Dagur - 17.03.1987, Qupperneq 7

6 - DAGUR - 17. mars 1987
17. mars 1987 - DAGUR - 7
/
A skólaskemmtim Bamaskóla Húsavíkur
í síðustu viku var haldin skólaskemmtun Barnaskóla Húsavíkur. Pessi
samkoma er fastur liður í skólahaldinu og rennur allur ágóði af sam-
komunni í ferðasjóð sjöttu bekkinga. Dagskrá skemmtunarinnar var
efnismikil og fjölþætt, haldnar voru fjórar sýningar og fóru þær fram í
íþróttasal barnaskólans. Blaðamaður Dags brá sér á eina sýninguna og
skemmti sér hið besta eins og aðrir áhorfendur virtust einnig gera.
Meðan gestir komu sér fyrir á áhorfendapöllunum lék Lúðrasveit
Tónlistarskólans undir stjórn Benedikts Helgasonar, síðan var sam-
koman sett og sex ára börn sungu við gítarundirleik Hólmfríðar Bene-
diktsdóttur og Sigrúnar Snædal. Tveir kórar starfa við skólann, litli kór-
inn og stóri kórinn og sungu þeir báðir undir stjórn Hólmfríðar en Líne
Verner annaðist undirleik við nokkur laganna.
Jóhanna Gunnarsdóttir og Berta Hreinsdóttir léku fjórhent á píanó
og síðan lék Sören Gestsson á gítar. Nemendur fjórða, fimmta og
sjötta bekkjar sýndu tvo þætti sem þeir höfðu unnið á þemaviku og
fjölluðu þeir um efni frá landnámsöld. Sjálfur landnámsmaðurinn, Ing-
ólfur Arnarson var mættur þarna ásamt sínu fólki og Þorgeir Ljós-
vetningagoði lá undir feldi, á meðan birtust honum hin fornu goð og
María guðsmóðir.
Brugðið var upp svipmyndum úr leikfimitíma og bar sá þáttur
nafnið: Leikfimi í léttum dúr. Sigurður Hallmarsson skólastjóri veitti
nemendum viðurkenningar fyrir þátttöku í skákmóti og hljómsveit frá
tónlistarskólanum lék nokkur lög undir stjórn Árna Sigurbjarnarsonar.
Lokaatriðið á dagskránni var leikritið Finnur karlinn, kisan og sepp-
inn sem sjöttu bekkingar fluttu undir leikstjórn Maríu Sigurðardóttur
leikkonu. Leikritið fjallar um dreng sem strýkur að heiman með kisuna
sína vegna þess að foreldrar hans vilja ekki leyfa honum að eiga kisu.
Drengurinn sest að í sveitaþorpi og smám saman bætast fleiri dýr í
hópinn, seppinn, kýrin og krákan og það gengur á ýmsu þar til að
drengurinn flytur aftur heim til foreldranna í leikslok. Þetta var vel
unnin og bráðskemmtileg sýning og ungu leikararnir stóðu sig með
mikilli prýði.
„Æðislegur leikstjóri og aOt“
Eftir sýninguna spjallaði Dag-
ur við tvo af aðalleikurum í
leikritinu Finnur karlinn, kisan
og seppinn. Það eru Njörður
Óskarsson sem fór með hlut-
verk Finns og Helga Vigdís
Aðalbjörnsdóttir sem lék kis-
una.
- Njörður, hvernig fannst þér
að leika í svona stóru leikriti?
„Alveg æðislega gaman."
- Hefurðu leikið áður og
fannst þér þú læra mikið á þessu?
„Ég hef aldrei gert þetta áður
og fannst ég læra mikið.“
- Hvað æfðuð þið leikritið
oft?
„Svona tuttugu sinnum eða
meira en þetta var mjög
skemmtilegt."
- Ætlarðu að halda áfram að
leika?
„Kan'nski.“
- Hvernig fannst þér leikritið,
fannst þér það hafa einhvern
boðskap?
„Kannski þann boðskap að
foreldrar eigi að vera betri við
börnin sín og leyfa þeim meira.“
- Hvernig fannst þér að leika
með öllum þessum dýrum, var
beljan svolítið óþæg?
„Já, það var svolítið erfitt að
ráða við hana.“
- Eitthvað sérstakt sem þú
vildir segja að lokum Njörður?
„Ég vildi þakka Maríu fyrir
skemmtilegt leikrit, hún valdi
leikritið og leikarana.“
- Helga, hvernig fannst þér að
taka þátt í sýningunni?
„Æðislega gaman, maður lærir
alveg rosalega mikið af þessu,
æðislegur leikstjóri og allt.“
- Ætlarðu að halda áfram að
leika?
„Já.“
- Nú lékst þú kisu, hvernig
fórstu að því, skoðaðir þú kisur
eitthvað?
„Ég var bara valin í þetta hlut-
verk og svo bara lékum við þetta
og skiptum þessu á milli okkar.“
- Vissirðu alveg hvernig kisur
hegða sér?
„Ekki alveg, en ég vissi alveg
hvernig þær svæfu og svoleiðis.“
IM
- Sigurður Hallmarsson skólastjóri
Ingólfur Arnarson og frú ásamt hjúum sínum.
Leikfimiæfingar í léttum dúr.
„Ég tel að skemmtunin hafi
tekist mjög vel að þessu sinni,
það voru haldnar fjórar sýn-
ingar og alltaf var fullt
hús,“ sagði Sigurður Hallmars-
son skólastjóri barnaskólans
þegar Dagur bað hann að
svara nokkrum spurningum
varðandi skemmtunina.
-Hvaða þýðingu finnst þér það
hafa fyrir börnin að taka þátt í
undirbúningi slíkrar skemmtun-
ar?
„Það kennir þeim að koma
fram á agaðan hátt og vanda það
sem öðrum er ætlað að hlusta og
horfa á. Ég tel þessar skemmtan-
ir mikilvægar og þegar við sem
erum orðin fullorðin lítum til
baka eru þær oft eitt það minnis-
stæðasta frá okkar eigin skóla-
göngu.“
-Á skemmtuninni veittir þú
viðurkenningar fyrir þátttöku í
skák, er skákkennsla fastur liður
í skólastarfinu?
„Um tólf ára skeið höfum við
haft skákfræðslu, ef aðstæður
hafa leyft. Kennslan hefur verið í
námskeiðsformi eða hreinlega
inni í stundaskránni. Einu sinni á
ári hefur verið haldið skákmót
við skólann og þá eru veitt verð-
laun og viðurkenningar fyrir þátt-
töku. Það hefur verið góð þátt-
taka í þessu, um og yfir fimmtíu
krakkar hafa tekið þátt. Flest
árin hefur Magnús Magnússon
annast kennsluna og hún hefur
leitt til þess að krakkar sem feng-
ið hafa að dvelja í húsnæði skól-
-Var ekki mikil vinna við
undirbúning skemmtunarinnar?
„Börnin eru ekki aðeins viljug
við að leika og koma fram heldur
einnig við að sjá um samkomuna
að öllu leyti. Með aðstoð kennar-
anna reynum við að láta börnin
sjá um undirbúninginn, þau mála
senurnar í samvinnu og með okk-
ar hjálp. Það er enginn ákveðinn
aðili sem málar þetta heldur hef-
ur þessi tíma til að sinna þessu
núna og hinn sem hefur tíma
næst, þannig vinna þau að þessu
saman og það finnst mér raun-
verulega það skemmtilegasta við
þetta.“
-Fá börnin að sinna þessum
verkefnum sem hluta af náminu?
„Já, t.d. sjá þau um að mála
sviðsmyndirnar í teiknitímum og
þá fjölgum við teiknitímum með-
an þess er þörf.“ JM
ans seinni partinn á daginn biðja
gjarnan um tafl, setja sig niður
þar sem þau finna smugu og
tefla. Þau trufla engan með þessu
og vita að þau mega vera þarna
svo lengi sem þau ekki trufla
aðra.“
-Sjötti bekkur var með mynd-
arlega leiksýningu á skemmtun-
inni, mikið var sungið og leikið
var á hljóðfæri, hverjir unnu
mest að undirbúningi þessara
þátta?
„Þetta er leikrit eftir rúss-
neskan höfund, Edvard Uspenski
og María Sigurðardóttir leik-
stýrði verkinu. María kom til
Húsavíkur til að setja upp sýn-
ingu hjá leikfélaginu, ég vissi að
sú starfsemi færi aðallega fram
síðdegis og á kvöldin svo að ég
spurðist fyrir um hvort hún gæti
aðstoðað okkur á morgnana og
svo reyndist vera.
Á skemmtuninni nutum við
sambýlisins við tónlistarskólann
og fengum atriði þaðan. Þó
skemmtunin sé kölluð árs-
skemmtun barnaskólans er hún í
sjálfu sér ársskemmtun barn-
anna, sömu börnin eru í barna-
skólanum og tónlistarskólanum
og þau leika frambærilegt efni á
þessari samkomu. Börn læra auð-
vitað ýmislegt í tónlistarskólan-
um og hafa þörf fyrir að fá tæki-
færi til að koma fram. Þetta sam-
starf skólanna hefur verið með
miklum ágætum og kennararnir
við tónlistarskólann leggja á sig
aukna vinnu við undirbúning
skemmtunarinnar.
Sigurður Hallmarsson skólastjóri afhendir viðurkenningar fyrir þátttöku í
skák.
Mikil starfsemi hefur verið í
vetur hjá kór skólans sem kom
fram á skemmtuninni. Kórinn er
í góðri æfingu núna, það má
þakka Hólmfríði sem búin er að
leggja á sig margar ómældar
aukastundir. Nú er verið að
undirbúa ferð kórsins á barna-
kóramót á Hvolsvelli.
Tvö atriði á skemmtuninni
voru úr skilum barnanna á verk-
efnum frá landnámstímanum,
okkur fannst þetta það athygl-
isvert að sjálfsagt væri að fleiri en
börnin fengju að sjá þessa þætti
sem sýnishorn af því sem stund-
um er verið að gera í skólanum.“
Njörður Oskarsson og Helga Vigdís Aðalbjörnsdóttir.
Lúðrasveitin. Stjórnandi er Benedikt Helgason.
Uppboð á Húsavík
Opinbert uppboð á bifreið og
öðrum lausafjármunum fór
nýlega fram við lögreglustöð-
ina á Húsavík. Sem betur fer
eru slík uppboð ekki daglegur
viðburður hér í bæ og töluverð-
ur fólksfjöldi safnaðist saman
til að taka þátt í og fylgjast
með uppboðinu. Að vísu voru
aðeins örfáar konur í hópnum
og vekur sú staðreynd upp
ýmsar spurningar á þessum
jafnréttistímum. Skortir konur
áhuga, tíma, peninga eða for-
vitni til að mæta á uppboðið?
Júlíus Guðmundsson fulltrúi
sýslumanns var mættur með ham-
arinn og það fyrsta sem boðið var
upp voru margir kassar með
brúsum af ljósmyndavökva. Að-
eins eitt boð kom og var það frá
Pétri Jónassyni Ijósmyndara og
hljóðaði upp á fimm hundruð
krónur. Aðspurður sagði Pétur
að hann vissi að vökvi þessi væri
margsinnis búinn að frjósa þó
hann mætti alls ekki frjósa og því
mjög vafasamt hvort hægt væri
að nýta vökvann.
Nú voru toghlerar í boði en
enginn virtist hafa áhuga á að
eignast slíka gripi og ekkert boð
barst þrátt fyrir ítrekaðar tilraun-
ir fulltrúans. Mér skildist á
mönnum að svona toghlerar væru
komnir úr tísku - eða þannig.
En nú færðist fjör í leikinn í
boði var loftnet og magnari fyrir
CBS talstóð sem margir virtust
hafa hug á að eignast. Það var
boðið og boðið þar til gripirnir
voru að endingu slegnir á átta
þúsund krónur. Dagur ræddi
umsvifalaust við þann heppna,
ívar Ketilsson og spurði hvort
hann hefði nauðsynlega vantað
þessa hluti. „Já, við skulum segja
það."
- Gerðirðu góð kaup?
„Ég vona það en er ekki búinn
að athuga það."
Uppboðið hélt áfram og nú
voru boðin upp þrjú vídeótæki -
eitt í einu. Þegar Sigurður Þórar-
insson lyfti upp einu tækjanna til
að sýna væntanlegum kaupend-
um það var kallað: „Er þetta ekki
búið að liggja lengi hjá ykkur?"
„Ekki í sjó,“ svaraði Sigurður.
Það var boðið rösklega í vídeó-
tækin, eitt þeirra fékk Aðalsteinn
Skarphéðinsson fyrir 28 þúsund
og hann var spurður hvort hann
hefði ekki átt tæki fyrir og hvort
hann hefði gert góð kaup.
„Jú, ég á tæki en keypti þetta
fyrir son minn og ætlaði að fara
hæst í 29 þúsund. Ég held að
þetta hafi verið sæmilega góð
kaup því svona tæki kostar 45
þúsund út úr búð."
Nú var komið að bifreið,
Mözdu ’79 og í hana bárust tvö
boð, fyrst þúsund krónur og síð-
an hundrað þúsund og þar með
var slegið í dekkið.
Að síðustu var komið út með
vídeótækið af lögreglustöðinni og
leitað var tilboða í það, tækið var
sagt tveggja ára gamalt, í topp-
standi og lágmarksboð var tuttugu
þúsund krónur. Nú voru þátt-
takendur í uppboöinu greini-
lega búnir að fá nóg af vídeóum
og þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir
fulltrúans barst ekkert tilboð.
Daníel Guðjónsson lögreglu-
maður tók því tækið ástúðlega í
fangið, lagði af stað með það inn á
stöðina aftur en var þá spurður:
- Af hverju er lögreglan að
reyna að selja vídeóið sitt?
„Bara að gamni, þetta er ágætis
tæki og í góðu lagi en við höfunt
hugsað okkur að selja það og
kaupa nýtt."
- Horfið þið mikið á vídeó á
stöðinni?
„Ekkert sérstaklega en okkur
finnst gott að taka upp efni um
helgar og horfa á það seinna því
við höfum yfirleitt ekki tækifæri
til að horfa á sjónvarp um
helgar."
Þeim sem misstu af uppboðinu
má benda á að lögreglan á Húsa-
vík hefur enn hug á að selja sitt
ágæta vídeotæki og kaupa sér
nýtt, tækið er til sýnis og sölu á
stöðinni og lágmarksboðið er enn
tuttugu þúsund krónur ef einhver
hefur ekki þegar farið til að
versla við lögregluna. 1M