Þjóðviljinn - 22.08.1953, Blaðsíða 7

Laugardagur 22. ágúst 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
| I |
Idag birtlr I»jóðvilj- !;
inn niðurlagið af <!
þeim ltafla úr ræðu
Malénkoffs er fjall- ;!
ar uni efnahags- j<
málin innan Sovét- ];
rikjanna og þau j;
j; stórfelídu verkefni !j
!; sem nú er verið að !!
4 framkvæma. Fyrri <!
•! hlutl ræðukaflans j!
j! birtist í blaðinu í ];
J; fyrradag. - Sverrir ];
'J; Kristjánsson hefur !;
!; gert þýðinguna. !;
1###############################J
I mörgum héruðum landsins
er uppskera koms og annarra
nytjajurta lítil á samyrkjubú-
um og ríkisbúum og nýting-
ar siæmar. — Sum sam-
yrkjubú hafa litlar tekjur
í fé og afurðum og gefa sam-
yrkjubændum litla eftirtekju af
vinnudegi þeirra. Stafar þetta
af lélegum rekstri akuryrkju.
Það skal játað, að vexti bú-
fjárstofnsins er mjög ábóta-
vant. Því fer víðs fjarri, að
vér höfum fullnægt sem skyldi
vaxandi þörfum fólksins á kjöti,
mjólk, eggjum og öðrum bú-
fjárafurðum. Kunnugt er, að
fyrir stríð var vöxtur búfjár-
stofnsins með nokkrum van-
efnum. Þótt ailmik:ð starf hafi
verið unnið eftir stríðið við að
endurnýja og efla nautgripa-
ræktina, þá hefur þó enn ekki
tekizt að vinna bug á þeim
mistökum, er valdið hafa seina-
gangi í þróun búfjárstofnsins.
Enn er vöxtur nautgriparækt-
arinnar ekki nægilega ör og af-
rakstur rýr. Á mörgum sam-
yrkjubúum hefur samvirk bú-
fjárrækt til þessa orðið nytja-
minni og óarðgæfari en efni
stóðu til. Allt hefur þetta dreg-
ið úr efnahagslegri velmegun
samyrkjubúa og valdið tjóni
þijófifoúskapnum í heild.
Þá hefur og framleiðsla kart-
aflna og grænmetis dregizt
alvarlega aftur úr, en fyrir þá
sök hefur ekki tekizt að auka
birgðir þessara afurða handa
fólki í borgum og iðjuverum,
svo að ekki sé minnzt á þáð,
að skortur á kartöflum veld-
ur stöðnim í aukinni búfjár-
rækta nytjajurtir til iðnaðar,
fyrir kornmat.
Vér verðum að efla á allan
hátt framleiðslu nytjajurta til
iðnaðar, og er þar fyrst að
telja baðmull, hör, sykurrófur
og olíujurtir. Það er verkefni
dagsins að skapa í landi voru
á næstu tveim til þrem ár-
ufm allsnægtir matar hatida
fólk:nu og hráefna handa iðn-
aðinum. Þetta viðfangsefni
verður áð leysa á grundvelli
hins almenna vaxtar þjóðbú-
skaparins og með því að alefla
samyrkju'búskapinn í fjárhags-
legum og skipulagslegum efn-
um,
Ríkisstjórnin og miðstjórn
flokksins töldu, að til þess að
verkefni þetta yrði leyst á við
imandi hátt, væri nauðsynlegt
að gera margvíslegar ráðstaf-
anir, er ýttu undir stórstíga
framför landbúnaðarins og
örvuöu samyrkjubændur og
ríkisbú til að bæta úr því sem
áfátt er í sumum grekium
landbúnaðarins.
Það verður ekki talið heil-
brigt ástand, sem nú rik:r,
að ýtt sé sérstaklega undir
sumar greinar landbúnaðar og
landbúnaðarafur'ða, svo sem
foaðmull, sykurrófur, te og sítr-
ónurækt, en ríkið hirði ekki
um að efla og örva ýmsar
aðrar landbúnaðarafurðir, svo
sem kartöflur og grænmeti eða
svo mikilvægan þátt landbún-
aðar sem búfiárræktin er.
Hér er au'ðvitað ekld um
það að ræða, að draga úr
fjárhagslegum ívilnunum til
handa samyrkjubæodum og
ríkisbúum, er veittar eru til
aukinnar framleiðslu baðmull-
ar, sykurrófna og annarra
afurða, sem ríkið hefur ýtt
undir f járhagslega. Það er
þvert á móti nauðsynlegt áð
efla sem mest framleiðslu
þessara mikilvægu afurða og
veita henni fyllstu umhyggju
og afistoð. En hér er um að
ræða ráðstafanir til þess að
samy'rkjubú og samyrkju-
bændur hafi aukinn fjárhags-
legan hag af að auka fram-
leiðslu á kartöflum, grænmeti
og búfjárafurðum.
Ríkisstjórnin og miðstjóm

forða sinn á mörkuðum sam-
yrkjubúanna og gegnum kerfi
samvinnufélaganna.
EINKAEIGN BÆNDA
OG SKATTGREIÐSLA
Auk þessara aðgerða hafa
ríkisstjórnin og miðstjórn
Kommúnistaflokksins ákveðið
að le’ðrétta þá stefnu, er ríkt
hefur gagnvart einkabúskap
samyrkjubænda. Svo sem
kunnugt er á hver samyrkju-
bóndi einkabúrekstur í sama
mund og hann tekur þátt í
hinum samvirka búskap, og
er þetta í samræmi við Reglu-
gerð um samyrkjubú. Einka-
búskap samyrkjubænda er
ætlað að sjá fj'rir vissum per-
sónulegum þörfum þeirra og
skylduliðs þeirra, meðan þeim
verður ekki annað að fullu af
li'num samvirka búskap.
Vegna nokkurra mistaka,
sem orðið hafa í skattaálagn-
ingu á einkabúskap samyrkju-
bænda, hefur mátt greina
nokkra rýrnun í tekjum þeirra
af þessum sérrekstri. Naut-
gripum, einkum mjó’kurkúm,
í einkaeign samy'rkjubænda
hefur fækkað, og er það and-
stætt stefnu flokksins á sviði
STALÍNGRAD HIN NYJA
skylduframlag búfjárafurða
samyrkjubænda, svo og við
áðrar ráðstafanir, er miða að
því að ýta undir aukna fram-
léiðslu samyrkjubúa og sam-
yrkjubænda. Tekjur þeirra
munu þegar aukast á árinu
1953 um 13 milljarða rúblna,
en á heilu ári um meira en 20
milljarða rúblna.
AUIÍIN AÐSTOÐ VIÐ
BÆNDUR
Þá gerir f járhagsáætlun rík-
isins ráð fyrir fjárframlög-
um til að auka enn að veru-
legu leyti notkun vélaafls og
raforku í landbúnaði, til að-
bú standa nú andspænis: að
■auka uppskeru alls jarðar-
gróða, fjölga nautgripum og
auka afurðir þeirra.
Lagt er til, að ríkið verji
á þessu ári af fjárhagsáætl-
un sinni og öðrum tekjulind-
um 92 milljörðum rúblna til
eflingar landbúnaði. En við
þetta bætast 3,5 milljarðar
rúblna, er samyrkjubúin fá áð
láni frá ríkinu til langs tíma.
Samyrkjubú'n munu úr eigin
sjófium verja á árinu 1953
ekki minna en 17 milljörðum
ráblna til fjárfestingar.
Pélagar! Vér stöndum and-
spænis miklum verkefnum þar
efla framleiðslu tábúins á-
fourðar og aðstoða bændun
enn frekar á öllum sviðum
búfræðinnar.
Meðal þeirra ráðstafana má
fyrst telja fasta ráðningu
dráttarvélastjóra, vélamanna
og annarra sérlærðra verka-
manna, því að skortur á slík-
um fastráðnum mönnum með
þekkingu í vélvísi er ein
helzta orsök þess, að vélar
eru ekki sem skyldi hagnýtt-
ar i landbúnaði. Fjö’gað verð-
ur vélum, einkum dráttarvél-
sem er efling og þróun land-
búna'ðarins. Það er enginn efi
á því, að ef allir samyrkju-
bændur vorir og landbúnaðar-
verkamenn, verkfræð'ngar og
vélfræðingar í iðnaði landbún-
áðarvéla og tilbúins ábunð-
ar, ef vér allir saman leggj-
umst á eitt, og ef vér drögum
ekki af oss hvorki um afl né
cfni, þá munum vér á tveim
árum eða þrem hafa komið
má’um vorum fyrir á þann
veg, að almenmngur hefur
al’snægtir matvæla og létt’ðj-
an gnægðir hráefha.

Ræða Malénkoiís í Æðsta ráðinu um
efnahagsmál Ráðstjórnarríkjanna
rækt. Það er brýnasta skylda
vor aö binda hi'ð allra bráðasta
endi á þessa vanhirðu í land-
búnaði í þeim héruðum og á
þeim samyrkjubúum, sem dreg-
izt hafa aftur úr, að tryggja
öra þróun og vöxt himna sam-
virku búskaparliátta sveitanna
og auka þannig að veru’egu
leyti verklaun samyrkjubænda
í peningi, korni og öðrum land-
aurum.
AUKNING KORN-
UPPSIíERU
Það er skylda vor að auka
enn meir koraframleiðsluna,
einkum þegar þess er gætt, a'ð
það er nauðsyn landi voru, ekki
aðeins til þess að fullnægja
vaxandi neyzluþörfum fólksins,
heldur einnig til þess að ýta
undir öra þiróun búfjárræktar-
innar og sjá þeim héruðum, er
flokksins hafa þegar ákveðið
á þessu ári að hækka kaup-
verð á kjöti, mjólk, ull, kart-
öflum og grænmeti, sem lög-
skylt er að selja ríkinu, án
þess að útsöluverð í verzlun-
um hækki og án þess að nokk-
u'ð verði slakað á þeirri stefnu
að lækka áfram útsöluverðið.
Ákveðið hefur verið að skipu-
leggja í stórum stíl kaup rík-
isins á umframforða sam-
yrkjubúa og samyrkjubænda,
er staðið hafa vi'ð skuldbind-
ingar sínar um afhendingu
afurða ti] ríkisins. Mun ríkið
kaupa af þe:m á hækkuðu
verði afurðir þeirra, kora,
grænmeti, kartöflur, kjöt,
mjólk og aðrar búnytjar. Þá
mun ríkið ef!a í stórum stíl
verzlun samyrkjubúa og
hjálpa þeim að selja afuröá-
samy'rkjubúskaparins.
Fyr'r þá sök hafa ríkis-
stjórnin og miðstjórn flokks-
ins talið naufisynlegt að draga
að verulegu leyti út skyldu-
greiðslum bænda af einkabú-
rekstri þeirra og hafa ákveð-
ið að breyta skattakerfinu að
því er samyrkjubændur varð-
ar með því að minnka um
he’ming skatt á hverjum cam-
yrkjubónda og gefa þeim upp
eftirstöfivar ógold’nn.i skatta
frá síðustu árum. Fjárlög ’rík-
isins hafa gert ráðstafanir til
að hækka verð á búfjáraf-
urðum, kartöflum og græn-
meti, er samyrkjubændur láta
af hendi við ríkið.
Ríkisfjárlögin taka einnig
til greina tekjubreytingar er
verða í sambandi við lækk-
un landbúnáðarskattsins og
um, og útbúnaður aukir.n til
vé’aVifigerða á dráttarvéla-
stöðvunum. Hraðað verður
rn ív'rkjun landbúnaðarins,
bæði með þvi a'fi byggja nýjar
raforkustöðvar og eins með
þ'í að tengja dráttarvéla-
stöðvar, samyrkjubú og ríkis-
bú við raforkukerfi ríkisins.
ramyrkjubú og ríkisbú muau
fá mjög auknar birg'ðir ti’bú-
ins áburðar, og séð veríur
um, að hvert samyrkjubú eigi
kost á að njóta aðstoðar e'ns
eða tveggja sérfræðinga í bú-
fræði, er fastrá'ðnir séu mefial
starfsmanna dráttarvélastöðv-
anna.
Allar þessar ráðstafanir
mutiu í ríkum mæli auðvelda
heppilega lausn á meginhlut-
verki því, sem samyrkjubú,
dráttarvélastöðvar og ríkis-
MEIRI NEYZLTJVÖRUR
Samhliða frekari þróun
neyzluvöruiðnaðarins og stór-
vexti la.ndbúnafiar ver'ður það
mál enn mikilvægara, hvernig
efla skuli á öllum sviðum
verz’unarslupu’ag rík’s'ns,
samvinnufélaga og samyrkju-
búa. Hin sovézka verzlun vor
þjónar þörfum og hagsmun-
um þjóðarinnar. Ho.nni er ætl-
að að þjóna sósíahsku þjóð-
félagi. henni er ætlað að þró-
a.st samhliða vaxandi sósíal-
ískri fram’eiðslu og temja
liana nevzlu almennings.
Þ’ttri'ðifi net rík'sverzlana
og samv'.nnuverz’ana, verz’un-
arvöruhúsa. birgfeskemma og
samy'rkjubúamarkaða • gefur
almenningi kost á fjö'breyttu
úrváli nevzlrafurða snm iðn-
aður ,rnr o" ’andbúnaður hafa
framleitt. Ilin sovézka verzl-
un er sömuleiðis stórvægur
þáttur í a’lsherjarkerfi þeirra
framleiðsluhátta, er ríkja með
ifinað’ ríkisins og landbúnaði
samvir-kra ’bæ.nda.
I þióðfélagi sósía’ismans er
og verður verzlun um langa
stund meginaðferðin til þess
að skipta neyzluvörum meðal
Framlia’d af 7. síðu.