Þjóðviljinn - 25.03.1953, Blaðsíða 6

'Q), — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 25. marz 1953
þJÓÐVILJINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson,
i Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 1,7
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
\____________________________________________________✓
Kosningasýki
Blaðamenn Tímans eru mjög hæfir menn — til þeirra
starfa sem þeim er falið að vinna. Þeir hafa getað út-
rýmt alge; lega úr eðli sínu þeim ókostum sem gætu
orðiö þeim til trafala, sannfæringu og manndómi. Þeir
starfa eins og vélar; sé þeim sagt aö vinna eitthvert verk
gera þeir þaö án þess að þurfa að taka nokkurt tillit til
staðreynda.
Tökum til dæmis lciöara Tímans í gær. þar segir svo
m.a :
„Baráttunni gegn íhaldsöflunum veröur því ekki hald-
iö uppi af Alþýðuflokknum nú fremur en veriö hefur
seinustu árin. Ekki verður þeirri baráttu heldur haldið
uppi af Moskvukommúnistum, sem raunverulega eru líka
mestu afturhaldsmenn landsins. Enn síður veröur henni
haldiö uppi af hinum nýja sprengiflokki, Þjóövarnar-
xlokknum, sem íhaldið gleðst mest yfir, því aö ljóst er
aö fyrir honum liggur ekki annaö en aö veslast upp og
deyja, eins og öðrum þeim hreyfingum, er forsprakkar
hans hafa verið riðnir við. Baráttunni veröur nú sem
i'yrr aöeins haldiö uppi af Framsóknarflokknum. Hann
einn liefur líka möguleika til að vinna þingsæti af íhald-
inu. Eina vonin til þess aö aöstaöan breytist á Alþingi
eftii kosningarnar er aö þingfylgi Framsóknarflokksins
styrkist."
Þetta er spaugilegur samsetningur og hætt viö aö ýms-
‘r lesendanna hafi rekiö upp stór augu, en blaðamenniin-
ir á Tímanum gera hvorki aö blikna né blána.
Allir vita aö ráöamenn íhalds og Framsóknar eru orön-
:r cin sannunnin klíka. Hagsmunahópar þessara flokka
nafa slegiö reitum sínum saman í púkk. Þaö er hiö inni-
■egasta camband á milli Vilhjálms Þórs og helztu stór-
gróðamanna Sjálfstæöisflokksins um sameiginlegt rán
af vinnu landsmanna. Eftir að Framsóknarforsprökkun-
um hefur nú verið hleypt inn í einokunarkerfi afuröasöl-
unr.ar er ekki framar neitt sem skilur, engin ágreinings-
efni. í almennum þjóömálum má ekki á milli sjá hvor
ílokkurinn er afturhaldssamari og þröngsýnni. Báöir eru
þeir jafn hundflatir fulltrúar Bandaríkjanna á íslandi.
I samstjóm þeirra hefur ekki veriö neinn ágreiningur
um málefr.i, og þeir hafa þegar bundið þaö fastmælum
aö haida áfram stjórnarsamvinnu að kosningum loknum
og lyfta þá Alþýöuflokknum líka upp í ráðherrastóla,
samkvæmt nýjustu fyrirmælum aö vestan.
Þar.nig mætti allt viröast í lukkunnar velstandi, en þaö
er eitt, sem skyggir á: Framsóknarflokkurinn sér fram á
að stórtapa fylgi, Fylgisaukning flokksins í síðustu kosn-
mg-am stafaði af því aö almenningur fssti trúnaö á áróð-
ur Tímans um að Hermann Jónasson og félagar hans
væru frjálslyndir umbótamenn sem vildu berjast gegn
ihaldinu. Þúsundir manna tóku alvarlega skrif eins og
þau sem áðan var vitnaö til og festa trúnaö á rauðu
klesiumar á yfirboröi Tímans. Þessar þúsundir hafa nú
snúið baki. við Framsóknarflokknum og forsprakkarnir
sjá framá aö þingsætum þeirra muni fækka aö miklum
mun.
Þess vegna er gripiö til þess örjþrifaráðs aö reyna að
ástunda sama leikinn og fyrir fjórum árum. Blaðamönn-
um Tímans er sagt að skrifa um hina skeleggu baráttu
ilokksins gegn íhaldinu, og þaö er eins og þrýst sé á
tappa- vélin snýst. Og þaö er sagt aö framkvæmda-
stjcri Tímans hafi nú þegar fest kaup á rauöum -prentlit.
En aöstandendur blaösins gá ekki aö því aö aöstæö-
urnar eru gerbreyttar. Andstæðurnar milli athafna og
þessara nýju ski’ifa eru svo hlálegar aö þær dyljast ekki
neinum. Þess vegna er áróöur þessi ekki aöeins haldlaus,
heldur hefur hann þveröfug áhrif, stuggar frá enn fleira
fólki. sem hefur skömm á svo fáránlegum loddaraleilc.
Þessi kosningasýki mun engu að síöur halda áfram í
Tímanum og öörum blööum hernámsflokkanna næstu
mánuöi. Og sjúklingunum mun ekki batna á kosninga-
daginn.
Viktoría< Halldórsdóttir:
Hvctð er að gerast á íslandl?
Menningar- og friðarsamtök
íslenzkra kvenna héldu borg-
arafund um kirkjuna og frið-
armálin í Stiörnubíói sunnu-
daginn 8. marz s. 1. Ræðumenn
voru, sem kunnugt er, þrír
prestar og tvær konur. Héldu
þau öll mjög athyglisverðar
ræður og töldu afdráttarlaust,
að þar sem kærleikskenning
Krists væri hið eina lífræna
afl sem haldið gæti uppi friði
í heiminum, værj lcirkjan og
friðarhreyfingin tengd órofa
böndum. Fundurinn var mjög
vel sóttur, og sýnilegt var að
fólk hafði ahuga á þessum mál-
um, og vildi gjaman vita, hvað
hinir merku prestar er þama
komu hefðu fram að færa um
það mál sem nú er efst í huga
manna: Vill kirkjan vinna af
alhug með friðaröflum heims-
ins og á þann hátt vinna að
því að skapa guðsríki á jörðu,
eða ætlar hún að sætta sig við
að orð Krists séu óvirt og af-
flutt?
Allir ræðumenn lýstu við-
bjóði sínum á stríði og striðs-
áróðri, og er gleðilegt til þess
að vita að kirkjunnar menn
skuli vera skyggnir á þann á-
litshnekki, sem islenzka þjóðin
hefur beðið með hingaðkomu
erlends herliðs, sem leitt hefur
siðspillingu yfir æskuna og bak
að allri þjóðiimi sára kvöl. Um
áramótaræður þjóðskömnganna
fóru ræðumenn hörðum, bitr-
um ásökunarorðum. Einn rseðu-
manna taldi, að ríkisstjórn ís-
lands hefði svo lítil fjárráð að
hún hefði ekki efni á að stofna
íslenzkan her! en til þess myndi
hún sennilega fá aðstoð frá
vestrænu verndurunum, svo við
vitum iað -litið öryggi er í að
hugsa sér að henni séu allar
bjargir bannaðar með herstofn-
un sökum fjárskorts.
Upphringlngar —
Aðvaranir —
Blaðaskrif
Fundarmenn í Stjörnubíói
urðu margir furðu lostnir, þeg-
ar tveir prestamir, sem þar
töluðu hófu ræður sínar á iað
lýsa því hvemig þeir hefðu
orðið fyrir átölum, upphring-
• ingum og aðvömnum fyrir að
hafa látið ginnast til að tala
á þessum fundi um kristindóm.
Hvílíkt ástand í vopnlausu
landii á friðartímum! Það er
von að fólk spyrji: Hvað er að
gerast á íslandi?
Þá væri ekki úr vegi að fólk
festi sér í minmi þær köldu
kveðjur sem blað kirkjumála-
ráðherrans sendj fundinum, og
prestunum alveg sérstaklega
fyrir að tala þar, en þeir þökk-
uðu fyrir með því að lofsyngja
friðarhugsjón kúgaðrar alþýðu.
Þó að Tíminn og Morgunblaðið
þykist eiga mikil ítök í toirkj-
unnar mönnum, þurfa þau ekki
að ætla sér þá dul að kveða
niður rödd sannleikans í hjört-
um almenn'ings. Um þá er vilja
hlynna að friði og bræðralagi
milli manna og þióða senda
þessi blöð út biygðunarlausar
lygaklausur, sem láta 1 eyrum
siðaðra manna eins og span-
gól sporhunds. Hvað er að ger-
ast hér? Morgunbiaðið vakti
athygli á sér eins og oftar, með
Ijótri lygaklausu um MFÍK og
fyrirhugaðan fund morguninn
sem hann var haldinn og við-
hafði það orðbragð er þeim
einum hæfir er telia sig til þess
ráðna að geltia fyrir húsbónd-
ann, Tíminn varð sér úti um
fyririitningu manna af sömu
ástæðu, nema hvað habn setti
hærra met, því að hann lét s>ig
ekki muna um að falsa alger-
lega samtal það er átti sér stað
Raddir kvenna
við fréttamenn blaða og út-
varps tveim dögum fyrir fund-
inn. Svo gersamlega var sam-
talið falsað að ektoi kom þar
einn stafur af því sem kon-
urnar lögðu fréttamönnunum
til í hendurnar, heldur allt
annað, og allt lannað en þeim
hafði dottið í hug að segja.
Ekki er það ætlun mín að elt-
ast við gjáifur stjómarblaðanna
þó að þau geyi að MFÍK og
sletti rófunni til allra þeirra
sem elska land sitt og vilja
vemda börn sín. Eg tel það
nægja, að benda á það að öll
þau mál, sem horfa til menn-
ingar og þjóðþrifa eru ætíð
rægð á alla lund af þeim mönn
um sem hafa taltmartoaðan
skilning á menningarverðmæt-
um, en skiija aðeins það sem
gefur þeim gull í kló. Þær
þjóðkunnu konur, sem þarna
töluðu munu sannarlega ekki
njóta minni virðingar í fram-
tíðinni þó að sorppistlaritarar
stjómarblaðanna velji þeim
nafngiftir eftir sínu innræti, og
sama máLi mun gegna með
presta þá er styrktu málefni
MFÍK og víttu alvarlega þá
menn , sem verjia f jármunum og
mannorði til samstarfs við þau
illu öfl sem- starfrækja hemað-
arbrjálæðið, og stofna æsku
landsins í voða. „Gjiafiir eru
þegnar, hervernd þökkuð og
svarizt í fóstbræðralag, en
sannleikurinn er sá að ekkert
af þessu er til bj.argar,“ sagði
síra Arelíus, sem var hneyksl-
aður á því hvernig stjórnar-
blöðin rangfærðu tiigang sam-
taka okkar. Hann þekkir sjálf-
ur hvað rógburðurinn getur
orðið þungur í skauti, jafnvel
göfugustu sálum, sem óska þess
eins að fá að starfa að umbóta-
málum í friði.
Við konur inunurn
ekki hræðast
rógburðinn
Ektoi munum við kikna fyrir
ósómanum, þó að ósannar að-
dróttanir um okkur birtist á
hverri síðu blaða þeirra, sem
dá stn'ð og óska eftir að koroa
hér upp íslenzkum her, og þó
að ve.rstu skúmaskotin séu fyllt
með hvæsi slefberanna. Al-
Heimsfriðarhreyfingin, sem sam
an stendur af öftugum kirkju-
félögum. menntamönnum, mæðr
um af hinum fjölmörgu þjóð-
ernum jarðarinnar og yfirleitt
alls konar fólki með ólíkustu
sjónannið á öðrurn málum, sú
hreyfing getur sannarlega bor-
ið höfúðið hátt. Það er sú stað-
reynd, að allar þjóðir heims
bindast nú samtökum um að
reyna að varðveita friðinn í
heiminum, sem fer svona illa
með taugakerfi litlu karlanna
okkar hérna við dagblöðin!
Við íslenzku konurnar erum
upp aldar við frið, pg við hik-
um ekki við að bindast sam-
tökum við það fólk, annars
staðar heiminum, sem vill
varðveit'a heimsfriðinn og vinna
friðsamlegum viðskiptum þjóða
,í milli. Við, konur, erum gei'-
samlega rólegar í öllu því öldu-
róti og gerningahríðum sem
verða til á skrifstofum dag-
blaðanna. Við vitum að við
vinnum fyrir góðan málstað, og
við munum halda áfram að
vinna að friði og bræðralagi
og verndun bamanna. Við vinn
um fyrir opnum tjöldum, og
áreiðanlega væru fáar þær
konur, sem vildu standa utan
samtaka okkar, ef ekki væri
villt um dómgreind þeirra með
lygum og blekkingum, sem
þyrlað hefur verið upp af ó-
vönduðu fólki, í kring um frið-
annáliíi. Allar konur hafa ein-
hverjia ástvini, sem þær vilja
vðmda, íslenzkar konur ekki
síður en konur stríðslandanna,
sem nú þiappa sér saman í
neyð sinni, og vinna ótrúleg-
ustu þrekvirki, og viljum við
ekki rétta þeim hönd, sem
þjást?
Ekki er hollt að verða upp-
næmur fyrir ómerkilegu blaða-
skvaldri, sem frams.ett er af
illgirni og vitfirringslegri reiði,
eins og t. d. þegar Timapiitur-
inn, sem rangfærði viðtal
stjórnarkvenna MFÍK og bjó
þar til heilar ^etningar, sem
þær höfðu aldrei sagt, tók svo
eftir nokkra daga leiðréttingu
á lyginni, birtir leiðréttinguna
inn í miðri grein, sem er sam-
suða af þvílíkum bjálfaskrif-
um, ofstopa og þvættingi, að
helzt gæti maður hugsað að
hún væri samin af strák úr
félaginu Tígrisklóin.
Á unga aldri lærðd ég stöku
sem er gott heilræði:
„Jafnkýt aldrei illhryssing,
ert ei böm til réiði.
Vonzkubaldinn vitfirring,
vantar sjaldan formæling.“
Þessi vísa bendir okkur á að
sýna umburðarlyndj þeim per-
sónum, sem eru þeirrar teg-
undar, sem hún lýsir.
StjórnarbJcðin hafa þannig
gert flokkum sínum þann ó-
leik að sýna alþjóð hve þjóð-
hollir þeir skriffinnar eru, sem
lað þeim standa, og hve mikils
þeir meta þáð fólk, sem vinnur
að hugsjón friðar og mann-
kærleitoa.
Með vorinu hefjum við kon-
urnar hreingerningar, munum
við þá ekki sízt sópa burt ó-
þverramim sem þjáir tilvem
man.na í þessum heimi. At-
kvæði oktonr kvennanna mtfnu f
þeir þrá, sem sen.du okkur hínri
fallega tón sinn í blöðunum
lyrir nokkrum dögurii. Á kosn-
ingafundunum munu þeir brosa
til okkar og stíga í vænginn í
kririg xun okkur, og senda okk-
Framháld á 9. siðu