Dagur - 09.02.1989, Page 6

6 - DAGUR - 9. febrúar 1989
- frá skinnasýningu loðdýrabænda í Skagafirði
Einn sýningargesta virðir fyrir sér afbrí
Eggerti feldskera og ekki amalegt að i
Prátt fyrir norðan garra og skafrenning sl.
laugardag fjölmenntu loðdýrabændur í
Skagafirði á skinnasýningu í Varmahlíðar-
skóla. Pað var Loðdýraræktarfélag Skaga-
fjarðar og Búnaðarsamband Skagafjarðar
sem stóðu fyrir þessari sýningu, og er þetta
í annað sinn sem slík sýning er haldin.
Rúmlega 200 minka- og refaskinn voru
þarna á sýningunni og fengu 36 minkaskinn
verðlaun og 18 refaskinn. Um 70 manns sáu
sé fært að mæta á sýninguna, sem þótti tak-
ast vel og voru aðstandendur hennar mjög
ánægðir, a.m.k. með þátttöku loðdýra-
bænda. Einna helst vildu þeir hafa séð
fleira fólk utan við greinina, því þarna var
um mjög fróðlega sýningu að ræða.
Dagskrá sýningarinnar hófst
eitthvað seinna en ætlað var, en
það var Reynir Barðdal úr undir-
búningsnefnd sýningarinnar sem
bauð gesti velkomna og setti sýn-
inguna. Par á eftir tók Magnús B.
Jónsson til máls og flutti erindi
um ýmsa þætti loðdýraræktar,
s.s. gæðaflokkun og eftirlit með
loðdýrum. Þá skýrði Magnús út
hvernig skinn voru vaiin til sýn-
ingarinnar, en hann sá um það
ásamt Álfheiði Marinósdóttur og
Valdísi Einarsdóttur að velja og
dæma innsend skinn frá bændum.
Loðdýrabændur
verða að taka áhættu
Kom fram hjá Magnúsi að þau
skinn sem væru á sýningunni
væru ekki endilega þau bestu sem
hægt er að sjá af afurðum loð-
dýrabænda í Skagafirði, þó þau
væru mjög falleg. Orsök á þessu
sagði Magnús vera þá að bændur
væru ekki orðnir nægjanlega fær-
ir í því að sjá út bestu skinnin
á búum sínum og taldi að þar
vantaði nokkuð á. Magnús sagði
að loðdýrabændur yrðu að taka
áhættu, þeir yrðu að treysta
meira á sjálfa sig og ekki sífellt að
vera að kalla á ráðunauta til að
velja og sjá út bestu skinnin á
búunum, það væri í þessari grein
sem og öðrum að það væri æfing-
in sem skapaði meistarann. „Það
að flokka og velja bestu skinnin
er ekkert nema æfing og aftur
æfing. Því oftar sem loðdýra-
bóndinn tekur skinnin sín og
flokkar þau og dæmir, því færari
verður hann í því og þar með nær
að rækta góðan stofn á búinu.
Þetta er lykilatriði," sagði Magn-
ús m.a. í erindi sínu.
Endalaust hægt að
skiptast á skoðunum
um gæði skinna
Magnús er kennari í loðdýrarækt
við Bændaskólann á Hvanneyri
og er einnig loðdýraræktarráðu-
nautur fyrir Norðurland vestra.
Magnús er af mörgum talinn einn
fróðasti maður hér á landi um
loðdýrarækt og var erindi hans
afar fróðlegt. í lok erindisins vildi
Magnús benda á að dómur sá
sem féll á verðlaunaskinnin á
sýningunni væri ekki endilega
réttur, hann væri heldur ekki
rangur. „Það er þetta; það er allt-
af hægt að skiptast endalaust á
skoðunum um gæði skinna og
það er einmitt það sem við þurf-
um að fá meira inn í greinina, að
menn skiptist á skoðunum og
hljóti meiri færni í að sjá út
úrvalsskinnin,“ sagði Magnús.
Að loknu erindi Magnúsar fór
fram verðlaunaafhending á
minka- og refaskinnum. Það var
Egill Bjarnason ráðunautur hjá
Búnaðarsambandinu sem afhenti
verðlaun og um leið gerði Magn-
ús grein fyrir dómunum sem
skinnin fengu. í minkaskinnum
voru 4 litarafbrigði og voru 3
skinn í hverju búnti. Hæstu
mögulegu stig fyrir hvert búnt
voru 70 stig. Lítum á úrslitin:
Svartminkur: stig
1. Reynir Barðdal, Loðfeldi Skr. 53,33
2. Reynir Barðdal, Loðfeldi Skr. 53,00
3. Einar E. Gíslason, S-Skörðugili 51,33
Villiminkur: stig
1. Reynir Barðdal, Loðfeldi Skr. 52,67
2. Anna og Páll Bjarki, Flugumýri 50,33
3. Reynir Barðdal, Loðfeldi Skr. 49,67
Pastel minkur: stig
1. Reynir Barðdal, Loðfeldi Skr. 50,67
2. Anna og Páll Bjarki, Flugumýri 49,33
3. Benedikt Agnarsson, Breiðst. 48,00
Demi-Buff minkur: stig
1. Reynir Barðdal, Loðfeldi Skr. 53,67
2. Reynir Barðdal, Loðfeldi Skr. 49,33
3. Ragnar Eiríksson, Gröf 48,00
Skuggarefur: stig
1. Einar E. Gíslason, S-Skörðug. 62,00
Hér eru þau samankomin sem fengu verðlaun fyrir refaskinnin. Það eru
Ragnar Sverrisson og Sigrún Þorsteinsdóttir frá Hyrnu og Einar E. Gíslason
og Ásdís Sigurjónsdóttir frá Syðra-Skörðugili. Fyrir framan þau liggja
skugga- og blárefsskinnin.
2. Ragnar Sverrisson, Hyrnu 59,00
3. Ragnar Sverrisson, Hyrnu 58,00
Blárefur: stig
1. Einar E. Gíslason, S-Skörðug. 62,00
2. Ragnar Sverrisson, Hyrnu 57,67
3. Einar E. Gíslason, S-Skörðug. 56,33
Eins og sjá má af þessum úr-
slitum var R^ynir Barðdal afar
sigursæll í minkaskinnunum,
enda fer þar loðdýrabóndi með
mikla og langa reynslu að baki.
En honum verður eflaust velgt
undir uggum af kollegum sínum á
næstu skinnasýningum. Refa-
skinnin komu, eins og sjá má,
aðallega frá tveim bændum. Það
kom fram í máli Magnúsar B.
Jónssonar að hann taldi refa-
skinnin vera mjög góð og væri
eitt það besta sem hægt væri að
sjá í refaskinnum hér á landi.
Gefin voru sér verðlaun fyrir
stigahæstu búnt í minka- og refa-
skinnum og það var Reynir Barð-
dal sem hafði stigahæstu minka-
skinnin í Demi-Buff flokknum,
með 53,67 stig, og Einar Gísla-
son fékk hæst stig fyrir refaskinn-
in, eða 62 fyrir bæði skugga- og
blárefinn.
Athyglisverð afbrigði
af refaskinnum
Er verðlaunaafhendingum lauk
var sýningargestum boðið upp á
rjúkandi kaffi og dýrindis veiting-
ar. Þar var skrafað og skeggrætt
yfir borðum um loðdýragreinina
og þarna gátu loðdýrabændur
borið saman bækur sínar. Það
var nóg að skoða á sýningunni,
fyrir utan verðlaunaskinnin,
voru þarna líka skinn sem ekki
unnu til verðlauna. Þá gat á að
líta nokkur afbrigði af refaskinn-
um, aðallega komin frá Ragnari
Sverrissyni frá Hyrnu og einnig
frá Hólum. Ragnar flutti inn
nokkur afbrigði af ref frá Noregi
fyrir þrem árum og er kominn
með mjög athyglisverðar afurðir.
Á sýningunni voru einnig pelsar
frá Eggerti feldskera og þar var
hægt að sjá með berum augum
hversu skemmtilegar flíkur er
hægt að gera úr minka- og refa-
skinnum.
Þátttaka loðdýrabænda
mátt vera meiri
í að senda skinn
Segja má að undirbúningur að
sýningunni hafi hafist á aðalfundi
Loðdýraræktarfélagsins á síðasta
ári. Þar var kosin 3ja manna
undirbúningsnefnd, en sæti í henni
áttu Ásdís Sigurjónsdóttir,
Syðra-Skörðugili, formaður,
Reynir Barðdal, Sauðárkróki og
Anna Sigurðardóttir, Flugumýri.
í desember sl. fengu loðdýra-
bændur tilkynningu um sýning-
una, svo þeir gætu farið að taka
frá skinn og fylgdu flokkunar-
reglur með tilkynningunni. Hver
bóndi mátti senda inn tvö búnt af
hverju litarafbrigði.
Að sögn Ásdísar Sigurjóns-
dóttur var þátttaka loðdýra-
bænda þokkaleg í að senda inn
skinn, en hefði mátt vera meiri.
Sagði Ásdís að þar mætti kenna
um hvað bændur teldu sig vera
óörugga um að flokka og velja
skinnin sín og hreinlega treystu
sér ekki út í það. Ásdís var spurð
hvernig henni hefði fundist til
takast með sýninguna:
Ólíkt þægilegra
að skoða skinnin
þegar dýrið er dautt
„Það er svo sem engin hefð að
baki varðandi þessar sýningar en
allavega langar okkur til þess að
þær haldi áfram. Það sem við
vorum kannski að vonast sérstak-
lega til, t.d. með því að auglýsa
pelsana frá Eggerti, var að fá fólk
utan við búgreinina á sýninguna,
en það var nú lítið af því sem
kom. Kannski má kenna veðrinu
þar um, en mér fannst samt
aðsóknin alveg ótrúlega góð, hún
fór fram úr öllum vonum, miðað
við veður og þorrablótagleðina
sem nú gengur yfir.“
- Hefur svona sýning ekki
ómetartlega þýðingu fyrir loð-
dýrabændur?
„Ég held það. Ef maður horfir
t.d. til nágranna okkar í Dan-
mörku og Noregi, þar sem komin
er löng hefði fyrir svona sýning-
um, þá er þetta stór hluti af
þeirra búskap, að hittast á svona
sýningum. Þar „diskútera“ þeir
svo mikið skinnin, litina og fleira,
sem að ekki er svo mikið komið
hjá okkur. Bara það að fólkið
Magnús B. Jónson flutti erindi á sýi
skýrði einnig hvernig val á skinnum á
komi og skoði skinnin hefur
mikla þýðingu. Það er ólíkt þægi-
legra að skoða skinnin þegar dýr-
ið er dautt, heldur en meðan það
er spriklandi í búrunum hjá
manni. Á því lærir maður, að
strjúka skinnin og finna hvað er
að hárunum á því, það er svona
fyrsta skrefið."
Þessar skinnasýningar
eru það sem koma skal
- Eru svona skinnasýningar
orðnar algengar hér á landi?
„Já, það er nú orðið eitthvað
um þær. Ég veit t.d. að Eyfirð-
ingar ætla að vera með sýningu
núna 18. febrúar nk. Svo sagði
Magnús mér að Borgfirðingar
væru að reyna að koma á sýn-
ingu, en einhver tregða væri hjá
bændum, þeir gleymt að taka frá
skinn og ekki nógu áhugasamir.
Á Suðurlandi var sýning í fyrra,
en ég veit ekki hvort það verður