Þjóðviljinn - 27.01.1954, Síða 10

lö) <— ÞJÖÐVILJIN3M — Miðvikudagnr 37. janúar 19ö4
c
Selma Lagerlöf:
KARLOTTA
LÖWENSKÖLD
' Ofurstafrúin haföi auSvitað tilkynnt frú Möllu Silfv-
erstolpe um komu sína, en ekki Karli-Artur, og hún hafði
beðið frú Silfverstolpe að segja honum ekki frá neinu.
Það var svo gaman að koma honum á óvart.
Þegar ofurstafrúin var komin til Enköping varð ný töf.
Nú voru aðeins eftir nokkrar mílur til Uppsala, en eitt
hjólið hafði losnað og hún komst ekkert áleiðis meðan
verið var að festa það Hún var mjög eiröarlaus. Hún
haföi verið skelfing lengi á leiðinni og latínuprófið gat
hafizt á hverri stundu. En hún hafði lagt leið sína til
Uppsala til þess eins að Karl-Artur fengi tækifæri til
að biðja hana fyrirgefningar fyrir prófið. Hún vissi, að
ef hann gerði það ekki, kæmu honum fyrirlestrar og
rökræður að engu haldi. Hafln félli örugglega.
Hún gat ekki verið kyrr inni í biðsalnum, sem henni
hafði veriö vísað í í veitingahúsinu. Hún fór út hvað
eftir annað til að aðgæta hvort vagnhjólið væri komið^
úr smiðjunnit
Og þá sá hún allt í einu kerru sem stúdent sat
beygja upp að veitingahúsinu, og stúdentinn sem stökk
niður úr keirunni var enginn annar — nei, hún trúði
varla sínum eigin augum — Það var Karl-Artur!
Hann gekk til hennar þar sem hún stóð. Hann tók
hana ekki í fang sér, heldur greip um hönd hennar,
þrýsti henni að brjósti sér og horfði fögrum, dreym-
andi, barnslegum augum sínum í augu hennar.
— Mamma, sagöi hann. Fyrirgefðu hvað ég hagaði mér
illa í vetur, þegar mamma hafði ætlað áð halda véizlu
í tilefni af latínuprófinu mínu.
Þetta var næstinn of dásamlegt til að vera satt.
Ofurstafrúin kippti að sér hendinni, faðmaði Karl-
Artur að sér og kyssti hann hvað eftir annað. Hún skildi
ekki hvemig á þessu stóð; hún vissi það eitt að hún hafði
fengið son sinn aftur og þetta var sælasta augnablik
ævi hennar.
Hún dró hann með sér inn á veitingahúsið og þá fékk
hún skýringuna.
Nei, hann vai' ekki búinn að taka prófið. Það átti að
fara fram daginn eftir. En þrátt fyrir það hafði hann nú
verið á leið til Karlstað til að hitta hana.
—Þú ert óforbetranlegur, sagði hún. Ætlaðirðu að
ferðast fram og til baka á einum sólarhring?
— Nei, sagði hann, ég lét allt sigla sinn sjó. Ég vissi
að ég varð að gera þetta. Það var tilgangslaust að
reyna að taka prófið. Ég gat ekki tekið það, fyrr en ég
hafði fengið fyrirgefningu þína .
— En, drengurinn minn, þú hefðir aðeins þurft að
minnast á það með einu orði í bréfi.
— Þetta hefur legið á mér eins og mara í allan vetur,
sagði hann. Ég hef verið kvíðandi og eirðarlaus án þess
að vita hvers vegna. En í nótt sem leið rann upp fyrir
mér ljós. Ég hafði sært hjartað sem ann mér svo heitt.
Ég fann að ég gat ekki unnið verk mín eins og skyldi,
fyrr en ég hafði bætt fyrir brot mitt við móður mína.
Ofurstafrúin sat við borðið. Hún lagði aðra höndina
yfir augun sem voru full af tárum og rétti hina í átt-
ina til sonar síns. >
— Þetta er dásamlegt Karl-Artur, sagði hún, segöu
meira.
— Jæja, sagði hann. Á sama gangi og ég býr annar
Vermlendingur, sem heitir Pontus Frímann. Hann er
guðfræðingur, umgengst ekki aðra stúdenta og ég hef
ekki kynnzt honum neitt. En snemma í morgun fór ég
inn á herbergið til hans og sagði honum hvernig mér
liði. „Ég á beztu móður í heimi,“ sagði ég. „En ég hef
sært hana og ég hef ekki beöið hana fyrirgefningar.
Hvað á ég að gera?
—Og hverju svaraði hann?
— Hann sagöi ekki annað en þetta: „Farðu strax til
hennar!“ Ég sagði honum að ég óskaði einskis frekar,
en á morgun ætti ég að fara í skriflegtriatínupróf. For-
eldrar mínir tækju sjálfsagt nærri sér ef ég hætti við
prófið. En Frímann var ósveigjanlegur. „Farðu strax,“
sagði hann. „Hugsaðu um það eitt að sættast viö móður
þína. Guð mun hjálpa þér.“
— Og þú fórst?
— Já, mamma, ég lagði af stað til að fleygja mér fyr-
ir fætur þér. En ég var ekki fyrr kominn upp í vagninn,
en mér fannst ég hafa hagað mér mjög kjánalega. Mig
langaði mest til aö snúa við. Ég vissi, að þótt ég væri
kyrr í Uppsölum í nokkra daga enn, þá myndi ást þín
fyrirgefa mér allt, en samt liélt ég áfram. Og guð hjálp-
aði mér. Ég fann þig hér. Ég veit ekki, hvernig þú hefur
komið hingað, en guð hlýtur að að hafa komið því til
leiðar.
Tárin streymdu niður kinnar mæðginanna. Hafði ekki
orðið þarna kraftaverk þeirra vegna?
Þau fundu að forsjónin vakti yfir þeim. Þau fundu
líka greinilegar en nokkru sinni fyrr mátt þess kærleika
sem tengdi þau saman.
Klukkutíma sátu þau saman á veitingahúsinu. Svo
sendi ofurstafrúin Karl-Artur aftur til Uppsala, og bað
hann að skila kveðju til Möllu Silfverstolpe, að móðirin
gæti ekki komið í heimsókn til hennar í þetta sinn.
Því að ofurstafrúin kærði sig ekki um að fara til
Uppsala. Tilganginum með ferðalaginu var þegar náð.
Nú yissi hún að Karl-Artur stæðist prófið. Hún gat ör- kornf » vee fyrlr mörs hjóna-
ugg snúið heim aftur.
CjUMJ’
OC_CAMM|
Hvernig bíl hefðuð þér helzt hugs-
að yður — sex eða átta sílir.dra
til dæxnis?
Látillátur kaupandi: Gæti ég ekki
byrjað með eínn?
* * *
FóUc sem lifir í g-ierhúsl ætti ekki
að gera það.
* * *
Auglýsing:
Okkur vantar stúiku til ajð þvo;
straua og mjólka eina eða tvær
kýr.
* * *
Svo er spurningin þessi: Hvar
heldur vindurinn sig þegar tetnn.
blæs ekki?
* * *
HeUbrigð skynsemi mundi koraí.
• ■ í veg fyrir marga hjónaskilnaði.
Hún mundi þó fyrst og fremst
III.
Allhr í Karlstað vissu að ofurstafrúin var trúuð. Hún
var í kirkju við hverja messu, rétt eins og presturinn
sjálfur og á virkum dögum hélt hún stutta andakt kvölds
og morgna með allri fjölskyldu sinni.
Hún þekkti fátæklinga sem hún sendi gjafir, ekki að- iengur á þeim.
,, bönd.
* * *
Konan hans hlær alltaf að fyndn-
inni hans.
| Það hlýtur að vera góð fyndni.
Nei, en konan hans er það.
* * *
Unga frúin: Þetta eru mjög ötífi
egg. Eg hefði átt að biðja kaup-
manninn að láta pútuna Uggja*
Bætt greiðsliifyr-
irkomulagá
bamalífeyri
1 blaði yðar 16. þ.m. birtist
smágrein, þar sem gagnrýnt var
greiðslufyrirkomulag á barnalíf-
eyri. Af því tilefni vill Trygg-
ingastofnunin taka fram eftirfar-
andi:
Allar bætur ber að greiða. eftir
á samkvæmt lögum, . greiðslur
hafa þó alitaf haflzt um miðjan
mánuð. Vegna þess hve bótáþegar
eru maxgir, (ca. 13000 greiðslur á
naánuði) hefur ekki verið hægt að
hefja greiðdiu allra bóta samtím-
is eða sama dag, hafa greiðslur
ellilífeyris og örorkubóta. verið
látnar sitja í fyrirrúmi og þær
greiðslur hafizt 15. hvers mánað-
ar.
Greiðslur á barnalifeyri hafa
alltaf hafizt tveimur eða þremur
dögum eftir 15. hvers mánaðar,
nema í janúar, og stafaöi það ein-
göngu af því, a.ð yfir stóðu flutn
ingar í nýtt húsnæði til þess að
auðve’da afgreiðslu bóta, en hús-
næði það, sem hingað til var not-
að, (afgreiðsliusalur Sjúkrasam-
lags Reykjavíkur) var algeriega
ófullnægjandi.
Ekki er enn fullráðið hvenær
greiðsla bóta hefst í næsta mán-
uði og framvegis, en fullyrða má,
að þær verða ekki inntar af
hendi siðar en verið hefur og að
séð verður um að fó'.k þurfi
ekki að hverfa frá vegna
þrengsla.
Þá má og geta þess, að nú verð-
Ur hægt að haga bétagreiðslum
þannig, að eigi komi að sök þó
lögskipaðir helgidagar falli á
upphaf bótagreiðaiutímans.
H. Guðmundsson.
Meira nm ailaminíum
Kona sem laa greinina um al-
umisiíum sem birtist í Heimilís-
þættiaum fyrir nolckru, befur
sagt okkur frá aðferð sem létt-
ir hreingerningu á kötlum og
skaftpottum. Þegar þeir era
orðnir mattir og leiðinlegir út-
lits tekur hun mjúka servíettu
eða andlitsservíettu. Pappírinrt
einn getur hmnsað ótrúlega
vel, ef viðhöfð er þolinmæði. Ert
auðvitað þarf að gera þetta áð-
ur en aluminiumáhöldin eru íar-
in að láta ailtof mikið á sjá,
en þá rejTiist þetta líka prýði-
lega.

KALT KÓKÓ
Mörg börn vilja heldur
kaldan mat en heitan, og ef
bömunum finnst kaldur matur
góður, ,þá ætti það ekki að gera
neitt til. Mörg börn vilja t. d.
miklu heldur kalt kókó en
heitt, sem þau segjast stund-
um fá velgju af. Lítil böni sem
liggja rúmföst í kvefi eða of-
kælingu, missa oft matarlystina
og þá er heillaráð að gefa kalt
kókó að drekka. Litla sjúkl-
ingnum finnst oft dæmalaust
gott að fá eitthvað kalt að
drekka. Máður þarf að gæta
þess að fjarlægja skánina, því
að bömurn er yfirleitt meinilla
við hana.
Freinski boðherbergi
Því miður
verður maður
yfirleitt að
sætta sig við
baðherbergin.
eíns og þau
eru í þeim í-l
búðum, spm
maður er svo
heppinn eða c-1
heppinn að
búa í; og þær|
smálagfær.
ingar, sem
maður getur
sjálfur fram-
kvæmt, breytf
engu um stað
setningu bað-
kersins,
vasksins o. s
frv. Það er
ekki hægt að
umbylta öilu í|
baðherberg-
inu á einu
augabragði, en þar fyrir getur verið gaman að virða fyrir sér
fyrirmyndarbaðherbergi. Hér er mynd af frönsku baðherbergi
og það er mjög skemmtilega innréttað. Það er málað í tveim
grænum litum og hritum. Baðkerið og veggflísarnar eru ljósgræn,
gólfið dökkgrænt. Það er flísalagt en ekki úr terrassó. Kerið
sjálft er hvítt og sömuleiðis baðmottan. Vaskurinn er stór o-g
rúmgóður og undir honum eru lcrómaðir standar f jTÍr handklæð-
in. Yfir vaskinum er löng og mjó dökkgræn hilla úr gljáandi
plasti. Spegillinn er greyptur í samskenar plast og á honum er
óbein lýsing oíap frá. Or flísarveggnum bakvið baðkerið hafa
verið fjarlægðar tvær flísar og þar er komið fyrir sápu og
svampi, um leið og skilveggurimi milli hólfanna er nokkurs
konar handfang til að hakhi í, þegar maður á erfitt með að kom-
ast upp úr baókarinu. Það má vissulega notast við svona bað-
herbergi. j
<**