Dagur - 23.07.1992, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Fimmtudagur 23. júlí 1992
Þyrla Landhelgisgæslunnar kemur á vettvang og hífir nokkra menn frá
borði.
Æfingarnar voru vel skipulagðar og hópur eftir hóp fór í sjóinn.
Menn um allan sjó.
Sæbjörg á Húsavík:
„Við tölum við þá á íslensku
- segir Hilmar Snorrason, skipstjóri og skólastjóri Slysavarnaskóla sjómanna
66
Sæbjörg, slysavarnaskóli sjó-
manna, var viö bryggju á
Húsavík í síöustu viku og hélt
námskeið fyrir sæfarendur,
auk þess sem slökkviliðsmenn
fengu tækifæri til að æfa
reykköfun um borð í skipinu.
Og húsvískir sjómenn sóttu
skólann sinn vel, 41 tók þátt í
fjögurra daga námskeiðinu fyr-
ir sjómenn á stærri bátum og
15 sóttu námskeið fyrir smá-
bátasjómenn.
Nemendum á dagnámskeiðinu
var skipt í þrjá hópa svo betur
mætti nýta kennsluaðstöðu um
borð í skipinu. Meðan einn hóp-
urinn æfði reykköfun var annar á
endurlífgunarnámskeiði í
kennslustofu skipsins og þriðji
hópurinn þálfaði sig í að fara í
sjóinn í flotbúningum og komast
um borð í gúmmíbát. „Þetta er
leiðin til að geta látið alla vera að
í einu, annars stæði hluti hópsins
og horfði bara á,“ sagði Hilmar
Snorrason, skipstjóri og skóla-
stjóri. Auk hans stjórnuðu hóp-
unum Halldór Almarsson, yfir-
leiðbeinandi, Halldór Olesen
yfirvélstjóri og leiðbeinandi og
Fróði Jónsson sem stjórnaði eld-
varnaæfingunum. Meðan skipið
er í sumarsiglingunum eru átta
manns í áhöfn þess en þann tíma
sem skipið liggur í Reykjavíkur-
höfn starfa fimm leiðbeinendur
um borð.
„Það tókst mjög vel til með
námskeiðið á Húsavík og menn
voru ánægðir með útkomuna og
hópinn. Þetta var góður hópur og
virkilega áhugasamur sem gaman
Gengið í sjóinn.
Hilmar Snorrason skipstjóri og skólastjóri ræðir við Sigurð V. Olgeirsson skipstjóra á Geira Péturs.
var að vera með. Eitt kvöldið
kom slökkviliðið og æfði hvernig
ná skuli mönnum út úr skipi. Þeir
létu mjög vel af æfingunni, en
hún var erfið og reyndi mjög á
þá,“ sagði Hilmar.
Jón Ásberg Salómonsson er
yfirslökkviliðsstjóri á Húsavík og
hann var spurður um gildi þess
fyrir slökkviliðið að fá Sæbjörgu
að bryggju á Húsavík: „Við vor-
um fyrst og fremst að nýta okkur
þá aðstöðu sem er um borð í
Sæbjörgu og leiðbeinandann þar,
Veiðivönir
útileguvömr
Við Leiruveg
Sími 21440
Eitt mesta
úrval
norðanlands.
Regnfatnaður,
hlífðarföt,
vöðlur og
veiðistígvél.
Ánamaðkar
og allt sem
þarf I
veiðiferðina.
Fróða Jónsson, sem er atvinnu-
maður í slökkvimálum. Við send-
um reykkafara á reykköfunaræf-
ingu. Þarna eru búnar til aðstæð-
ur eins og eru í bátum, þröngir
gangar og klefar, káetur með
kojum og erfiðar aðstæður. Oft á
æfingum eru menn látnir skríða í
gegnum svo þröng göt að þeir
þurfi að taka af sér reykköfunar-
tækin á leiðinni. Reykköfun er
erfið og það kemur berlega í ljós
við svona erfiðar aðstæður ef
menn eru með innilokunar-
kennd. Það eru ekki allir sem
þola að vera með reykköfunar-
tæki.
Það er lagaskylda að reykkaf-
arar stundi æfingar, að því er mig
minnir í 24 klukkustundir á ári,
fyrir utan aðrar skylduæfingar.
Eg er ánægður með heimsókn
Sæbjargar. Þar er mjög góð æf-
ingaraðstaða sem sjálfsagt er að
nýta. Sjómenn fá þarna líka
æfingu í meðferð reykköfunar-
tækja og meðferð handslökkvi-
tækja, sem farið er mjög náið út í
á námskeiðum Sæbjargar. Það
eru alltaf fyrstu mínúturnar eftir
að eldur kemur upp sem skipta
höfuðmáli. Ef menn geta náð
eitthvað niður eldi á fyrstu mín-
útunum þá skiptir það sköpum."
Blaðamaður Dags fylgdist um
stund með húsvískum sjómönn-
um á reykköfunaræfingu og
fannst í raun nóg um aðfarirnar.
Þeir skriðu um óstæða ganga og
þrengsli með grímur fyrir andlit-
inu svo þeir sáu lítið af umhverf-
inu. Þeir voru látnir þreifa sig
áfram í vel hituðu rými, finna
félaga og bera út úr klefa, auk
þess sem Fróði leiðbeinandi var
með gasloga umhverfis þá til að
leyfa þeim að finna hita af
alvörueldi. Það þarf líklega þétta
lund til að komast í gegnum slíka
þolraun, þó allt sé í þykistunni.
En eldur á sjó er ekkert gaman-
mál og það duga víst engin
vettlingatök við að þjálfa sig til
að glíma við slíkan vágest.
„Við sem erum leiðbeinendur í
Sæbjörgu erum sjómenn og erum
að fræða okkar félaga og við töl-
um við þá íslensku, eða sjó-
mannamál. Við vitum alveg hvað
við getum boðið þeim og bjóðum
þeim það sem við sjáum að við
getum. Við etjum engum út í það
sem við sjáum að hann ræður
ekki við en höldum okkur við
það að gefa þeim sem bestu
mögulegu æfingu sem völ er á, og
sem líkasta því sem raunveru-
leikinn er. Þó veður og fleira spili
Texti og myndir: In«