Þjóðviljinn - 07.01.1954, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 07.01.1954, Blaðsíða 10
Tö)' — ÞJÓÐVILJINNr — Fúnmtudagur 7. janúar 1054 Sélma Lagerlöf: m m Orlagahringuiixtn 20. áagur handriðinu, lokaði augunum og sat þarna grafkyrr og náföl eins og hennar síöasta stund væri komin. Hún hélt aö hjarta sitt væri aö bresta. Vegna þessa hrings haföi faöir hennar, Eiríkur ívars- son, föðurbróðir hennar, ívar ívarsson og unnusti henn- ' ar Páll Elíasson oröið að týna lífinu, og nú fann hún hringinn saumaðan fastan í skúfinn á topphúfu Páls! Hvernig hafði hann komizt þangaö? Hvenær haföi hann komizt þangaö? Hafði Páll vitað að hann var þama? Nei! Hún sagði samstundis viö sjálfa sig, að hann heföi ómögulega getaö vitaö um þaö. Hún minntist þess aö Páll hafði sveiflað húfunni og kastaö henni hátt í loft upp, þegar hann hafði haldiö aö bæði hann og ívarssynimir heföu verið úrskuiö- aöir saklausir. Hún sá það fyrir sér eins og það hefði gerzt í gær. Manngrúann mikla, sem fyrst í staö haföi verið fjand- samlegur og torti*ygginn í garö hennar og hennar nán- ustu, en haföi aö lokum fengið fullt traust á sakleysi þeirra. Hún minntist hins dýrlega, dimmbláa haust- himins, farfuglanna sem flugu án afláts yfir þingstaö- inn. Páll hafði séð þá, og þegar hún hafði hallaö sér að honum, hafði hann hvíslað að henni, aö bráöum myndi sál hans flögra um himininn eins og leitandi farfugl. Og hann haíöi spurt hana, hvort hann mætti koma og setjast aö undir þakrennunni í Ólafsbæjarhúsinu. Nei, Páll hafði ekki vitaö aö þýfi var fólgið í húfunni, • sem hann fleygöi mót fagurbláum hausthimninum. Og svo rann upp annar dagur. Hún fékk sting í hjartað í hvert skipti sem henni datt hann í hug, en nú varö hún' aö liugsa um- hann. Þaö höföu komið boð frá Stoklchólmi, aö túlka ætti guösdóminn á þann hátt aö allir þrír sakborningarnir væru jafnsekir og það ætti aö taka þá af lífi rneö hengingu. Hún haföi veriö viöstödd þegar dórnnum var fulhiægt, til þess að mennirnir sem hún elskaði dæju í vissuxmi • um það, aö til væri manneskja er tryði á sakleysi þeirra og syrgði þá. En hún heföi varla þurft aö fara að gálganum þess vegna. Hugarfar allra hafði breytzt. All- ' ir sem stóðu umhverfis hana þennan dag höfðu sýnt henni samúö og hlýju. Fólkið hafði velt málinu fyrir ' sér og komizt að þeirri niðurstöðu, aö allir þrír sak- • borningarnir væru jafn saldausir. Gamli hershöföinginn haföi látiö hæstu tölu koma upp á teninga þeirra allra. ÞaÖ gat aöeins táknaö eitt. Enginn þeirra haföi tekið hring hans. Þaö hafði upphafizt almennur harmagrátur, þegar mennimir þrír voru leiddir út. Konur höiöu grátiö, karlmenn staðiö meö hnýtta hnefa og.bitiö á jaxlinn. Fólk sagði, að sóknin yröi lögö í rúst eins og Jerúsalem, • vegna þess aö saklausir menn höfðu verið sviptir lífi. Fólk hafði kallað huggunarorð til hinna dauöadæmdu og hætt böölana. Og margar bölbænir höfðu verið • hrópaðar yfir Löwensköld liösforingja. Menn sögöu að ' hann heföi farið til Stokkhólms og hann ætti sök á ' því að g-uösdómurinn væri túlkaður á þennan hátt. ÞaÖ var þessi þátttaka almennings 1 trú hennar og : trausti, sem gerði henni dáginn bærilegan. Og ekki einungis þennan dag heldur alla aðra daga. Ef þaö iólk sem hún umgekkst hefði haldið aö hún væri dóttir moröingja, hefði tilveran oröiö henni óbærileg. Páll Elíasson hafði verið hinn fyrsti sem hafði stigið upp á fjalimar undir gálganum. Hann hafði f>æst fallið á kné og beðið til Guðs, síöan hafði hann snúiö sér aö ' prestinum sem stóö við hlið hans og hvíslaö einhverju aö honum. Svo hafði Marit séð, aö presturinn tók húf- una af höföi hans. Þegar allt var um garð gengiö haföi ♦apresturinn afhent Marit húfuna meö kveðju frá PálL Hann sendi henni hana einnig sem merki þess, aö hann haföi hugsað til hennar á dauðastundinni. : Voru nokkrar líkur til þess, aö Páll hefði sent henni húfuna til minningar, ef hann hefði vitað, aö þýfið var ■ fólgið í henni? Nei, ef nokkuö var fullvíst, þá var þaö 1 það, að hann vissi ekki aö hringurinn sem tekinn haföi • veriö af fingri látins manns, var fólginn í húfunni. ; Marit Eiriksdóttir beygði sig áfram, bar húfuna upp aö augum sér og skoöaöi hana vandlega. „Hvaöan hefur Páll fengiö þessa húfu?“ hugsaði hún. „Hvorki ég né neinn annar hér á bænum hefur prjónaö hana handa honum. Hann hlýtur aö hafa keypt hana á markaön- um eöa þá að hann hefur fengiö hana í skiptum viö einhvern fyrir aöra liúfu“.‘ Hún velti húfunni milli fingranna á alla lund og horfði á mynstriö. „Þessi húfa hefur sjálfsagt einhvern tíma verið falleg og litskrúðug", hugsaöi hún. „Páll var hriíinn af skæmm litum. Hann lét sér venjulega fátt um finnast þegar viö ófum handa honum grátt fata- efni. Hann vildi hafa einhvern lit á vaðmálinu. Húfum- ar hans áttu helzt aö vera rauðar með stórum skúf. Hann hefur sjálfsagt veriö hrifinn af þessari“.------ Hún lagði húfuna frá sér, hallaöi sér aftur upp aö handriðinu til aö rifja upp hiö liðna. CáULf oc CAMwa Tóniag:asmlður nokkur lcom me.ð handrit að lagasmíð t!l Rossínis, sem tók hattinn stöðugt ofan, meðan hann hiýddi tónlistinni — og lét hann jafnóðum upp al'tur. Hinn nýi snillingur spurði hvort honum vært lieitt. Nei, svaraði Kossinl, en það e.r vani ínlnn að taka ofan fyrir gömlmn kunningjum. * * * Heyrðu migr, Mike, er ekki einn maður öðrum jafng-óður? Jú jú, og jalnvel snöggtum skárri. Innra örjggisleysi orsakar gort hjá börnum Barnið skrökvar - en þarf samt ekki aS vera iygari Þegar taláð er um ósann- indi bama, verður að gæta þess að líta ekki- á það sem lygar í venjulegtun skikúngi, sem staJ- ar af ófullkominni athyglis- gáfu, lélegu minni eða alltof auðugu imyndunarafli Þessi ó- sannindi, sem einkum eru ai- geng fimm fyrstu æviár baras- ins eru sögð í góðri trú, en þau eru einnig til hjá eldri böm- um, jafnvel fullorðnum í vlss- um tilfellum. Earnið lelur sig hafa reynt það sjálft Ósárinindin geta stafað af rangminni, þegar eitthvað sern gerzt liefur fyrir löngu fléttast inn í eitthvað sem síðar gerist, ennfremur af hinu ófullkomna tímaskyni barnsins, loks af því að margt, sem bamið reynir markar aöeins óljós spor í með- vitund þess. Oftast nær stafa þau af ófullkominni athyglis- gáfu bamsins, yfirborðs- mennsku og hirðuleysi sem einkannir flest börn til 10 ára aldurs. Annar flokkur ósannindanna stafar af au’ðugu ímyndunar- afli, þegar barnið á erfitt með að greina milli drauma og vem- leika, ^oft eru þau beinlínis sjálfssefjun, þar sem barnið lieldur að umræddur atburður hafi koroið fyrir það sjálft. Oft getur það verið óskin um að upplifa þáð sem um er að ræða, sem orsakar ósannindia, stund- um er það ótti við hið sama. Hugsanir bamsing geta orðið svo lifandi áö þær verða smám saman aó veruleika í huga þes3 :— ekki sízt þegar um treggáf- uð börn er að ræða. Þegar barnlð ætlar að upphefja sig á ósannindum Sérstök tegund ósanninda em þau sem bera keim af gorti. Barnið er þá að reyna að velcja á sér athygli. Ósannindi af þessu tagi e£u oftast merki um vanmetakennd eða einhverja a.ndlega veilu og það g&tur verið hættulegt að hegna fjhir slík ósgnniadb Það væri að fjarlægja sjúk- dómseinkenni án þess að fjar- lœgja sjúkdóminn. Þessi ósann- indi stafa oftast af andlegu öryggisleysi, þörf fyrir að sýn- ast meiri en maður er. Oftast koma þessi ósannindi fyrir hjá fátækum bömum sem vilja sýn- ast gagnvart betur stæáum fé- lögum, treggáfuðum bömum, sem em þó sjaldan snjöll í list- inni að ljúga, og Ioks hjá böm- um sem liafa dregizt aftur úr við nám eða þvílikt, t.d. við lestui-. O'ðið hversdagskjóll lætur fremur leiðinlega í eyrum, en hVorsdagskjóll þarf þó alls ekki að vera leiöinlegur- Nú er hægt að nota flestar tízkunýj- uagar á hversdagskjólana. Á pilsinu em skemmtilegir vasar, ferhyrndir og ná þvert yfir pilsið að framan. Þeir setja mjög frumlegan svip á pilsið. í mittið er notað leðurbelti og við það er notuð létt - ullarpeysa með v-hálsmáli. Takið eftir hvað peysan feUur þétt að Þessi ósannindi em oftast samfara öðrum hegðimarágöll- um og verða til þess ao tíylja hina raunverulegu skapgerð bamsin3, og það verður ef til vill að lygtium krakkaormi, er á erfitt með að viima samúð kenaara og félaga. Aðein.j með þvi að grafast fyrir rætur meinsins og lækna það er hægt að hjálpa þessu barni. 'Hið mnra ötyggisleysi sem er svo algengt á gelgjtLskeifiánu orsakar oft slík ósannindi á því aldursskeiði, og þá ver3ur að hjálpa barninu á þann hátt að reyna að finna á hvem hátt það getur upphafið sig rneð eigin framkværadum. líkama.num, það er mjög í tizku og fer þeim vel sem hafa vöxt til þe3s. Hinar ættu frernur að halda sér við rúmu peysurnar, sem krefjast ekki eins full- koinins sköpulags. Á hinni xnyndinni er kjóll í einu lagi. ,Á mjöðmuaum er þver feiling sem er falleg á þeim sem grnnnar eru. Erm- amar eru þægilegar vinnuerm- ar og um leið fallegsr og mjög í tizku Hversdagsföf gefa Uka veriB falleg

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.