Dagur - 29.03.1988, Qupperneq 6

6 - DAGUR - 29. mars 1988
Það er ekki á hverjum
degi sem ungt fólk fær
tækifæri til að fara í
ferðalag yfir hálfan
hnöttinn. Sömuleiðis
er ekki mjög algengt
að íslendingar haldi
jólin hátíðleg í mörg
þúsund feta hæð yfir
Rússlandi, með jóla-
gjöfum og sálmasöng.
Þetta gerðu þó 113
íslenskir skátar um
síðustu jól þegar þeir
voru á leið á alheims-
mót skáta, svokallað
„jamboree“, sem
haldið er fjórða hvert
ár.
Af þessum 113 íslendingum,
voru fjórir skátar frá Akureyri
sem þarna fóru á vit ævintýra
meö skátum frá flestum iöndum
heims. Þeir heita Hlynur
Skagfjörð, Sveinbjörn Jóhannes-
son, Birgir Birgisson og Gestur
Bjarnason.
Alheimsjamboree var síöast
haldið í Kanada fyrir fjórum
árum og verður að fjórum árum
liðnum haldið í Kóreu. Mótið
sjálft stendur í 7-10 daga, en
ferðalagið tók íslendingana heil-
an mánuð. Gestur Bjarnason,
sem er 18 ára nemandi í Verk-
menntaskólanum á Akureyri,
féllst góðfúslega á að segja les-
endum Dags ferðasöguna í máli
og myndum sem hann og Svein-
björn félagi hans tóku. Við skul-
um gefa Gesti orðið og biðja
hann fyrst um að lýsa aðdraganda
ferðarinnar.
„Vinir mínir höfðu verið í
Kanada á síðasta móti og höfðu
talað mikið um hvað það var
gaman. Mig langaði að prófa og
svo var líka spennandi að fara í
svona langt ferðalag.
Flestir fara bara einu sinni á
ævinni í slíka ferð, þó að þeir hafi
tækifæri á að fara oftar. Fjár-
mögnunin er á eigin vegum og
kostaði t.d. 115 þúsund að fara
þessa ferð fyrir utan gjaldeyri.
Það komast ekki allir að sem
vilja. Ég var forsjáll og lét skrá
mig tveim árum áður en ferðin
var farin. Þegar fór að líða á varð
Ijóst að takmarka þyrfti fjöldann
frá íslandi og var þá farið eftir
virðist nokkuð algengt að fólk
haldi gæludýr og á okkar heimili
voru 10 páfagaukar, 2 hundar,
köttur, gullfiskar, skjaldbaka,
finkur og skrauthænur, en þær
voru að vísu í búri úti í garði sem
var í lagi því flesta daga var um
35 stiga hiti.
Þarna var hugsað mjög vel um
okkur. Fjölskyldan fór með okk-
ur í skoðunarferðir til borgarinn-
ar, þar sem við sáum m.a. villtar
mörgæsir og við versluðum.“
- Hvað tók við eftir þessa
dvöl?
„Að morgni gamlársdags flug-
um við til Sidneyog fórum þaðan
með rútu á mótssvæðið sem var
um 60 km fyrir utan Sidney.
Setning mótsins fór fram á mið-
nætti, á sjálfum áramótunum, en
þá var klukkan heima á íslandi
11.00 að morgni gamlársdags.
Þarna hófst líka 200 ára afmæli
hvíta mannsins í Ástralíu.
Höfðu með sér prest
Tilgangurinn með svona mótum
er að rækta skátahugsjónina, þ.e.
að allt sem gerist á að vera sam-
kvæmt því markmiði sem skáta-
hreyfingin hefur sett sér. Dagur-
inn fór m.a. í að framkvæma og
keppa um margvísleg verkefni og
fara í skoðunar- og kynnisferðir.
Markmiðið er að vera betri en
næsti hópur og er gaman að sjá
hve mikill rígur er milli stærri
þjóða eins Bandaríkjanna og
Englands, þótt hann risti sem
betur fer ekki djúpt. Annað
markmið er að treysta vinabönd
sem tókst að mínu mati vel.
Sem dæmi um verkefni get ég
nefnt hóp sem reyndi að setja
heimsmet í að koma sem flestum
inn í einn bíl og annar hópur
reyndi að koma sem flestum upp
á stóran stein. Þeim tókst ekki að
setja heimsmet, því þeir komu
„aðeins“ 27 manns í venjulegan
fólksbíl. Svo var farið í náttúru-
skoðanir og fór ég t.d. í hella-
skoðun, en þar var um að ræða
tilbúna hella.
Fleira skemmtilegt var gert.
ítalskir skátar höfðu t.d. með sér
kaþólskan prest og buðu til
messu. Ég missti að vísu af henni
en þau sem fóru sögðu að það
hefði verið áhugavert að fylgjast
með þessu.
Þjóðverjar buðu til kvöldvöku,
hóparnir buðu hver öðrum í mat
og margt fleira skemmtilegt var
gert.“
- Hvernig leið dagurinn hjá
ykkur?
„Við vorum vakin upp kl.8 á
morgnana. Eftir morgunverð
Eftir fellibylinn var þetta algeng sjón á svæðinu.
Mynd: Gestur
því hvenær skráning fór fram.
Þrátt fyrir þetta var íslenski hóp-
urinn, sem samanstóð af skátum
á aldrinum 15 til rúmlega 20 ára,
sá fjölmennasti miðað við höfða-
tölu. Með hópnum voru íslenskir
fararstjórar.
Yfír Rússlandi
á aðfangadagskvöld
Við lögðum af stað frá Akureyri
20. desember og flugum með
Flugleiðum til London næsta
dag, en þar komumst við í leigu-
flug með ensku skátunum. Fyrst
var flogið til Melbourne. Flogið
var frá London á aðfangadag og
tók flugið alls 25 klukkutíma með
millilendingu í Bankok og
Sidney. Flogið var norður fyrir
Holland, yfir Eystrasalt,
Rússland, Pakistan, Indland og
áfram til Ástralíu. Við vorum því
í loftinu, á flugleið yfir Rússlandi
á aðfangadagskvöld."
- Var ekki erfitt að jafna sig á
þeim mikla tímamismun sem er á
milli íslands og Ástralíu?
„Nei, í raun var það ekki svo
erfitt, a.m.k. ekki á leiðinni út.
Fólk hafði verið spennt áður en
lagt var af stað og því sem næst
ósofið. Það náði því að fara að
sofa á næturtíma í Ástralíu og
vinna muninn strax upp. Það var
aftur á móti önnur saga þegar
haldið var heim.“
Það eina sem stóð uppi eftir óveðrið var þakið af eldhústjaldinu. Mynd: Gestur
- Hvernig var að halda jól við
þessar aðstæður?
„Við reyndum að hafa þetta
eins jólalegt og við gátum. Farar-
stjórarnir fóru í jólasveinabún-
inga og við sungum jólasálma.
Maturinn var að vísu ósköp
venjulegur flugvélamatur en ekki
rjúpur eða hamborgarhryggir.
Flestir tóku með sér jólapakka að
heiman sem voru að sjálfsögðu
opnaðir um borð.
Dýrelsk fjölskylda
í Melbourne var okkur skipt nið-
ur á fjölskyldur sem við dvöldum
hjá í viku. Það sem kemur á
óvart í því sambandi er að færri
fjölskyldur fá til sín skáta en
vilja. Við vorum fjórir saman hjá
minni fjölskyldu, tveir frá Akur-
eyri og tveir frá Borgarnesi. Þetta
var mjög gott fólk, hjón, fjögur
börn sem öll eru skátar og svo var
mjög fjölskrúðugt dýralíf. Það