Þjóðviljinn - 17.11.1953, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 17. nóvember 1953
rj-f rrrrrrrrrrrrrrr * *■■^
elmilisþáttnr
*&fís*'*+áh0+*mé »1
Ný snið handa þeim sem vilja
Þær sem eru ánægðar með
nýju tízkuna eiga auðvelt með
að íinna fallega kjóla handa sér.
Hér eru þrír kjólar eftir nýjustu
íízku. Við höfum þó viljandi var-
azt kjóla með mittið niðri á
mjöðmum. Að v.'su er það tízka,
en hún er þó svo tímabundin, að
ekki er hægt að mæ’a með henni
iianda þeim konum, sem eiga
fötin sín' lengi. Pokatízkan er
•fizka handa auðugu fólki og
verði því að góðu. Öðru máli
gegnir um annað ,í nýju tizk-
unni. Linan með fellingum í bak-
ínu, svo að pilsið fær glæs’legan
útslátt að aftan, getur verið
mjög snotur og sama er að segja
’um kjóla með þröngum piisuni
og víðu stykki hnepptu vfir pils-
;.ð að aftan. Skinnbryddingar á
kjólum og drögtum er einmg
hugmynd, §em .hægt er. að ppt-,
íæra sér, og kjólar og dragtir
með víðu baki geta verið hent-
ugar handa þeim sem eru fattar
í bakið.
Fyrst-• cr kjóll með lausu . á-|
hnepptu stykki á pilsinu. Það er j
nýstárlegt og snoturt, og ef mað- i
íur verður leiður á lausa stykk-
:nu er hægt að fjarlægja þáð og
þá verður kjólknn með sléttu
þröngu pilsi. Hálsmálið gengur
dálítið út í axlirnar eins os* nú
-<er mjög í tízku; en þó ekki svo
mjög að kjóllinn svnist fleg-
;.nn. Axlarsvipurinn er töluvert
afslappur og á fiamstykkmu eru
hnappar t.'l hliðar við ermasaum-
ana.
Næstu flík má sauma bæði
sem kjól og dragt. Ef hún er
höíð fyrir kjól er hún. saumuð í
einu lagi úr þunnu ullarefni.
Takið eftir baksvipnum með
íóerustykki og rykkingum. Þetta
snið er mjög í tízku og einkum
I
íer það vel þeim sem söðulbak-
aðar eru- Ef flík.'na á að nota
sem dragt er heppilegt að velja
pykkara efni, en það þarf þó
að vera mjúkt efni sem leggst
vel í fellingar. Tweed er of stirt
í svona flik. Jakkinn cr saumað-
ur sem stuttur blússujákki með
breiðu, föstu belti, spm á að
gang.a niður í fasta beltið í pils-
inu, sem er eilitið mjórra. Velja
má ódýrt ' skinn til skrauts eða
nota afganga.
Þriðja flíkin er með áþekku
baki. Þar er bakið þó plíserað og
það lítur mjög vel út og er
grennandi. Kjólinn má sauma
úr ullargeorgette að öðru efni
sem þolir vel plíseringu. Einnig
má sauma hann úr alsilki eða
nælon og þá er þetta hentugur
sparikjóll allan ársins hring.
! staðinn iyrii aiþurik-
unarklútinn
I rauninni er afþurrkunar-
klúturinn heldur leiðinlegur;
f’estir taka þeir illa í sig ryk,
og áður en maður er húnn að
dusta hann, er ryk.'ð hrunið úr
honum og fær að fara enn eina
hringferð um íbúðina. „Hanzk-
ar“ úr grófu bómullarfrotté eru
góðir afþurrkunarklútar o'g þeir
eni þægilegir í meðförum. Það
barf að þvo þá oft, en það kem-
ur ekki að sök, því að þeir þola
auðveldlega suðu. Það en enn-
fremur kostur við svona
„hanzka" í stað afþurrkunar-
klúta, að það er hægt að þurrka
ryk af án þess að verða óhreinn
á höndunum, og stundum getur
það lcomið sér vel.
11.
er
SAKAMÁLASAGA eftir HORACE MCCOY
3
„Vertu ekki að flækja mér í þetta,“ sagði
Rollo og hristi höfuðið. „Ég veit ekkert um
hana.“
„Hvað um hana?“ spurði ég Gloríu um leið
og Rollo gekk til James og Ruby Bates.
„Ertu svona grænn?“ sagði hún, hló og
hristi höfuðið. „Þú ert óviðjafinanlegur.“
„Jæja, tölum ekki meira um það,“ sagði ég.
„Þessi kvenmaður er mesta gálan fyrir vest-
an Mississippi," sagði hún. „Hún er gála sem
hefur fengið dýra menntun, og svoleið's gála
er verst af öllum. Stelpurnar hafa ekki einu
sinni frið á snyrtiherberginu þegar hún er
nálægt —“
„Hæ, Gloría,“ kallaði frú Layden. Hún sat
í sætinu sínu í fremstu röð, hjá gang’num gegnt
palli siðameistarans. Við Gloría gengum að
grindunum ....
„Hvernig líður eftirlætisparinu mínu?“
spurði hún.
„Vel,“ sagði ég. „Hvemig líður yður, frú
Layden?“
„Prýðilega," sagði hún. „Ég ætla að verða
héma lengi í kvöld. Sjáið þið?“ Hún benti á
teppið sitt og nestiskörfu sem stóð á stól
hjá henni. ,Ég verð héma til að uppörva
ykkur."
„Ekki mun af veita,“ sagði Gloría.
„Hvers vegna fáið þér yður ekki sæti í einni
af stúkunum sem em fjær Pálmagarðinum ?“
spurði éig. „Það verður svo hávaðasamt við
barinn þegar fólkið fer að hella í sig —“
„Þetta er ágætt,“ sagði hún. „Það er gott
að sitja hér þegar veðhlaupið byrjar. Mig lang-
ar að sjá ykkur beygja. Langar ykkur að sjá
kvöldblaðið ?“ spurði hún og dró blaðið út
undan teppinu.
„Þakka fyrir,“ sagði ég. „Mér þætti gam-
an að vita, hvað er að gerast í heiminum.
Hvemig er veðrið úti ? Hefur heimurinn breytzt
mikið?“
„Þér erað að gera gys að mér,“ sagði hún.
„Nei, alls ekki ....... það er e:ns og ég
hafi verið í þessum sal í milljón ár .... Þakk
fyrir blaðið, frú Layden.......“
Ég braut blaðið sundur um leið og við þok-
uðumst burt. Stórar, svartar fyrirsagn:r blöstu
við.
Unpr morðingi .handtek-
■
P
hrossum
ekki
lógað?
Strokniaugr tók |»átt í danskeppniimj
við ströndlina
I gær handtók lögreglan morðingja í mara-
þondanskeppainni, sem fram fer þpssa dagana
við ströndina í Santa Monica. Það var Giuseppe
Lodi, 26 ána gamall Itali, sem strauk fyr'r
átta mánuðum úr ríkisfangelsinu í Illinois,
eftir að hann hafði setið fjögur ár af fimm-
tíu ára fangavist, sem hann var dæmdur í
fyr'r þátttöku í ráni og morði á aldurhn’gnum
lyfsala í Chicago.
Lodi innr'taði sig í maraþcndanskeppnina
undir nafninu Maríó Petrcne. Haiui sýndi enga
mótspymu, þegar leynilögreglumenn’rnir Bliss
og Voigt tóku hann höndum. Lcynilögreglu-
mennirnir höfðu litið inn í daiis'rlinn sér til
afþreyingar frá störfum síuum, og þe:r þekktu
Lodi af mynd sem þeir liöföu sóð í „Satt“,
sakamálatímariti, sem birfr myndir og lýs-
ingar á glæpamönnum, sem leika lausum hala
„Hefurðu nokkurn tíma vitað annað e:ns?“
sagði ég. „Ég var við hliðina á hcLium, þegar
þetta gerðist allt saman. Ég vorkenni honum
sannarlega."
„Af hverju,“ sagði Gloría. „Hvaða munur
er á okkur?“
Pedro Ortega, Mack Aston og fleiri söfn-
uðust kringum okkur og var mikið niðri fyr-
ir. Ég rétti Gloríu blaðið og gekk einn áfram.
„Þetta er ljóta ástandið," hugaði ég. „Fimm-
tíu ár! Veslings Maríó ....“ Og pegar Maríó
fréttir um mig, ef hann gerir það nokk-
urntíma, hugsar hann: „Veslings strák-
urinn að eyða samúð á mig og lenda svo
enn verr í pví sjálfur........“
1 næsta hléi kom Socks Donald okkur á óvart
Hann kom með einkemrsbúninga, sem við átt-
um að nota í veðhlaupinu; tenniskó, hvítar
stuttbuxur, hvítar svitaskyrtur. Allir strák-
amir fengu þykk leðurbelti til að hafa um
mittið og á þeim voru handföng eins og á
ferðatöskum. 1 þau áttu félagar okkar að halda,
þegar við tókum beygjurnar. Mér fannst það
mjög bjánalegt fyrst í stað, en seinna komst
ég að þvi, að Socks Donald vissi hvað hann
söng.
„Heyrið þig, krakkar," sagði Socks. „1 kvöld
byrjum við að safna í fyrstu mnijónina. Það
koma margar kvikmyndastjörnur að horfa á
veðhlaupin og fólkið eltir þær, hvert sem þær
fara. Eitt parið fellur úr í kvöld — og á
hverju kvöldi hér eftir. Ég vil ekki heyra
ne:nar kvartanir, þvi að það er réttlátt. Allir
hafa jafnaci möguleika. Þið fáið viðbótartima
til að skipta um föt fyrir og eftir veðhlaup-
ið. Og meðan ég man, ég talaði við Maríó
Petrone í dag. Hann bað m-g að skila kveðju
til ykkar allra. Jæja, gleymið nú ekki að láta
viðskiptavinina fá eitthvað fyrir snúð sinn,
krakkar........“
Ég varð hissa, þegar ég heyrði hann nefna
nafn Maríós, því að kvöldið áður, þegar Maríó
var handtekinn, virtist Socks langa mest af
öllu til að lúberja hann.
„Ég hélt hann væri reiður út í Maríó,“
sagði ég við Rollo.
„Ekki lengur,“ sagði Rollo. „Þetta var bezta
auglýsing sem við gátum fengið. Ef þetta
hefði ekki komið fyrir, hefði enginn nokkru
sinni fengið að vita um maraþondansinn.
Þetta umtal í blöðunum var einmitt það sem
okkur vantaði. Síminn hefur ekki þagnað í all-
an dag.“
Gttnr OC CAMM*
Kennslukónan átti í brösum við einn nemanda
sinn. A3 siðustu missti hún þolinmæðina or
sasði:
Þegar ég var á þínum aldi-i, góði mlnn, kunni
ór mikiu meira en þú kannt nú.
Frökenin hefur kannskl Iiaft betri kennslukonu.
Ei'íinmaðiarinn kemur óvænt heim, og frúin
ýtir elskhuya sínum út á svalirnar og skipar
honum að stökkva til jarðar.
Ertu galin, hrópar hann, þetta er þrettánda
hæð, kona.
Stökktu, skrækir frúin æðisgengin, nú er eng-
inn tími til að vera hjátrúarfullur.
I franska „stríplingalelkhúslnu“ í París var
stráklingur einn staðinn að því að gægjast inn
um skráargatið á búningsherbergi dansmeyj-
anna. Greyið Utla, liann longaðl svo til að sjá
þa r í fötunum.