Þjóðviljinn - 12.04.1951, Side 6

■6)
ÞJÓÐVILJINN — Fknmtudagur 12. apríl 1951

B.(J.
SkemnÉfcimndui veröur háldiijn í Félagsheimili
verzlunaimanna í kvöld kl. 8.30.
Skemmtinefndin.
Tilkynning
Aö gefnu tilefni skal tekið fram aö allar inn-
fluttar vörur, aðrar en bátagjaldeyris-vömr, era
háöar verðlagseftirliti og' bbr innflytjendum aö
fá samþykkta verðútreikninga á skrifstofu Verö-
gæzlustjóra áöur en sala hefst.
Reykjavik, 11. apríl, 1951.
Verðgæzlustjórinn.
Lítil búð
með rúmgóðu bakherbergi
óskast leigð 1. eða 14. maí.
Get látið aðgang að slma.
Tilboð sendist afgreiðslu
Þjóðviljans f>TÍr laugardag,
merkt „GESTUR“.
\llggur leiSm |
s.-------------
?; Félagið BERKLAVÖRN í Reykjavík.
Aðalfundur
félagsins Berklavörn í Reykjavík, veröur haldinn ’
í dag fimmtud. 12. apríl kl. 8,30 e. h. 1 Tjarnar-
café uppi.
DAGSKRÁ: 1. Venjuleg aöalfundarstörf.
2. Fréttir frá þingi og starfi SÍBS:
Maríus Helgason, forseti SÍBS.
3. Kvikmyndasýning.
S T JÓRNI N.
i
TILKYNNING
Fjárhagsráð hefur ákveöið eftirfarandi há-
marksverö á brauðum 1 smásölu:
Án sölusk.: Með sölusk.:
Fianskbrauð 500 gr. .. . . kr. 2.52 kr. 2.60
Heilhveitibrauö 500 gr. . . — 2.52 — 2.60
Vínarbrauð pr. stk . . — 0.68 — 0.70
Kringlur pr. kg , . — 7.37 — 7.60
Tvíbökur pr. kg , . —11.20 — 11.55
Séu nefnd brauð bökuö með annarri þyngd
en aö ofan greinir, skulu þau verðlögö í hlutfalli
viö ofangreint verö.
Á þeim stööum, sem brauögeröir eru ekki
starfandi, má bæta sannanlegum flutnmgskostn-
aöi viö hámarksveröið.
Reykjavík, 11. apríl 1951,
VERÐLAGSSKRIFSTOFAN
:a
Eftir A. J. Cronin
134.
DÁGUR
me'ðan vagnstjórinn afgreiddi þær. Svo sagði
hún lágri, sársaukafullri röddu:
„Gaztu nú ekki látið þér þessa hjónabands-
ómynd neegja. Mér finnst liafa verið nægilegur
gauragangur í f jölskyldunni upp á síðka3tið. Þú
ert kjáni, Grace, bannsettur erkiauli“.
„Mér fiimst ég ekki vera neinn kjáni“, svar-
aði Grace hæglátlega.
„En mér finnst það, telpa min. Þessi striðs-
börn eru yfirleitt ekkert uppör\'andi“.
„Það lief ég heldur aldrei sagt, Hilda, en
mitt bam getur samt orðið það“.
„Endemis kjáni“, tautaði Hilda í hálfum
hljóðum og starði beint fram fyrir sig. „Verða
fyrst vitlaus í þessum Teasdale og bæta svo
gráu ofaná svart með þessu. Þú neyðist til
að fara af spitalanum. Mér verður illt við til-
hugsimina. Ég þvæ alveg hendur minar af
þessu standi, heyrirðu það, Ég hef haldið fífl-
unum í fjölskyldunni í hæfilegri fjarlægð frá
mér hingað til og ég ætla mér ekki að bregða
út af venjunni. Svei, þetta er svo bjánalega
andstyggilegt, svo ósegjanlega simpilt. Þetta
er nákvæmlega það sem bjánalegar og simplar
hjúkrunarkonur gera um allt landið. — eignast
striðsböm með stríðshetjum. Æ —. hamingjan
góða, — það er ógeðslegt. Ég vil alls ekki skipta
mér af þessu, alls ekki; þú getur hypjað þig
burt og annazt þennan andstyggilega krakka
þinn ein“.
Grace þagði. Grace hafði þann hæfileika .að
segja aldrei neitt, þegar þögn er einmitt bezta
svarið. Sambandið milli hennar og Hildu hafði
rofnað að einhverju leyti við það að hún giftist
Dan. Og svo bættist þetta við. — Grace átti
von á bami — stríðsbami, Grace sem hún hafði
alltaf dekrað við og lifað fyrir, sem hafði sofið
í fangi hennar og verið henni allt, næstum of
mikið. Þetta fyllti hana reiði og viðbjóði og
hún sór þess dýran eið að koma ekki nálægt
þessu ósmekklega máli. Augu hennar voru tár-
vot, og við Harrod stóð hún skyndilega upp og
þrammaði út úr vagninum. — Og upp frá þessu
átti Grace að sjá um sig sjálf.
Strax næsta morgun fór Grace til ungfrú
Gibbs. Ungfrú Gibbs hefði átt að vera vingjam-
leg, en eins og Hilda tók hún þessu mjög illa.
Ungfrú Gibbs kvartaði sáran.
„Mér fellur þetta illa, systir Barras. Til
hvers haldið þér eiginlega að þér séuð hcr —
til þess að hjúkra særðum eða til að fjölga
mannkyninu? Við höfum gert okkar ý*rasta
til að hjálpa yðui* tii að gera dálítið gagn og
hver eru svo launin? Það er langt frá að ég
sé ánægð með yður, systir Barras. Þið eruð
ólíkar systumar. Systir yðar kemur ekki hlaup-
andi og segist eiga von á barni. Hún sinnir
starfi sínu af kappi. I síðasta mánuði hafið þér
þrisvar sinnum fengið áminningar fyrir van-
rækslu og mas á göngunum. Og nú komið þér
hingað í þessu ástandi. Þetta eru þakkimar.
Það er langt frá því að ég sé ánægð. Annaö
hef ég ekki að segja um þetta mál“.
Grace gekk hægt í burtu og henni fannst
næstum eins og hún væri ógift, Hilda og ungfrú
.Gibbs höfðu talað um ásigkomulag hennar eins
og það væri mjög vansæmandi. En Grace lét
það ekki á sig fá. Grace var trygg og heiðarleg,
dæmalaust hirðulaus og hógværasta mannveran
í öllum heiminum, en hún liafði sérstakan hæfi-
leika til að sýna þrek þegar mikið lá við.
Og nú ákvað hún að ráða sjálf fram úr vand-
kvæðunum. Eftir að móðir hennar dó, fannst
henni óhugsandi að fara aftur að „Brekku".
Hún skrifaði Carrie frænku, og svarbréfið frá
frænku. hennar, sem vár uppfullt af duldúm
ótta og endaði með eftirskrift með tveim strik-
um rmdir, styrkti hana aðeins í þeirri ákvörðun
sinni að fara ekki til Sleescale.
Hún var dálítið hugsandi yfir bréfinu frá
Carrie frænku og svo tók liún ákvorðun. Að
vissu leyti átti Grace auðvelt með að taka á-
kvörðun. Vandamál sem Hilda hefði verið hálf-
an mánuð að íhuga, snertu Grace ekki hið
mmnsta, hún hugsaði alls ekki um þau, hún tók
bara ákvörðun. Grace átti hægt með að breyta
fjöllum i smáþúfur. Það var vegna þess að hún
hugsaði aldrei um sjálfa sig.
' Fyrsta laugardaginn í janúar, þegar hún átti
frí heilan dag, fór hún með lestinni til Sussex.
Hún hafði hugboð um að hún kynni vel við sig
í Sussex, þar hlyti að vera sólskin, hiti og fugla-
kvak. Hún vissi ekki mikið um Sussex, en ein
hjúkrunarkvennanna hafði einu sinni dvalizt í
leyfinu í VVinrush í námunda við Parnham braut-
arstöðina, og .hún gaf Grace heimilisfang kon-
unnar sem hún hafði búið hjá, frú Case aö
nafni.
Grace skrölti með lestinni niður í Sussex og
hún hristist út á brautarpallinn við Parnham
stöðina. Þetta var ekkert glæsilegur staður,
nokkrir bárujámsskúrar, þrír tómir nautgripa-
básar og hlaði af tómum mjólkurdósum. En
Grace stóð alveg á sama um það.
Hún kom auga á spjald sem á stóð Winrush,
og þar stóð að fjarlægðin væri 1,6 kílómetrar,
svo að hún ákvað að ganga.
Veðrið var svalt og hressandi. Dásamlegúr
ilmur af rakri mold barst að vitum hennar,
blandaður sjávarseltu. Og allt í einu var hún
gripin sárri þjáningu við tilhugsunina um það,
að heimur sem gæti verið svona dásamlegur,
væri lagður í rúst af styrjöldum og blettaður
blóði milljóna. Það var eins og skuggi legð-
ist yfir bjart, ungt enni hennar. En hann minnk-
aði smám saman eftir því sem hún nálgaðist
Winrush. Um leið og hún steig fæti á stein-
lagða götuna var hún sannfærð um að Winrush
væri dásamlegur lítill bær.
Winrush var að minnsta kosti mjög lítill
bær. í lionum var aðeins ein gata sem endaði
í opnu hafi. Og í miðri götunni var lítil búð
með heimatilbúnu skilti yfir dyrunum. Og á
skiltinu stóð með ójöfnum stöfum: Frú Case.
Nýlendu- vefnaðar og lireinlætisvörur. Grace
famist þetta dásamleg búð og hún stóð lengi
við gluggann og kom auga á ýmislegt freist-
andi sem hún mundi eftir frá því að hún var
bam. Hún sökkti sér niður í allar þessar dá-
semdir, en svo herti hún upp hugann og gekk
inn. Hún gekk svo rösklega inn að hún hrasaði
og var næstum dottin, því að það var hálfdimmt
í búðinni og hún sá ekki þrepið. Um leið og
hún rakst á tunnu með útsæðiskartöflum, kvað
við rödd úr hinum enda búðarinnar.
„Væna mín! — Þetta óláns þrep“.
Grace studdi sig við tunmma og leit á kon-
una sem liafði sagt „væna mín“ við hana og
komst að þeirri niðurstöðu að það hlyti að
vera frú Case.
Hún sagði:
„Ég bið yður afsökunar, ég er alltaf svo
kluiiiialeg. Ég vona að ekkert hafi komið fyrir
tunnumi". |
Frú Case liafði; svarið á. reiðum liondum:
I(R0N
Framhald af 8. síðu.
Vilhjálms Þór, sér til bæjar-
fógeta og óskaði eftir að hann
iegði lögbann við því að nafn
hans væri á kjörseðlinum sam-
kvæmt tillögu frá hverfisstjórn
hans.
Að sjálfsögöu skal ekkert
fullyrt um bað hver úrskurður
hefði fallið í fógetaréttinum.
en úrskurðinuin til staðfesting-
ar hefði þurft málsókn fyrir
borgardómara og væntanlega
síðan fyrir liæstarétti. Hverf-
isstjómirnar sem gert hafa til-
lögur samvinnumanna í KRON
um fulltrúaval komu því sam-
an á fund í fyrradag og fóru
þess á ieit við kjörstjórnina
að hún féilist á að þær fengju
að taka tillögu sínum um þessa
15 menn til baka og tilnefna
aðra í þeirra stað.þar sem þær
vihlu forðast málaferli fyrir
dómstólunum út af svo ómerki-
fegu atriði sem því hvort Stein-
grímur Steinþórsson og Hann-
esamir væru í kjöri eða ekki.
Kjörstjómin hélt síðan fund
í fyrrakvöld, en í kjörstjórn
á m. a. sæti Sigurður Guð-
mundsson, einn af fimmtán-
menningunum. — Kjörstjórnin
samþvkkti að verða við beiðni
hverfastjórnanna og þá um leið
við kröfum 15-menninganna um
að nema nöfn þeirra burt úr
t.illögunum og tók jafnframt
yið tillögum frá hverfastjórn-
uhurn um merui í þeirra stað.
Þa.ð soguíega við fundinn var
það
að Sigurður Guðmundsson
sem „krafðist“ þess bréflega
að nafn hans yrði iiuniið
burt af kjörseðlinuin greiddi
einn atkvæði gegn því að
orðið yrði \ið kröfu þessa
sama Sigurðar Guðmunds-
sonar! Með því fletti hann
eftirminnilega ofan uf fyrir-
ætl iinuni sundrungarmanna:
þeir vildu málaferli gegn
KRON, og á grundvelli
jieirra átti síðan að tvístra
félaginu sem mest og vinna
reykvískum samvinnumönn-
um allt það ógagn sem unnt
væri. Þau áforni hafa nú
mistekizt. og um helgina
munu KRON-félagar sýna
sundrungaragentunum við-
horf sitt á eftírminnilegasta
hátt.
Fhrenær þarf a$ n©ta
léðina i'TÁn sementið?
Bæjarstjórn hofur samþvkkt
að láta sementsverksmiðjtt
þeirri. sem lengi hefur verið á
döfinni að reiea, í t.é lóð und-
ir sr'Trentsgpyrrv’-’ við' Eiliðaár
vog-, skammt frá Steypustöð-
inni.