Dagur - 07.01.1989, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 7. janúar 1989
Vér karlrembusvm

Hallfreður
Örgumleiðason:
Góðan daginn kæru lesendur
og gleðilegt ár. Ég er nú kom-
inn á stjá eftir jólagleðina og
hef sjaldan verið hressari að
lokinni kjötkveðjuhátíð. Þó er
ég bæði feitur og blankur en
það er engin nýlunda. Kosta-
boð líkamsræktarstöðva hafa
engin áhrif á mig en vongóðir
fisksalar mega búast við heim-
sókn. Fiskurinn er alltaf bestur
þegar maður er búinn að
sprengja sig á svína-, nauta-,
fugla- og lambakjöti dag eftir
dag, helst allan sólarhringinn.
Ekki var maður mikið að
hugsa um soðningu meðan
safaríkt svínið gældi við tung-
una.
„Mikið var svínið gott að
gefa okkur svínakjötið," sagði
dóttir mín kjamsandi. „En það
þurfti samt að slátra því,“
bætti hún spekingslega við.
Konan emjaði og ropaði til
skiptis en fékk sér samt í
fimmta sinn á diskinn. Sjálfur
var ég farinn að rýta og tárfella
af einskærri seddu. Loksins var
hið langþráða aðfangadags-
kvöld runnið upp.
Sagan endurtók sig síðan
hvað eftir annað, nema hvað
skipt var um aðalrétt. „Hvað
eru kjúklingar?“ spurði dóttir
mín og nagaði læri. „Hænu-
ungar,“ svaraði ég snöggt,
enda mátti ég vart mæla fyrir
græðgi. „Jaa-á,“ mælti sú
stutta, „þess vegna er kjötið
svona hvítt“.
I þessum dúr voru umræð-
urnar um jólin og áramótin. Þó
féllust mér hendur þegar við
vorum í hangiketsboði og
stelpuskottið spurði um mun-
inn á saurreykta sveitakjötinu
og KEA hangiketinu. Ekki
það að hún setti muninn á kjöti
og keti fyrir sig, enda mál-
fræðilegs eðlis, heldur var hún
að velta reykingaraðferðinni
fyrir sér svo og af hvaða
skepnu hangiket væri.
Jæja, þegar gamla og nýja
árinu laust saman steig ég á
stokk og hét því að verða karl-
rembusvín á árinu til að standa
við þær vonir sem við mig hafa
verið bundnar. Margir hafa
nefnilega talið mig kolóða
karlrembu, ekki síst konan
mín, en í rauninni hefur það
bara verið útbreiddur misskiln-
ingur. Inni við beinið er ég
blíður, viðkvæmur, jafnréttis-
lega sinnaður og reglusamur
maður. Karlmaður í blóma
lífsins sem má ekki vamm sitt
vita. Þá er það á hreinu.
Hins vegar er ekki hægt að
neita því að mér hefur blöskr-
að framrás kvenna á síðustu
árum, frekja þeirra og yfir-
gangur. Yfirleitt hef ég reynt
að umbera þetta og tala við
þær með jafnréttislegri sann-
færingu en nú er svo komið að
þær hlusta ekki einu sinni á
mig heldur dæma mig sjálf-
krafa karlrembusvín einfald-
lega vegná þess að ég er karl
og get ekki annað. Þess vegna
ætla ég að verða karlremba á
þessu ári og hef jafnvel í
hyggju að bjóða fram karl-
rembuflokk til næstu bæjar-
stjórnarkosninga.
Þegar þetta er skrifað hefur
mér borist til eyrna að íbúar í
Glerárhverfi ætli að stofna
flokk og bjóða fram í næstu
bæj arstjórnarkosningum.
Flokkurinn sá mun væntanlega
bera bókstafinn Þ sem stendur
fyrir Þorparar. Sjálfur er ég
fluttur í Þorpið og mér líst
bara vel á þessa hugmynd. Það
er ófært að allir bæjarfulltrú-
arnir hreiðri um sig í villum
uppi á Brekku og láti hags-
munamál Þorpara gersamlega
sitja á hakanum.
Kannski mætti sameina
framboð Þorpara og karl-
rembusvína. Á yfirborðinu
yrði framboðslistinn í jafnrétt-
isdúr, 11 karlar og 11 konur,
en karlarnir yrðu í ellefu fyrstu
sætunum og konurnar í ellefu
næstu. Nóg um pólitík að
sinni.
„Pabbi, ég vil ekki fisk,“
hrein dóttir mín og setti upp
fýlusvip. Merkilegt hvað börn
geta verið mótfallin þessum
girnilegu og bráðhollu sjávar-
dýrum. Þau eru kannski hvala-
vinir og vilja ekki taka matinn
frá hvölunum, sbr. hláleg grein
skyldra samtaka sem birtist í
blöðunum um daginn. Þar er
skorað á okkur að hætta hval-
veiðum og ekki nóg með það,
heldur fiskveiðum líka. Á
hverju eigum við þá að lifa? Á
verslun og þjónustu, eða verð-
bréfaviðskiptum? Ég ætla ekki
nánar út í þá sálma. Bless.
Þannig líta flestir út eftir jólin. Hallfreður segist sjálfur vera feitur og blankur, en það er engin nýlunda á þeim bæ.
heilsupósturinn
Umsjón: Sigurður Gestsson og Einar Guðmann
Hín umdeilda fasta
Annað slagið virðist koma upp á
yfirborðið umræða um föstu.
Margt hefur verið lagt ti! mál-
anna sem bæði mælir með og á
móti henni. En hvað er fasta? í
grófum dráttum felst fasta í því
að enginn matur er borðaður
heldur einungis neytt mikils vatns
eða ávaxtasafa. Einnig vilja
menn kalla það að vera á föstu að
neyta einungis ávaxtasafa og ein-
hverra tiltekinna grænmetisteg-
unda. Læknar hafa löngum verið
á móti því að fólk fasti, og hafa
þeir góðar ástæður fyrir því.
Menn leitast oft við að fara út í
helst til öfgafulla föstu sem gerir
þeim ekkert gagn heldur skapar
næringarskort og máttleysi sem
getur verið afar hættulegt sumum
einstaklingum. En til hvers er
fólk þá að fasta? Hver er til-
gangurinn? Það hefur löngum
verið þekkt meðal austrænna
andlegra spekinga hversu góð’
hreinsandi áhrif fasta hefur á hug
og líkama. Raunin virðist vera sú
að hugsunin verður skýrari og
meiri léttleikatilfinning skapast í
líkamanum. En af hverju? Hvers
vegna halda menn því fram að
fasta hreinsi líkamann? Til þess
að koma fram með hugsanlega
skýringu, þarf að líta aðeins á
eðli efnaskipta í líkamanum. Við
vitum út frá líffræðinni að efna-
skipti í líkamanum geta einungis
átt sér stað í vatni. Það eru síðan
efnaskiptin sem sjá um úrvinnslu
og losun hinna margvíslegu eitur-
og úrgangsefna sem líkaminn
þarf að losna við. Þannig er því
haldið fram af þeim sem stunda
föstu, að þegar enginn matur er
borðaður heldur einungis neytt
mikils vatns, þá gefist líkamanum
betra tækifæri til þess að „ein-
beita“ sér að þeim eiturefnum
sem hann hefur ekki verið laus
við lengi. Við þessar aðstæður
þarf sogæðakerfi líkamans ekki
að eyða óþarfa orku í það að
vinna úr þeirri fæðu sem borðuð
er. Þetta er það sem gerist hjá
dýrunum. Það á við um flestar
dýrategundir nema manninn að
þegar þau verða veik þá missa
þau matarlystina og hætta að
borða. Sjálfsagt eru til hinar
ýmsu kenningar um það hvers
vegna dýrin missi matarlystina,
en talið er að þetta sé í raun leið
náttúrunnar tií þess að auðvelda
lækningu. Það hefur hins vegar
alltaf einkennt manninn að þegar
hann er veikur þá er alltaf reynt
að fá hann til að borða þó lystin
sé engin.
Hin andlegu áhrif sem fastan
er talin hafa eru þó ekki alltaf
takmarkið hjá þeim sem hana
stunda. Margir líta á þetta sem
Hvað er það sem fólk fær út úr því
að fasta?
megrunarleið og ætla sér að ná
öllum aukakílóunum af með
þessum aðferðum. Það er því í
þeim tilfellum sem varasamt er
að stunda föstu. Vissulega eru
megrandi áhrifin einhver, en það
er ekki einungis fita sem fer af
líkamanum heldur einnig vöðvar
sé fastað til langs tíma. Það er því
vel skiljanlegt að flestir læknar
mæli ekki með föstu þar sem stutt
er af meðalveginum yfir á þann
öfgafulla. Sumir vilja þó halda
því fram að það sé með öllu til-
gangslaust að fasta og að hún
skili engum árangri. Að mati
greinarhöfunda eru þetta atriði
sem hver og einn verður að gera
upp við sig og hér verður ekki
lagður neinn dómur á það hvort
æskilegt sé að fasta eða ekki, en
hafa ber í huga að sé haft í
hyggju að fasta er gott að minn-
ast þess að allt er best í hófi.