Dagur - 07.01.1989, Blaðsíða 5

carmína
Þetta var ótrúleg blanda
- Árni Stefánsson í Carmínuviðtali
íþróttaáhugamenn þekkja vel til Árna. Hann er mikill
tuðrusparkari, lengst af með Þór á Akureyri eða allt þar til
í fyrra að hann gekk til liðs við Leiftur í Ólafsfirði og næsta
sumar hyggst hann stýra því sama liði. En hann var einu
sinni í KA og það var félagi hans og vinur, Alfreð Gísla-
son sem samdi textann í Carmínu og segir m.a. að þegar
hann hafi gengið til liðs við Þór hafi hann lært hina verstu
ósiði, svo sem kitl, klípingar, blokkeringar og annan
ósóma. Árni Jakob Stefánsson heitir hann fullu nafni og
verður 10 ára stúdent í vor. Sjálfum finnst honum það
ótrúlegt og finnst sem þetta hafi allt saman gerst í gær . . .
„Þetta var mjcjg skemmtilegur
tími. Þarna kynnist maður
krökkum og er með þeim fleiri ár
í bekk svo það myndast mjög sér-
stök tengsl. Bekkurinn sem ég
var í var á félagsfræðibraut svo
við vorum bara 14 eða 15 í hon-
um og hópurinn því mjög sam-
tengdur. Þá var tíminn í kringum
17. júní þegar við útskrifuðumst
ógleymanlegur. Við höfum ekki
mikið hitst síðan enda má segja
að við séum dreifð um allan
heim, en vonandi hittumst við öll
í vor.“
Duldir hæfileikar
koma í Ijós
Við skulum líta betur í textann,
en þar segir Alfreð: „Síðast liðin
ár hafa öllum á óvörum komið
fram ýmsir hæfileikar hjá Árna
sem ekki snerta íþróttir. Er þar
skemmst að minnast hinnar frá-
bæru útsetningar Árna og félaga
á óperettunni „Salmonella . . .“
Þegar Árni var spurður nánar út í
þetta, var honum greinilega
skemmt.
„Þetta var þannig, að ég var
alltaf á bíl í skólanum, hvítum
Escort sem mamma átti en þessi
bíll var mjög vinsæll af bekkjar-
félögunum því hann var gjarnan
notaður til þess áð keyra félagana
bæði í og úr skóla. Fastir farþeg-
ar voru þeir Alfreð Gíslason og
Kristján Kristjánsson sem m.a.
hefur kennt við MA, en Kristján
átti heima í Þorpinu og Alli á
Brekkunni rétt hjá mér. Einhvern-
tíma þegar við vorum að fara
í Þorpið byrjuðum við að tala um
það hvort það væri ekki gaman
að fara að gera eitthvað skemmti-
legt á leiðinni. Svo við fórum að
æfa upp óperu og hún var sungin
á hverjum degi en jafnframt var
alltaf einhverju bætt inn í. Við
höfðum þá e.t.y. heyrt eitthvað
nýtt og sniðugt og það flaut þá
auðvitað með. Óperan var sam-
bland af þekktum lögum með
frumsömdu efni inn á milli. Þetta
var ótrúleg blanda.“
Ekki endurtekið
- Þið hafið svo væntanlega flutt
óperuna?
„Já, já, við sungum hana fyrir
a.m.k. tvo kennara sem við
heimsóttum á dimmisjón og um
kvöldið í Sjallanum fórum við
upp á svið og fluttum hana þar.
Auðvitað var hún svo sungin
áfram í bænum eftir.Sjalla og
vakti athygli eins og segir í Carm-
ínu."
Árni þverneitar því að hér sé
kontinn leyndur hæfileiki sem
fáir hafi vitað af. Segir hann þetta
hafa verið einstakt fyrirbæri sem
ekki verði endurtekið. En væru
félagarnir ekki tilbúnir til að
endurtaka „Salmonellu" þegar
þeir hittast?
„Það er aldrei að vita. Eflaust
er hægt að æfa þetta upp aftur.
Vissum ekki fyrr en eftirá að hægt væri að keyra að skálanum. Mynd: tl\'
textarnir eru til, en ég lofa samt
engu."
Sérstök glósutækni
- Er einhver kennari þér sérstak-
lega eftirminnilegur?
„Ætli það sé ekki Gunnar Frí-
mannsson sem kenndi okkur
félagsfræði og reyndist okkur
mjög vel. Svo eru það aðrir kenn-
arar sem eru ógleymanlegir fyrir
aðra hluti, t.d. Ole Linkvist.
Hann hafði sérstakar skoðanir á
því hvernig ætti að fara að því að
læra og kenndi okkur sérstaka
glósutækni sem var mjög
umdeild. Við áttum að mæla
spássíur og strika blöðin mjög
nákvæmlega. í Carmínu er gert
grín að þessu og segir t.d. að
nauðsynlegt sé að hafa 4,383 cm
spássíu hægra megin á blaðinu að
neðan og 5,211 cm vinstra megin
að ofan. Þetta átti allt að vera svo
nákvæmt og ef menn gerðu þetta
ekki fengu þeir að heyra það.
Fyrsta árið voru menn t.d.
almennt mjög hræddir við hann."
Úr Carminu
Árni Stefánsson hóf á unga aldri íþróttaiðkanir og þótti snennna
skara fram úr jafnöldrum sfnum í boltaíþróttunum. í yngri flokkun-
um vakti hann athygli fyrir einstæða hæfileika en eins og skáldið lét
hafa eftir sér „Ekki cr allt gott sem byrjar vel" því sagnir herma að
Árni hafi, þegar hin glæstastu framtíð blasti við, fengið vægt heila-
blóðfall og í beinunt afleiðingum af því yfirgefið hið ástsæla félag
forfeðranna og gengið í Þór. Fór nú mjög svo að halla undan fæti
hjá Árna og lærði hann hina vcrstu ósiði íþróttanna svo sem kitl,
klípingar, blokkeringar og annan ósóma. Það er þó mál manna að
með örlítið meiri ögun og antabus sé Árni hinn mesti landsliðsmat-
ur sérstaklcga í knattspyrnu þar sem hann er óbugandi unnandi
Kcegans og Livcrpool.
Síðastliðin ár hafa öllum að óvörum kontið fram ýmsir hæfileikar
hjá Árna sem ckki snerta íþróttir. Er þess skemmst að minnast
hinnar frábæru útsctningar Árna og fclaga á óperettunni „Salmo-
neila" scm þeir höfðu æft á hverjum degi meðan þeirgeystu á hvíta
cskortinum sem allir þekkja og dá (og á að blettasprauta í sumar)
á leiö í mat í hádcginu. Það þarf ekki að tíunda fyrir lesendum við-
tökur þær sem óperan fékk á opnunarkonsertinum á diskóteki í
Sjálfstæðishúsinu ncma hvað að Árni, dyggilega studdur af tveimur
raddfögrum félögum og örfáum alkóhólmólikúlum, heillaði hlust-
endur alla leiö inná K.E.A. og geri aðrir betur!!!

- Hver var skólameistari þessi
ár?
„Það var Tryggvi Gíslason, en
reyndar útskrifaði Tómas Ingi
Olrich okkur í fjarveru hans.
Tryggvi reyndist okkur mjög vel
ef leita þurfti til hans.“
- Var farið í einhver ferðalög?
„Það var auðvitað farið í 6.
bekkjar ferðalag, en fæstir úr
okkar bekk fóru í það. Við fórum
hins vegar í Menntaskólaskálann
og vorum þar í tvo daga. Auðvit-
að var sú ferð ævintýri, við feng-
um mjög leiðinlegt veður og vor-
um því að mestu inni.- Þótt ótrú-
legt sé, villtust nú nokkrir á leið-
inni þangað, en við vorum keyrð-
ir út á Svalbarðsströnd og þaðan
löbbuðum við upp brekkuna. Við
vissum ekki fyrr en eftirá að hægt
væri að keyra að skálanum.
„Hiö ástsæla félag
forfeðranna“
Það er líka eitt sem var mjög ein-
kennandi fyrir okkur félagana,
en í öllum frímínútum í gegnum
þessi ár spiluðum við tíkallaspil,
ég, Alfreð, Kristján og Hermann
Tómasson sem nú kennir í Mennta-
skólanum. Við spiluðum þetta á
kennaraborðinu og það kom oft
fyrir að við þurftum að biðja
kennarann að bíða með að hefja
kennslu svo við gætum klárað
spilið."
- Það er talað um að þú hafir
yfirgefið „hið ástsæla félag for-
feðranna" sem var KA, hvernig
kom þetta til?
„Þar til ég var 8 ára var ég í
KA. sem kom af sjálfu sér því
faðir ntinn. Stefán Árnason var
KA maður. Nú. við bjuggum á
Eyrinni og allir mínir félagar fóru
í Þór. svo ég fór þangað líka.
Þegar ég er 10 eða 11 ára gamall
fluttist ég á Brekkuna og þar
kynntist ég Alfreð. Hann var
auðvitað í KA og sagði þess
vegna að ég hafi lært einhverja
ósiði hjá Þór. Reyndar tókst hon-
um að plata mig á handboltaæf-
ingu hjá KA í 4. flokki, en þá var
ég ekki byrjaður í handbolta.
Þegar við fórum svo í Háskólann
fórum við saman í KR og spiluð-
um þar saman handbolta."
Sterk bönd á heimavist
- Margir sjá á eftir skólanum
sínum nteð miklurn trega. Ert þú
einn af þeim?
„Engum rosalegum trega.
Auðvitað var þetta skemmtilegur
tími og ntikill áfangi þegar þetta
var búið enda var gott að vera
laus. Það er t.d. mikill munur að
líta til baka á menntaskólaárin
annars \egar og árin á íþrótta-
kennaraskólanum á L.augavatni
hins \egar því þangað hugsa ég
frekar með trega."
- Var Laugarvatn næsti við-
komustaður á eftir MA?
„Nei. fyrst fórum við Alli til
Reykjavíkur í Háskólann og þar
var ég í ensku í eitt ár. Því næst
vann ég í eitt ár og fór svo á
Laugarvatn. Þar ríkir mjög sér-
stakt andrúmsloft því þarna eru
saman komnir krakkar á sama
aldri með sama áhugamál; íþrótt-
ir. Þarna kynntist maður í fyrsta
skipti heimavist sem líklega
skipti miklu máli og gerir minn-
inguna að því sem hún er. Á
heimavist tengjast menn sterkari
böndum og eru miklu meira
saman." VG
7,janúar 19Q9 - 0AGUB - 5