Dagur - 12.12.1985, Blaðsíða 9

12. desember 1985 - DAGUR - 9
Magnús Jónsson sýningarstjóri.
meira
- Rætt við RÓSU
Sigtryggsdóttur
„Já, mjög mikið.“
- Hvað koma margir á
sýningar?
„Það getur verið allt frá
15 manns upp í fullt hús
'297 manns). En að jafn-
aði eru um 50-100
nanns.“
Á hvaða kvöldum koma
flestir í bíó?
„Á fimmtudagskvöld-
um koma þeir sem ætla
sér í bíó, á föstudags-
kvöldum koma krakkar til
að skemmta sér því þeir
þurfa ekki að fara í skól-
ann daginn eftir. Laugar-
dagskvöldin eru alveg
glötuð, því þá fer fólk á
danshúsin."
- Hvaða aldurshóþur
er mest áberandi hér?
„Unglingarnir koma
langtum mest í bíó, full-
orðið fólk kemur helst á
íslensku myndirnar."
- Stundum hefur verið
kvartað undan hve seint
kvikmyndirnar komi í
þetta bíó og takmörkuðu
úrvali þeirra, hvað viltu
segja um það?
„Ja, við fáum myndir
frá öllum bíóum í Reykja-
vík. Stundum eru þær
sendar út um hvippinn og
hvappinn áður en þær
koma hingað, þó að beð-
ið hafi verið um þær strax
eftir sýningar fyrir
sunnan."
- Að lokum, hver verð-
ur jólamyndin í ár?
„Jólamyndin í ár heitir
„Löggulíf", hún verður
frumsýnd á sama tíma
hér og fyrir sunnan."
Við þökkum Rósu fyrir
viðtalið.
Minning
Ý Petrína Soffía Stefánsdóttir
Fædd 25. október 1892 - Dáin 10. nóvember 1985
Á góðviðrisdegi þ. 23. nóvember
s.l. var Petrína Soffía Stefáns-
dóttir jarðsungin frá Akureyrar-
kirkju að viðstöddu fjölmenni.
Hafði Petra, en svo var hún jafn-
an nefnd af kunnugum, dáið í
Reykjavík, því að þar hafði hún
dvalið síðustu árin hjá syni sínum
og konu hans.
Petra var fædd á Vermundar-
stöðum í Ólafsfirði 25. október
1892. Foreldrar hennar voru
Sigríður, dóttir Jóns bónda á
Hrísum í Svarfaðardal, Jónsson-
ar bónda á Litlu-Hámundarstöð-
um á Árskógsströnd og Stefán
sonur Jóns bónda á Þverá í
Skíðadal, Guðmundssonar
bónda á Ingvörum. En kona
Guðmundar og amma Stefáns
var Guðrún dóttir séra Magnúsar
á Tjörn.
Fá ár voru foreldrar Petru á
Vermundarstöðum. Fluttu þau
að Háleggsstöðum í Deildardal í
Skagafirði. Þar var dvölin heldur
ekki löng, því að seint í desem-
ber árið 1899 andaðist Stefán.
Þetta var harmsefni. Bláfátæk
ekkjan hlaut nú ein að sjá sér og
þrem ungum dætrum sínum far-
borða. Þá voru engar tryggingar
komnar til sögunnar. Og þegar
svona var ástatt þótti helsta úr-
ræðið að leysa heimilið upp og
koma börnunum í fóstur. Þannig
fór hér. Ein dóttirin, Steinunn,
var tekin í fóstur í Skagafirði, en
ekkjan fluttist noröur í Svarf-
aðardal til Snjólaugar systur sinn-
ar og manns hennar. Fylgdu tvær
systurnar móður sinni. Þarna
mun Sigríður ásamt Petru hafa
átt athvarf um sinn, en yngsta
systirin naut skjóls annars staðar.
Ekki veit ég hve lengi Petra
dvaldi hjá móðursystur sinni. En
hún fór snemma að vinna fyrir
sér. Var hún í vist á ýmsum stöð-
um og kom sér alls staðar vel,
enda var hún bráðdugleg og hús-
bóndaholl. Um skeið var hún
vinnukona hjá Snorra Þórðarsyni
á Bægisá og Þórlaugu konu hans,
en Þórlaug og Petra voru systra-
dætur.
Nú vildi svo til, að ég kvæntist
Maríu yngri systur Petru. Og
þegar við hjónin fórum að búa á
Þverá í Svarfaðardal flutti hún til
okkar með móður sína. Sigríður
lifði rúmt ár eftir að hún kom í
Þverá, en Petra skipti ekki um
heimili næstu sex árin. Vann hún
heima á sumrum, en var á lausum
kili að vetrinum. Á þessum árum
vann hún t.d. á vegum kven-
félagsins Tilraun, ferðaðist um
félagssvæðið og saumaði fyrir
heimilin og aðstoðaði, þegar
veikindi eða aðrir erfiðleikar
steðjuðu að. En að henni var fal-
ið þetta starf sýnir traustið, sem
til hennar var borið og áreiðan-
lega hefur hún ekki brugðist því.
Á árinu 1936 giftist Petra,
Halldóri Jónssyni, svarfdælskum
gæðadreng. Fluttu þau til Akur-
eyrar, en bjuggu þar skamman
tíma. þá keyptu þau býlið Gil í
Glerárhverfi. Því fylgdi ofurlítil
grasnyt, svo að hægt var að fóðra
þar dálítinn bústofn. Þau Halldór
og Petra höfðu lengstum eina kú
og nokkrar kindur. Það var bæði
til búdrýginda og ánægju, því að
hjónin voru bæði gefin fyrir
skepnur og búskap.
Torfbær var í Gili þegar hjónin
komu þangað. Þau reistu stein-
hús og ræktuðu fallegan trjáreit
við það. Þarna komu þau sér upp
myndarlegu og skemmtilegu
heimili.
Petra og Halldór eignuðust
einn son, er Stefán heitir. Hann
er kennari að mennt. Kona hans
er Katrín Ágústsdóttir, kennari
og listakona. Stefán er nú um-
sjónarmaður á Kjarvalsstöðum.
Börn þeirra eru tvö, piltur og
stúlka.
Petra var fríðleikskona, svip-
hrein og björt yfirlitum, glaðleg
og viðmótið alúðlegt. Hún var
greind og bráðfljót að læra t.d.
vísur og kvæði. Ekki naut hún
neinnar skólagöngu utan þess
sem heimakennsla kann að hafa
fallið henni í skaut. En vel var
hún að sér í þeim greinum, sem
krafist var til fermingar, svo að
hún stóð fermingarsystkinum sín-
um fullkomlega á sporði. Nám-
fýsi hennar og góð eftirtekt voru
áberandi. Því var eðlilegt að
kunnátta hennar til munns og
handa væri í besta lagi. Hvort
sem hún hefur notið tilsagnar
einhverrar sauma- og hannyrða-
konu eða ekki, þá kunni hún tök-
in á alls kyns handavinnu og
stundaði hana fram á síðustu
tíma. Og handbragðið var með
ágætum.
Eins og áður er sagt giftist
Petra og stofnaði heimili, sem
nær alltaf var Gil í Glerárhverfi.
Mikið ástríki var á milli hjón-
anna, Petru og Halldórs. Ánægja
og glaðværð ríkti á heimilinu og
öllum, sem að garði bar var tekið
með hlýju og gestrisni. Margir
sóttu hjónin heim og þar var oft
glatt á hjalla.
Vinsældir hjónanna voru
miklar og kom það vel í ljós, þeg-
ar þau þurftu aðstoðar við. Þá
var hjálp af höndum innt. Vafa-
laust var hlutur Petru ekki skarð-
ur á þessu sviði, enda var greiða-
semi hennar og velgerðir til ann-
arra af fúsleika gerð, ekki síst til
þeirra, sem höllum fæti stóðu.
Petra hafði vanist því frá æsku-
árum að leggja hart að sér. Það
var hennar lífsmáti að gera fyrst
og fremst kröfur til sjálfrar sín,
en sýndi öðrum töluverða
linkind. Eitt var þó sem hún gat
ekki þolað. Það var ef loforð
voru svikin. Henni sárnaði slík
breytni og átti örðugt með að
fyrirgefa.
Petra var hraust fram á síðustu
daga. En fyrir nokkrum árum
lenti hún í því að detta illa og
hlaut beinbrot, sem orsakaði að
allar gönguferðir voru úr sög-
unni. Þetta áfall raskaði ekki ró
hennar eða glaðlyndi. Hún fór
heldur ekki úr jafnvægi, þegar
maður hennar veiktist snögglega
snemma dags 1977 og var látinn
fyrir kvöldið. Þá sýndi hún mik-
inn sálarstyrk og æðruleysi. En
hún var einlæg trúkona og guðs- (
traustið mun hafa hjálpað
henni.
Það var svo í október sl. að
Petra veiktist og var flutt í
sjúkrahús. Og þar andaðist hún
10. nóvember.
Mæt kona er horfin af sjónar-
sviðinu. Margur á hugljúfar
minningar um Petru, því að hver,
' sem kynntist henni gaf henni rúm
í huga sínum. Þakklæti mitt sendi
ég henni yfir landamærin fyrir
órofa tryggð, vináttu og aðstoð á
marga lund.
Blessuð sé minning þessarar
góðu og heiðarlegu konu.
Helgi Símonarson.
^^£4^ snyrtivörukynning í dag
■ JL £V
20%
kynningarafsláttur.
SÍMI
P (96)21400