Dagur - 15.03.1989, Blaðsíða 8

Dagur - 15.03.1989, Blaðsíða 8
8 - DAGUR - Miðvikudagur 15. mars 1989 Leikfélag Húsavíkur frumsýndi Ærsladrauginn eftir Noel Coward, í þýð- ingu Ragnars Jóhannessonar, sl. laugardagskvöld. Leikhúsgestir skemmtu sér auðheyrilega vel meðan á sýningunni stóð og var leikurum vel fagnað í sýningarlok ásamt leikstjóranum, Hávari Sigurjónssyni. Tit- ilhlutverkið, ærsladrauginn Elviru leikur Guðný Þorgeirsdóttir. Með hlutverk Karls, fyrrverandi eiginmanns hennar fer Þorkell Björnsson og hlutverk Rutar, núverandi eiginkonu hans leikur Sigríður Harðardóttir. Edith, þjónustustúlkuna leikur Svava Viggósdóttir en hlutverk læknis- hjónanna eru í höndum Arnar Ólasonar og Aldísar Friðriksdóttur. Jóhannes G. Einarsson leikur Madam Arcati, stelur hann bæði senunni og salnum og fer á kostum í hlutverkinu. Ærsladraugurinn er gaman- leikrit, meiningin með sýningum á því er að skemmta fólki og svo virðist að vel hafi til tekist ef marka má hljóðið í frumsýningargestum að lokinni sýningunni. Leikarar skiluðu allir vel sínum hlutverkum og ekki voru sjáanlegir neinir áberandi hnökrar á uppsetningu verksins. Það ætti því enginn sem tök hefur á að brosa og hlæja eina kvöldstund í Samkomuhús- inu á Húsavík að hafna þessu tækifæri til þess, þriðja sýning er í kvöld og því ekki að drífa sig strax? Leikmynd gerðu; Einar H. Einarsson, Sigurð- ur Sigurðsson, María Axfjörð og Hávar Sigurjónsson. Búninga gerðu; Dómhildur Antonsdóttir, Hjördís Bjarnadóttir, Jórunn Viggósdóttir o. fl. Sýningarstjóri og aðstoðarmaður leikstjóra er Þorgeir Tryggvason. Um ljós og leikhljóð sér Jón Arnkelsson en förðun og hárgreiðslu annast þær Steinunn Áskelsdóttir og Hrefna Jónsdóttir. Megi allir aðstandendur sýningarinnar hafa góða þökk fyrir skemmtunina á laugardagskvöldið. IM Þorkell Björnsson í hlutverki sínu Örn Leikfélag Húsavíkur: Ærsladraugurinn í Samkomuhúsinu - Hávar Siguijónsson leikstjóri, „hugmyndin frumleg og sniðug“ „Þetta er gamanleikrit, en þó ekki hefðbundinn misskilnings- farsi og leikmyndin þarf ekki fjórar hurðir. Samt sem áður er þetta gamanleikur og ærslaleikur og mér finnst þetta skemmtilegt leikrit vegna þess að hugmyndin er svo frumleg og sniðug. Það birtist þarna draugur og setur ansi stórt strik í reikninginn fyrir þá sem verða fyrir þessu. Það að aðeins einn karakter í leikritinu getur séð hann og heyrt í honum býður upp á skemmtilega mögu- leika í sviðssetningu. Verkið er mjög vel hugsað og sett saman með tilliti til þessara atriða.“ Þetta er mjög fíngerður húmor „Noel Coward var einn fremsti leikhúsmaður breta á þessum væng leikhússins, gamanleikjum og söngvaleikjum. Hann var sjálfur allt í senn, leikari, leik- ritahöfundur, hann samdi lög og söngleiki, leikstýrði bæði sjálfum sér og öðrum og hann var geysi- lega vinsæll. Þetta verk, Ærsla- draugurinn hefur sterkt í sér það sem Coward var kannski þekkt- astur fyrir, þessa bresku fágun og þetta breska háð. Þetta er mjög fíngerður húmor og fólkið sem Coward er að lýsa er yfirstéttar- fólk, hann gerir lúmskt grín að því í leiðinni, að tilvera þess sé ekki eins merkileg og það vill halda sjálft, en það er allt ósköp góðlátlegt grín.“ - Hvað er Ærsladraugurinn orðið gamalt verk? „Það fer að verða fimmtugt, var frumsýnt 1941. Þetta verk átti lengi sýningarmet á Englandi, fyrir utan söngleiki. Ég veit ekki hvort búið er að slá þetta met. Frumuppfærsla verksins gekk tæplega 2000 sinnum og síðan hefur þetta verk yfirleitt verið einhversstaðar á fjölunum í Eng- landi. Fyrir örfáum árum var Ærsladraugurinn settur upp í breska þjóðleikhúsinu og þá var það enginn annar en HaroJd Pint- er sem leikstýrði. Verkið hefur verið mjög vin- sælt hjá áhugaleikfélögum hér á landi, en þó það hafi verið sýnt mjög víða held ég að sýningar á því hafi legið nokkuð niðri undanfarin ár. Leikfélag Reykja- víkur fór í leikferð með verkið fyrir um það bil 25 árum og fólk sem komið er á miðjan aldur man eftir að hafa séð það, en ég hef tekið eftir því að þó verkið sé svona þekkt og margir kannist við nafnið á því, þá hafa fæstir sem eru yngri en fertugir séð það. Því var allt í lagi að velja þetta verk, fyrst á annað borð átti að taka farsa til sýningar. Þessi farsi er betri en margir aðrir og valið því gott að mínu mati.“ Fólk grípi tækifærið til aö hlæja - Hvernig hefur þér líkað sam- starfið við Húsvíkinga? „Þetta er í annað skipti sem ég hef unnið hérna og ég er mjög hrifinn af því hvað félagið er vel skipulagt og hvað það er gott að vinna með þvf þess vegna. Bæði fólk í stjórn félagsins og leikend- ur vita nákvæmlega hvað þeir Hávar Sigurjónsson, leikstjóri. eiga að gera, svo ekki þarf að eyða tíma í að reka á eftir eða segja tii. Þetta þýðir það að leik- stjóri fær tíma til að gera það sem hann er ráðinn til, leikstýra verk- inu. Æfingatímabilið hefur verið svolítið sérstakt. Ég kom hér uppúr 20. jan. og var hér í tæpar þrjár vikur. Síðan fór ég burtu í hálfan mánuð en þá var ég búinn að vinna undirbúningsvinnuna, koma þessu af stað og leggja ákveðnar línur. Það lá fyrir þegar ég fór að þegar ég kæmi aftur yrðu leikararnir að vera búnir að halda svolítið vel á spöðunum og læra textann sinn svo við gætum haldið beint áfram þar sem frá væri horfið. Og það stóðst og einnig var leikmyndin langt kom- in og þess vegna hefur þetta geng- ið upp, því tímasetningin á frum- sýningunni og þessu æfingatíma- bili var ákveðin löngu fyrirfram.“ - Hvaða viðtökum reiknar þú með? „Ég skil ekki í öðru, í öllum þessum snjó og pirringi yfir að komast ekki neitt, en að fólk grípi þetta tækifæri til að hlæja svolítið og því held ég að verkið henti mjög vel í dag.“ Til Indlands á æfíngatímanum - Þessi brottför þín á æfingatím- anum var vegna ferðar til Ind- lands með Leikfélagi Hafnar- fjarðar. Hvaða ferðalag var þetta á ykkur? „Sýningin á Allt í misgripum eftir William Shakespeare sem ég setti upp í Hafnarfirði var frum- sýnd örfáum dögum áður en ég kom hingað. Þetta er ansi veiga- mikil sýning og við tókum góð- an tíma í að æfa, ég var að vinna hjá leikfélaginu frá því í lok sept- ember til 14. jan. Um miðjan október fréttum við að halda ætti alþjóðlega leiklistarhátíð í Chandigahr, einni af stærri borg- unum í Punjabfylki á Indlandi. Ég hafði það svona bak við eyrað allan tímann að þetta stæði til og sneið svolítið uppfærsluna út frá því að hægt væri að fara með verkið í svona langa ferð, þannig að sviðssetningin var mjög ein- föld. Milli jóla og nýjárs fengum við að vita það fyrir víst að þessi hátíð yrði haldin, það var stuttur fyrirvari því við vorum komin út 10. feb. en öll kurl voru ekki komin til grafar í sambandi við ferðina fyrr en í vikunni eftir frumsýningu. Þetta var dýr ferð, það þurfti að útvega peninga og fólk þurfti að fá sig laust úr vinnu. Guðný Þorgeirsdóttir og Svava Viggósdóttii

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.