Þjóðviljinn - 17.05.1949, Blaðsíða 6

6
»S;
ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur 17. maí 1940.
i- f, 1,,.53:;;,
iiiiiiiiiiiitiHiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimitHiiiiiimuntHiHiiiiHiHiHiiii
TILKYNNING
Vér viljum hér með vekja athygli heiðraðra
viðskiptavina vorra á því, að vörur, sem
liggja í vörugeymsluhúsum vorum eru ekki
vátryggðar af oss gegn eldsvoða, og ber
vörueigendum sjálfum að brunatryggja vör-
ur sínar, sem þar liggja.
Hí. Eimskipafélag Islands.

Leigugarðar bæjarins
Þeir garðeigendur, sem énn hafa ekki gert að-
vart um, hvort þeir óski eftir að nota garða sína í
sumar, eru hér með áminntir xun að gera það nú
þegar, og greiða leiguna í skrifstofu minni í síðasta
lagi föstudaginn 20. þ. m. að öðrum kosti verða
garðarnir leigðir öðrum.
Skrifstofan er opin daglega kl. 10—12 og 1—3
nema laugardaga aðeins kl. 10—12.
Bæjarverkfræðingur.
Y f i r I jósmóð u rstaðan
við fæðingardeild Landspítalans er laus til umsókn-
ar. — Umsóknir sendist til skrifstofu ríkisspítal-
anna fyrir 1. ágúst næstkomandi.
Staðan verður veitt frá 1. október.
Stjómarnefnd ríkisspítalanna.
Peningaskápur óskast
stærð innanmáls: Dýpt 45 cm.
Breidd 40 —
Hæð 50 —
Skápurinn mætti vera stærri.
Annar skápur stærð: Breidd 33 cm.
Dýpt 28 —
Hæð 48 —
gæti komið í skiptum.
Nánari upplýsingar í skrifstofunni.
Landssmiðjan,
sími 1680.
EVELYN WAUGH:
27. DAGUR.
KEISARARIKID AZANIA
ASM. JONSSON
þýddi.
„Mig langar til að kveðja þig — ég fer í ferða-
lag um óákveðinn tíma.“
„Já — það væri eflaust heppilegast."
„Viltu þá ekki að ég komi?“
„Þú verður þá að vera voða góður við mig.
Eg hef átt í svo miklum erfiðleikum upp á síð-
kastið. Ætlarðu ekki að vera góður, elskan? Eg
get ekki afborið það, ef þú verður ekki voða
góður.“
Seinna, þegar þau lágu á bakinu og reyktu, og
fótur hennar snart fót hans undir sænginni,
greip Angelia fram í fyrir honum og sagði:
„Viltu nú ekki hætta svolitla stund að tala um
þessa ey? — Það verður allt svo allt öðruvísi,
þegar þú ert farinn.“
„Eg vil komast á stað sem fyrst.“
„Eg veit það,“ sagði Angelia, „ég geri mér
engar tyllivonir."
„Þú ert góð stúlka."
„Nú skaltu fara — á ég að segja þér svolítið?“
„Hvað ?“
„Eg ætla að hjálpa þér um svolitla peninga.“
„Það var fallega gert.“
„Eg vissi vel hvað þú vildir, þegar þú hringdir
til mín — og þú hefur verið ákaflega yndæll í
kvöld, þó mér hafi leiðst skrafið í þér um þessa
ey. Eg vildi líka, að þú þyrftir ekki að biðja um
peninga — bara í kvöld. Áður fyrr hafði ég gam-
an af því, að gera þér það sem erfiðast — viss-
irðu það ? Jæja — Það var ekki nema sanngjarnt,
að ég hefði einhverja skemmtun af því, og svo
tókst mér líka stundum að fá þig til að skamm-
ast þín svolítið. Eg gerði mér til gamans að beina
samtalinu í þá átt. Eg þekkti svo vel ákafann í
augnaráði þínu —* Eg varð að hafa eitthvað til
að skemmta sér við — er það ekki ? Þú ert ekk-
ert hugulsamur við kvenfólk. En í kvöld óskaði
ég bara að þú yrðir góður, og ekkert annað, og
mér fannst það svo yndislegt. Eg skrifaði ávísun
áður en þú komst — hún liggur á snyrtiborðinu.
Hún er talsvert há.“
„Þú ert góð stúlka."
„Hvenær ferðu?“
„í fyrramálið."
„Eg sakna þín — skemmtu þér vel.“
Klukkan tuttugu mínútur yfir tíu daginn eftir
hringdi lafði Seal. Bradshawe lokaði glugganum
og dró tjöldin frá, og kom inn með appelsínu-
safa, bréf og dagblöðin.
„Þökk, Bradshawe. Eg svaf ágætlega. Eg vakn-
aði ekki nema einu sinni, og sofnaði næstum því
samstundis aftur. Er rigning?“
„Já, því miður, yðar náð.“
„Mig langar til að tala við hr. Basil áður en
hann fer.“
„Herra Basil er farinn.“ * :
„Það var snemmt. Sagði hann nokfcuð um hvert
hann ætlaði?“
„Já, yðar náð, en ég man ekki nafnið almenni-
lega — eitthvað til Afríku.“
„Það var ákaflega leiðinlegt. Eg er alveg viss
um, að það var eitthvað, sem ég ætlaði að fá
hann til að gera í dag.“
Klukkan ellefu kom blómakarfa frá sir Joseph
Manninger, og iklukkan tólf var lafði Seal á
nefndarfundi í líknarfélagi. Það liðu fjórir dag-
ar þangað til hún uppgötvaði, að smaragðaarm-
bandið hennar var horfið — og þá var Basil
kominn út á haf fyrir löngu.
Croydon, Le Bourget, Marseille, litlaust regn,
sem rennur niður rúðumar seint að kvöldi, þögn
eftir öskur flugvélarhreyflanna, vott gras, leiðin
frá flugvellinum til hafnarinnar, þrungin angan
frá votu kjarrinu, veðurbarðir skúrar á hafnar-
bakkanum, háseti að þvo þilfar, stúrinn mat-
sveinn, skipið fer ekki fyrr en á morgun, brytinn
veit um svefnklefana, hann er í landi, og enginn
veit hvenær hann kemur, það er hvergi hægt að
leggja farangurinn frá sér, farangurgeymslan.
er læst og brytinn hefur lyklana, það gat hver
sem var stolið farangrinum, ef hann var skilinn
eftir á þilfarinu — tuttugu frankar — það er
hægt að skjóta farangrinum inn í einn klefann,
þar ætti hann að vera öruggur, matsveinninn hef-
ur lykilinn og hann hefur auga með honum.
Kvöldverður í Restaurant de Verdun. Basil situr
einn yfir flösku af góðu Bourgogne-víni.
Daginn eftir var lagt af stað. Þetta var gam-
all og ljótur kláfur, tekinn af Þjóðverjum í stríðs
skaðabætur. Flesta tíma sólarhringsins léku tveir
menn á fiðlu og píanó í veitingasalnum. Hádeg-
isverður klukkan tólf, kvöldverður klukkan sjö,
rautt Algirevín, misheppnaður ábætir, litli salur-
inn fullur af börnum, reykskálinn fullur af
frönskum embættismönnum og ekrueigendum,
sem spiluðu á spil. Stóru skipin fara ekki til
Matodi. Basil talar sleitulaust reiprennandi
frönsku við máltíðarnar, og um kvöldið tekur
hann að sér að annast kynblendingskonu frá
Madagascar, verður leiður bæði á henni og skip-
inu, situr úrillur yfir bók við máltíðarnar, kær-
ir fyrir skipstjóranum ófullnægjandi útvarps-
fréttir, liggur tímunum saman einn í rúminu,
reykir vindla og glápir skilningsvana á pípurn-
ar I loftinu.
I Port Said sendi hann Sonju klámkort, seldi
indverskum gullsmið armband móður sinnar fyrir
fimmta hluta sannvirðis þess, komst í kunnings-
skap við walliskan vélameistara í veitingastofu
hótelsins, fór áfyllir í með honum, lenti í áflogum
við hann, til mikilla óþæginda fyrir egipska lög-
regluþjóninn, komst um borð í skipið daginn eft-
ir, nokkrum mínútum áður en það fór, og leið
mikið betur til líkams og sálar eftir svallið.
DAVÍÐ
Útvarpsumræður
Framhald af 1. síðu
inn að þvl að tryggja þegnum
jýðveldisins öryggi. Þannig fer
Sjálfstæðisflokkurinn að því að
„stöðva þróun öfgánna, og losa
Þannig fer Eysteinsstefnan
að bjarga þjóðinni.
Þannig eru öll fögru loforðin
orðin að logandi háði, er berg-
málar vaxandi óvinsældir stjóm
arinnar og stuðningsflokka
hennar frá manni tii manns frá
yztu nesjum til innstu dala.“
Kæða Ásmundar verður birt
af sér hið andlega ok kommún-
ismans“, ,eins og Vísir sagði. hér I blaðinu næstu daga.