Þjóðviljinn - 22.08.1951, Qupperneq 6

6) — ÞJóÐVILJINN — Miðvikudagur 22. ágúst 1951
Það mál er ofiir-
einíalt
Framhald af 3 síðu.
Eitt vopnið eftir annað hef-
ur brostið í hönduih borgar-
anna, ekki einu' sinni fasism-
inn dugðj henni Eorgarinn stend
ur því í dag sírípaður frammi
fyrir þeirri staðrevnd, að verka-
lýðurinn er hlutverki sínu vax-
inn, að dagar auðmanna eru
taldir og félagslegir fram-
leiðsluhættir framundan.
Þessvegna er vígbúnaðunnn
hafinn.
Þessvegna er landið selt, og
þessvegna skal fórna íslenzk-
um æskulýð að einnig hann
geti orðið að liði í draugak.ross-
ferðinni gegn heimsverkaiýðn-
um.
I samræmi við aðfarir amer-
iska peningavaldsins í öðrum
löndum hefur einnig hér verið
settur hér á land, einn liður
í vigbúnaðaræðinu. Aðeins eitt
viðbragð deyjandi borgara-
stéttar til þess að verjast faili
í þeirri baráttu, sem framund-
an er„ baráttunni við verka-
lýðsstéttina.
Af framkomu einstaklingsins
gagnvart hernámsliðinu má
því ráða hvar hann vill
standa í þessari baráttu. Hvort
hann ann hinni nýju sté.tt sig-
urs og stuðlar að honum, eða
hvort hann vill fylgjast með
vofuhernum og gera hans ör-
lcg að sínum.
Þeir, sem imna verkalýðs-
stéttinni sigurs og vilja stuðla
að honum, umgangast því ekki
leigudáta ameríska auðvaldsins'.
Ilermennirnir eru hingað
komnir samkvæmt bcn íslensiku
yfirstéttarinnar, en hún er nú
á því stigi, að þurfa að verja
hagsmuni sína með vopnum.
Afstaða okkar gagnvart cjilum,
sem samneyti hafa við hinn er-
lenda hermannalýð er því þegar
mjög ljós. Hún er nákvremlega.
sama og gagnvart hermönnun-
um sjálfum eða öðrum,, sem
starfa við herinn, enda þótt
þeir kunni að vera óeinkennis-
búnir. Við tökum afstöðu gegn
þessum mönnum eða konum.
Engin afstaða önnur kemur til
mála. Engin afstaða önnur er
heldur hugsanleg ef við viljum
vera þjóð ckkar trú.
Öll umgengni við ieigudátana
amerisku er því ekki einungis
svik við íslenzkan máisto.ð,
heldur einnig beinn fjandskap-
ur við verkalýðinn. Við vitum
því hvar sá einstaklingur stend-
ur, er umgengst vofuherinn
meir en nauðsyn krefur.
Hann hefur hazlað sér völl
með landráðamönnum 20. ald-
ar. Hann er í andstöðu við fóik-
ið. Hans örlög eru þeirra ör-
lög.
a f f i h
22.
Cora Sandel
Borghildur? Ætli hún sé ekki eins og aðrir unglingar nú á
tímum? Þeir eru ekki eins og við vorum. Hvað móður hennar
snertir, þá skal hún verða áð snúa við blaðinu. Og hef ég ekki
borgað? Það ætti víst ekki að saka, ef hún sinnti starfi sínu
eins og vera bæri.
Mér finnst líka að hún hefði átt að láta sér þetta að kenn-
mgu verða, segir Stordal og er aftur orðinn skilningssljór á
svipinn: Að við skulum sitja hér á kvöidin og skemmta okkur
— henni hlýtur að finnast 'það — —
Ja, einfeldnin þin, Pétur.
Er ég nú einfaldur líka? Þú lítur vel út í dag, Elísa.
Einmitt það.
Það er eitthvað í fasi þínu — — Það virðist eiga vel við
þig að kaupa dýrmæt skinn fyrir þitt eigið fé.
Já, já, já. Hættu nú að tala um þetta blessað skinn. Það er
eins og ég hafi keypt hálfan heiminn. Þetta er alls ekki dýrt
skinn. Þetta er ósköp venjulegt, vandað skinn.
Meðan á þessu stendur hafa táralindir frú Krane þornað al-
gerlega. Með áhuga og eftirvæntingu fylgdist hún með þessum
óvæntu orðahnippingum fyrir opnum tjöldum. Að þau skuli
geta gleymt sér svona, hann Stordal og Elísa Öyen. Að vísu
tala þau lágt á milli, en það er steinhljóð að öðru leyti. Og
stundum verða þau næstum hávær.
Það er líka undarlegt að horfa á hann Gjör. Hann snýr
baki að hinu fólkinu og horfir út að glugganum, sem Katinka
r>g Harðkúluhatturinn sáust síðast út um. Hann starir hörku-
iega fram fyrir sig. En það er eins og kjálkar hans hreyfist
criítið öðru hverju. Hann slær fætinum í gólfið. Hann er ekki
Diíður ásýndum.
Hvern skyidi hann vera gramur við? Það hefði átt að yera
við hana Katinku. En það er aldrei að vita.
Hannn stígur festulega í alian fótinn. Stordal og Elísa eru
hætt að munnhöggvast. Þau líta ekki hvort á annáð. Lydersen
ræskir sig, eins og hann byggist við að Elísa sneri sér næst
að honum. En hún gerir það ekki.
Þvert á móti. Hún heldur um hanzkana sína og horfir á Gjör,
seni hefur tekið Stordal afsíðis’ út í eitt hornið. Hún bítur á
vörina eins og hún sjái eftir einhverju.
Larsen er kornin á stjá.
Nú hlýtur vocið að vera komið, segir Larsen og þurrkar af
borði, sem var strokið og fágað fyrir. Hún stillir sig um að
tala um það sem gerzt hefur. Kurteis er hún. En þetta skinn —
Það er kalt a kvöldin, svarar Elísa áhugalaus og út í blá-
inn og tekur ekkert eftir því að hún gefur Larsen byr undir
báða vængi. Þessa bjánalegu, heimskulegu vængi.
Já, það er nú líkast til. Maður verður að búa sig vel. Það
er nauðsynlegt að hafa hlýtt um hálsinn------
Já, Elísa er annars hugar cg svarar eins og vél. Ósjálfrátt
kippir hún í skianið, tekur í það, svo að skottið hangi á rétt-
um stað og leitai' að speglinum með augunum.
Larsen getur ekki stillt sig lengur: En sá yndislegi blá-
refui. Þeir eru einmitt svo mikið í tízku núna------
Já, hann er fallegur.
Ég á líka ref. Hann er no&kurra ára, en-------
Einmitt það.
I því kemur Gjör: Vertu sæl Elísa. Það var ánægjulegt að
sjá að þér líður vel. Fyrir hvern ertu nú að egna með þessu
fína skinni ?
Elísa tekur þetta óstinnt upp: Þú ert alltaf samur við þig.
Hammgjan sanna, að þú skyldir koma hingað-----------
Herra minn trúr, ég fer bráðum aftur. En þegar Elísa Öyen
braut, hér verður það að
nema staðar og ekki aðeins
það, heldur verður að knýja
það til þess að þjóna velferð
almennings, en ekki að láta
alskonar sérhagsmunaklíkur
hafa aðstöðu til að sóa fé
aimennings í margvíslegan ó-
hófslifnað.
eyðir of miklum peningum, hefur Elísa Öyen augastað á ein-
hverjum.
Ég hef alls ekki eytt of miklum peningum. Skinnið er mín
eign. Það er meira veðríð sem gert er út af þessu skinni.
Venjulegu skinni. Ég hélt mér leyfðist að hafa skinn um háls-
inn án þess að öðrum kæmi það við.
Biessunin litla. Hann er þá búinn að bíta á agnið?
Mér er sama hvað þú heldur.
Líður þér annars vel, Elísa?
Já, að hugsa sér mér líður vel. Ég er laus við stjórnmál,
þjóðfélagsvanda.:nál, laus við---
En hefur í staðinn-----?
Æ, farðu.
Giör fer. Hann yrðir ekki á fleiri og hverfur út á götuna.
Lvdersen hefur brugðið sér inn á prívatið.
Hann þefar og lítur í kringum sig, um leið og hann gefur
Gjör og EIísu gætur gegnum opnar dyrnar. Larsen hefur horft
á hann allan tímann. Meðan hún hefur verið að hlusta og tala,
hefur hún fylgt honum með augunum. Larsen sér Lydersen
æviniega, svo framarlega sem ekki er veggur á milli þeirra.
Hún fer inn á eftir honum.
Árans ólykt er þetta, segir Lydersen: Og hvaða óþverra
bölggull er þarno ?
Það er sjálfsagt eitthvað sem þau hafa gleymt------
Ef svona fólk á að fá ieyfi til að ganga hérna út og inn,
SKATTRÁN IHALDSINS
Framhald af 3. síðu.
tií tvö hundruð krónur. —
Þannig hugsar þessi borgara-
lýður. Hvað gerir til þó
verkamannabö rniu gráti aí'
svengd og klæðleysi, ef hans
hátign borgarstjórinn í
Reykjavík og hans hátign
forsætisráðherraim, fá að-
stöðu til þess að fara i
skemmtireisur til útlanda.
Hvað varðar þá um það þótt
tár faili úr anguin fátækra
barna, ef þeir geta fengið að
drekka brennivín á kostnað
liins opinbera. Og hvað varð-
ar þá um það þótt ungt fólk
verði að leysa upp heimili
sín, vegna þess að það opin-
bera neitar um fjárfestingu
og lánsfé til íbúðabygginga,
sem verlcalýðurinn og hið
unga fóik gæti komið upp.
Þeir telja það sér óviðkom-
andi þó fjöldi fólks verði
að hafast við í aigjörlega
heilsuskemmandi bröggum
og skúrum, — alit er þetta
ágætt bara ef t. d. sakadóm-
arinn í Reykjavík fær stór-
hýsi sitt reist fyrir fé þessa
fó'lks, sem hafast verður við
i hinu heilstispillandi hús-
næði.
AUKANIÐURJÖFNUN bæjar-
stjórnaríhaldsins er slíkt
reginhneyksli, að við það
verður ekki unað. Við reyk-
vískir skattgreiðendur kref j-
umst þess að hætt verði við
þetta viðbótarrán. Við krefj-
umst þess að aftnrhaldið í
bæjarstj. Reykjavíkur dragi
úr öllu sínu óhófi — það er
krafa reykvískrar alþýðu að
tillögur sósíalista í bæjar-
stjórn Reykjavíkur til sparn-
aðar verði teknar til greina
og eftir þeim farið. Reykvík-
ingar geta ekki Iengur þol-
að það að óhófslýður íhalds-
ins, sem með stjórn bæjar-
ing fer, haldi áfram á þessari
Þeir iirðn Islands-
meistarar
Meistaramót íslands í frjáls-
um íþróttum hófst á laugar-
dag, og lauk í gærkvöld. I
keppninni á laugardag og
sunnudag urðu þessir Islands-
meistarar: 200 m hlaup: Hörð-
ur Haraldsson Á., 21,6 sek.
Kúluvarp: Sigfús Sigurðsson,
UMF Selfossi, 13,64 m. Há-
stökk: Skúli Guðmundsson kR.,
1,30 m. 400 m grindahlaup:
Ingi Þorsteinsson KR., 57,4
sek. Langstökk: Sigurður Frið-
finnsson FH., 6,88 m. 5000 m
hlaup: Stefán Gunnarsson Á.,
16:43,2 sek. 800 m hlaup Guð-
mundur Lárusson Á., 1:59,6
sek. Sleggjukast: Vilhjálmur
Guðmundsson KR., 45,20 m.
100 m hlaup: Haukur Clausen
ÍR. 10,7 sek. Ásmundur Bjama
son KR. hljóp á sama tíma.
Kringlukast: Þorsteinn Löve
ÍR., 45,45 m. 110 m grinda-
hlaup: íngi Þorsteinsson KR.,
15,0 sek. Stangarstökk: Kol-
beinn Kristinsson UMF Selfoss,
3,70 m. 1500 m hlaup: Sigurð-
ur Guðnason IR., 4:15,8 sek.
Spjótkast: Jóel Sigurðsson IR.,
56,56 m. 400 m hlaup: Guðm.
Lárusson Á., 49,9 sek. Þrí-
stökk: Kári Sólmundarson
UMF Borgarfjarðar 14,40 m. 1
kringlukasti kvenna setti María
Jónsdóttir KR. nýtt íslanda-
met 36,12 m.