokki og þær sem eru að
byrja. Að vísu er ég komin upp í
6. þrep í mínum flokki, en samt
sem áður hef ég ekki hækkað um
flokk fyrir utan samningsbundnar
hækkanir frá því ég byrjaði.
Þetta er eflaust rétt í alla staði,
en samt finnst mér þetta svolítið
gremjulegt. Ef ég væri ein af
þeim manneskjum sem geta farið
og rifist yfir kaupinu, þá væri ég
kannski með hærra kaup, en það
er hlutur sem mér er illa við og
mér finnst að þetta eigi að koma
af sjálfu sér. En þannig ganga
þessir hlutir víst ekki fyrir sig.“
Sagði Margrét að vinnan gæti
verið mjög erfið, sérstaklega á
kvöldin og um helgar. Þá eru
mikil hlaup um búðina og hefur
útibússtjórinn í Höfðahlíðinni
reiknað það út að afgreiðslu-
stúlkurnar gangi tvo og hálfan
hring um landið á ári í vinnunni.
En inn á milli koma stundir þar
sem lítið er að gera og þá geta
þær sest niður og hvílt lúin bein.
„Einn helst ókosturinn við að
vinna hjá svo stóru fyrirtæki sem
kaupfélagið er, er hversu lítið
samband er milli okkar sem vinn-
um t.d. í búðunum og þeirra sem
fara með völdin innan fyrirtækis-
ins. Fyrir vikið er ekkert metið
hversu góður starfskraftur hver
og einn er, heldur er farið ná-
kvæmlega eftir samningum. Það
liggur í augum uppi að ef dugn-
aður og framlag hvers og eins
væri metið, mundu allir leggja sig
betur fram. Ágætt dæmi um þetta
áhugaleysi er t.d. að við fáum
ekki einu sinni jólakort frá kaup-
félaginu.
Það er líka annað sem ég hef
lengi furðað mig á og það er
launamismunurinn milli þeirra
sem starfa í matvöruverslun og
vefnaðarvöruverslun (Vöruhús-
inu). Þarna getur munað þó
nokkrum launaflokkum. Þær
skýringar sem ég hef fengið eru
þær að meiri vöruþekkingar sé
þörf við sölu á vörum sem fást
í Vöruhúsinu en matvöru. Samt
er ætlast til þess af okkur að við
vitum helst allt um þá vöru sem
við seljum, hvort sem um er að
ræða matvöru eða hreinlætis-
vöru.“
Margrét sagði vinnuaðstöðuna
ágæta, en illa virtist ganga að fá
peninga til viðhalds. „Frá því ég
byrjaði hefur mjög lítið verið
gert til viðhalds, enda ber búðin
þess augljós merki. Ég vildi
gjarnan koma þeirri eindregnu
ósk starfsfólksins á framfæri að
farið verði að drífa í að mála
búðina að innan.“ Sagði Margrét
andann á staðnum góðan, sam-
starfsfólkið allt ágætt og góður
verslunarstjóri. „Margir af hinum
föstu viðskiptavinum okkar eru
líka orðnir manns bestu kunn-
ingjar, þó maður viti í fæstum til-
fellum hvað þeir heita. En það er
aukaatriði og það er vel hægt að
ræða málin án þess.“
Margrét á tvö börn, 2ja og 4ra
ára gamla drengi. Hún var spurð
hvort það komi niður á heimilinu
að hún vinnur vaktavinnu. „Já,
það gerir það. Það er allt í lagi að
vinna svona í stuttan tíma, en er
slæmt til lengdar. Ég hef ekki
þurft að hafa dagmömmu nema
yfir véturinn og bara þá daga sem
ég er að vinna allan daginn. Móð-
ir mín og systir hafa verið mjög
duglegar að passa strákana og
þannig hefur þetta bjargast.
Maðurinn minn vinnur til 5 og
þá daga sem ég er á kvöldvakt er
það bara klukkutími sem við
þurfum að fá barnfóstru. Við
erum fyrst núna að fá pláss á leik-
skóla fyrir eldri strákinn, hann er
búinn að vera á biðlista síðan
hann var 1 árs. Ef ég hefði þurft
að hafa þá báða hjá dagmömmu
allan daginn væri það 12.000 kr.
á mánuði og þá er orðið hæpið að
það borgi sig að vinna úti.“ - HJS
Ekki veit ég hverjum óðarsnill-
ingurinn Rósberg Snædal sendi
þetta skeyti:
Geta hverja gróðurnál
glatt með von og trausti
þeir sem eiga í sinni sál
sumarmál að hausti.
Þá kemur vorvísa eftir Rósberg
Snædal:
Hlýnar vangur, grund og gil,
grænir anga hagar.
Okkur fangið fullt af yl
færa langir dagar.
Tvær næstu vísurnar sínar nefnir
Rósberg Snædal Haust:
Kuldinn eykur Kára mátt,
kvíða bleikir rindar.
Hafa leikið hlíðar grátt
haustsins feykivindar.
Hægt ég feta hálan veg,
heldur letjast fætur,
kuldahretum kvíð eg, -
komnar veturnætur.
Jón Pálmason á Akri kvað þessa
Alþingisvísu:
Þingsins valda þungt er loft,
þrútin alda og raki.
Þræðir kaldir þekkjast oft
þar að tjalda baki.
Hringhendan var Jóni á Akri harla
kær og brá hann henni oft á loft.
Mundu yngja lúinn líð
Ijóðaslyngir munnar
ef þeir syngja ár og síð
óma hringhendunnar.
Þetta hefur Jón á Akri að segja um
svefninn:
Svefninn rýrir sorgar ský,
sælu snýr að höndum,
drauma býr þá andinn í
ævintýra löndum.
Eyfirskur hreppstjóri sendi á
sumarmálum nokkra „paragraffa“
til þegna sinna, varðandi sinu-
brennur. Hvatti hann menn til að
fara að lögum í þessum efnum, sem
öðrum. Einnig lagði hann ríka
áherslu á að menn brenndu ekki
þar sem vindur stæði á þvottasnúr-
ur húsfreyja. Þá varð þessi vísa til
hjá einum þegna hans:
Brennuvargar, bætið ykkar ráð,
því brælan amar sjáaldri og nösum.
Og vel skyldi að vindáttinni gáð,
ef viðra konur þvott á næstu grösum.
Sami maður kvað og næstu vísu í
orðastað þeirra blaðamanna sem af
mestum ákafa skrifa níð um bænda-
stéttina:
Stirt er þetta stjórnarfar,
steðjar að margur vandi.
Bændur oss til bölvunar
búa í þessu landi.
Jón Sigurbjörnsson er um skeið
bjó að Fagranesi í Öxnadal, virðist
hafa unað hag sínum allvel á býlinu
smá, sem nú er löngu fallið í eyði.
Hann kvað:
Árnar bruna bakka við,
brýst fram druna í fjöllum,
lækir una léttum klið,
langt fram duna af stöllum.
Sævarljónin synda á mið,
sjá ei hættu neina.
Áldan brosir blíðmálg við
bláa fjörusteina.
Dröfn ei framar drynur stríð.
Dáð í vaknar sinni.
Bóndinn aftur föngin fríð
fær að sínu inni.
Jón Sigurbjörnsson reið heim úr
göngum og vísa varð til:
Brúnka eyðir baga og neyð,
byrsta reiðarljónið.
Áfram skeiðar alla leið
yfir breiða frónið.