Dagur - 11.04.1989, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 11. apríl 1989 - DAGUR - 5
lesendahornið
Um ónýtar
kartöflur og kjötfars
Sigríður Jónsdóttir hringdi.
Hún vildi koma á framfæri
kvörtun vegna kartafla sem til
sölu eru í verslunum, þær væru
meira og minna ónýtar. „Ég hef
aldrei heyrt aö óhætt sé aö þvo
kartöflur þegar búið er að taka
þær upp og setja síöan í geymslu.
Þær verða súrar, grænar og linar,
hreinlega ónýtar. Þetta er gömul
trú, þaö má ekki bleyta kartöfl-
ur."
Sign'ður minntist einnig á kjöt-
fars og niðurstöður á rannsókn-
um á því. „Ég hef unnið við
kjötvinnslu og taldi það saman,
að það eru a.m.k. 36 manns sem
hafa komið við kjötið í kjötfars-
inu, frá slátrun og þar til kjötfars-
ið kemst til neytandans. Þessir 36
eru eins og gengur sjálfsagt mis- I þessu, sagði læknir á Akureyri
jafnlega hreinlegir. svo það er mér nýlega, að nær annar hver
ekkert skrýtið þó gerlar komist í bæjarbúi þjáðist af magakveisu
farsið. í beinu framhaldi af | og kemur það mér ekki á óvart."
Augnaplástrar
dýrir á íslandi
Hafdís hringdi: „Mér blöskrar
verðið á augnaplástrum hér, en
þessir plástrar eru notaðir fyrir
augun á tileygðum börnum til að
þjálfa þau. Það eru 20 plástrar í
pakka og þeir kosta 440 krónur í
apóteki. Ég flutti frá Svíþjóð í
desember og þar kostaði pakkinn
24 kr. sænskar og ég keypti því
pakkann á um 200 kr. íslenskar
úti. Mér finnst þetta mjög óraun-
hæft verð og mér er spurn hvort
þessi álagning sé réttlætanleg. Ég
Ófremdarástand í Skipagötu á Akureyri:
Gangandi vegíárendur
hrekjast út á götuna
þarf aö kaupa einn og hálfan
pakka af þessunt plástrum á mán-
uði og þetta eru orðin ansi mikil
útgjöld þegar verðið er svona
hátt."
Dagur leitaði skýringa hjá
apóteki á Akureyri og þar hafði
þetta mál veriö kannað. í ljós
kont að þetta smásöluverð er í
fullu samræmi viö heildsöluverð
Yegfarandi hringdi . . .
. . . og kvartaði undan því að bíl-
um væri lagt upp á gangstétt við
Skipagötu, bak við hús Pósts og
síma. „Auk þess að leggja bílum
í bílastæði við hús Pósts og síma
leggur fólk bílum á gangstéttina
við innkeyrsluna að því húsi.
Gangandi vegfarendur, sér-
staklega gamalt fólk, verður oft
að ganga út á Skipagötuna þar
sem það kemst ekki leiðar sinnar
vegna bíla sem hafa hertekið
gangstéttina. Það hefur nákvæm-
lega ekkert verið gert í þessu.
Ekki nokkur skapaður hlutur. Ég
hef kvartað undan þessu við lög-
regluna á Akureyri en hún lyftir
ekki litlafingri til þess að ráða bót
á þessu."
og álagning í smásölu engan veg-
inn óeðlileg.
Dýrt í strætó
Ung stúlka hringdi: „Ég vil
kvarta yfir því hvað strætisvagna-
fargjöldin eru orðin há, sérstak-
lega fyrir þá sem þurfa að nota
strætisvagnana á hverjum degi.
Einu sinni fram og til baka á
hverjum degi kostar 500 krónur á
viku og það er ansi mikið fyrir þá
sem eru t.d. í tónlistar- eða
myndlistarskóla. Mér þætti eðli-
legt að hægt væri að fá afslátt,
skólaafslátt, því þetta er mjög
dýrt fyrir börn sem þurfa að nota
vagnana mikið vegna náms.“
Tómas Ingi Olrich:
Burðarás eða bónbjargir?
Ég sat nýlega fund, þar sem einn
af frammámönnum míns stéttar-
félags spurði, hvar hún væri þessi
kreppa, sem allir væru að tala
um. Benti hann á, máli sínu til
stuðnings, að afli hefði sjaldan
verið meiri né heldur tekjur
þjóðarbúsins.
íslendingar halda uppi lífskjör-
um með erlendum lántökum,
eyða á þessu ári um efni fram, í
viðskiptahalla sínum einum, að
öllum líkindum 11-13 milljörð-
um, og halda þannig áfram að lifa
um efni fram eins og þeir hafa
gert undanfarin 20 ár (með þrem-
ur minni háttar undantekning-
um). Þær atvinnugreinar sem eru
burðarás velferðarinnar í þessu
landi, útflutningsgreinarnar, eru
reknar með tapi, þrátt fyrir aumk-
unarverða tilburði ríkisvaldsins
til að veita þessum greinum lán
og styrki til að halda áfram að
tapa. Sjávarútvegsfyrirtæki, sem
eru fjöregg landsbyggðarinnar,
berjast í bökkum og atvinnuleysi
eykst. Við þessar aðstæður spyrja
svo fróðir aðkomumenn, hvar
hún sé þessi kreppa. Hvaðan
koma slíkir menn? Sennilega úr
öðrum heimi, en þeim sem við
lifum í hér fyrir norðan.
Það er margt, sem ýtir undir
firringu af þessu tagi. Hverju á
fólk að trúa, þegar Steingrímur
Hermannsson forsætisráðherra
lýsir því yfir að þjóðin hafi sjald-
an verið nær gjaldþroti en nú, en
á sama tíma berast þær upplýs-
ingar að við séum meðal þeirra
þjóða, sem hæstar þjóðartekjur
hafa?
Hverju eiga menn að trúa,
þegar ríkisstjórnin lýsir því yfir
að hún sé að lækka vexti með
handafli, á meðan raunvextir
hafa ekki breyst fyrir tilverknað
hennar og nafnvextir fara hækk-
andi í hvert skipti sem vaxta-
breytingar verða? Jafnframt lýsir
viðskiptaráðherra því yfir að ekki
sé verið að handstýra vöxtum.
Eftir stendur sú staðreynd að
vaxtaaðgerðir ríkisstjórnarinnar
hafa sáralítil áhrif haft til bóta
fyrir atvinnuvegina umfram þá
breytingu, sem varð við verð-
stöðvunina, sem ríkisstjórn Þor-
steins Pálssonar kom á, en áhrif
hennar hafa að mestu leyti fjarað
út nú. Þessa dagana er búist við
einhverri lækkun raunvaxta, sem
er rakin til aukins framboðs fjár á
lánamarkaði. Handaflskenningin
verður naumast trúverðugri fyrir
það.
Hverju skal trúa þegar ríkis-
stjórn, sem telur sig vera sérstak-
an málsvara landsbyggðarinnar,
vinnur að því að teygja útflutn-
ingsatvinnulífið enn lengra út í
skuldafenið með sífelldum tap-
rekstri? í stað rekstrargrundvall-
ar er boðið upp á aukin lán úr
atvinnutryggingarsjóði. Hluta-
fjársjóðurinn er mjög sérkenni-
leg millifærsluleið, sem er fólgin í
því að fyrirtæki, sem búið er að
keyra ofan í svaðið með vonlaus-
um rekstraraðstæðum, sjá sig
nauðbeygð til að biðja ríkisvaldið
að þjóðnýta sig. Það verk, sem
unnið er með þessum sjóði, jafn-
gildir í raun eignaupptöku. Er
það sérstakt gustukaverk við
landsbyggðina að þjóðnýta fyrir-
tæki í eigu einstaklinga, hluta-
félaga og sveitarfélaga og grafa
þannig bæði undan sjálfstæði og
sjálfsvirðingu fólksins úti á landi?
Hér stangast á yfirlýsingar og
staðreyndir. Fyrir okkur, sem
búum á landsbyggðinni, er stefna
ríkisstjórnarinnar að verða Ijós.
Atvinnulífið, sem við byggjum
tilveru okkar á og stendur undir
velferð íslendinga, á að lifa á
bónbjörgum, styrkjum og ríkis-
framlögum, sem eru fengin að
láni erlendis frá. Við erum á leið
aftur til sjötta áratugarins, þegar
þjóðin hafði ekki efni á að flytja
út fisk, þar eð styrktarsjóðir
útflutningsgreinanna tæmdust;
munurinn er sá að þá hafði
mönnum ekki hugkvæmst að
veita í tóma sjóðina erlendu
lánsfé.
Atvinnulíf landsbyggðarinnar
þarf ekki á styrkjum að halda.
Það þarf rekstrargrundvöll. Ef
þjóðin getur ekki lifað á þeim
tekjum, sem atvinnuvegir hennar
afla, á hún að minnka við sig
eyðslu.
Tómas I. Olrich
Skrífstofuhúsnæði
til leigu
í Brekkugötu 1.
Úpplýsingar í símum 24340 og 22626.
Aðalfundur
Aðalfundur Styrktarfélags vangefinna
veröur n.k. miðvikudag, 12. apríl, kl. 20.30 í Iðju-
lundi.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Önnur mál.
Mætum vel og stundvíslega.
Stjórnin.
Aðalfundur
Akureyrardeildar KEA
verður haldinn á Hótel KEA í kvöld kl. 20.00.
Venjuleg aðalfundarstörf.
Felagar fjölmennið og hafid áhríf.
Deildarstjórn.
BÁTARAFMAGN
/ JW t \ \ -
/

NYTT
NORÐURLJOS HF.
Óseyn 6 • 600 Akureyri
Simi 96-22411
Alternatorar, startarar,
rafmagnstöflur og
siglingaljósaperur
o.m.fl.
LANDSVIRKJUN
BLÖNDUVIRKJUN
ÚTBOÐ
Landsvirkjun óskar hér með eftir tilboðum í
byggingu stjórnhúss við Blönduvikjun.
Stjórnhúsið er þriggja hæða steinsteypt bygging, alls
um 1350 m2 að flatarmáli og 6200 m3 að rúmmáli. í
því verður stjórnherbergi, rofasalur, verkstæði,
geymslur o.fl. Skila skal húsinu að mestu leyti full-
frágengnu með loftræsibúnaði, raflögn, pípulögn og
innréttingum. Verkið nær einnig til þess að gera und-
irstöður fyrir spenna og háspennubúnað utanhúss
og að ganga frá lóð við húsið.
Gert er ráð fyrir að húsið verði steypt upp að mestu
á þessu ári, en verkinu verði lokið að fullu á næsta
ári.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu Landsvirkjunar
að Háaleitisbraut 68, 103 Reykjavík frá og með
þriðjudeginum 11. apríl 1989 gegn óafturkræfu
gjaldi að upphæð 3000 krónur fyrir fyrsta eintak, en
1000 krónur fyrir hvert eintak þar til viðbótar.
Tilboðum skal skila á skrifstofu Landsvirkjunar í
Reykjavík fyrir klukkan 14.00 föstudaginn 12. maí
1989, en þar verða þau opnuð sama dag klukkan
15.00 að viðstöddum þeim bjóðendum sem þess
óska.
Reykjavík, 7. apríl 1989.
LANDSVIRKJUN.