Dagur - 30.03.1996, Qupperneq 7

Laugardagur 30. mars 1996 - DAGUR - 7

Ég held ab fjöldi klukkutím-
anna sem maður er nálægt
börnunum skipti ekki
mestu máli, heldur hvernig
maður ver tímanum með
þeim.
ið í forsetaframboð nema með Ólaf mér við
hlið.“
Guðrún mamma
Guðrún og Ólafur eiga tvær dætur, Ásdísi,
sjö ára og Mörtu, fjögurra ára. Guðrún segir
að meðan sú yngri virðist ósnortin, sé hin
eldri svolítið upptekin af framboði mömmu
sinnar.
„Mér þykir það heldur verra, og ég var
hálfkvíðin þegar ég fór og talaði við kennar-
ann hennar í ísaksskóla, hana Herdísi Egils-
dóttur. Hún stappaði í mig stálinu og í sam-
ráði við hana lagði ég línumar fyrir heimilið
þannig að það heldur sér nánast alveg
óbreytt og líf bamanna raskast sem minnst.
Við höfum á heimilinu bandaríska stúlku,
Melissu, sem hefur verið hjá okkur hátt á
annað ár, mjög hlýr og góður uppalandi, og
með auknu álagi fengum við Söru Maríu
vinkonu hennar til að taka vaktimar á kvöld-
in, því þá á Melissa að vera laus. Stelpumar
fá að vita af ferðum okkar fyrirfram, ég veit
að morgni hvort ég verð heima að kvöldi eða
ekki, - þetta vex þeim ekkert í augurn. Við
höfurn líka reynt að halda helgunum lausum
þannig að fjölskyldan sé saman allan daginn,
að minnsta kosti annan dag helgarinnar. Ég
held að fjöldi klukkutímanna sem maður er
nálægt bömununt skipti ekki mestu máli,
heldur hvernig maður ver tímanum með
þeim, að þá fái þau athygli manns óskipta og
trúnaðarsambandið haldist.
Þannig sjáum við Ólafur fyrir okkur kosn-
ingabaráttuna, og svo tekur bara við annar
kapítuli, hver hann verður fer eftir niðurstöðu
kosningarinnar."
Ekki pólitísk valdastaða
Talsverð umræða hefur farið fram um for-
setaembættið undanfama mánuði, og meðal
annars hafa spumingar vaknað um völd, eða
réttara sagt valdaleysi forsetans.
„Ég held að í grundvallaratriðum sé for-
setaembættið í réttum farvegi," segir Guð-
rún, „í takt við það sem mér sýnist fólk al-
mennt vilja. Þingræðið er homsteinn stjóm-
kerfis okkar. Ég sé ekki fyrir mér að það eigi
að stórauka völd forseta og ég tel ekki að
þetta eigi að vera pólitísk valdastaða. Ef
menn vilja það, þarf að taka um það mark-
vissa ákvörðun, það á ekki að vera háð því
hver gegnir embættinu. Þegar gengið er til
kosninga verður kjósandinn að vita í hvers
konar embætti verið er að kjósa menn.
Forsetinn er eini þjóðkjömi fulltrúinn, sem
þjóðin á. Ég held að inntakið í starfi forseta
sé það að vera hvetjandi afl og sameiningar-
tákn innanlands og verðugur og góður full-
trúi erlendis. Forsetinn verður að vera haftnn
yfir hversdagslegt dægurþras og ríg, en
fundvís á það sem þessi þjóð getur sameinast
um. Islenska þjóðin stendur um þessar mund-
ir á krossgötum. Ný öld gengur í garð eftir
nokkur ár. í fyrsta sinn um aldir gerum við
kröfu til þess að land okkar veiti okkur sömu
eða svipuð kjör og nágrannaþjóðir okkar
njóta beggja vegna hafsins. Éf ég ber til þess
gæfu að ná kjöri vil ég gjarnan eiga minn
þátt í að leiða þessa þjóð, sem á sér svo djúp-
ar rætur í menningu sinni, inn í framtíðina
sem fullgildan þátttakanda í samfélagi nú-
tímaþjóða. Þar er menntun upphaf og endir
alls og nú dugar okkur ekki lengur
skólaganga við upphaf ævinnar, heldur verð-
ur hún að blandast störfum, verða símenntun
allra stétta. Ein okkar mikilvægustu auðlinda
er vel menntað fólk. Við verðum að vinna
upp fólksfæð okkar í stóru og strjálbýlu
landi með því að eiga betur menntaða ein-
staklinga en aðrar og mannfleiri þjóðir. Við
stöndum nokkuð vel að vígi nú, en við verð-
um að halda áfram að byggja menntakerfið
upp og líta á það sem fjárfestingu sem borgar
sig. Við megum ekkert til spara til að skipa
verknámi réttmætan sess í skólakerfi okkar
og flétta saman nám og störf. Undanfarin ár
höfum við sýnt að við getum í síauknum
mæli sótt okkur verkefni til annarra landa.
Þetta getum við vegna þess að við kunnum
til verka.“
Hugðarefnin
Hugðarefni forsetaframbjóðandans eru mörg,
en ofarlega í huga eru umhverfismál og unga
fólkið.
„Forsetinn getur lagt málefnum lið, getur
vakið athygli á þeim, eins og umgengninni
við auðlindimar í hafinu, mengunarvömum
og öðrum þáttum umhverfis okkar. Við þurf-
um líka að hugsa vel um landið okkar, náttúr-
an er viðkvæm og við þurfum eins og ýmsir
Ég sé ekki fyrir mér að þafc
eigi áb stórauka völd for-
seta og ég tel ekki aö þetta
eigi að vera pólitísk valda-
staða.
hafa bent á, að laga ferðamannastaðina að
aukinni ásókn, svo þeir geti tekið við sívax-
andi fjölda. þetta er mjög brýnt verkefni og
alltof víða vanrækt.
í námi mínu og starfi hef ég aldrei kynnst
öðru en fullkomnu jafnrétti kynjanna og við
þau viðhorf vil ég að unga kynslóðin vaxi
upp og sjái til þess að öll kynjabundin mis-
munun í launum og starfsfrömun hverfi eins
fljótt og auðið er. Fordæmi núverandi forseta
hefur haft mikla þýðingu á þessu sviði en
margt er þó óunnið.
Fíkniefnavandi unga fólksins er mál, sem
við verðum að taka á. Ég sá mynd um dag-
inn í sjónvarpinu, hluta af jafningjafræðslu
framhaldsskólanema, sem hafði mikil áhrif á
mig. Ég vissi að þetta var vandamál, en að
hlusta á fjórtán ára börn tala um að reyna að
halda sér þurrum í viku... Það rennur kalt
vatn milli skinns og hörunds á manni. Þama
held ég að menntun mín sem sálfræðingur,
og menntun mín og reynsla sem taugalíffræð-
ingur geti komið að gagni. Mig langar mjög
mikið til að leggja lið því unga fólki, sem
stendur að jafningjafræðslunni. Mér finnst
þessi nálgun sem það hefur valið, að koma
innan frá og láta jafningja sína lýsa reynslu
sinni, vera mjög sterk og skynsamleg. Þetta
er dæmi um málaflokk sem verður mér hug-
leikinn, eigi ég þess kost að beita áhrifum.
Ekkert er eins mikilvægt og að hlúa vel að
þeirri ungu kynslóð, sem nú er að komast til
vits og þroska, opna henni möguleika á að
nýta kosti landsins og leggja með því traust-
an grunn að farsælu og auðugu mannlífi hér á
landi í framtíðinni.“
Mynd: Björn Gíslason
ViStal:
Svanhildur Hólm Valsdóttir