Þjóðviljinn - 09.05.1953, Side 7

Laugardagur 9. maí 1953 — ÞJÖÐVILJINN — (7
„Hvaða álivæði samningsins
ha£a verið í'ramkvæmd öðruvísi
en efni stóðu til og hvenær
hafa íslenzk yfirvöld látið und-
ir höfuð leggjast að gera reka
■að brotum og misferli, sem þau
hafa fengið vitneskiu lum eða
hvarftað frá ýtrasta íslenzkum
rétti? í öllu moldviðrinu hef ég
ekki séð eða heyrt eitt einasta
dæmi nefnt um þetta.“
Þannig hlióðar skriftamál
Bjarna Benediktssonar, dóms-
'málaráðherra á síðasta lands-
fundi floklcsbræðra sinna, hvað
viðvíkur brotum á svo nefnd-
um varnarsamningi, og langar
mig, því til að telia upp og
rhinna a örfá dæmi, svo að ráð-
herrann verði ekki jafn d-æma-
laus næst, þegar hann talar til
ftokksmanna sinna.
Siðan herinn kom til landsins
hefur spilling og lauslæti stór-
um aukízt í Jandinu og stendur
þessi innflutningsvara þanda-
riskrar menningar einungis að
baki aðaiútflutningsvöru þeirra,
morðtólunum.
Beinir 'ábyrgðarmenn fyrir
þeim latburðum, sem hér kunna
að gerast í sambandi við dvöl
hersins, enu þeir þingmenn her-
námsflokkanna, eiðrofarnir 43,
sem sviku þióð sína í tryggð-
um. - Þeir eru þannig óbyngir
fyrir þeirri spillingu, sem þrífst
og dafnar í skjóli bandaríska
hersins víðsvegar í landi. Og
þannig eru þeir einnig ábyrgir
fyrir kynlýfjanotkuninni, sem
bandarískir hermenn iháf.a inn-
leitt hér síðasta árið, þar sem
stúlkum eru byrlaðar kynæs-
andi pillur og duft í vín og
annan drykk.
M oní æ. hefur það blað, sem
hæsi hefur' gagnrýnt hernáms-
liðið; minnzt á þessi mál, en
það hefur verið líkt og að
skvetta v.atni á gæs. Það heCur
verið ó allra vitorði, að spill-
ing þess; hefur þrifizt hér á
landi, en þó hefur engin rann-
sókn verið lótin fara fram á
þeim stað, sem hún á uppruna
sinn í, og aðeins framkvæmdar
sýndarrannsóknir í einstökum
.tilfellum.
Þáttur , riómsmál'aráðherra
hefst þá fyrst, þegar liann sér
sér Jeik á borði til að afsanna
„róg“ þenna um vini sína. Svo
er-mál með vexti, að seint í
á'gúsímánuðiu á sl. ári ærðist
einn „vemdaranna“ að skemmti
stað einum hér • 'í bæ oí . var
orsökin sú;. að.:kyn!yf það, sem
h,ann ætlaði lagskonu sinni
hafnaði í mejtingarfærum hans,
vegna skjótra tiLþrifa þións á
staðnum, og hafði þau áhrif,
að fyrmefndur nóurtgi fletti sig.
klæðum og gerði sig. mjög- Hto-
legan tii kyn.atlota. á staðnum.
Það er venia blaðs þess/ sem
'birti þennan iatburð að gefa
ekki upp nöfn heimildarmanna
sinna, ef þeir beiðast þess, og •
svo var hér. Þetta vissi dóms-
móiaráðherra og bauð því, að
nú skyldi hafin rannsókn, • því
*að ekki mátti við svo búið
sitja, að hormenn, sem hann
var - ábyrgur fyrir, reyhdu- til.
þess að spiila ungum dætrum
þjóðarinnar. Lét hann siðan
kallia ritstjóra blaðsins fyrlr
dómstólana o2 skyldí hann-
sanna mál sitt, og varð það.
aúðvitað ckki gert .neroa með ■
þvi- einu að leiða heimildar-.
mann sögupn ar. og - starfsmenn
veitíngastaðarins.. til yitnisburð-
ar. ÍHeimildarm:ann viMi- rit-
stjórinn auðvitað ekki gef*a upp
lýsingar um, þar sem s'líkt hefði
bæði verið hreint trúnaðarbrot
og einnig orðið til þess, að
menn hefðu" hætt að láta frá
sér heyra um það; sem afvega
fer í samibúð innfæddr.a og hers
í landi. Auðvitað vildu starfs-.
menn veitingahússins ekki bera
vitni, þar .sem þeir voru undir
hæl atvinnukúgiunar. Þetta' var
ráðherranum ljóst og myndi
hann. aldrei hafa fyrirsk ipað
rannsófcn þessa, ef svo hefði
e'kki verið. Rannsóknin leiddi
þarafleiðandi eklcert í Ijós,
Ergo: kynlyf. eru ekki notuð af
„vinu.m“ okkar hér í landi.
Skömmu siðar skeður sams
konar atburður í Vestmanna-
eyjum, en þar er það erlend
kona, í fylgd með hermönnum,
sem flettir sig klæðum og hef-
ur frammi hneyksl'anlega til-
burði. Að þessum atburði voru
Einar Gannar Einarsson.
í aukana í Band arikjrin um og
er orðið stórkostlegt þjóðfélags-
vundamál, fylgi ekki banda-
rískum her, hvert sem hann
■leggur leið sína, og þá e.innig
til ístands?
vik var svo sterk, að hún
knúði Bj.ama Ben.ediktsson til
,að gefa’út reglugerð um styttri
úti.vistarleyfi óbreyttra her-
m'anna frá því sem áður var.
Allir hugsandi menn vissu þó,
að liér var um sýndarreglugerð
■að ræða og hún aðeins sett til
þess að róa menn. Þeir raun-
verulegu valdh'afar lands okk-
ar, Bandaríkjastjórn, vildu bafa
fram vili.a sinn og v.ar þvi tek-
ið til þess óþokkabragðs að
smygla hermönnum til borgar-
innar, og er það gert á þann
hátt, að þeim er fyrirskipað að
klæðast. 'borgaralegum fötum og
dulbúast þannig.
Þarnia tókst dómsmálaráð-
herra að slá tvær flugur í einu
höggi, í fyrsta lag'i að banna
hermönnum a. n. I. dvöl í borg-
inni, en smygla þeim samt sem
áður í dulbúningi til hennar,
svo að örðugra yrði að fylgjast
SKÆRUVALDIÐ
margir sjónar\rottar og voru
meðal 'annars sokkar konunnar
lagðir íram í réttinum, til sönn-
unar um, að hún hefði þegar
afklæðzt. þeim, áður en her-..
mennimir tóku harna og báru .
á brott með sér. DómsmáJaráð- ,
herránn neyddist því til að-iáta .
fara fvarn sýndarrannsókn í
málinu og var honum nú eríið- •
ara um vik, þar sém margir ,.
voru sjónarvdfíár óg vildu beria' ~
vitni. Það tók dómsm'áiaráð-
hernann heilan mánuð að snúa
sig út úr þessu óefni,' én ériginri
skyldi halda, að honum hafi
ekki tekizt það veí, loksins,
þegar fótur fæddist. Hann fann
Að fyrirskipa rannsókn á
einu eða tveimur tiltelcnum æt-
v.ikum um afleiðmgar þessa
thér á landi er vitanlega alveg
út í bláinn, og er skylda dóms-
•málaráðherra að fyrirskipa ýt-
arlegá rannsókn í aðalstöðvum
hernámsliðsins og gera allar
mögúlegar ráðstafanir til að
koma i veg fyrir útbreiðslu
þessa ófiagnaðar, og verður þó
útbreiðslan aldrei stöðvuð full-
komlega ne,ma með brottrrikstri
með dvöl þeirra hér, og í öðru
lagí : g'a.f dulbúningur þessi her-
mönnum betfa tæklfæri til að
kynnast innfæddum cg flytja
þeim menningu sína, tuggu-
'gúm, hazarbókvit og eiturlyfja-
notkun.
Á þennan hátt mátti blekkjia
fólk til samneytis við herinn og'
yrði þægilegra fyrir „ástandið",
svokallaða, því innfæddir áttu
til að skotra illum, hæðandi
augum tiil þeirr.a, sem völdu
sér hermiann að vini.
Að mati í'áðherm éru áhrif
hersetunnar ekki eins slæm og
af er látið, og gaf hann þær
upplýsingar á síðasta Alþingi,
hcr í Inndi
upp nýjan sjúkdóm, kynloft-'
hræðslu.
Þetta með kpnuna i Vest-
mannaeyjrun var sko ekki mrfc-
ið einkennilegt og skíldi Bjafrir '
það strax, þegar hann íréit'í
um, að konan hafði verið stödd'
í aflíðandi halla, þegar 'ósköpin
skeðu. Það er þárinig r Vest-
mannáeyjum, að miðaldra fcon-
ur, sem staddar eru í afliðandi
halla fa æði, kaHa í alla nær-
stadda karlmenn og; fletta sig
klæðum; Og 4 þennan hátt
þóttist ráðherrann hafa hvít-
þvegið drengina sína.
Það er opir.bert leyndarmál,
að drengimir hans Bjarna' nota
umrædd kýnlyf suður á Kefla-
v'ikurflugveili, eins og 'þeirri
þuffia þykir, og þarf erigrá
sþúm’inga við um það atfiÓi.
Hvorki einn rié rieinn þárf áð
vera með neinar vanigaVeltur
út aí því. En áð engin ranri-
sókri skuli hafia farið fram á1
Keflavikurflugvelli sýnir glöggt
hver alvarán ér hjá ráðherran-
um með rannsóknutn sínurii á
'þessurri málum, þar sem full-
víst • má telj a, að þar ér - upp-
sprattu eitúrlyfjanna að finna.
Eða skyldi •nokfcrum hugsáridi
manni vera það dúlið,' að eitur-
'lyfjanótkuri, ' serri sifellt færist
i: Framsöguræða Einars Gunnars Einarssotiar, lögfræðings, ájþjóð-
:;arráðstefnu gegn her í landi, þriðjudaginn 5. maí, síðastliðinn. —
'lrersins. Þessvegna krefjumst
við, að allur her verði fluttur
á brdtt héðan.
Að veru hemranna hér í höf-
arðstaðnum vil ég víkia nokkn
um orðum. Eitt af mörgum lof-
orðum valdhafanna var þáð,
að við skyldum engin óþægindi
hafa af hemámiriu, engir' hér-
menn skyldu sjást ritán girð-
inga flugvallárins, við þyrftum
ekkert að óttast, herinn 'væri
komiíin hingað til að- vemd,a
okkur fyrir „'austanrokinu", én
ekki, til að skemmta séf, og
hann tæfci starf sitt alvarlegár
en svo, að hann mae.tti vera að
sinna minniháttar störfum, til
dæmis , að „vemda" éinsfiakl-
inga, ungar stúlkur e.ða slíkt.
Efcki hafði herinn dvalið hér
lérigi, þár 'tíl' hanri fór að venja
komúr sínár til höfuðborgar-
irinar óg "siá'st upp á sakláusa
böfgara dg afvegaieiða ungviði,
sem átiti áð erfa landið. Aiþýði
'an hér hafði i mörg ár, af ilkri'
nariðsyn, haft fvtír arugum ein-
kennisk’ædda rnenn oý' uridi-
því alutaf illa, og vegEamaði
þann "dag, er hermcnnimir
hurfu lréðari.
Andúð hmnar í öllum floklt-
um gegn yfir.gangi hemáms-
liðsins og svalli þess í Reykja-
að -einungis 100 ungar stúlkur
vænu komnar á svart'an lista
hjá lögreglu Keflavíkur fyrir
hegðun sína á Kefilavíkurflug-
velli. Þetía þótti ráðherra lítill
hópur og ekki ber.a vott um
spillingarástand, og kann það
aðjvena rétt frá hans sjónar-
miði. Þessi taLa er þó .alls ekki
rétt ririðað við raunverulegt á-
starid þeirrar spillinyar, sem
..þarna ■ rikir, því að þessi -tala
nær aðeins yfir þær stúlkur, er
lögrpglan hefir meðeigin augum
séð velta sér i spillingunni. Þið
getið ekki' 'látið ykkur detta í'
hug öll hin tilvikin, sem lög-
reg'an. liefiur ekki séð, þau, scm
.- hafa íarið. friam í skióli myrk-
urs og vegigja flugvallarins,. í
.portum bæjarins og hómhús-
úrn, sem rekin eriu Eeiri eri'eitt
hér. í bdrgirini.
En úr þessu þfremdarástandi
vefður ekki bælt nema með
bróttrekstfi hersins.
Nýlega var í Hæstarétti kveð-
i-nn rupp dórour yfir einum
vérndara ckkar.að nafni Bond.
Tildrög' þessa máls voru þau,
að maður þessi réðst að drukk-
. inni . stú’iui suður á velli og-
í-eýndi -að hafa við hana sam-
far.ir. Sfcikt er auðvitað ekkert
: einsdæmj" þarna suður frá, en
þó tókst svo slysalega til, þrátti
fyrir bænir og hótanir um að
láta lögreglu Keflavikur ekk-
ert um málið vita, ,að stúlkan
krafðist réttar síns og varð
nrá'lið að ganga sinn gang, þótt
ekki kæmist bað alla leið. Nú
voru góð ráð dýr, en ekki brást
dómsmálaráðherrai bog'alistin,
nú heldur en endranær. Hann
átti vopn í fórum símum, sem
'skyldi að gagni koma og not-
aði hann það til hins ýtras'ta.’
Ákænuvaldið e.r í höndum hans
og getur hann einn ráðið á-
kærum, vilji hann svo láta, og
þannig útilokað dómstóla að
nokkru leyti tiL að dæma sak-
borning í alia þá refsingu, sem
'hann annars hefur unnið til.
I skjöLum málsins, bæði á fram
burði vifna og skýrslum má
glögglega sjá, ,að hér er um að
ræða typiska tilraun. til nauðg-
urrar og bar því dómsmál,aráð-
herra að ákæra mann þennari
tif refsingar skv. 22. kafla alm.
hegningarlaga, sem fialf-ar um
skirlífisbrot. En ráðherfann
varð ekki við þessari skyldu
sinni.og ákærir sakboming fyr-
ir brot 'gegn 218. gr. nefndra
laga og 217. gr. sömu laga til
vara, en báðar þessar greinar
fjalla um líkamsmeiðingar.
Siðferðisþroskj sakbornings er
ekki meiri en svo að, hann álít-
ur nauðgþnarbrotið Yarða minni!
refsingu en líkamsmeiðing og
játiar því að hafa lagzt upp í
fyrir framan stúlkiuna eftir að
hafia dregið ha.n-a inn í herberigi
og hent henni upp í rúm, og að
tilgangur sinn haf'i verið að
hafia samfarir -við stú'.kuna. —•
Hann metur ekki kynfrelsi inn-
fæddu stúliknanna meira en
raun. 'ber vltni um,. og er Það
ekki að undra í þessu spilUnjg-
arbæli. Seinna játar hann að
hafa lamið stúlku þessa eitti
högig, þó ekfci nema eitt högg
og er nú kominn grundvöllur
til að ákæra náunga þenniah
fyrir líkamsmeiðingar og sleppa
ákærunni fyrir nauðgun. Hvem
ig hefði farið, ef bann hefði
ekki játað á sig þetta eina
högg?
Hermaður þessi var í irndir-
rétti dæmdur i þriggja mánaða
fangelsi fyrir lík'amsmeiðingar,
þar sem sannað var, að hann
bafi veitit stúlkunni áverka þá,
sem hún hlaut. imu-aedda nótt.
Þá dæmdi hann sakboming til
'greiðski bóta .að upphœð kr.
3.500.00 c-g kostnað sakarinnar,
Greiðsla bótam-a var felld nið-
ur i Hæstarétti, þar sem skaða-
bót'akrafa verður ekki dæmd í
. þessu máli, vegna samnings um
réttarstöðu liðs Band,arikjanna.
Samikvæmt þqssu verða liðs-
menn , úr Bandarikjaher hér á
'landi ekki sóttir persónulega til
greiðshi' skaðabótia vegna
'fcrafna, sem rísa kunna af
verknaði þeirra, heldur virð-
ist rétt. að haúa kröfumar bein
linis uppi. .gegn ríkissjóði. fs-
lands. Sem - sagt skattþegr ar
borga f.rfrir að láta Icmía á
sér, og meiða til óbóita.
í Hæstarétti var refeingin
'þyöigd rjm tvo mánujK, svo. að
hún varð 5 mánaða 'fangelsi,
'ög er þetta Cfyenjulé'ga þunig
rcfsing .fyrir brot á 217. gr.»
iþar scm venjutega er aðeins
dæmd sefcför- eða varðhalds-
refsing, enda hámark refsingar
sfcv. hvi broti aðeins eins >rrs
•farigéléi.
Pramhald á 11. siðu.