Dagur - 25.10.1985, Page 6

6 - DAGUR - 25. október 1985
mannlít
Með þotu út, en togara heim:
Það hlýtur að vera gaman að vera
ungur og frjáls og feröast um heim-
inn á ódýrum fargjöldum. Að sjálf-
sögðu er það ekki á færi nema þess
sem er eins og segir, - ungur og
frjáls.
Það er ekki óalgengt að nokkrir
vinir og félagar taki sig saman og
leggist í ferðalög. Það gerðu þrjár
vinkonur úr Menntaskólanum á
Akureyri nú seinni hluta sumars.
Þær vinkonur eru Ragnheiður
Sverrisdóttir, Halldóra Gunnlaugs-
dóttir og Helga Finnbogadóttir.
Þær keyptu sér það sem heitir Int-
er-RaiI á ensku. Það eru lestarmið-
ar sem gilda ákveðinn tíma í allar
járnbrautalestir í Evrópu. Með
þessum hætti er hægt að ferðast
mjög ódýrt um Evrópu og skoða
allt sem hugurinn girnist. Enda fóru
þær vinkonur um stóran hluta Vest-
ur-Evrópu.
Þær hófu ferðina hér á Akureyri
og flugu til Reykjavíkur. Keyrðu
suður á Keflavíkurflugvöll. Þaðan
var flogið til Kaupmannahafnar,
borgarinnar við Sundið. Þar voru
þær stöllur í góðu yfirlæti í viku-
tíma áður en gripið var til lestar-
miðans góða. Því næst var það
Þýskaland sem hafði þann heiður
að hýsa þær. Margar borgir heim-
sóttu þær og marga ferðamenn sáu
þær. En við því höfðu þær ekki bú-
ist þar sem helsti ferðamannatím-
inn var liðinn. Samt sem áður voru
margir puttalingar og bakpoka-
menn á ferð svo seint. Freiburg og
Munchen voru meðal borga sem
þær sáu í Þýskalandi. Sviss var
næsta land. Þar var það Grindel-
wald og fleiri fallegir staðir sem
glöddu augað. Allir vegir liggja til
Rómar segir einhvers staðar. Þess
vegna var ekki hjá því komist að
fara til Ítalíu og þá Rómar. Feneyj-
ar voru líka á Iandakortinu svo ekki
var þeirri fornu borg hlíft við heim-
sóknum íslenskra yngismeyja. Þeg-
ar þangað var komið var liðið á
tímann sem lestarmiðinn gilti þann-
ig að þá varð að snúa aftur í norð-
austurátt með stefnu á ísland. Að
vísu með viðkomu í nokkrum
heimsborgum eins og París, Amst-
erdam, London og Hull.
- Hvers vegna Hull af öllum
öðrum?
Það var allt skipulagt eins og ann-
að í ferðalaginu. Faðir einnar stúlk-
unnar Helgu Finnbogadóttur er
stýrimaður á togara sem gerður er
út frá Eskifirði. Togarinn var því
farartækið sem flutti þær heim til
íslands aftur eftir rúmlega mánað-
ardvöl á öllum helstu sögu og
skemmtipunktum sem finnast á
landakorti Vestur-Evrópu.
Því var komið til baka til Eski-
fjarðar eftir „ævintýraferð“ eins og
þær sögðu.
Það var engum blöðum um það
aðt fletta að fallegast þótti þeim í
Sviss. Hrikaleg fjöll, jöklar, vötn.
Allt stórkostlegt.
Þær stöllur sögðust hafa orðið
hræddar í tvígang í þessari ferð.
Annað skiptið var þegar mjög svo
skuggalegur náungi kom inn í sama
lestarklefa og þær voru í. Hitt
skiptið hafi verið þegar þær voru á
heimleið í lest frá London til Hull.
Þá áttu þær að skipta um lest á
miðri leið. Það fór ekki betur en
svo að þær voru sofandi þegar lestin
rann af stað frá skiptistöðinni og
þurftu þær því að stökkva út úr lest-
inni á ferð. Fengu þær miklar
skammir hjá brautarverði á lestar-
stöðinni sem tók í hnakkadrambið á
þeim. Til Hull komust þær í tæka
tíð að hitta föður Helgu sem sá
þeim fyrir skipsferð heim til
íslands. Sú ferð tók þrjá sólar-
hringa.
- Vissu útlendingar sem þær
hittu í útlöndum eitthvað um
ísland?
Ekki var það nú mikið. Að vfsu
hafði verið sýnd mynd í sjónvarpi í
Þýskalandi og Sviss. Þar voru sýnd-
ar myndir frá þjóðveldisbænum í
Þjórsárdal, gosinu í Heimaey og
gosi í Geysi. Það var því þetta
þrennt sem fólk í þessum löndum
spurði um. Einnig var spurt mikið
um fisk, því hann hafði fengið sinn
skerf í þessari kvikmynd og sýnst
vera eina útflutningsvara íslend-
inga.
Heim komust þær stöllur með
togaranum Hólmanesi eftir spenn-
andi ævintýraferð um Evrópu.
-gej
sendibréf til Guðrúnar________________
Hér er allt morandi í rjúpnaskyttum
Komdu nú sæl og blessuð
Guðrún mín!
Ástarþakkir fyrir slðasta
bréf og fyrirgefðu hvað ég
skrifa seint. Það hefur verið
í það mörgu að snúast að
ég hef engan tlma haft til að
setjast niður við bréfaskriftir.
Við vorum að slátra stóru
kálfunum og ganga frá kjöti,
bæði fyrir okkur og Dúddu
og Sigga. Þau hafa alltaf
fengið eitt naut hjá okkur á
hverju hausti. Við völdum
einn tæplega ársgamlan
kálf handa okkur, alveg sér-
staklega vænan. Það á að
ferma hann Kobba I vor og
ég ætla að hafa matarveislu
og mér finnst alveg tilvalið
að nota nautakjötið I hana.
Það má gera svo margt
gómsætt úr þvl. Heyrðu, þér
hefur alltaf tekist svo vel til
með roast beef, a.m.k.
miklu betur en mér, hvernig
ferðu eiginlega að?
Annað öllu verra tafði mig
llka frá bréfaskriftum. Þú
veist, rjúpnaveiðitíminn er
hafinn og hér er allt morandi
I rjúpnaskyttum, þó við
séum margbúin að auglýsa
að það sé bannað að veiða
hér, nema fyrir heimamenn.
Við þorum varla að vera á
ferli nema I skærlitum
fötum. Það kom nefnilega
hingað skotóður Reykvík-
ingur um daginn og skaut
hann Hvíting, þú veist, fol-
ann undan henni Sokku.
Aumingja Dísa litla er alveg
I öngum sínum. Þau voru
nánast jafngömul og hún
hefur alltaf talið sig oiga
hann. Það er á hreinu að
það ætti að taka allar verð-
andi rjúpnaskyttur I tíma og
kenna þeim að þekkja
rjúpur, svo þær hætti að
skjóta hross, ær og uglur!
Þeir fóru til rjúpna I slð-
ustu viku, Nonni og Gunnar
og fengu 75 til samans. Hef-
ur Kári farið eitthvað í ár?
Eða gafst hann alveg upp á
þessu eftir að hann tognaði
þarna um árið? Þú getur
fengið hjá mér eins og þú
vilt I jólamatinn og eins ætla
ég að senda mömmu þinni
og Sússu nokkrar.
Veistu hvað? Ég er llka á
handavinnunámskeiði, við
erum að læra að flosa
nokkrar hérna I sveitinni.
Það er alveg æðislega
gaman. Ég er að gera mynd
handa mömmu, hún verður
60 eftir 3 vikur. Sé ég þig
ekki þá? Þær ætla að halda
veislu, systur mínar, Dúdda
og Hanna. Mamma vill auð-
vitað ekkert umstang, en
þær ætla að koma henni á
óvart. Pabbi vildi endilega fá
hana með sér til London, en
henni fannst það ekki hægt
á þessum árstíma, stutt til
jóla og allt það. Æi, þú veist,
ekta húsmæður sem þurfa
að gera allt hreint og baka
einar 16 smákökusortir fyrir
utan allt annað.
Jæja, það er allt að fyllast
af gestum hjá mér og kakan
að brenna í ofninum, svo ég
verð að hætta. Bið að heilsa
öllum.
Þln Siguriina.
P.S. Heyrðu, hefurðu vökv-
að Nílarsefið nóg? Eins ætt-
irðu að láta það vera í góðri
birtu, en passaðu þig að láta
ekki sólina skína beint á
það. Haustsólin er svo
sterk.
Sama.
Friðrik Jónsson og Unnur Sigurðardóttir.
Þráinn Þórisson
stjórnaði fjölda-
söng og kom þá í
Ijós að margir góð-
ir raddmenn voru í
salnum.
Grœna hliðin upp!
Það var orðið dimmt úti, því klukkan var orðin hálf níu þegar ég
átti leið um Glerárgötuna. Ég hafði veitt því athygli nokkra
daga á undan að ungir menn hafa verið að þökuleggja þar svæði
milli gangstéttar og götunnar. En á sunnudagskvöldið var Krist-
inn Kristinsson einn við þökulagninguna. Hann sagði að það
hefði verið vegna manneklu hjá Akureyrarbæ sem hann og fé-
lagar hans úr Ungmennafélaginu Vorboðanum voru fengnir til
að sjá um þetta. Ungmennafélagið á túnþökuskurðarvél sem
notuð hefur verið að undanförnu í þeim tilgangi að drýgja tekj-
ur félagsins.
„Þetta hefur verið leiðinlegt í sumar vegna bleytunnar," sagði
Kristinn, sem hefur verið duglegur í þökunum í sumar fyrir fé-
lagið sitt. „Það þarf ótrúlega mikið fjármagn til að halda úti
knattspyrnuliði eins og Vorboðinn er með. Þess vegna fórum
við út í þetta.“
- Er ekki orðið of seint að þekja þegar liðið er langt á októ-
ber?
„Það virðist ekki vera. Aðalatriðið er að koma þessu á jörð-
ina og snúa grænu hliðinni upp.“ sagði Kristinn sem vinnur öllu
jöfnu hjá Gúmmíviðgerð KEA, en vinnur að fjáröflun í auka-
vinnu fyrir Ungmennafélagið Vorboðann. Allt fyrir fótboltann!
-gej