Dagur - 30.11.1988, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 30. nóvember 1988
Sveinn Hjálmarsson
skipstjóri á Kaldbak:
Reynum að
treina kvótann
- og veiða fisktegundir
sem falla utan hans
„Það er reynt að spara kvót-
ann eins og hægt er, það er
langt til jóla ennþá. Viðbrigðin
eru mikil því úr nógu hefur
verið að moða á þessum árs-
tíma undanfarin ár,“ sagði
Sveinn Hjálmarsson, skipstjóri
á Kaldbak EA 301.
Kaldbakur kom inn í síðustu
viku með 115 tonn eftir tíu daga
veiðiferð. Togarinn fór aftur út á
laugardaginn en ekki er vitað
hvort hann nær tveimur túrum
fyrir áramót. Aflinn úr síðustu
veiðiferð var mjög blandaður,
steinbítur, ýsa og koli ásamt ein-
hverju af þorski. „Túrinn byrjaði
á Vestfjarðamiðum og endaði
vestur af Látragrunni. Vonandi
náum við tveimur túrum í viðbót
á árinu,“ sagði Sveinn.
Kvóti togara útgerðarfélagsins
er á þrotum eins og kunnugt er.
Sveinn sagði að mönnum brygði
eðlilega við, t.d. hefði kvóti
Sléttbaks verið til skiptanna í
fyrra og oft hefði verið keyptur
kvóti síðari hluta ársins. Það væri
óneitanlega hálf napurlegt að
fara á skrap og veiða jafnframt
tegundir eins og kola og steinbít
sem falla alveg utan kvótakerfis-
ins. Þá hefðu menn reynt að
veiða ýsu en það gengur heldur
treglega fyrir Norðurlandi og hef-
ur togurunum yfirleitt ekki tekist
að veiða allan ýsukvótann. Pví
hefur sú leið verið farin að skipta
á hluta ýsukvótans yfir í aðrar
veiðanlegri fisktegundir. Ýsu-
veiði var stundum ágæt norður af
Horni en undanfarin fimm til sex
ár hefur hún varla sést þar.
Sveinn var spurður álits á frétt-
um af stórfelldu smáfiskadrápi,
en fyrir skömmu fullyrti skip-
stjóri frá Vestmannaeyjum að
miklum hluta togaraafía væri
hent vegna undirmáls. „Ég get
ekki svarað nema fyrir mig, þetta
er alveg rakalaus vitleysa, a.m.k.
hvað Akureyrartogarana snertir.
Það myndi spyrjast strax út ef
fiski væri hent. Sjálfsagt er þó
eitthvað til í þessum fréttum.“
EHB
Sæmundur Hermannsson framkvæmdastjóri sjúkrahússins veitti myndlyklinum viðtðku úr hendi Ingibjargar
Guðvinsdóttur, sem afhenti hann fyrir hönd stjórnar sjúkraliða við Sjúkrahús Skagfirðinga. Fyrir aftan Ingi-
björgu eru, frá vinstri: Jónína Hallsdóttir, Gerður Hauksdóttir, Brynhildur Sigtryggsdóttir, Sigþrúður Sigurð-
ardóttir, Olína Rögnvaldsdóttir og Jóhanna Haraldsdóttir.
Sjúkrahús Skagfirðinga:
Sjúkraliðar gáfu myndlykil
í síðustu viku aihenti stjórn
starfandi sjúkraliða við
Sjúkrahús Skagfírðinga á
Sauðárkróki sjúkrahúsinu
myndlykil að gjöf. Sjúkralið-
arnir héldu kökubasar fyrir
skömmu og ákváðu að fyrir
afraksturinn skyldu þeir
kaupa eitthvað handa sjúkra-
húsinu sem kæmi því að góð-
um notum. Það varð ofan á
að kaupa myndlykil, þannig
að sjúklingar munu geta horft
óhindrað á dagskrá Stöðvar 2
framvegis.
Það var Sæmundur Her-
mannsson framkvæmdastjóri
sjúkrahússins sem tók við gjöf-
inni og hana afhenti fyrir hönd
sjúkraliðanna, Ingibjörg Guð-
vinsdóttir.
Nú eru til staðar 2 myndlykl-
ar á sjúkrahúsinu, mun annar
verða notaður fyrir sjúklinga
sjúkrahússins og hinn fyrir vist-
menn dvalarheimilis aldraða.
Það er í samningum við Stöð 2
að hún útvegi myndlykil og
loftnet, þar sem stöðin fær að
hafa sendi á þaki hússins vegna
dreifingar sjónvarpsefnis um
Sauðárkrók, og greiði um leið
áskriftargjaldið.
Kanínubændum á landinu fjölgar og ullin hækkar í verði:
Verður norsk og dönsk kanínuuU
flutt til landsms og vörur út?
- fysilegur kostur því markaðir eru að opnast,
segir Ingimar Sveinsson kanínuræktarráðunautur
Kanínubændum í landinu fer
fjölgandi og áhugi á kanínu-
rækt hefur aukist mjög á
undanförnum árum. Kanínu-
rækt þykir ekki óálitlegur kost-
ur sem stoðbúgrein með öðru.
Verð á kanínuull fer hækkandi
á heimsmarkaði og verksmiðj-
an FínuII hf. í Mosfellsbæ
gengur vel. Viðræður hafa far-
ið fram við Norðmenn og Dani
um að þeir selji verksmiðjunni
ull sína og tryggi sölu á unnum
vörum í löndunum í staðinn,
en sambærileg verksmiðja er
ekki til á Norðurlöndunum.
Ingimar Sveinsson kanínu-
ræktarráðunautur á Hvanneyri
segir að áhugi á kanínurækt hér á
landi hafi aukist á undanförnum
árum. Fyrstu kanínurnar voru
fluttar inn frá Þýskalandi árið
1981 og frá þeim tíma hefur
kanínuræktinni vaxið fiskur um
hrygg og er nú stunduð víða um
land. Búin eru misjöfn að stærð,
eða allt frá 20 kanínum upp í um
800 á stærsta búinu, en um 3000
kanínur af þýska angórastofnin-
um eru til í landinu. Góð kanína
gefur af sér unt eitt kíló af ull á
ári og er verðið á bilinu frá 2200-
2300 krónur hér á landi.
Verðið stígur
Verð á kanínuull er á hraðri upp-
leið úti í hinum stóra heimi eftir
að hafa náð botninum, í kjölfar
þess að Þjóðverjar keyptu heil-
mikla sendingu frá Kína sem
fyllti markaðinn. Þær birgðir eru
nú svo gott sem búnar og verðið
stígur og brúnin á kanínubænd-
um.
Á síðasta ári voru haldin fjög-
ur námskeið í ræktun kanína og
voru þau öll fullbókuð. Eitt
námskeið hefst í þessari viku og
þar er sama sagan, fleiri komast
ekki að. Næsta námskeið verður í
febrúar.
Ingimar sagði að kanínurækt
hentaði vel sem aukabúgrein og
margir þeir sem farið hefðu út í
ræktun ættu ónýttan húsakost
fyrir og þyrftu því ekki að leggja
út í mikinn stofnkostnað. Verð á
kanínu er á bilinu frá 3000-3500
krónur. Lánafyrirgreiðsla er með
sama hætti og hvað aðrar
búgreinar varðar.
Kanínukjöt þykir herramanns-
matur, en enn hefur ekki verið
gert átak í að koma því á markað
hér á landi. Þó sagði Ingimar að
nokkrir kanínubændur væru í
samböndum við veitingahús sem
hefðu kjötið á matseðli sínum.
Einkum sagði hann að hentug
aðstaða til slátrunar kæmi í veg
fyrir að kanínukjötið hefði verið
markaðssett. Kanínukjöt er svip-
að kjúklingakjöti, en þykir þó
bragðmeira.
Frændur vilja skipta á ull
og unninni vöru
Fínull hf. verksmiðja kanínu-
bænda, Álafoss og Byggðasjóðs
er eina verksmiðjan á Norður-
löndunum sem hefur yfir að ráða
sérhönnuðum tækjum til að
vinna úr kanínuullinni. Ingimar
sagði að viðræður hefðu farið
fram við norska og danska
kanínubændur um kaup á ull
þeirra til verksmiðjunnar. Þegar
er töluvert af unnum vörum úr
kanínuull selt til þessara landa, en
ef af samstarfi verður má búast
við að um enn frekari útflutning
verði að ræða, þar sem tryggja á
sölu á ákveðnu magni af vörunni
í þessum löndum kaupi Fínull
hráefni frá frændþjóðunum.
Sagði Ingimar það fýsilegan
kost þar sem verksmiðjan afkast-
ar um 80 tonnum á ári fullnýtt, en
innanlandsframleiðslan er ekki
nema um 3 tonn á ári. Að vísu er
fleira unnið þar en kanínuullin
ein. „Þetta kemur vel til greina ef
markaðirnir eru að opnast.
Árversstarfsmenn:
Vinna við
norska rækju
- stefnt að
fullri vinnu í vetur
Hjá Rækjuverksmiðjunni
Árveri á Árskógsströnd er nú
verið að vinna norska rækju,
en fyrirtækið keypti um 60
tonn af þeirri norsku um síð-
ustu mánaðamót. Fyrirsjáan-
legt er að hægt verður að
halda uppi átta tíma vinnu-
degi hjá Árveri fram í miðjan
janúar og stefnt verður að því
að full vinna verði áfram hjá
fyrirtækinu í vetur.
„Það er bullandi vinna hjá
okkur og ekki fallið úr dagur í
allt haust,“ sagði Reynir Gfsli
Hjaltason aðstoðarfram-
kvæmdastjóri Árvers. Engir
bátar leggja nú upp rækju hjá
fyrirtækinu þar sem kvóti þeirra
er búinn. Reynir sagði að öflun
hráefnis hefði þó gengið ágæt-
lega, en þetta væri fyrsti vetur-
inn sem vinnu væri haldið uppi
yfir vetrarmánuðina.
í dag fær Árver 70 tonn af
rækju til pillunar og verður hún
soðin niður hjá Pólstjörnunni á
Dalvík. Fyrirtækið hefur einnig
pillað rækju fyrir K. Jónsson á
Akureyri og bjóst Reynir við að
áframhaldandi samvinna yrði á
því sviði.
Reynir sagði að nú væri unnið
að því að útvega hráefni svo
halda mætti úti vinnu. „Það er
enginn barlómur í okkur hér.
Við stefnum að því að halda úti
fullri vinnu í vetur og ég vona
að vel gangi að afla hráefnis fyr-
ir verksmiðjuna,“ sagði Reynir.
Nú vinna 16 manns hjá verk-
smiðjunni. mþþ