Dagur - 22.11.1989, Page 8

8 - DAGUR - Miðvikudagur 22. nóvember 1989
Á keramiknámskeiði í Aðaldal:
Karlar skafiiir, Kossinn brenndur
og Kristur brotinn
Vilhelmína Ingimundardóttir á Bergi í Aðaldal
hefur undanfarna tvo vetur haldið keramiknám-
skeið og innréttað hina vistlegustu vinnustofu að
Bergi. Villý hefur mikinn áhuga á keramikvinnslu,
og samhliða námskeiðshaldinu er hún að fikra sig
áfram við að móta sjálf sín eigin verk. Hún hefur
sótt námskeið í keramikvinnslu og einnig nám-
skeið í mótun hjá Margréti Jónsdóttur á Akureyri
og í haust fór hún á námskeið til Steinunnar í
Hulduhólum.
Villý kaupir keramikhlutina,
sem notaðir eru á námskeiðun-
um, steypta frá Reykjavík og er
beðin að lýsa vinnslu þeirra:
„Fyrst eru þeir unnir niður, tekin
af öll óþarfa samskeyti og línur
sem ekki eiga að vera. Síðan eru
munirnir pússaðir og svo farið
yfir þá með blautum svampi. Þá
er komið að forbrennslunni. Þeg-
ar búið er að brenna hlutinn þarf
oft að fara yfir hánn með fínum
sandpappír. Sumir hlutirnir eru
málaðir, en glerungur settur á
aðra sem síðan eru brenndir á ný.
Til eru svokallaðir undirlitir, sem
hlutir eru stundum málaðir með
fyrir forbrennsluna. Aðalvinnan
er að læra hvernig nota eigi liti,
glerung og annað. Ég fer yfirleitt
suður einu sinni á ári til að fylgj-
ast með nýjungum á þessu sviði.“
- Er mikill vandi að vinna
munina eða getur hver sem er átt
við þetta?
„I sjálfu sér getur hver sem er
gert þetta ef hann hefur nógu
mikinn áhuga á að læra þetta.
Aðalatriðið er að gefa sér tíma,
því þetta er mikil vinna.“
- Verða steyptu hlutirnir ekki
um síðir ákaflega mismunandi
útlits í höndum nemendanna?
„Jú, mjög mismunandi, og það
er virkilega gaman að fylgjast
með hvað úr þeim verður. Sumir
sem koma hingað eru hreinustu
listamenn, þó fólk þurfi ekki að
vera það til að geta gert skemmti-
lega hluti.“
- Hafa margir sótt námskeiðin
og hefur þeim verið vel tekið?
„Ég dáist að konum frá Húsa-
vík sem hafa verið óskaplega
duglegar að keyra hingað fram-
eftir. Karlarnir hefðu mátt vera
duglegri að sækja námskeiðin.
Á þau hafa komið fjórir karlar
en nokkrir tugir af konum. Þetta
virðist ekki höfða eins mikið til
karla, en þeir sem hafa komið
virðast ekki síður vandvirkir en
konurnar og það er þeim enn
meira kappsmál að skila hlutunum
eins vel unnum og þeir mögulega
geta. Ég veit að keramiknám-
skeið fyrir aldraða hafa verið
haldin og gefist mjög vel.“
- Hvað með fólk sem fer á
námskeið og langar síðan að
halda áfram að gera keramik-
hluti, er það mögulegt?
„Það á að geta gengið upp með
því að vinna hluti heima og láta
brenna þá. Eini gallinn er að
hlutirnir eru svo brothættir með-
an þeir eru hráir að það stoppar
marga af. Ég veit þó að þetta er
mikið gert í Reykjavík. Þó að
hlutirnir brotni meðan þeir eru í
vinnslu hérna, get ég oftast gert
við þá.“ IM
Vilhelntína Ingimundardóttir.
Mikið um jólagjafaviimslu
Margrét og Sigrún.
Pað voru sex dömur frá Húsavík á námskeiði hjá
Villý þegar Dagur leit við á verkstæðinu. Tvær
dömurnar voru langyngstar og þær voru fyrst
spurðar hvernig þeim líkaði námskeiðið. Hanna
Björg vandaði sig mjög við að mála jólasveinamús,
sem var að verða hin litskrúðugasta. Einhverskon-
ar ílát var áfast músinni og var daman spurð um
notagildi þess og hvað hún ætlaði að gera við
gnpinn:
„Þetta er mús undir sælgæti.
Ég er að hugsa um að eiga hana
sjálf því ég tími ekki að gefa
hana, er líka búin að vera tvo
tíma að vinna hana. Ég var búin
að gera tvo hluti áður sem ég ætla
að eiga sjálf, eða gefa einhverj-
um, það eru styttur sem heita
Hollenska parið og Kossinn. Það
er æðislega gaman að vinna við
þetta.“
- Er þetta skemmtilegra en
skólahandavinnan?
„Jahá. En ég veit ekki hvort ég
get unnið við svona heima þegar
námskeiðið er búið.“
Marta Heimisdóttir var einnig
að mála jólasveinastyttu sem hún
var spurð hvað hún ætlaði að
gera við: „Þetta er jólasveinninn
á strompinum. Ég er bara að
hugsa um að eiga hann, og ég er
búin að gera Kossinn og kött og
frosk. Það er alveg rosalega gam-
an að vinna við þetta, mér finnst
mest gaman að skafa hornin af og
svo að mála. Ég ætla að gera eina
styttu enn, en er ekki búin að
velja hana.“
mmm
m
Sigríður Sigurjónsdóttir.
Margrét Sigríður Árnadóttir
var spurð hvort hún hefði fengist
við slíka keramikvinnu áður:
„Nei, ég hef ekki gert neitt svona
en ég hef aðeins átt við að mála
með taulitum og finnst það mjög
gaman. Nú, svo litaði ég í gamla
daga.“
- Ertu mikil handavinnukona?
„Það er nú svona í skorpum.
Ég er vanari frekar grófri handa-
vinnu, en það er vandaverk að
mála stytturnar og mér hefur
ekkert gengið vel.“
- Mér sýnist jólasveinninn
ljómandi fínn hjá þér, og vera
hin verðugasta hirsla fyrir jóla-
kortin.
„Já, svona fljótt á litið er þetta
í lagi, en þegar farið er að skoða
betur þyrfti að laga ýmislegt. Ég
er líka búin að gera styttu sem
heitir Fjölskyldan og á eftir að
gera eitthvað fleira, en það hefur
tekið mig lengri tíma að vinna við
þetta en ég gerði mér grein fyrir.
I síðasta tímanum ætla ég að
vinna vaskafat og könnu.“
Fanney Karlsdóttir var að mála
á könnu sem einhver heppinn á
að fá í jólagjöf. Fanney er á sínu
fyrsta keramiknámskeiði: „Mér
finnst gaman að búa til eitthvað
sjálf og er búin að gera nokkra
hluti sem ég ætla flesta að gefa í
jólagjöf. “
- Értu vön að útbúa jólagjafir
sjálf?
„Ég hef gert það svona stund-
um, þegar lítið er um pening til
að kaupa fyrir. Svo er líka mikið
skemmtilegra að gefa svolítið
persónulegar gjafir. Eftir ára-
mótin ætla ég á annað námskeið
og gera eitthvað fyrir sjálfa mig.“
Sigrún Edda Jónasdóttir var að
vinna við könnu sem virtist hið
mesta vandaverk að ganga frá og
var hún spurð hvort hún væri vön
handavinnu af þessu tagi: „Ég
hef verið við postulínsmálningu
og taumálun. Mér finnst vandi að
gera stytturnar fallegar en gaman
að sjá árangurinn af vinnunni og
hvað maður getur gert. Ég er
búin að gera marga hluti hérna,
bæði til að gefa og sem ég ætla að
Villý og Hanna Björg.
Sigríður og Margrét. í hillunum bak við þa