Dagur - 21.11.1985, Síða 6

6 - DAGUR - 21. nóvember 1985
Páll Leósson, formaður Félags samvinnustarfsmanna fær sér ábót á kaffið.
Hátíð hjá
starfsmönnum KEA
Eins og fram hefur komið var
tekinn í notkun nýr salur
Starfsmannafélags KEA í síð-
ustu viku. Akveðið var á 50
ára afmæli KEA árið 1980 að
veita félaginu þennan sal, sem
þá var í smíðum í verslunar-
rniðstöðinni Sunnuhlíð. Það
var því hátíð s.l. sunnudag
þegar salurinn var afhentur.
I ræðu sem Magnús Steinars-
son formaður Starfsmannafélags
KEA hélt við opnunina sagði
hann að salurinn væri kærkominn
og bætti úr brýnni þörf varðandi
félagsaðstöðu. Áður hefðu allir
stjórnarfundir, auk funda hinna
ýmsu nefnda innan félagsins, svo
sem briddsnefndar, skáknefndar,
íþróttanefndar, jólatrésnefndar,
að viðbættum ýmsum námskeið-
um verið haldnir í gamla sam-
komusalnum á efstu hæð að
Hafnarstræti 91. Oft hefði það
verið óþægilegt því salurinn hafi
verið notaður undir ýmsa aðra
starfsemi, þannig að erfitt var að
sameina notkun salarins starf-
semi starfsmannafélagsins og
öðru sem þar fór fram. Nú væri
bjart framundan og nýi salurinn
notaður eingöngu fyrir félagið og
þá starfsemi sem hentaði best fyr-
ir félagana. Mætti m.a. nefna að
ekki væri óeðlilegt að félagar
fengju afnot af salnum fyrir stærri
viðburði í lífi sínu og sinna, svo
sem afmæli, brúðkaup og annað.
Einnig eru hugmyndir uppi um
að halda námskeið í salnum, en
þau væru stór þáttur í starfsemi
félagsins. Fyrst og fremst er hug-
myndin að salurinn nýtist sem
best fyrir alla félagsmenn.
Kom fram hjá Magnúsi að fjár-
hagur starfsmannafélagsins væri
bágborinn þessa stundina, því
fjárfrekt hefði verið að byggja
tvö ný sumarhús starfsmanna í
Vaglaskógi, og einu tekjur fé-
lagsins væru félagsgjöld og leigu-
tekjur af húsunum. Þær tekjur
stæðu ekki undir rekstrinum.
Hann sagði lfka að starfsemi fé-
lagsins væri ekki svo mikil sem
raun bæri vitni ef ekki kæmi til
styrkur frá kaupfélaginu.
Svo sagði Magnús: „Að lokum
vil ég ítreka þakklæti mitt fyrir
hönd starfsmanna KEA með
þennan nýja starfsmannasal og
bera tilgang hans saman við boð-
skap þess leikrits sem nú er flutt
á fjölum leikhússins okkar hér á
Akureyri. Að jákvæð mannleg
samskipti og hlýhugur til með-
bræðra okkar skulu í heiðri höfð,
en ekki auðsöfnun og græðgi sem
leiðir til blindu á mannkærleik."
gej-
OPINBER FUNDUR
Pálmi Jónsson
Stefán Guðmundsson Arni Steinar Jóhannsson.
Ragnar Arnalds
f FÉLAGSHEIMILINU
Á HVAMMSTANGA
Samtök um jafnrétti milli landshluta
Málmfríður Sigurðardóttir
LAUGARDAGINN
23. NÓV. KL. 13.30
Hólmfríður Bjarnadóttir
fundarstjóri
ALÞINGISMENN NORÐURLANDSKJÖRDÆMIS VESTRA OG
FULLTRÚAR SAMTAKA UM JAFNRÉTTI MILLI LANDSHLUTA
RÆÐA BARÁTTUMÁL SAMTAKANNA Á OPINBERUM FUNDI.
RÆÐUTÍMI 15 MÍN. Á MANN í 2 - 3 UMFERÐUM
Petur Valdimarsson
NORÐLENDINGAR OG AÐRIR ÁHUGAMENN!
Kaffiveitingar. Nú FJÖLMENNUM
Sætaferðir frá Akureyri Uppl. í síma 96-23858
DEILD S.J.L. V-HÚN
5
Pál! Pétursson
Eyjólfur Konráð Jónsson
.fe-
’p
bækuc
Jón R. Hjálmarsson:
Leiftur frá landi og sögu
20 þættir úr ýmsum áttum
Suðurlandsútg. Selfossi.
Jón R. er mikill útvarpsmaður,
og er uppistaðan í efni hans oft-
ast nær viðtöl við fólk. Menn
segja í gamni að hann muni vera
hálfnaður með aðra umferð í við-
tölum við bændur austanfjalls.
En er ekki þessi viðtalsárátta
fjölmiðla og bókagerðarmanna
komin út í öfgar? f>að eru að verða
sárafáir íslendingar sem ekki
hafa verið teknir í viðtal. Einkum
er sóst eftir eldra fólki, en það
hefur þann galla að lífsreynsla
þess, uppeldi og þjóðháttalýsing-
ar eru mjög af sama toga. Er ekki
einhver andleg deyfð sem veldur
því að fjölmiðlafólk leitar svo
mjög á vit viðmælenda, í stað
þess að reyna að skapa eitthvað
sjálft? Vissulega geta þó komið
listræn verk út úr þessu, sbr. við-
töl Jónasar Jónassonar og bækur
Jóhannesar Helga.
Einn galli viðtalsbóka er sá að
viðmælandi er látinn þenja sig
yfir allt æviskeiðið svo að engu er
gert fullkomin skil. Þann ágalla
hafa flestir viðtalsþættir Jóns R.
Fororð viðmælandans: „Ég er
fædd(ur) þennan mánaðardag,
þetta ár, á þessum stað. Foreldr-
ar mínir voru.. o.s.frv.“ eru
óþörf, einkum er þeim ofaukið
hér þar sem „höfundur“ gerir
nána grein fyrir þessu öllu í sér-
kynningu hvers og eins í bókar-
lok.
En kostir þessarar bókar eru
gott málfar og að hér eru teknir
menn víðar en af Suðurlandi, t.d.
úr Skagafirði og Mývatnssveit.
Og Mývetningar þjösnast ekki
yfir allt æviskeiðið, eins og hinir,
heldur segja frá afmörkuðu efni,
t.d. Jón Sigtryggsson: „í Mý-
vatnssiglingum í 47 ár“, Guðrún
Sigurðardóttir, hótelstjóri:
„Mannaferðir í Mývatnssveit“,
Illugi Jónsson: „Silungsveiði í
Mývatni“, Ragnar Sigfinnsson:
„Fuglalíf við Mývatn“, og Jón
Sigurgeirsson frá Helluvaði: „Á
fornum slóðum í Ódáðahrauni.
Þetta er virðingarvert, og vissu-
lega er margan fróðleik að finna í
hinum þáttunum, t.d. um upphaf
bílaaldar austanfjalls og fl.
Mér þykir vænt um þátt Sig-
urðar ljóðskálds, tónskálds,
bónda og söngstjóra í Birtinga-
holti: „Bjart er yfir byggðum“.
Og þar er birt kvæðið um hana
Kötu litlu sem var að koma heim
af engjunum með. sinn einfalda
giftingarhring.
Þáttur Brynjólfs Gíslasonar:
„Árin í Skálanum" (Tryggva-
skála) er góður. En kannski er
markverðastur þáttur Kristjáns
Guðnasonar, Selfossi: „Lífs-
reynslusaga húsvarðar“.
Bók þessi stendur sem sagt fyr-
ir sínu í flokki viðtalsbóka og
kynnir okkur mesta ágætisfólk.
Nú eru persónusögur okkur hér í
fámenninu nokkurs konar bolsí-
ur, og hvað er þá um að tala?
Marinó L. Stefánsson:
Siggi á Grund
Teikningar eftir Kristinn G.
Jóhannsson. Skjaldborg.
Nútíma „sérfræðingar“ í gerð
barnabóka, félagslega „meðvit-
aðir“ og heilaþvegnir, hafa kunn-
gert hvernig slíkar bókmenntir
skuli vera. Þær skulu algjörlega
bundnar samtíma, gerast í sand-
kassa eða á barnaheimili, vera
þjóöfélagsádeila, lausar við al-
vöru og ævintýrabrag. Gjarna
má krydda með kynórum og of-
beldi og lýsa hvernig líkaminn
losar sig við úrgangsefni. Mæður
skulu einstæðar og kúgaðar af til-
litslausum karlrembum og vond-
um stjórnendum bæjar og ríkis.
Þar skal „sko“ engin sveitaróm-
antík né fortíðarminni.
Hann Marinó brýtur rækilega
öll þessi boðorð og mun fá að
kenna á hrísinu fyrir. Sagan um
Sigga litla gerist nefnilega í sveit